Bidayuh
Een bijzondere ervaring is een ontmoeting met de Bidayuh stam. Bidayuh is een verzamelnaam voor de verschillende inheemse groepen die te vinden zijn in bijvoorbeeld Borneo, Maleisië en Indonesië. Maar oorspronkelijk uit het westelijke deel van Borneo. De naam Bidayuh betekent dan ook ‘bewoners van het land’.
Village in the clouds, letterlijk
De Bidayuh stam woont in het dorp ‘Kampong Semban’. Niks bijzonders hoor ik je denken. Maar om op deze unieke locatie te komen, gaat er een heftige maar unieke trektocht met een gids vooraf. Een aantal uur lopen/klimmen met een onwijs steile klim en een daling naar beneden. En dat dan een stuk of tien, misschien wel twintig keer. Zo voelt het in ieder geval wel. Intensief, maar deze trekking brengt ons door het bijzondere Padawan gebergte. Elke keer weer sta je versteld van de prachtige vergezichten en natuur. Dat het geen makkelijke klim is, blijkt wel uit de duur van de klim. We vertrokken namelijk ergens vroeg in de ochtend en kwamen rond een uur of vier ’s middags aan.
Het dorpje ‘Kampong Semban’ in the middle of nowhere
Tijdens de tocht passeren we vele fruitbomen, rijstvelden, een grote diversiteit aan natuur én diverse watervallen. De watervallen zorgen ervoor dat we, om het water over te komen, diverse hangbruggen van bamboe over moeten. Deze bruggen zijn gemaakt door de lokale bevolking, zijn een aantal jaren oud en bestaan puur en alleen uit touw en bamboe. Ik kan je vertellen, deze bruggen hebben mij nachtmerries bezorgd de dagen voorafgaand aan deze trekking.
Een van de hangbruggen die we over moesten lopen: nacht-mer-ries
Kampong Semban
Het eindpunt, Kampong Semban, ligt door de grote afstanden en de onherbergzaamheid van de omgeving zeer geïsoleerd en dat maakt het verblijf heel puur en extra bijzonder. Er is dan ook geen hotel, lodge of wat dan ook. We slapen bij een lokaal gastgezin, waar we gebruik mogen maken van een matras (flinterdun en uiteraard op de grond), lakens en koud water. Hoe we douchen? Gewoon. Je pakt een emmer, vult het met koud water uit een grote ton, zeept je vervolgens in en gooit de emmer over je hoofd. Na het douchen stond een heerlijk diner op ons te wachten: four corner beans, kip en rijst.
Bij aankomst is het onthaal erg vriendelijk en staan we voordat we het weten op een voetbalveld met een heel aantal kinderen in the middle of nowhere jongens tegen de meisjes te spelen. Eenmaal gedoucht en gegeten bestaat de avond vooral uit het gezellig bijeenkomen met elkaar. Praten met handen en voeten, muziek maken en we leren de oudere vrouwen van de Bidayuh stam kennen. Zij maken een bijzondere indruk, omdat zij zich nog altijd versieren met de traditionele koperen ringen om hun armen, benen en soms om hun nek. Deze traditie is waarschijnlijk nog maar een paar jaar te bewonderen, want de nieuwe generatie neemt deze traditie niet meer over.
Traditionele gouden ringen bij de lokale bevolking
Na een gezellige avond, worden we de volgende ochtend al vroeg gewekt om de zonsopgang te bekijken. Dit is het meest bijzondere gedeelte van de trip. Het dorpje bevindt zich op dat moment namelijk volledig in de wolken. Tijdens deze unieke en onvergetelijke zonsopgang heb je dus uitzicht over the village in the clouds. Het bewonderen van dit (bijna dagelijks terugkerende) bijzondere fenomeen is zonder twijfel een highlight van de trip naar Semban Village. Na het ontbijt wandelen we in een halfuur naar de Puba’an Shushung waterval waar we kunnen zwemmen in het (koude) water. Ook bereiden we hier met de lokale bevolking de lunch op authentieke wijze. De sticky rice wordt gerold in grote bamboebladen en gekookt in de holtes van de bamboestelen. Een heerlijke lunch en volledig in de natuur. Expeditie Robinson all over. Het is dan ook wel beleefd om elke rijstkorrel (ja, echt) op te eten. Na de lunch lopen we via een andere weg weer terug naar het dorpje om daar nog andere gezinnen te ontmoeten en tijd mee door te brengen. Om na het diner vervolgens vroeg te gaan slapen voor de zware tocht terug.
Onze gastheer druk bezig om rijst voor ons te koken
De volgende dag komen we weer terug in de bewoonde wereld en nemen we afscheid van onze fantastische gastheer die weer het hele eind terug moet lopen.
Relaxen
Het Singgahsana Village House in Damai Beach is de perfecte accommodatie om bij te komen van deze prachtige trip. Even helemaal niets, heel veel lekker eten, fijne sfeer en vanuit je kamer rol je zo het zwembad in. Ik zeg: zet het op je bucketlist en ga naar Borneo.
Singgahsana Village House, een heerlijke plek om te vertoeven na zo’n indrukwekkende tocht
Lokale beleving
Voor de échte lokale beleving is het een fijn gevoel als een échte local je helpt met het samenstellen van je reis. Local Mike helpt je graag met het samenstellen van (een deel) van je reis.
- Stedentrip naar het bruisende Lissabon - 2 april 2024
- Zomer 2024? Ga naar Zuid-Finland - 25 maart 2024
- Zomer in Zuid-Finland: paradijs voor de avonturier - 23 maart 2024
Mike zegt:
Denise! Je bent mijn redder in nood. Ik heb in 2011 exact dezelfde trip gedaan als jij maar heb nooit notities of iets dergelijks gemaakt. Ik ben deze week begonnen met het maken van een fotoboek en kon dus nergens meer terugvinden waar ik exact geweest ben. Ik vind het zo gaaf om te zien dat we dezelfde tocht hebben gelopen! Zelf de reisgids (Taya, toch?) herken ik uit duizenden. Mijn dank is groot!
Bastiaan zegt:
Vorige week heb ik dezelfde tocht gemaakt met Taya inderdaad (Oktober 2022)! Het village is nu onbewoond doordat de bewoners een huis aangeboden hebben gekregen in een andere, reeds bewoonde vallei, door de overheid. Nu woont Taya in een “modern” huis met elektriciteit, warm water en rijdt zelfs auto. De gemeenschap zoals hierboven beschreven is dus “de nieuwe tijd” ingestapt. Ze zijn er redelijk blij mee wat het leven is nu minder zwaar als voorheen maar de cultuur zoals die bestond in het oude dorp zal waarschijnlijk verdwijnen.. Taya en zijn vrouw Marina hebben ons naar hun oude huis in Semban village gebracht via de lange trektocht en we hebben daar 3 dagen doorgebracht, precies zoals je beschrijft. Tijden veranderen.. groet!
Denise zegt:
Hi Bastiaan, wat bijzonder om je ervaringen te lezen. Mooi dat je met Taya op pad bent geweest en Kampong Semban hebt bezocht. En met name dat de gemeenschap daar nu niet meer leeft, maar precies wat je zegt; de nieuwe tijd zijn ingestapt. Dank voor het delen. Hoop dat het met Taya en familie goed gaat!
Wat ik mij trouwens nog wel herinner, is dat er in 2013 – toen ik er was – er sprake was van een bouw van een dam. Waardoor een deel van de looproute naar de village onder water zou komen staan. Maar ik lees nu van jou dat de route nog steeds te bewandelen is, dus ik ben benieuwd hoe lang de route nog aan te lopen is.
Fijne reis door Borneo nog!
Bastiaan zegt:
Hi Denise,
Ja precies, die dam is inmiddels afgerond en er is daardoor een groot meer ontstaan. Daarom gaat het eerste stuk per boot naar een aanlegplaats ongeveer 20 min verderop. De trektocht is nu nog 3.5 -4 uur naar het dorp, dus wel flink ingekort. Gelukkig zijn er vanuit het dorp wel andere dag tochten te lopen. Bijvoorbeeld naar een grote waterval. Taya bouwde onderweg ter plekke een picknicktafel van bamboo waar we onze lunch hebben gegeten ( in bamboe stammen gekoorte kip en rijst in bananenbladeren)
Groet
Bastiaan