(Een) wild leven in Chitwan

‘Als je een tijger ziet, klim in een boom. Doe hetzelfde bij een neushoorn. Als dat niet lukt, ren dan zigzaggend weg. Of verstop je achter een boom. Bij een beer blijven we bij elkaar staan en maken we harde geluiden. Voor de olifant kun je alleen maar rennen’. Ik kijk onze gids zonder te knipperen aan. Ik bestudeer de kale bomen en probeer me voor te stellen hoe ik mezelf hier in vredesnaam omhoog zou kunnen hijsen. En hoe ren je eigenlijk zigzaggend over een paadje van een meter breed? Het zweet staat op mijn voorhoofd. Ik kijk naar de bewapening van mijn gids. Een stok. Ik begin me af te vragen of ik eigenlijk nog wel wilde dieren wil zien.

De dag ervoor arriveerden we in een dorpje aan de rand van het Chitwan National Park. Het park ligt in het midden van Nepal en is een van de enige parken in Azië waar je lopend doorheen kunt om wilde dieren te spotten. Wat ons meteen opvalt, zijn de olifanten die hier ingezet worden. Er wordt een soort bak op hun rug gezet, waar de toeristen in kunnen zitten. Op deze manier kun je dus op de rug van een olifant het park verkennen. Wij hebben ons huiswerk gedaan en weten hoe hardhandig de olifanten hiervoor getraind worden. We vragen aan de man van ons hotel wat hij hiervan vindt. ‘Geen zorgen’, zegt hij. Wij hoeven dat niet te zien. We kunnen dus gerust een kijkje nemen bij het olifantencentrum. Juist.

Chitwan jungle en neushoorns

Zou ik al te dichtbij komen?

Te voet door de Nepalese jungle

We besluiten om de volgende dag wandelend de jungle in te gaan. Hoe meer artikelen ik over Chitwan lees, hoe benauwder ik het echter krijg. ‘Nederlander aangevallen door tijger in Chitwan’, ‘horrordag in Chitwan’. De ene kop is nog erger dan de andere. Het wordt er niet beter op als mijn reisgenoot een filmpje over een agressieve beer vindt. Ik lig in mijn bed, staar naar het plafond en inventariseer hoeveel moed ik nog bezit. ‘Oké, ik ga mee’ besluit ik dan. ‘Maar ik wil het er vandaag niet meer over hebben.’ De volgende ochtend trek ik mijn camouflagekleren aan. Sommige kleuren mag je hier namelijk niet dragen. ‘Geen zorgen’ zegt mijn reisgenoot. ‘Jij hoeft je niet te verstoppen achter een boom. Als jij je handen omhoog doet dan bén je een boom.’

Daar gaan we. In een omgebouwde boomstam schommelen we de rivier over. Ik focus me op één punt om zo niet teveel te bewegen. Met tien man in een wiebelend bootje vergt de nodige concentratie. Ik besluit mijn angst overboord te gooien en vooral niet teveel te denken aan de krokodillen die hier zwemmen. ‘Sommigen zijn erg agressief’ onderbreekt de gids mijn gedachten. Ik hou mijn angst toch nog maar even stevig vast. Wat ben ik blij wanneer we de ‘veilige’ vaste wal bereiken.

In een wiebelend bootje langs de krokodillen

Na de veiligheidsinstructies zijn we klaar om de rimboe in te trekken. Keurig op een rijtje, wanen we ons door de intrigerende natuur. Na een poosje zien we een pootafdruk van een tijger. ‘Het is vers’ zegt de gids. Ik zie ineens overal tijgerogen. Het is een indrukwekkende tocht. Wat een bizar idee dat zoveel wilde dieren zich op dit moment om ons heen begeven. Wie weet bestuderen zij óns wel met dezelfde belangstelling… Plotseling zien we een neushoorn. Loom eet het beest gras. Geen idee van het feit dat een jongedame even verderop met zweethandjes de bomen inspecteert. Want je weet maar nooit. Het beest is trouwens enorm. Even later zien we ook berenpoep, de sporen van olifanten, herten, apen, vogels, krokodillen en een slangenhuid. Wat een heerlijke dag. Dichterbij de natuur kunnen we niet komen.

chitwan jungle

Welcome to the jungle

Toch is de natuur ook dichtbij ons. Eenmaal terug in het dorpje gaan we koffie drinken. Blijkbaar zijn we niet de enigen die dorst hebben. Een neushoorn loopt ons tegemoet en drinkt honderd meter verderop water uit de rivier. Een tropische vogel heeft zich op zijn rug genesteld. Wauw.

Een vogel nestelt zich op de rug van de neushoorn

Die avond drinken we een biertje in een afgelegen club om te vieren dat we nog leven. Wanneer we de club verlaten, vraagt een Nepalese man vriendelijk of we wel een zaklamp bij ons hebben. ‘Yes’ antwoord ik op mijn hoede. ‘Why?’ ‘Because sometimes there is a rhino in this village.’

Als je ons zoekt, wij zitten in de boom.

Ook Chitwan bezoeken?

Dagelijks rijden er vanaf Kathmandu en Pokhara bussen naar Sauhara, een klein dorpje aan de rand van het park. Hier zijn talloze accommodaties te vinden. Voor een bezoek aan Chitwan heb je een vergunning en een gids nodig. Je kunt dit ter plekke heel gemakkelijk regelen. Je kunt het park op verschillende manieren betreden. Mijn advies? Spaar alsjeblieft de olifant, denk niet aan de jeep en ga lekker wandelen. En, oh ja. Oefen vast even met boompje klimmen 😉

wildlife chitwan

Het blijft spannend wat je tegenkomt…

Anke
Laatste berichten van Anke (alles zien)
  1. Theo Molenaar zegt:

    Ik heb dat ook eens gedaan. Zelfde instructies en ideen over zigzaggen en bomen. Onze gids was een lange Nepalees van duidelijk een gegoede kaste. In camouflage outfit. Hij liep achteraan. Voorop een ‘assistent gids’ een mager klein mannetje met een wit overhemd -kleur die je niet moet dragen-, die wat angstig om zich heen keek,

    Er gebeurde niets. Later zagen we de assistent gids terug. Het bleek een schoonmaker…,…

Vragen? Suggesties? Of jouw reishonger delen?

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Je mag alleen HTML tags en attributen gebruiken:

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>