Onbekend, maar oh zo mooi: De Rottige Meente
De Rottige Meente ligt tussen Scherpenzeel en Munnikenburen en is ongeveer 1000 hectare groot. Het voormalige veengebied dat decennialang turf leverde is op allerlei manieren door de mens en de natuur gevormd. Immers, er moesten vaarten worden gegraven om de turf af te voeren. Door het turfsteken ontstonden met water gevulde gaten. Deze zogenaamde petgaten groeiden na verloop van tijd weer dicht met riet en waterplanten. Inmiddels, nu er ook nog eens allerlei bomen op zijn komen groeien, lijkt het net alsof het weer land is. In werkelijkheid zijn het drijvende eilanden!
De plaats Scherpenzeel is het startpunt van de wandelroute ‘van vuurvlinder tot rietvink’ voor een eerste kennismaking met dit gebied. Wat meteen opvalt is de rust en stilte in dit natuurgebied. Al wandelend over de onverharde paden passeer ik talloze ooievaarsnesten waar druk geklepperd word. Overal om me heen zie ik, soms op onverwachte plaatsen, het water van de rivier de Scheene schitteren. Ik maak een stop bij een kijkhut die door Kunstenaar Onno Hooymeijer is geplaatst. De kijkhut is gezellig ingericht en door de opening is de bedrijvigheid op het water en in de oevers te zien. Binnen hangt een expositie van tekeningen van de niet bestaande vogels van Rottige Meente. Behalve kano’s, worden in dit gebied geen andere vaartuigen toegelaten. Er zijn diverse kanoroutes uitgezet. Terug in Scherpenzeel wacht de welverdiende koffie met huisgemaakt gebak bij Theeschenkerij Lievelien.
logeer in Bed and Breakfast De Laatste Stuiver in Nijetrijne. De auto laat ik op de parkeerplaats achter want De Laatste Stuiver is niet per auto bereikbaar, maar uitsluitend lopend of fietsend via een schelpenpaadje of met een bootje. De eigenaren, Yvonne en Kees Smit waren onlangs te zien in het TV programma ‘Bed and Breakfast’. Sindsdien wordt De Laatste Stuiver veelvuldig geboekt, dus tijdig reserveren is noodzakelijk. De plek waar De Laatste Stuiver is gevestigd, is uniek in Nederland. Als ik het bruggetje oversteek, zit ik meteen in de Rottige Meente. Staatsbosbeheer organiseert regelmatig excursies in dit unieke gebied met bruggetjes, wandelplanken, rietlanen en trilvenen. Langs de rivier de Scheene, midden in de Rottige Meente, vinden tussen 17 en 29 augustus 2021 in de buitenlucht uitvoeringen plaats van een in het Nederlands vertaalde opera.
Vanaf De Laatste Stuiver is het nog geen kwartier fietsen naar Paviljoen Driewegsluis waar ik voor het diner word verwacht. De naam is afkomstig van de oude sluis, waarvan de sluiskolk drie paar sluisdeuren heeft. Wie wil, kan over de sluisdeuren lopen. Vanaf mijn tafel in het restaurant is het een genoegen om naar de bootjes te kijken die af en aan varen.
Verborgen parels in het andere Friesland
De volgende dag word ik al vroeg wakker door het gezang van de vogels. Hoewel ik heb aangegeven een matige ontbijtklant te zijn, heeft Yvonne zichzelf overtroffen! Naar het schijnt werd ze tijdens de opnamen van Bed & Breakfast de Ontbijtkampioen genoemd!
Kees brengt me per boot naar het parkeerterrein waar mijn auto staat en ik zet koers naar Hemrik, waar Tineke Friso op me wacht om me een rondleiding te geven bij Stoeterij Het Swarte Paert. Mijn verstand van paarden is nihil, maar ik raak al snel geboeid door het verhaal achter het Friese paard. “Het Friese paard heeft lange manen, een dikke staart, sokken ‘in het behang’ en kleine oren. En het is altijd zwart”, vertelt Tineke. Tijdens de rondleiding die ze me geeft vertelt ze honderduit over alle mogelijkheden die de Stoeterij biedt. Dat varieert van het trainen en africhten van een paard, zodat de eigenaar na de training meteen uit de voeten kan met zijn dier, tot de mogelijkheid om geblesseerde, maar ook gezonde paarden aquatraining te geven. Er is in de Stoeterij een leuk museum gevestigd, waar bijzondere objecten te bewonderen zijn. Vier keer per week worden rondleidingen gegeven, waarbij alle facetten van het Friese Paard worden belicht. Aanmelden via de website.
Een bezoek aan Theetuin Nijeholtpade duurt doorgaans twee tot drie uur. Zoveel tijd heb ik niet, dus maakt Jacques Stallmann een mini high tea voor me. Zijn vrouw Tjitske zorgt dat het me verder aan niets ontbreekt. “En ’s avonds zetten we de boel weer aan de kant en nemen we onze huiskamer zelf weer in gebruik’’, lacht Jacques.
Onderweg naar de volgende bezienswaardigheid wip ik even aan bij Ruben Abma, die zijn Fruithof de Struikrover van half juni tot half september geopend heeft om het publiek zelf fruit en bloemen te laten plukken. Ruben startte in 2013 met De Struikrover omdat hij niet langer opgesloten op kantoor wilde werken. Ondertussen levert deze idealist zijn biologische fruitjuwelen onder andere aan prestigieuze restaurants.
De tuin van Elly van den Oever rijd je zó voorbij als je even niet oplet. De Oevertuin ligt aan de Steenwijkerweg in het plaatsje De Blesse en is 7600 vierkante meter groot. Elly heeft in 22 jaar eigenhandig vanuit weiland een klein paradijs gemaakt met talloze vijvers, bijzondere beplantingen en schitterende bloemen. In deze ‘uit de hand gelopen hobby’, zoals ze zelf zegt, komen ijsvogels en zilverreigers regelmatig langs om een hapje te eten. De Oevertuin is geopend van half april tot 1 oktober.
Als ik ’s avonds binnenstap bij Restaurant Jan Smink in Wolvega, staat de 3D-printer op de toonbank al op volle toeren chocoladedecoraties te printen. ‘’Deze decoraties kunnen we onmogelijk zelf maken. U krijgt het straks te proeven bij uw dessert,’’ zegt één van de medewerkers. Voor ik echter aan het dessert toe ben, krijg ik gedurende anderhalf uur de meest exclusieve gerechten voorgeschoteld. Elke gang is een schilderij op zich. Ondertussen loopt de zaak vol en zie ik het gemêleerde publiek zichtbaar genieten van hun avondje uit, want dit is geen restaurant bezoeken, nee, eten bij Jan Smink is een beleving!
Op de fiets door Friesland
De laatste dag van mijn verblijf in het andere Friesland is aangebroken en die staat in het teken van fietsen. De service van Fietsplus in Noordwolde is bijzonder te noemen. Desgewenst worden de fietsen bezorgd en opgehaald bij het logeeradres. Mijn e-bike fietst als een zonnetje en laat dat zelfde zonnetje nu ook nog eens aan de hemel staan. Via de knooppunten zoef ik langs weilanden, zie ik allerlei waterpartijen met bijbehorende flora en fauna schitteren in de zon en geniet ik van de kwikstaarten die voor me uit vliegen op hun karakteristieke huppelende manier. Op een enkele mede-fietser na is het heerlijk rustig op deze mooie zomerdag en ik geniet met volle teugen van de weidsheid, de stilte en het groen om me heen.
Het doel is het Rotandorp Noordwolde waar ik het Vlechtmuseum bezoek. Dit museum is gevestigd in de voormalige Rijksrietvlechtschool die in 1908 werd opgericht. Rond 1800 woonden in dit gebied een handjevol arme boeren die leefden van de vervening van de grond. Rondtrekkende arbeiders uit Duitsland leerden aan de toenmalige bevolking het ambacht van rietvlechten. In eerste instantie werden van de wilgentenen uit de omgeving mandjes gevlochten. Dit mondde uit in een florerende stoelenindustrie waar rond 1900 maar liefst 30 stoelenmakerijen werk boden aan de vlechters. Met de stichting van de Rijksrietvlechtschool werd het ambacht naar een hoger plan geschoven. Het Nationaal Vlechtmuseum geeft een goed beeld van de geschiedenis, maar laat ook het werk van hedendaagse ontwerpers zien. Op gezette tijden worden er demonstraties rietvlechten gegeven waarbij de toeschouwer met eigen ogen kan zien hoe de Turkse Knoop gemaakt dient te worden. Iedere laatste zaterdag van de maand wordt het Vlechtcafé gehouden. Een uitgelezen kans om zelf eens met pitriet of bufteen aan de gang te gaan onder leiding van deskundige vlechters. Wel van te voren opgeven via de website.
Behalve het Vlechtmuseum en de bibliotheek is ook Kunstwerk In de Stellingen in het gebouw gevestigd. Hier vinden drie keer per jaar groeps-exposities plaats van kunstenaars uit de Noordelijke provincies. Het bijzondere hieraan is dat de kunstenaars volgens een bepaald thema hun werk kunnen voordragen, waardoor op de expositie een gevarieerde mengeling van foto’s, schilderijen, constructies, textiele werkvormen en ander beeldend werk te zien is.
Voor een laatste lunch in Nordwolde bezoek ik het oude tramstation aan de Rotanstraat. Hierin is lunchroom Tramhalte Plein gevestigd. Verrukkelijke broodjes, huisgemaakt gebak en een bijzonder vriendelijke bediening. Een mooiere laatste herinnering aan mijn bezoek aan Zuidoost Friesland kan ik me niet wensen!
Praktische informatie voor je reis naar het andere Friesland
Kijk voor meer informatie over dit unieke en nog niet door massatoerisme overspoelde gebied, op www.zuidoostfriesland.nl. Het andere Friesland zit, zoals omschreven, vol met verborgen pareltjes. Niet alleen is het leuk om deze regio dus op je gemak te gaan ontdekken, maar bovendien is het ook leuk te combineren met een bezoek aan bijvoorbeeld Leeuwarden, of een van de meer beroemde wateren in Friesland. Mogelijkheden te over!
- Ontdek het andere Friesland! - 22 juli 2020
- Radio Kootwijk: Kathedraal op de hei - 8 juni 2020
- Een sprookje, Oman - 1 maart 2015
Siep Henstra zegt:
Het andere Friesland is ook de gehele oostelijke helft van noord naar zuid met bossen, prachtige fiets- en wandelpaden en de vele kleine dorpen gelegen in een beschutte omgeving.
Friesland wordt meestal aangeprezen als de provincie van water en de Elfsteden maar vakantiegangers welke voor het eerst de oostelijke helft bezoeken zijn verrast van de schoonheid van de natuur. De omgeving wordt dikwijls vergeleken met de Achterhoek en omgeving Nijmegen. Kun je nog betere complimenten krijgen?
In mijn ogen zou daar meer aandacht aan besteed kunnen worden.
Doe b.v. een elfdorpentocht, te beginnen in Oranjewoud, Beetsterzwaag, Earnewâld, Tytsjerk, Gytsjerk, Ee, Oostmahorn/Esonstad, Kollum, Surhuisterveen,Bakkeveen en Appelscha.
Wie pakt dit op?