De metro van New Delhi
Niet de eerste stad in India met een metro, die eer gaat naar Kolkata (1984), maar inmiddels heeft New Delhi wel het grootste netwerk. In 1998 begon de constructie en inmiddels zijn er acht lijnen, 250 stations en ligt er 343 kilometer rails. Die aanzienlijke lengte heeft er ook mee te maken dat de metro niet slechts stadsvervoer is, maar ook satellietsteden bedient. Er zijn dus lijnen waar je meer dan een uur in kunt zitten. Door uitgebreide veiligheidsmaatregelen met onder meer scanners ontstaan er soms lange rijen bij drukkere stations. Er mogen geen dieren worden meegenomen, er mag niet gefotografeerd worden en ook het vervoeren van menselijke resten als skeletten en as is verboden, zoals blijkt uit een bord op de stations.
New Delhi Metro – geen honden en skeletten
De metro van New Delhi is nog in ontwikkeling. Voor de meeste lijnen zijn er nog uitbreidingen gepland en er komen ook nieuwe lijnen. In een tempo waar ze in Amsterdam jaloers op kunnen zijn. Het tweede deel van de ontdekking van New Delhi per metro liet vooral tegenstellingen en verschillen in welvaart zien. Buurtjes en steden in ontwikkeling.
Lijn 1, de rode lijn – Dishad Garden
De rode lijn was de eerste metrolijn in New Delhi en is geopend in 2002. Naar het westen steekt de lijn bij de Kashmere gate de rivier de Yamuna over, een heilige rivier en de grootste zijrivier van de Ganges. Het station erna heet Shastri park, wat een veel te mooie naam is voor de uitgestrekte vuilnisbelten waarin talloze gestalten als mieren lopen te wroeten. Erna volgt, niet geheel onverwachts, een arm en troosteloos uitziende buurt. Dishad Garden is het eindpunt, al vermoed ik dat dit nog verlegd wordt en ligt in een industriewijk. Aan het metrostation grenzen hier voornamelijk wegen. En ja, de cultuur van McDonalds en selfies dringt ook hier door.
Dishad Garden – het eind van de lijn
Dishad Garden – een cultuur rukt op
Lijn 1, de rode lijn – Rithala
Het andere einde van de rode lijn is een woonwijk. Men heeft geprobeerd het station een wat vriendelijker uiterlijk te geven, er is leven op straat en er wordt gebouwd aan een modern suburbia waar men met een roze blik in de wereld kan vertoeven. De rode lijn verbindt zo een zeker positivisme in het wonen via een erfenis van bittere armoede met een gezicht op economische vooruitgang.
Station Rithala
Rithala – Men heeft geprobeerd het station een wat vriendelijker uiterlijk te geven
Rithala – suburbia door een roze bril
Lijn 2, de gele lijn – Model Town
Model Town is niet het laatste station, maar de naam intrigeert en ik stap uit. Het blijkt een relatief rijke wijk nabij de universiteit. Er is op de vroege zondagmiddag nog niet veel open, behalve een kapper die in de open lucht langs het pad naar het station werkt. Locatie, locatie, locatie. Eenmaal in het wat aangeharkte stadsdeel ontdek ik een klein tempeltje. Ik word binnen gewenkt door twee enthousiaste, Engels sprekende, studenten die me rondleiden langs de soms levensechte en soms minder levensechte aangeklede beelden. Er komt hier weinig bezoek, dat is duidelijk en dit kleine levende tempeltje is precies zo’n kleinood waarvoor je dit soort trips maakt.
Kapper aan het pad naar het station. Locatie, locatie, locatie
Model Town – Shiva
Model Town – Ganesh
Model Town – Hanuman
Model Town – Hanuman in meer abstracte versie
Lijn 2, de gele lijn – Jahangir Puri
Dit is het eindpunt van de lijn in noordelijke richting. Zoals veel van de eenvormige metrostations buiten het centrum en de moderne satellietsteden een wat lompe betonnen constructie in een rommelige omgeving van autowegen en modderpaden. Verderop brede straten met weinig verkeer en veel geparkeerde auto’s. Een drumband met een vaandel en een spandoek vult de straat met geluid en aanwezigheid, Erachter op een paard een bruidegom met wat op een afgezakte kroon lijkt op zijn hoofd en een sliert bankbiljetten aan zijn nek hangend. Ik moet ook aan de collecte geloven. Als de stoet voorbij is stuit ik op twee oudere mannen die op de mobiel van een van hen na tijdloos lijken te ontspannen met een waterpijp tegen een muur met bijna een overdaad aan sfeer. Geen attracties, maar een kleine ontdekkingsreis naar wat ook New Delhi is.
Janhangir Puri – een wat lompe betonnen constructie
Jahangir Puri – Een drumband met een vaandel en een spandoek vult de straat met geluid en aanwezigheid,
Jahangir Puri – Bruidegom
Jahangir Puri – tijdloos ontspannen
Lijn 2, de gele lijn – Huda city centre
Een andere wereld, wat al begint met het station dat een heel ander afwerkingsniveau heeft. Het station blijkt te liggen in de satellietstad Gurgaon, zo’n 30 kilometer ten zuidwesten van Delhi. Gurgaon is een van de drie rijkste steden van India, met industrie en veel kantoren waar de helft van de Fortune 500 bedrijven een vestiging heeft. Veel wat je met India kunt associëren is er niet te zien en de stad heeft de kwalijke eer in maart 2019 uitgeroepen te zijn tot de meest vervuilde stad ter wereld. Niet echt iets voor je bucketlist dus.
Huda City centre, een ander afwerkingsniveau
Huda City Centre – beton en kantoren
Lijn 3&4, de blauwe lijn – Dwarka
Niet het eindpunt, maar het ik was ook nieuwsgierig naar het begin van deze voorstad. Ik daal af uit de betonnen kolos op palen, die vlak bij de huizen staat en beland in een gemoedelijk buurtje. Er is een klein marktje met kooplui die elkaar opstoken om op de foto te gaan en vervolgens vrolijk te lachen om het resultaat. In tegenstelling tot in de buurt van het Rode Fort zijn ook de pindaverkopers niet opdringerig en proberen ze ook niet meer te vragen dan de lokale prijs. Erachter een klein pleintje met een taxistandplaats en een fitnessschool. Denk je bij India vooral aan hectiek, in dit buurtje heerst vooral rust en gemoedelijkheid.
Dwarka – pindaverkoper
Dwarka-Riksjachauffers
Lijn 3&4, de blauwe lijn – Dwarka sector 21
Het eindpunt. Hier wordt duidelijk dat Dwarka in ontwikkeling is. Het station is hypermodern, maar de omgeving is nog lang niet af waardoor het overkomt als de voorpost van een komende welvarende toekomst. Het moet een smart city worden waarin alle resources gemanaged worden vanuit gecollecteerde data via het internet of things. Maar dat is nog toekomst, in het heden is er niet veel te zien.
Dwarka sector 21 – een modelstation
Dwarka sector 21 – stad in aanbouw
Lijn 3&4, de blauwe lijn – Vaishali
Vlak over de rivier de Yamuna splitst de oostelijke tak van blauwe lijn zich. In noordelijke richting is het eindpunt Vaishali, al wordt de lijn waarschijnlijk nog doorgetrokken. Dit deel van de stad is grotendeels af en oogt niet smart. Een wat troosteloze omgeving van vervallen ogende betonnen flats, waar de omstanders staan te dringen om op de foto te komen.
Vaisjhali – het eind van de lijn
Vaishali-een wat troosteloze omgeving
Vaishali – wat maniakaal overkomende omstanders
Lijn 3&4, de Blauwe lijn – Noida city centre
De zuidelijke tak eindigt in Noida city centre. Noida is een satellietstad van Delhi en de rijkste agglomeratie in groter Delhi. Vlak buiten het station worden nieuwe gebouwen neergezet en in het centrum is levendige handel. En helaas lijkt toenemende welvaart ook hier te leiden tot het verval van, in dit geval culinaire, tradities.
Noida city centre-bedrijvigheid
Noida city centre-verval in culinaire tradities
Lijn 5, de groene lijn – Mundka
De groene lijn begint in het centrum van New Delhi. Op weg naar het eindpunt passeert de metro nette hoogbouw; vaak grote flats en ommuurde compounds. Bij het eindpunt eindigen de onder het spoor gelegen wegen in een netwerk van smalle straatjes. Kleine winkeltjes hebben eenzelfde leverancier voor hun reclameuiting en mensen leven in smalle straatjes in de schaduw van de moloch die het station is in relatie tot zijn omgeving.
Mundka-beton domineert
Mundka-rijtje winketjes in de schaduw van het metrostation
Lijn 6, de paarse lijn – Badarpur
Ook de paarse lijn begint in de stad. Het eindpunt hier is de historische stad Badarpur, waar eens Sarai Badarpur, een caravanserai langs de historische Grand Trunk Road was gesitueerd. De grand Trunk road verbond sinds de derde eeuw voor Christus het Indiase subcontinent met centraal Azië en liep van Chittagong in Bangladesh tot Kabul in Afganistan. In de omgeving van het station is van al die historie weinig te zien. De pas aangelegde metro lijkt voor en verwoestende kaalslag gezorgd te hebben. Met wat meer voorbereiding had ik misschien nog wel iets aardigs kunnen vinden, al blijft zelfs tripadvisor nu behoorlijk blanco. Hoewel het uitzicht op de verschillende soorten bebouwing die met een grote mate van verschillen in ruimte en welvaart de ontwikkeling van het land weergeven niet onaardig was, is ook dit eindpunt geen aanrader. 
- Beieren anders: Augsburg en Regensburg - 11 januari 2024
- Pyrénées-Orientales: Mountainbiken in de Albères - 5 oktober 2023
- De Carian Way: erfgoed in Turkije - 23 augustus 2023
