Actief in het Teutoburger Woud
We starten ons avontuur in het Teutoburgerwald in het plaatsje Ibbenbüren. We gaan mountainbiken op de Hermannsweg, die over de volle lengte van de bergkam loopt. Na een klim over een bospad, bedekt met een dik bladerdek, doemen de bizarre rotsformaties van de de Dörenther Klippen op. Het wortelpad is hier zo heftig, dat we afstappen. 135 miljoen jaar geleden ruiste hier de zee over een prehistorisch strand, dat later versteend is. Ribbelpatronen in de stenen zijn de stille getuigen daarvan. Door een lang verweringsproces van de zandstenen ontstonden kloven en scheuren. Behalve de zee, hebben ook dinosaurussen en mensen uit de steentijd hier hun sporen nagelaten.
Tussen de Dörenther Klippen door
Klauteren naar de top van het Hockendes Weib
Hoog boven ons torent de rots het Hockendes Weib. Volgens een legende is de rots een versteende vrouw met kinderen op haar rug. In de tijd dat de zee hier nog spoelde, woonde ze in een hut. Toen er een springvloed kwam, droeg ze haar kinderen de berg op. Ontzet zag ze het stijgende water en hurkte om haar kinderen op haar schouders te laten klimmen. Toen ze zich oprichtte, was ze een steen geworden die boven het water uitstak. Hoe het ook zij, het zijn prachtige boulders om overheen te klauteren, met uitzicht over het boerenland beneden.
We fietsen verder en passeren de Drei Kaiser Stuhl, een geliefde picknickplek en verticale klimrots. Er volgt de Hermannsweg, met aan weerskanten groene berghellingen, die honderden meters neerdalen naar het vlakke boerenland. Aan de voet van de bergrug wuiven graanvelden en staan grote boerderijen, vakwerkhuizen, en afgedekt met rode pannen daken.
Vakwerkhoeve langs de route
Op de Hermannshöhen: de Hermannsweg
Langzaamaan komen we in het hart van het wild-romantische bos, zoals Duitsers het noemen. De namen van de routes geven er een extra folkloristisch tintje aan. De Kneipproute, de Sagenroute, Hermannsweg, het Hexenpfad, een botanische route, een trimroute, een powerwalk-route, de Heiden Tempel. We gaan op en neer door het sprookjesbos met rotsen. Een roofvogel duikt vlak over ons hoofd, zangvogels roepen vanuit de eeuwenoude bomen. Door erosie liggen boomwortels er als heksenvingers bij in de holle wegen. Degene die de keurige ‘H’ van Hermannsweg op de bomen heeft geschilderd, kon het hier niet nalaten de wortels met slangen en heksen te beschilderen.
Het bos staat op de lijst van Unesco geo-park werelderfgoed; voor ons telt vooral de heel andere beleving van het mtb dan in Nederland. De stijgingen zijn heftiger en langer. Het bos is onvoorspelbaar, een soort kneedbaar bos. De route is een combinatie van geulen, losse keien, en bochten. We stuiteren over de wortels en af en toe een boomstam. Bij elk foutje word je afgestraft en moet je afstappen.
Folkloristische benamingen van wandel- en fietspaden
Fraaie rotspartijen
Mountainbiken in folkloristisch bos
Na het passeren van een Waldgottesdienst -evangelische en katholieke gemeenschappen houden hier regelmatig diensten- maken we ‘een acht’ in het bos, passeren Ibbenbüren weer en gaan in zuidelijke richting. Een tijdje volgen we de Hermannsweg, eerst een dennennaalden pad, dan stenig en rotsig. Af en toe vertakt de Hermannsweg zich en kunnen we kiezen tussen een hogere en een lagere route. We besluiten een van de lagere kammen te volgen waarover leuke single tracks lopen, die technisch uitdagender zijn.
Terug op de Hermannsweg komen we een groepje mannen tegen in lederhosen, ze behoren tot een Keltische geloofsgemeenschap, die in het Teutoburgerwald Germaanse goden vereren. ‘Sinds de steentijd liepen Germanen hier, en nu wij,’ zegt een van hen. ‘Maar ook moderne heksen en druïden komen hier graag.’
Omlaag door het beukenbos
Klimmen en wandelen in het Teutoburgerwald
Terug op de camping in Ibbenburen, gaan we met de klimuitrusting naar een van de klimwanden. In een uitzonderlijke vallei, begroeid met dichte varens, weerkaatsen onze stemmen tegen de hoge rotswanden. Er is een technisch moeilijke overhangende klif, een hoge verticale, maar ook een voor beginners. Bovenop de rots zien we de zon zakken achter het varenbos met rotswanden, die verscholen liggen. Dat we hier in een dichtbevolkte streek zitten, lijkt onwaarschijnlijk.
De dag sluiten we af in het lieflijke stadje Tecklenburg op de top van het Teutoburgerwald, met rode pannen daken en luft- und kneipp kurortes. De mooie vakwerkhuizen uit de Middeleeuwen zijn perfect gerestaureerd. Het centrale pleintje is erg gezellig en er staat een grote lindeboom die al 400 jaar oud.
Klimwand voor gevorderden
Tecklenburg met perfect gerestaureerde vakwerkhuizen
Uitzicht over Noordrijn-Westfalen
- Een ode aan de bergen: wintersport op een andere manier - 24 februari 2024
- Van bron naar riviermonding in de Adriatische zee - 14 juli 2023
- Frans-Italiaans escapisme op de ski in La Rosière - 25 april 2023
ter h zegt:
dit is zeker de moeite waard om te fietsen , ik heb het met collega,s gedaan in een weekend