Omdat wij slechts een week in La Palma zijn, besluiten we een deel van de route te lopen. Vanaf het vliegveld slaan we direct landinwaarts richting El Pilar, een mooi aangelegde openbare picknickplek midden in een dennenbos op een hoogte van 1200 meter. Er is hier een grote parkeerplaats, omdat dit het beginpunt is van de bekende vulkaanroute naar het zuiden. Onze interesse gaat uit naar de minder bewandelde noordelijke route richting de grote kraterwand. Deze route naar de krater is 15 kilometer door ongerept bos, over een bergkam en langs ravijnen met steile rotswanden. In totaal stijgen en dalen we 900 meters. We laden onze backpacks in met onze tent, slaapmatjes, slaapzakken, kookgerei, verlichting, regenjas, fleecevest en foto-apparatuur. We nemen nog 4 liter water mee en ons eten bestaat uit adventure-food (omdat het zo lichtgewicht is), twee broodjes, een avocado, wat bananen voor energie en twee repen chocolade voor snelle energie (dit laatste werkt perfect als je er even doorheen zit en je moet de berg nog op). Ik gok dat we ongeveer 8 kilo per persoon op onze rug dragen.
Uitzicht op de bergkam
De route begint over een bergkam. Via een muilezelpad en door sterk geurende dennenbossen lopen we de eerste 6 kilometer heerlijk te genieten van alles om ons heen. La Palma is een eiland waar het altijd voorjaar lijkt. Felgroene varens en paars/roze bloemen woekeren langs de kronkelpaden over de bodem. De bodem tussen de dichtbegroeide dennenbossen is bezaaid met dennennaalden. Ik denk dat dit een heerlijke vervanging van ons slaapmatje zou kunnen zijn! Op een enkele passant na komen we niets anders tegen dan vogels, vlinders en hagedissen. Alles is vredig om ons heen. Een vinkje volgt ons uit nieuwsgierigheid en een vlinder blijft gewoon op zijn bloem zitten en reikt zijn voelsprieten naar mij uit als mijn vinger naar hem wijst.
Kronkelpaadjes met overwoekerende varens en bloemen
Nadat we de bergkam zijn gepasseerd komen we boven de wolken uit. We zitten inmiddels op 1700 meter hoogte. Onze conditie en de chocoladerepen brengen ons tot 2000 meter, dan gooien we de zware backpacks van onze rug en ploffen neer op een rotsplateau. Hier genieten we van een geweldig uitzicht. Links zien we een wolkendek met daarboven de top van Del Teide op Tenerife, de hoogste piek van Spanje, en rechts een helder uitzicht op Tazacorte, het havenstadje beneden aan de krater, met daarachter de oceaan. We trakteren onszelf op het lekkerste eten in onze tas en een kopje koffie (wat ik op het laatste moment nog in mijn tas had gestopt).
Boven het wolkendek steekt de top van Del Teide uit
We chillen een tijdje onder een boom. Na een uur schrik ik wakker, de schaduw is inmiddels een meter opgeschoven en ik heb knalrode benen… ai! We besluiten hier maar te blijven, we gooien de tassen achter een steen, bereiden een diner en maken nog een avondwandeling. Via smalle paadjes en langs steile rotswanden en afgronden bereiken we zonder tas de kraterwand op 2100 meter met een makkie. Hier passeren we een verlaten berghut, waar we een watertap vinden voor drinken en een opfrisbeurt. De berghut ligt precies op de rand van de krater. Het uitzicht is gigantisch. Het zonlicht, wat inmiddels wat lager hangt, weerkaatst in de kraterwand waardoor je de zonnestralen van links naar rechts ziet gaan. Ergens in de diepte van de krater zien we water lopen, verder is het alleen maar dichte bebossing omringd door pikzwarte lavablokken met gele, roze en groene vetplanten.
Uitzicht op de enorme krater
Zonnestralen kaatsen heen en weer in de krater
De inmiddels ondergaande zon kleurt het zwarte van de stenen naar een prachtige goud/gele kleur. Elke zonsondergang is mooi, maar deze is er wel één uit duizenden. We raken niet uit gefotografeerd. Net na zonsondergang bereiken we het plateau weer en in het laatste licht zetten we ons kamp op.
De enorme kraterwand heeft een oneindig uitzicht
Het avondlicht zorgt voor prachtige foto’s
Het lage zonlicht geeft het zwarte gesteente andere kleuren
Een zonsondergang van één uit duizenden
De volgende ochtend beginnen we aan onze tocht terug. Bergafwaarts is een stuk gemakkelijker. Nieuwe uitzichten worden ontdekt en we genieten tot voor de laatste kilometer. En die laatste is zwaar, de tas is zwaar en we hebben het gehad. Gelukkig wacht in El Pilar een koude douche, onze slippers en een verse bak koffie op ons!
Informatie over de GR-131
De GR-131 op La Palma is een wandelroute die deel uitmaakt van één grote tocht die over alle eilanden van de Canarische eilanden loopt. Wil jij ook een deel van deze route lopen, of heb je zelfs interesse in de hele route? Laat je van tevoren goed informeren en zorg voor voldoende eten en drinken! Meer informatie over de GR-131 op La Palma vind je op de website van Senderos de La Palma. Hier vind je ook een telefoonnummer en e-mail adres van het toeristenbureau, waar je een overnachting in de berghut kunt reserveren.
- Zomer in Zeeland - 15 juni 2020
- Dwalen door historisch Middelburg - 15 juni 2020
- De Outback van Tenerife - 11 oktober 2019
Bart zegt:
Staat nog op mijn verlanglijstje, zelf de GR 131 op Tenerife ( http://www.caersbart.be/hiking/gr-131-tenerife ) gelopen en vond het zeer mooi! Leuk om jullie verslag te lezen!
Margriet zegt:
Hoi Bart,
Erg leuk om jouw verslag te lezen! Deze route op Tenerife stond ook op mijn planning om solo te wandelen, echter met de hitte en vele kilo’s aan water die ik mee moest nemen werd mijn backpack te zwaar. Dus petje af voor jullie! Ik ben toen naar La Gomera en El Hierro uitgeweken. Prachtige eilanden!
Groetjes Margriet