De adrenaline wint het van mijn vermoeide lichaam. Langzaam maar zeker verplaats ik me door de ijle lucht. Nog 430 meter tot het Annapurna Basecamp. Ik kijk omhoog naar de oplichtende hemel, waar de sterren langzaam plaatsmaken voor het eerste ochtendlicht. Hopelijk redden we het voor zonsopgang. Oh man. Laten we alsjeblieft op tijd zijn.
De dynamiek is als een spel dat we gezamenlijk spelen
Twee oudere mannen passeren mij. Staan even stil. Ze ademen zwaar, steken hun hand op bij wijze van groet. Ik glimlach terug. Realiseer me dan dat ze dit door mijn hoofdlamp helemaal niet kunnen zien. Dit. Precies dit, is wat deze dagen zo bijzonder maakt. De mensen die ik onderweg ontmoet, zijn net zo verscheiden als het natuurgebied waar we ons in wanen. Zie ze staan, een camera in de hand. Hun blik op het oneindige. In hun ogen zie ik mijn eigen verwondering terug. Ik haal ze in. Ze halen mij in. De dynamiek is als een spel dat we gezamenlijk spelen. Waar we allemaal winnaars zijn. Ik wil zoveel zeggen. Ik doe het niet. Hoe beschrijf je in hemelsnaam de schoonheid van de Himalaya?
Helikopters vliegen iedere dag op en aan om mensen uit de bergen te halen
Duizenden traptreden
Nog 300 meter. Ik sta even stil, wacht op mijn reisgenoten. Drie prachtige mensen, die ik een week geleden nog niet kende. Ik denk aan hoe we deze tocht begonnen. Hoe we in onze t-shirts onze handen wasten in de rivier. Hoe we dagelijks duizenden traptreden beklommen. Hoe ik mezelf als een soort Gandalf uit The Lord of the Rings aan mijn wandelstokken omhoog sleepte. Hoe we zweetten, zuchtten, klaagden. Om vervolgens stil te vallen bij de spectaculaire uitzichten. Hoe we door de dorpjes liepen. Door bescheiden Nepalezen verleid werden om te rusten in hun theehuizen. Hoe we onszelf na een dag lopen beloonden met Snickers. Hoe we uitweken voor yaks, stil stonden voor apen en gevolgd werden door honden. Ik denk aan de laatste koude nachten. Hoe we sliepen in onze winterjas in een min tien slaapzak. En dan al die dragers die we met open mond gadesloegen. Dragers die soms hun eigen gewicht droegen. Die soms het einde van de trekking niet haalden.
Het uitzicht vanuit één van de dorpjes
Onderweg krijgen we gezelschap van veel verschillende soorten dieren
Bij een trekking door het Annapurna gebergte passeer je bossen, hangbruggen en ruige bergtoppen in de Himalaya
Betoverd
‘’Daar is het’’ klinkt het plotseling achter mij. ‘’Dat móet het zijn.’’ Mijn reisgenoot oogt vermoeid, maar haar stem klinkt vastberaden. Ze wijst naar een punt in de verte. Ik voel hoe nieuwe energie door mijn lichaam stroomt. Ik moet me inhouden om de laatste meters niet te gaan rennen. Ze heeft gelijk. Enkele minuten later sta ik oog in oog met Annapurna. Van dichtbij is ze nog zoveel mooier. Ik sla een zucht van verlichting. We hebben het gehaald. We slaan onze armen om elkaar heen. Nippen dankbaar aan onze warme koffie. De nieuwe zon geeft de sneeuwtoppen een gouden gloed. Tibetaanse gebedsvlaggetjes wapperen fier in de frisse lucht. Het is betoverend. Ik voel mijn handen niet meer en doe mijn uiterste best om kracht uit te oefenen op het knopje van mijn fotocamera. Mijn accu raakt leeg door de kou. De koffie bevriest. Voor ons ligt een lange weg terug. We zullen verdwalen. Een blessure oplopen. Het geeft niet. We hebben het gehaald. Ik was precies op tijd voor de mooiste zonsopgang van mijn leven.
Naast me zie ik de twee oudere mannen staan. Het verse zonlicht valt zacht op hun gezichten. Ze sluiten enkele seconden hun ogen. Dan kijken ze me aan. Ik steek mijn hand op, bij wijze van groet. Ik wil zoveel zeggen. Ik doe het niet. Want hoe beschrijf je in hemelsnaam de schoonheid van de Himalaya?
Het uitzicht vanaf het Annapurna Basecamp
De opkomende zon geeft de bergen een gouden gloed
Tibetaanse gebedsvlaggetjes wapperen fier in de frisse lucht
Foto’s: Nanda de Bruin en Anke Odinga
De Annapurna Basecamp (ABC) Trekking is een meerdaagse trekking die je in de buurt van Pokhara, Nepal, kunt starten. Je kunt overwegen om een gids en/of drager (!) in te huren. De weg wijst zich echter vanzelf (mits je je niet door Nepalezen laat verleiden om een ‘short cut’ te nemen 😉). Onderweg zijn voldoende theehuizen waar je kunt overnachten. Je kunt in Pokhara een vergunning aanvragen en jezelf registeren. Ook kun je hier de nodige spullen inslaan, zoals waterzuiveringstabletten, hoogteziektepillen, warme kleren en natuurlijk het allerbelangrijkste… Snickers. Wil jij ook op avontuur in Nepal? Laat onze local Arzoo je helpen.
- Eet, drink, slaap en bewonder - 19 juni 2018
- Gouden bergen in Nepal - 28 maart 2018
- (Een) wild leven in Chitwan - 7 december 2017
symon odinga zegt:
Prachtig beschreven reisverslag.
Je zou nu al je koffer willen pakken.