Avonturen in Ethiopië

Ronald en Rini reizen met hun zelf gebouwde camper van Sudan door Ethiopië naar Kenia. Na hun vorige avonturen in Iran, vertellen ze ons nu wat ze in een week of vier meemaakten in Ethiopië: een fantastisch mooi land met een heerlijk klimaat (vandaar de bijnaam "land van dertien maanden zonneschijn"), maar wat een bedelcultuur in Ethiopië.

Ethiopië, land van dertien maanden zonneschijn

2 globetrotters in Ethiopië

Sudan heeft ons niet echt kunnen boeien, misschien ook doordat we al zoveel islamitische landen hebben gezien. Ook in Sudan bestaat het landschap uit zand, zand en zand. Dat verandert als we richting de grens met Ethiopië komen. Vanaf Gedaref, een levendige stad in Sudan, wordt het Langzaam aan groener. Langs de “Transafrikaroute”, de steeds populairder wordende route tussen Cairo en Kaapstad, ligt het kleine plaatsje Gorgora aan de oever van het Tanameer. Er is hier een mooi gelegen camping van twee Hollanders, Tim & Kim Village, die nu helaas net in Nederland zijn. We gaan kamperen bij het hotel aan het meer. In en om het Tanameer liggen tientallen eilandjes waar 13e en 14e eeuwse kloosters en kerkjes te bewonderen zijn. In een gedeelte van het meer zitten nijlpaarden, die ‘s nachts aan land komen. We zien er een paar verderop in het meer als ze even hun kop boven het water uitsteken. In de buurt zijn veel bezienswaardigheden, zoals enorme watervallen aan de zuidkant van het Tanameer, en de beroemde bronnen van de Blauwe Nijl. Ten noorden van Gorgora bevindt zich de historische stad Gondar met zijn vele middeleeuwse paleizen en ook het Simien Mountains Nationaal Park.

Gondar

Gondar is vooral bekend door een 17e eeuws ommuurd kastelencomplex, het kasteel en de baden van Koning Fasiladas, waardoor je je ineens in Europa waant… Toch is het gebouwd door een Ethiopiër, Fasil Ghebbi, en heeft het Indiase en Portugese invloeden. Het is het meest markante gebouw van de hele stad, waar nog steeds mensen in hutten wonen. Ik kan me niet voorstellen, hoe de 17-eeuwse Ethiopiër tegen dit alles heeft aangekeken. En zoals altijd gaan we naar de markt waar we ook dit keer ogen te kort komen.

In Gondar staan we bij het Terara Hotel, dat op een prachtige plek in Gondar ligt. Het is een prachtig gebouw, maar er is in 50 jaar niets meer aan gedaan. Zo is er geen water. “Vanavond misschien,” zegt de receptioniste. De volgende dag blijkt dat er al drie jaar geen water meer uit de douches en toiletten komt. En een douche hebben we toch wel hard nodig. Vlakbij ligt een luxe hotel waar je ook internet hebt. Alleen kan daar de auto niet veilig staan. We praten met de manager of we niet een kamer voor een uur kunnen krijgen en dan alleen de douche gebruiken. Die vraag werpt natuurlijk vreemde blikken op….

In Gondar ontmoeten we ook Ans, een Nederlandse verloskundige van Artsen zonder Grenzen, die verhalen vertelt, waarbij de rillingen je over de rug lopen. Vrouwenbesnijdenis schijnt hier met grote regelmaat voor te komen. Veel meisjes overlijden bij de besnijdenis zelf, maar ook bij de eerste menstruatie. Maar zolang vrouwen denken, dat ze zonder besnijdenis “onrein” zijn, zullen deze praktijken blijven bestaan.

Het Dak van Afrika
Het Simiengebergte moet één van de mooiste nationale parken van Afrika zijn, met een unieke flora en fauna en een prachtig berglandschap met talloze vergezichten. Bij het kantoor van het NP wacht ons een “verrassing”: niet alleen krijgen we verplicht een gids én een scout mee, maar bij een verblijf van 2 nachten worden 3 dagen in rekening gebracht! We zijn er niet blij mee, maar maken ruimte in de camper om de gids en scout mee te kunnen nemen. Onderweg wordt het weer slechter en slechter en het zicht is minimaal. Op de camping ontmoeten we twee verzopen Engelsen die we van een kop koffie voorzien en dan is het afwachten. We moeten ‘s avonds zelfs de verwarming aanzetten. Maar gelukkig is het de volgende morgen mooi weer. We gaan naar de waterval en daarna gaan we verder met de auto op zoek naar de lammergier en de wilde steenbok. En we hebben geluk, we zien ze allebei, evenals een groep bavianen.

steenbok simiengebergte

Een steenbok in het Simiengebergte in Ethiopië

‘s Middags is het weer mistig en regent het pijpenstelen en we gaan terug naar de camping. Voor het zover is, moeten we nog even langs een verzakte vrachtwagen. Het lukt bijna maar er moeten nog wat stenen verlegd worden voordat we door het slechte stuk heen zijn. En dan wordt de weg versperd door een andere auto. We moeten eerst betalen voordat we verder kunnen! We kijken eens om ons heen en er staat zeker een man of 50, die allemaal geld willen. Die stenen zijn er niet alleen voor ons neergelegd! We besluiten niet te betalen (ook op advies van de gids) want dan is het eind zoek. Gelukkig komt er ook een auto van de andere kant die er door moet en kunnen wij ook weg. Niet de beste kant van Ethiopië.

Gezien onze ervaringen met het weer besluiten we het NP te verlaten. We krijgen geen geld terug, maar je kunt het geld van de gids/scout terug krijgen. Omdat er niemand is, krijgen de mannen geen tip, maar mogen de teruggave van ons houden. Vooral de gids heeft zijn best gedaan. De scout met geweer ging mee om ons te beschermen tegen de luipaarden… een werkgelegenheidsproject?

Het Afrikaanse Petra

In het kleine plaatsje Lalibela zijn in de 12/13e eeuw elf kerken uitgehouwen in de rotsen. Het wordt daarom ook wel het “Afrikaanse Petra” genoemd. Lalibela, naar wie de plaats is genoemd, is ooit naar Jeruzalem geweest en wilde hier een “nieuw Jeruzalem” bouwen voor zijn eigen volk. Zo heet de rivier de Jordaan, met een steen ter herinnering aan de doop van Jezus. Er is een lange spleet in een rots die het oog van de naald, waar een rijk man door moet gaan, moet verbeelden. Een lange donkere gang om een beeld van de hel te geven enz. De mooie rotskerken zijn half of helemaal uitgehouwen in de rotsen en heel bijzonder, allemaal nog in gebruik. Er mediteren monniken en er klinkt gezang door de naar wierook ruikende gangen. Met feestdagen komen hier tienduizenden gelovigen!

berglandschap ethiopie

Een onvergetelijk woest en grillig berglandschap

Alleen de weg er naar toe dwars door een spectaculair landschap is de moeite waard. We logeren hier bij Tukul Village met een Nederlandse eigenaar. Hij heeft tukuls (cirkelvormige huisjes) gebouwd met mooi uitzicht. Wij kamperen in de grote afgesloten tuin met bewaker. Ronald laat zijn schoenen poetsen en maakt een foto. Later krijgen we een e-mail, waarin de schoenenpoetser om de foto vraagt.

Wim’s Holland House

Bij alle reizigers in de noord/zuid richting van Afrika is het bekend: in Addis Ababa moet je bij Wim’s Holland House zijn. Hier kun je kamperen of een kamer nemen. Je moet even zoeken, maar als je de straat inrijdt, zie je de rood-wit-blauwe strepen, het bord Shell en Heineken: dat kan niet missen! Hij moet hier weg en dat is een groot verlies voor alle overlanders. Maar hij is bezig met een nieuw Holland Huis buiten Addis.

Wim Woudenberg is bekend van de Polen en Soedantransporten in de 80-er jaren, maar ook de Nederlanders met auto op weg naar het WK voetbal in Zuid-Afrika zijn hier langs geweest. Wim had over de laatste 45 km een oranje streep op de weg laten zetten.. konden ze het makkelijk vinden! Zijn bar is een trefpunt van Nederlanders, die in Ethiopië wonen. Hij heeft Heineken op de tap, kroketten, bitterballen en Nederlands eten. Vooral op vrijdag is het er erg gezellig.

Het zuiden van Ethiopië

Via het meer van Langano, waar we bezoek hebben van een eenzame hippo, rijden we naar Arba Minch, waar we kamperen in de luxe Paradise Lodge. We gaan het Nationaal Park in waar veel paden beken zijn geworden. De Toyota heeft er geen problemen mee. We zien er kuddes zebra’s, antilopes, apen en kudu’s. We rijden door het gebergte naar Turmi. We komen door de Riftvallei, de enige plek waar we kunnen stoppen in Ethiopië, heerlijk. Onderweg zien we veel beschilderde mensen en een groot deel is bewapend met Kalnasnikov geweren. Veilig Ethiopië? We rijden er toch sneller door dan we normaal zouden hebben gedaan.

In Turmi komen we terecht op de Mango of Kasha camping, afhankelijk van de persoon die je spreekt. Prachtig gelegen aan de rivier en gerund door de plaatselijke bevolking. We kunnen er net een plekje vinden, want hier staan zeker 50 tenten van toeroperators, die in deze omgeving in groten getale aanwezig zijn. Er is een pomp in de droge rivierbedding, waaronder de plaatselijke bevolking zich wast, de vaat doet, en auto’s wast. Leuk!

Wassen bij de pomp

Er is een pomp in de droge rivierbedding, waaronder de plaatselijke bevolking zich wast, de vaat doet, en auto’s wast

We ontmoeten hier Guillermina en Carlos met wie we veel op stap gaan. Zo bezoeken we een dorp met ze, waarvoor je een toegangsprijs moet betalen! Schijnt hier overal zo te zijn. Dan kun je foto’s van de bevolking maken, die er mooi uitgedost uitzien. Over de prijs van de foto moet onderhandeld worden en er staat iemand naast je, die luistert hoeveel foto’s je maakt. En iedereen wil op de foto. Hemel wat een circus, er zijn haast meer toeristen dan bevolking. De leiders van de stam zien we “de poet” verdelen.

Kleurrijk volk

Wanneer je tijdens je rondreis door Ethiopië arriveert in het zuiden van het land, stuit je op verschillende primitieve nomadische volkeren die er allerlei kleurrijke en traditionele rituelen op na houden. Van houten totems tot en met ouderwetse markten en van zelfgemaakte kleding tot en met bizarre lichaamsversieringen en kapsels

Ook gaan we met ze een bull-jumping ceremonie. Hierbij moet een jongen over een aantal stieren springen, die van tevoren zijn uitgezocht. Dat is de inwijding tot man en dan kan hij gaan trouwen. Vrouwen vragen(?) om stokslagen, een onderdeel van het geheel. De leeftijd van de man is gemiddeld 16 jaar en de vrouw rond de 13/14… Ook hier betaal je een behoorlijk bedrag, maar je kunt overal foto’s nemen zonder bezwaar. Als je hier naar toe gaat, kun je een bezoek aan een dorp wel overslaan. Tenzij je alle stammen wilt zien natuurlijk.

Kleurrijk volk

Bull jumping ceremonie

Op de terugweg van de bull-jumping ceremonie wacht ons een verrassing: ineens draait vanuit een zijweg een ons bekende wagen: de Nederlanders Atte en Marijke komen eraan. Hun auto is ook bij Custom Campers verbouwd, ze hebben een zelfde route als wij afgelegd en we hebben regelmatig contact gehouden. Samen met hun gaan we op weg naar Kenia! Omdat de grensovergang bij Moyale geplaagd wordt door allerlei onlusten tussen twee stammen, gaan we over de grens bij Omerate. Overlanders: het carnet wordt sinds kort ook hier afgestempeld!

Dan volgt een tocht langs het Turkana-meer door een vrijwel verlaten gebied. Op de “weg” komen we alle off-road mogelijkheden tegen. We gaan over zand, scherpe lavastenen, grasland, omhoog/omlaag, door modder en wasbordweggetjes. Je kunt het zo gek niet bedenken. De gemiddelde snelheid is niet hoger dan 20 km per uur. Wat erg opvalt is dat de mensen in Noord-Kenia het beslist zwaarder hebben dan in Ethiopië. Toch wordt hier niet zo erg gebedeld en blijven de mensen meer op een afstand.

Martijn
  1. Mooi verhaal weer, leuk om te lezen over een land waar ik eigenlijk helemaal niets over weet (wist). Ben benieuwd naar het volgende verhaal.

  2. Marcel zegt:

    Ik heb heel intensief met Wim in Addis en Khartoum gewerkt. In de jaren 1989 – 1991 in Khartoum. En 1994 – 1995 in Addis.

    We hebben vanavond gehoord dat Wim helaas is overleden, afgelopen week. Zijn toenmalige vrouw lemlem is in 1995 of 1996 overleden, hij laat een zoon achter, wimmetje ( Wim junior). Die zal nu 21 of 22 jaar oud zijn.

Vragen? Suggesties? Of jouw reishonger delen?

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Je mag alleen HTML tags en attributen gebruiken:

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>