Zomerse sneeuw
Daar sta je dan, begin juli, met de schoenen in de sneeuw. Een beetje soppig, dat wel. Een fijne sneeuwbal draaien zit er niet in. Twaalf graden met een strakblauwe lucht. Op 2.800 meter hoogte. De Stubai Gletscher is prachtig. De hypermoderne Eisgratbahn brengt je in een mum van tijd naar de zomerse sneeuw. Een enkeling waagt zich in korte broek op de piste waar ’s winters de lange latten met stokken en de boards de dienst uit maken. Nu zijn de stokken nog steeds in de meerderheid, de wandelstokken welteverstaan. Geen overbodige luxe voor een wandeling over de glibberige gletsjer.
Droge poten heeft de zes meter hoge mammoet voor het Eisgratbahn bergstation. Via zijn poten klimmen de kinderen naar zijn buik om door de slurf weer af te dalen. Ook de ijsgrot is geliefd bij de kleintjes. Felle kleurtjes geven de ijzige gangen die 30 meter onder de gletsjer door slingeren een extra dimensie. Een leuke wandeling van een kleine 200 meter.
Op grote hoogte
Het dak van Tirol lonkt. Niet alleen voor ons. Het doet me denken aan de lange rij klimmers wachtend om de top van de Mount Everest te bereiken. Het is filelopen op de drie trappen naar de top van Tirol op een bescheiden hoogte van 3.210 meter. Vanaf het volle platform is het uitzicht prachtig over de maar liefst 109 pieken van de Stubaier Alpen en de Italiaanse Dolomieten die elk minstens 3.000 meter hoog zijn. Een handjevol mensen waagt zich aan de klim naar het kapelletje Schaufeljoch. Glijden, met sneeuw spelen of gewoon genieten van het zonnetje op grote hoogte is een prima tijdverdrijf.
Stubai met kids = waterpret
Smeltend sneeuw zorgt voor water. Beekjes, watervallen en rivieren, het gaat er soms wild aan toe. De Wilde Wasserweg bestaat uit drie etappes. De eerste etappe is het meest geschikt voor kinderen en gaat van Tschangelair Alm naar de Grawa waterval. Van een hoogte van 180 meter stort het water naar beneden. Vanaf de doorgaande weg richting de Stubai Glacier is deze machtige waterval ook te bewonderen zonder een wandeling.
Etappe twee en drie zijn langer en hebben meer hoogtemeters en zijn daarmee minder geschikt voor de kleintjes. Die vermaken zich veel beter in het iets verderop gelegen Klaus Äuele Erlebnisspielplatz. De houten speeltuin heeft meerdere klimtoestellen, glijbanen en een parcours. Op het aangrenzende turquoise gekleurde meertje ligt een vlot dat met behulp van een touw over het water wordt getrokken. Ook is er over een kabbelend beekje een kabelbaantje gespannen. Genoeg ingrediënten voor urenlang speelplezier.
Kinderparadijs
Een inpandig zwembad met drie best aardige glijbanen, speelruimten voor verschillende leeftijdscategorieën, een speeltuin met kinderboerderij en een team dat dagelijks leuke dingen met de kleintjes doet. Alpenhotel Kindl mag je best een kinderhotel noemen. Van dit soort zijn er meerdere in Oostenrijk. De focus ligt op Duitssprekende kinderen. Liedjes, spelletjes en opdrachten zijn in het Duits. Kindertaal is universeel dus eigenlijk redt iedereen zich wel. De kidsclub van het hotel organiseert dagelijks activiteiten.
Op een manage iets verderop staan twee Haflingers te wachten op een kudde kinderen. De statige paarden komen oorspronkelijk uit Tirol en zijn net even een ander formaatje dan een gemiddelde pony die vaak voor dergelijke plezierritjes wordt ingezet. Nadat de beesten zijn geborsteld en afgestoft door een tiental kinderen mag elk kind drie rondjes om de bak meehobbelen op de rug van het paard. Tussendoor spelen ze allerlei spelletjes en vliegt de middag om.
Pret bij Schlick 2000
Van alle stoelen en banken op de route van het bergstation Kreuzjoch naar het uitzichtplatform StubaiBlick is de geprepareerde antieke gondel de mooiste. Al schommelend nemen we het uitzicht over een deel van de vallei in ons op. Schlick 2000 ligt, zoals de naam aangeeft, op een bescheiden hoogte van iets meer dan 2.000 meter. De wandeling van twintig minuutjes naar het uitkijkplatform is goed te doen met kinderen. Door de glazen panelen kunnen ook zij de bergketen en vallei bewonderen.
Vlak naast het Mittelstation Froneben op 1.350 meter wacht kabouter Bardin bij de ingang van het boomhuttenpad. Iedere boomhut langs de route is een speeltuin op zich. Daarnaast is het ook een speurtocht waarbij symbolen moeten worden gezocht en genoteerd op de schattenkaart. Een volle schatkaart levert in het dalstation een presentje op.
Naast spelen en wandelen is het gebied met oudere kinderen ook uitstekend op de e-mountainbike te verkennen. De meeste routes gaan over grind en zijn niet bijzonder technisch. Bijvoorbeeld de route naar de eenzame Starkerburger Hutte op ruim 2.000 meter hoogte met uitzichten op de toppen van meerdere Stubai reuzen en het dal. Ook de Panoramasee op anderhalf uur hiken van Kreuzjoch is met de mountainbike redelijk eenvoudig te bereiken. Een beetje fietservaring is handig, maar niet noodzakelijk.
Kinderberg
De meeste gondels naar beneden zijn leeg. Ook aan het eind van de middag. Terwijl er toch mensen omhoog gaan. Serles, de eerste berg in Stubaital die je tegenkomt vanaf Innsbruck, kent een alternatieve en bovenal erg populaire weg naar beneden. Voor de rodelbaan staat een lange rij wachtenden. Ook Serles leent zich prima voor mooie wandelingen. De fraaie waterspeeltuin en het meertje zijn voor de kleintjes wel erg verleidelijk. Alhoewel het heldere water steenkoud is wordt er volop in gespeeld. Het uitzicht op de overige bergen is schitterend. Serles is een echte kinderberg.
- Vier tips voor de fraaie Vlaamse Westhoek - 2 augustus 2022
- Citytrip Aken - 3 juni 2022
- Emirates met kids - 25 mei 2022
