Vanaf november vaart de boot eens per uur. En rustig is het niet
De overtocht mag eigenlijk best wel een half uurtje langer duren
Zonzekere bestemming?
Jaarlijks ontvangt Texel meer dan 700.000 bezoekers. Het merendeel landgenoten. Maar toch ruim een derde van de bezoekers heeft de Duitse nationaliteit. Internationaal heeft Texel de nodig faam opgedaan door een verkiezing op een top tien lijstje van de Lonely Planet twee jaar geleden. Sindsdien vinden steeds meer andere nationaliteiten hun weg naar Texel. En is het naar verluid steeds drukker geworden. Met name in de zomermaanden komt de rust en ruimte wel eens in de verdrukking. Dit weekend halverwege november niet. Alhoewel het hoogseizoen steeds langer wordt komt het eiland deze periode weer op adem. Beperkte openingstijden, lege fietspaden en geen rijen in de supermarkt. Een uitstekend moment om te ontdekken wat Texel zonder zon te bieden heeft. Alhoewel, het eiland kent de meeste zonuren van Nederland.
Leuk bedacht; de Texelse bushaltes hebben het uiterlijk van een strandpaal
De lammetjes zijn er alleen in het voorjaar, Duitsers het jaar rond
Vissen op de Waddenzee
Die vlieger gaat ook niet op. Het is een koude, maar stralende dag. Strakblauwe hemel met een fel zonnetje. En een venijnig windje. Vooral op de kade van de haven van Oudeschild is het even bikkelen. TX-10, met koosnaampje Emmie, is bijna gereed voor vertrek. Een hele rij TX gecodeerde vissersboten met uiteenlopende boeg kleuren ligt stilletjes te wachten tot het maandag wordt om weer uit te varen. Emmie is eigenlijk meer een plezierboot. Die elke dag met een hoop toeristen de Waddenzee op gaat om garnalen te vangen. En zeehondjes te spotten. Frido is de kapitein. Een rauwe zeerot uit het boekje. Tatoeages op de armen, een gouden oorbelletje en een onvervalst accent. ‘Al jaren doen we dit’, vertelt hij. ‘Eerst combineerden we het echte garnalenvissen voor de vangst nog met meenemen van wat belangstellenden. Nu is het andersom. We kijken vanuit de stuurhut over het schip. Tijd om te vertrekken. Frido drukt op een knopje. De scheepshoorn schalt boven de krijsende meeuwen uit.
Een hartelijk ontvangst bij de ‘ingang’ van Emmie
Een hele rij TX-jes hebben rust in het weekend
Frido overziet zijn schip vanuit de stuurhut
Emmie is een oud baasje met een wat gedateerd instrumentarium
Twee metalen armen met schepnetten worden te water gelaten. Frido heeft een goed plekje gevonden. Het garnalenvissen gaat beginnen. De boord oven wordt alvast opgestookt. Zeer divers is de eerste vangst van de dag. Zeesterren, krabbetjes, scholletjes, een steen en heel veel garnaaltjes. Handmatig haalt Frido zijn compagnon de ongewenste vangst er tussenuit en vertelt wat is. Eén van de visjes klemt hij vast aan zijn oor. Tot groot vermaak van met name de Duitse opvarenden. In steenkolen Duits herhaalt hij zijn verhaaltje. Ook de tweede vangst bevat de nodige hoeveelheid garnaaltjes. De kleine beestjes schijnen veel smakelijker te zijn dan hun grotere buitenlandse broertjes. En hebben best een aardige marktprijs. Het eerste vrachtje garnaaltjes wordt uit de oven gehaald. Verser dan dit wordt het niet. Hoofdschuddend loopt Frido over dek. Niet iedereen blijkt over de vaardigheid te beschikken om het beestje fatsoenlijk te ontleden. In elkaar drukken, kwartslag draaien, huidje eraf en tot slot de kop. Alle opvarenden zijn druk aan het pellen en peuzelen. Langzaam wordt weer koers richting de haven van Oudeschild gezet. De menigte krijsende meeuwen blijft de Emmie achtervolgen in de hoop nog wat eetbaars te snaaien. Na meer dan anderhalf uur in de koude wind op zee te zijn geweest is, ondanks het aangename zonnetje, de warmte van een café op de kade niet onprettig.
De netten worden te water gelaten; het garnaalvissen gaat beginnen
De netten worden binnen gehaald om de vangst te bekijken
Ontelbare garnaaltjes te midden van de bijvangst
Het visje doet het best aardig als oorsieraad
Een hele kolonie meeuwen loert op eetbare restjes
Het ene moment gevangen, het volgende moment in de mond
Emmie zet weer koers naar de haven van Oudeschild
Rommelmarkt van de zee
Niet alleen garnaaltjes worden uit de Waddenzee gevist. Ook een behoorlijke hoop troep. Na een storm wil weleens het één en ander aanspoelen. Het resultaat van 75 jaar strandjutten wordt tentoongesteld in het schipbreuk- en juttersmuseum Flora. De collectie is bijzonder breed en ondergebracht in meerdere schuren. Talloze reddingsboeien, touwen, fietsen, flessen drank, sportschoenen. Eigenlijk kun je het zo gek niet bedenken of het ligt er wel. ‘Het wordt wel steeds minder de laatste jaren’, vertelt uitbater Andre. De zeecontainers van tegenwoordig zijn nogal stevig en zitten goed vast. Na een stevige storm zijn ze ’s ochtends vroeg als eerste op het strand. Het resultaat is niet meer wat het was. Ook gestrande schepen voor de kust worden een zeldzaamheid. Overigens is niet alles aangespoeld op de brede stranden van Texel. Enkele grote stukken op het buitenterrein, zoals redding capsules van een booreiland en diverse machine onderdelen van schepen zijn elders gevonden en vervolgens gedoneerd. Het is niet alleen interessant om te zien wat er zoal aanspoelt, het is ook nog eens een boeiende reis terug in de tijd.
De vrolijk versierde ingang van het museum
De Noorse kotter Sjøfuglen symboliseert een gestrand schip
Ook de krantenartikelen naar aanleiding van vondsten worden bewaard
Blikjes, boeien en bootjes en nog veel meer
Zeehondjes aaien
Niet alles wat aanspoelt gaat naar het Juttersmuseum. Zeehondjes of andere gestrande of gewonde dieren worden doorgaans naar het nabijgelegen Ecomare gebracht. Daar worden ze in de luwte van de duinen opgeknapt en weer op krachten gebracht. Om vervolgens zodra ze er klaar voor zijn weer vrolijk de Waddenzee in te duiken. Niet alle dieren hebben dat vooruitzicht. In een aantal bassins zwemmen vaste klanten die geen toekomst in de vrije natuur hebben. Door het ontbreken van een hekwerkje kunnen de zeehonden bijna een aai over hun gladde bol krijgen. Zo knuffelbaar is dat koppie niet. De beesten beschikken over een goede set tanden waarmee ze venijnig kunnen bijten. Handjes thuis dus. Ecomare vervult naast zorg en opvang van dieren ook een duidelijke educatieve functie. Het zeeleven van de Waddenzee zwemt en leeft in diverse aquaria. Een mooie manier om inzicht te krijgen wat er zich zoal in de Noordzee en de Waddenzee rondom Texel bevindt.
De springende bultrug van Ecomare. Ieder jaar worden de dieren wel een keer gespot in Noordzee
Het is up close and personal met de zeehonden
De ‘gewone zeehond’ zwemt wat eenzaam in zijn bassin
Deze zeehond wordt behandeld voor de problemen aan zijn ogen
Zeehonden zijn best nieuwsgierige beesten
De twee bruinvissen Michael en Dennis krijgen een portie vis
Ook binnen is van alles te zien en te beleven
Het noorden
Voor echte avonturiers is het op schaarse dagen bij de juiste omstandigheden mogelijk om de voettocht van Texel naar Vlieland af te leggen. Via een omweg om de diepe stukken te vermijden is het een pittige tocht van 30 kilometer. Op de dijk bij Cocksdorp staar ik naar de eindeloze Waddenzee. Vlieland is niet te zien. Het wordt weer hoogwater. Vogels staan met hun poten in het wad op zoek naar voedsel. Het blijft een prachtig natuurgebied. Verderop zie ik de vuurtoren van Texel. Op het meest noordelijke puntje van het eiland. Aan de voet van de Slufter, het natuurgebied waar door een open verbinding met de Noordzee een kwelderlandschap is ontstaan. De vuurtoren is een klassiek rood exemplaar dat stilaan is verworden tot een symbool van Texel. Een wenteltrap van 118 treden brengt me tot een hoogte van 35 meter. Ik gluur naar binnen in het eenzame kantoortje van de vuurtorenwachter. Nog iedere avond schijnt de vuurtoren een lichtje. Het daglicht wordt langzaamaan zwakker. Het einde van deze onbewolkte stralende herfstdag vergroot de kans op een mooie zonsondergang. En jawel, op het brede strand verdwijnt een grote ronde bol aan de horizon en laat een zachte oranje gloed achter. Tijd voor een Texels biertje bij het knisperend haardvuurtje.
Achter de dijk begint de Waddenzee
Het duurt nog eventjes voordat het bootje weer kan uitvaren
Het is een gekwetter van vogels op het wad
Vanaf de dijk is er een prachtig op de Waddenzee
De vuurtoren kan het hele jaar door worden beklommen
Het punt waar de Noordzee en de Waddenzee elkaar ontmoeten
Het strand bij de vuurtoren is wit en breed
De vuurtoren vanaf het strand iets na zonsondergang
Een prachtige zonsondergang na een heldere dag
Het Texels bier is zeer populair op en buiten Texel.
Op uitnodiging van VVV Texel bezocht ik Texel in het eerste weekend van november, alwaar ik verbleef op vakantiepark de Krim
- Vier tips voor de fraaie Vlaamse Westhoek - 2 augustus 2022
- Citytrip Aken - 3 juni 2022
- Emirates met kids - 25 mei 2022
