Lenggries is een dorp op de Duits-Oostenrijkse grens, in het Duitse Beieren. Hoewel het dorp een toeristische trekpleister is, heeft het zijn karakter behouden. Hotels en gasthuizen hebben een houten interieur met van die hertenkoppen aan de muur. Een open haard brandt lustig in de koude wintermaanden. Vrouwen lopen gekleed in dirndl’s en mannen in lederhosen. Op zondag zit de kerk hier nog vol.
Het is niet de eerste keer dat in Lenggries bezoek. Ik bezocht het dorp ooit, op een blauwe maandag, in juni. Er was geen vlokje sneeuw te bespeuren. Rustige bossen, bloeiende weiden, geurige kruiden. Vreemd hoe een plaats er zo anders kan uitzien afhankelijk van het seizoen en het weer.
Lenggries is ook tijdens deze winterse reis de eerste stop van mijn rondreis door Beieren en Tirol. Ik kom aan in Lenggries na een lange dag in de auto. Er wacht mij een warm welkom in Ferienhof Zum Sagschneider. Het gasthuis, dat gerund wordt door de familie Mittermair-Schambeck, ligt net buiten Lenggries. In het hart van de Isarwinkel, aan een rivier. De oevers zijn besneeuwd, maar de koude temperaturen kunnen het stromende water niet doen bevriezen. De boerderij wordt omgeven door de mooie uitlopers van de Alpen. Hoge toppen en diepe meren. Het landschap ontvouwt ook in dit seizoen zijn paradijselijke charme.
Een warm welkom in Lenggries: een heerlijk avondmaal in restaurant Pfaffensteffl.
Winterwandelen
De bossen rond Lenggries zijn bedekt door dikke pakken sneeuw. Het is er stil, zoals het alleen in de winter stil kan zijn. Gekleed in een jas en waterdichte laarzen ploeg ik door het winterse landschap. Een wandeling door zo’n landschap is iets bijzonders. Wanneer de zon schijnt, glinstert alles om je heen.
Met de skilift glij ik naar de top van de Brauneck, op zo’n 1500 meter hoogte. Van hieruit zie ik het dorp in het dal. Om mij heen vertrekken skiërs en snowboarders naar beneden, hun gelach echoot over het landschap. In een fiks halfuur wandel ik naar de Tölzer Hütte voor een lekkere hap. Beierse kost is stevig. Er komt kaas en vlees en brood op je bord. Maar dat is terecht, want als je de kou moet trotseren, dan moet je goed eten.
Na mijn lunch daal ik de berg weer af. Ik wandel naar de Reiseralm voor een ontmoeting met de herten die er leven. De dieren hebben een extra dikke vacht, hun adem maakt wolkjes in de lucht. Ik mag ze, door de draad heen, brood geven. Natuurlijk rond ik mijn bezoekje af met een lekkere warme chocolademelk. Mét slagroom.
Op de berg Brauneck.
Een wandeling door een bevroren vallei
Na een nachtje in een warm bed, geniet ik van het uitgebreide ontbijt in het gasthuis Zum Sagschneider. Een hapje extra kan geen kwaad, want na het ontbijt ontmoet ik een gids voor een winterse wandeling
Tezamen wandelen we de bergen in, om de Schrönbach vallei op te zoeken. Een smalle vallei met een snelstromend riviertje in het midden. ’s Winters, wanneer de zon laag aan de hemel staat, kan het zonlicht de rivier niet aanraken. Enkel de toppen van de dennenbomen vangen een beetje zonlicht. Daarom is het kouder in de Schrönbach vallei dan in de rest van Lenggries. De grond is bevroren en glinstert in het weinige licht.
We wandelen helemaal naar het einde van de vallei, waar een waterval in trappen van de berg stroomt. De rotsen bij het opspringende water zijn bedekt in glinsterende ijspegels. Een waar winterparadijs!
De Schrönbach vallei is bevroren, omdat er in de winter niet veel zon doordringt.
Volop genieten
De Beierse keuken is apart. Lokale producten zoals vlees, kaas, aardappelen en brood spelen de hoofdrol. Stevige kost voor een omgeving die stevig wat energie eist. Op het eerste zicht lijkt het alsof er maar weinig elegantie te vinden is, maar sommige restaurants weten toch te verrassen.
Ik at in restaurant Pfaffensteffl, waar ik genoot van een bord wild met groente, geserveerd door een vrolijke dame die, ondanks haar beperkte Engels, heel enthousiast probeerde uit te leggen wat ik juist at. De gastvrijheid straalde ervanaf. Bij restaurant Der Altwirt, in het centrum van Lenggries, is de sfeer iets formeler. Maar daarom is het niet minder gezellig. De gerechtjes die op tafel komen zijn niet enkel Beiers, ze serveren er ook Spaanse tapas!
Genieten in de Tölzer Hütte.
Ga naar Lenggries
Het gemoedelijke dorpje ligt in Beieren, in het zuiden van Duitsland. Een afstand die je in één dag kunt afleggen. Eventueel kan je ook per vliegtuig of per trein naar München, vanwaar je met een huurauto of de trein doorreist naar het bergparadijs. Omdat Lenggries zo klein is, heerst er nog een echte, authentieke sfeer. Niks geen megahotels en resorts, maar familiehotels en gasthuizen. In het centrum vind je verschillende restaurants die Beierse kost serveren, soms zelfs met een moderne twist.
Lenggries is een plaats waar je met het hele gezin geniet van de winter. Je kan er skiën, maar dat hoeft helemaal niet. Je kan evengoed genieten van sneeuwschoenwandelingen, van sledetochten, van gewoon zijn. Skiërs die wat meer uitdaging willen, zullen misschien minder enthousiast zijn over Lenggries. Toch is het de moeite waard om dan voor een dagje of twee in Lenggries te stoppen, misschien op doortocht of als gezellige afsluiter van een stevige skiweek.
Het licht van de ondergaande zon weerkaatst haarscherp in het fjordachtige Sylberstein stuwmeer, bij Lenggries.
- Ontdek boetiek bestemming Malta - 1 januari 2024
- Met het openbaar vervoer door Fjord Noorwegen - 30 oktober 2023
- Reisverhaal: naar Narvik, in Noord-Noorwegen - 19 april 2023
