Emigreren met honden
We hebben bij onze in allerijl ingezette verhuizing vanuit Aruba naar Hawaii geen rekening gehouden -zo blijkt- met de juiste inreispapieren voor onze drie honden, die voor toegang tot Hawaii aan zeer strenge vaccinatie-eisen moeten voldoen. Aangezien alles gehaast gaat, krijgen we de juiste injecties niet meer op tijd gezet voor de honden. De enige manier waarop ze met ons mee zouden kunnen reizen naar Hawaii, is dat we ze bij aankomst achter moeten laten voor een verplichte quarantaine van drie maanden. We zien het niet zitten de honden in een bloedhete kennel op Hawaii de verplichte periode te laten doorbrengen, dus vragen we mijn schoonzus in Canada om tijdelijk verblijf te verzorgen. Geen probleem, maar de hitte op Aruba is wel een obstakel.
Op commerciële lijnvluchten mogen honden niet in het vrachtruim meevliegen als de buitentemperatuur 28 graden Celsius of hoger is. Wie het weerbericht van Aruba wel eens heeft bekeken zal zien dat het op dit zonnige eiland zelden ‘kouder’ wordt dan 28 graden. Ook in Miami, waar de honden als tussenstop naartoe zullen vliegen komt de buitentemperatuur in onze verhuisperiode niet onder de 28 graden dus vat mijn man het lumineuze idee op om de honden dan maar zelf van Miami naar Toronto te rijden en de korte vlucht van Aruba naar Miami door de honden af te laten leggen per vrachtvliegtuig. Zo gezegd zo gedaan en wat volgt is een wel zeer bijzondere roadtrip met aan boord drie honden van flink formaat: twee labradors en een Rhodesian Ridgeback.
Tom en ik met Leila (links), puppy Duke (midden) en Bobby tijdens een wandeling op Aruba in 2015
Duke in de tuin van zijn logeeradres in Canada
Roadtrip door Amerika met honden
De autorit vanuit Miami, USA naar Toronto, Canada voert over een afstand van 2.389 kilometer door zeven Amerikaanse staten: Florida, Georgia, South Carolina, North Carolina, Virginia, Pennsylvania en New York. Ben je met meerdere chauffeurs dan zou je technisch gezien de gehele rit van deur tot deur in 24 uur tijd met de auto af kunnen leggen. Helaas heeft mijn man die luxe niet. Hij rijdt de gehele afstand alleen met drie trouwe viervoeters achterin, die van tijd tot tijd even uitgelaten moeten worden en hun natje en droogje nodig hebben. Hij doet er drie dagen over om vanuit Miami zijn zus in Toronto te bereiken en overnacht in huisdiervriendelijke hotels, gezellig en knus met alle drie de honden op zijn hotelkamer. Voor wie ooit denkt aan een dergelijke solo roadtrip met huisdieren hierbij de volgende tips:
- download een paar informatieve en/of vermakelijke podcasts en luisterboeken, het helpt echt om wakker te blijven en langere stukken te kunnen rijden
- maak een playlist op Spotify of iTunes waar je positieve energie van krijgt
- geniet van de omgeving om je heen, want je komt door zeer diverse landschappen; vanuit het zonnige Florida rijd je door de ruige natuur van Georgia en langs koloniale estates van de Carolinas, via de bossen, bergen en meren van de staat New York uiteindelijk langs het prachtige Lake Erie de grens over, Canada in
- reis je met honden, maak dan geregeld stops om even de benen te strekken, wat energie kwijt te raken en ze uit te laten (vergeet niet poepzakjes mee te nemen voor onderweg….)
- neem voldoende water en voer mee voor de reis evenals bakken om uit te eten en drinken
- doe op voorhand je huiswerk en boek langs je route huisdiervriendelijke hotels, je zal versteld staan van de hoge kwaliteit van de kamers, compleet met bedden voor de honden in sommige gevallen; wij hadden veel aan deze website
Aankomst op Hawaii
Na drie maanden wachten is het eindelijk zover. We gaan herenigd worden met onze trouwe viervoeters. We hebben intussen de sleutel gekregen van ons nieuwe huis en op dezelfde dag dat de verhuiswagen met onze spullen voorrijdt, komen ook de honden vanuit het veel koelere Toronto met het vliegtuig aan in Honolulu. Na een korte controle op het vliegveld mogen de honden mee naar huis. Vooral aan Duke, onze Rhodesian ridgeback, zit een luchtje. Hij meurt als de ziekte want op de ochtend van vertrek is hij in alle vroegte op zijn lommerrijke Canadese logeeradres door een stinkdier te grazen genomen. De stank is echt niet te harden en we hebben met terugwerkende kracht medelijden met zowel mijn schoonzus en zwager die Duke stinkend en al moesten vervoeren in hun auto naar de luchthaven van Toronto, als met Duke zelf die twee vluchten lang in de reiskennel in zijn eigen stank heeft moeten zitten.
De inmiddels grijs uitgeslagen Bobby en Leila, onze labradors, hebben met hun eerbiedige leeftijd van 13 jaar (over de honderd in hondenjaren!) de reis maar amper overleefd, ondanks de in Canada afgegeven -en verplichte- gezondheidsverklaring. Bobby hapt letterlijk naar adem en Leila kan zich bijna niet meer op eigen kracht voortbewegen. We rijden nog dezelfde middag met Bobby naar de dierenarts waar hij wordt geïntubeerd en de rest van de nacht moet blijven ter observatie. De volgende dag halen ze hem van de beademing af en mag hij nog heel even mee naar huis, maar al snel blijkt dat zelfstandig ademen niet meer gaat, dus we moeten hem nog diezelfde namiddag in laten slapen. Wat een hartzeer en dat op het moment dat we zo uitkeken naar de gezinshereniging, want zonder de honden, een wezenlijk onderdeel van onze familie, voelen we ons incompleet. Het afscheid van Bobby voelt dubbel, omdat we ook zeer sterk de indruk krijgen dat hij gewacht heeft om zijn laatste adem uit te kunnen blazen in onze vertrouwde armen. We zijn hem dankbaar dat het gaat zoals het gaat.
Bobby, het afdankertje uit de dierenwinkel in Peru, groeide uit tot een enorme knapperd. Hier is hij 8 jaar oud.
Bobby op het Arubaanse strand in betere tijden
Bobby op zijn logeeradres in Canada, inmiddels 13 jaar en een oude man
Rechts liggen Bobby en Leila uit te puffen in de tuin in Canada; links is de dag van aankomst in ons nieuwe huis op Hawaii
Begin van het einde
Als trouwe zus en onlosmakelijk onderdeel van het eeuwige duo Bobby en Leila, geeft Leila het een paar dagen na het overlijden van Bobby ook op. Ze eet en drinkt amper, wat gezien het ‘varken’ dat ze altijd was oprecht afwijkend gedrag is, en kan zich niet meer zelfstandig verplaatsen. Ik draag haar de laatste dagen van haar leven met een handdoek onder haar buik naar buiten om haar te kunnen laten plassen maar ook dat is de moeite bijna niet meer. En zo moeten we voor de tweede keer binnen een week tijd ook afscheid nemen van Leila, het is ongelofelijk maar waar. Het huis voelt bij thuiskomst akelig leeg en stil. Ridgeback Duke die ineens moederziel alleen achterblijft, kan niets anders dan lamlendig in een hoekje liggen. Hij is net als wij, totaal van de kaart.
Duke na het overlijden van zijn geliefde broer en zus
Na 13 jaar deze trouwe viervoeters dag in dag uit om ons heen te hebben gehad, schooierend rond je benen tijdens het eten koken, slapend en scheten latend aan je voeten onder het bureau op je werkkamer, tijdens de dagelijkse uitlaatrondjes, de vele zwempartijen in oceanen en meren, zelfs het rollen in paarden- en koeienstront, een grote hobby van Leila, is de leegte die ze achterlaten groot. We missen alle dagelijkse rituelen en het verlies komt enorm hard aan. Helemaal omdat we net ons nieuwe leven op poten moeten gaan zetten in een ander land, in een nieuw huis. We zijn uit het lood geslagen, inclusief Duke, die in 2016 ons gezin als puppy kwam versterken en letterlijk door Bobby en Leila is opgevoed en grootgebracht en nog nooit een dag zonder zijn twee maatjes is geweest. Hij rolt zichzelf op en maakt zich klein, en verwerkt het verlies op zijn eigen manier.
Het onafscheidelijke duo; ze kregen ook één naam ‘BobbyLeila’; vanaf het nest tot het graf samen
Peruaanse afkomst
Bobby en Leila, zwarte labradors van het liefste soort, worden in augustus 2005 geboren in hetzelfde nest in Lima, Peru en belanden via de dierenwinkel in een plaatselijk winkelcentrum in handen van Tom en de kinderen. De bedoeling is eigenlijk één puppy uit te zoeken, en het oog van de kinderen valt al snel op Leila, een natural beauty. Tom heeft meer oren naar een mannetje maar de enige die ze nog ‘over’ hebben is de ziek, zwak en misselijke Bobby, Leila’s broertje, die uit het zicht van het winkelend publiek is geplaatst omdat hij zo kwakkelt. Tom wil Bobby toch even zien en zodra hun blikken kruisen is het snel beklonken: er gaan die dag twee honden mee naar huis.
De eerste puppyjaren brengen de honden door in een zeer ruime tuin in een woonwijk in Lima waar ze worden getraind door een Duitstalige hondentrainer en als gevolg daarvan Duitse commando’s leren. Daarnaast worden de honden thuis toegesproken in een mix van Nederlands en Spaans door het gezin. Platz is voor deze honden gedurende hun hele leven de enige juiste benaming voor het commando ‘op je mat’, en fuera is voor hen de logische benaming voor ‘naar buiten’. Eten is het favoriete Nederlandse woord, uiteraard.
Van Nederlandse kou naar Aruba
Na twee korte jaren in Nederland, waaronder een koude winter met natuurijs waarop we kunnen schaatsen en dikke pakken sneeuw waarin je tot je enkels wegzakt, nemen we Bobby en Leila in december 2012 mee op ons vervolgavontuur naar het immer tropisch warme Aruba. De eerste 24 uur na aankomst op Aruba, letterlijk rechtstreeks vanuit de besneeuwde Hilversumse hei, hijgt Bobby non-stop. De overgang in temperatuur is enorm maar als we een dag na aankomst op Aruba met de honden naar een verlaten strandje gaan waar ze kunnen zwemmen en rennen, is het ergste leed geleden en lijken Bobby en Leila de Hollandse kou te zijn vergeten.
Als jaren later in ons huis op Aruba op klaarlichte dag wordt ingebroken, staat tot mijn grote verbazing ineens niemand minder dan Bobby in hoogsteigen persoon voor de hoofdingang van het kantoor waar ik werk. Ik sta stomtoevallig in de glazen lobby van het pand met een collega te praten als ik opmerk dat er een hond voor de voordeur staat die precies lijkt op die van mij. In eerste instantie ga ik weer door met mijn gesprek, want, zo zeg ik tegen mezelf in gedachten, Bobby bevindt zich thuis immers in een volledig ommuurde tuin met een afgesloten tuindeur dus het is onmogelijk dat hij hier op mijn werk staat. Daarbij: ik heb Bobby nooit eerder meegenomen naar mijn werk dus hoe zou hij dit in hemelsnaam kunnen weten? Onbestaanbaar. Toch zit iets me niet lekker. Ik excuseer me bij de collega en loop naar de voordeur. Zodra ik de deur open, vliegt Bobby op me af. Er is geen twijfel mogelijk: dit is ‘m. Maar hoe dan?
Bobby en Leila op de Hilversumse heide en suppen met Leila op Aruba
Bobby en Leila aan zee in Aruba met hun ogen gericht op maar 1 ding: de bal
Onvermoeibaar waren ze als het ging om zwemmen en apporteren
Trouwe viervoeters
Ik ben acuut ongerust en ren naar m’n werkplek op de eerste verdieping, grijp mijn autosleutel, gooi Bobby op de achterbank van m’n auto en rijd naar ons huis, een paar straten verderop. Daar zie ik onmiddellijk dat er is ingebroken en vind Leila bang en beduusd schuilend onder een tuinbank. Een wonder dat Bobby me op m’n werk is komen waarschuwen en eveneens dat Leila braaf in de tuin is gebleven terwijl de tuindeur wagenwijd open stond. Een buitenkansje dat normaalgesproken direct door de honden zou worden benut om even een kijkje in de omgeving te nemen. Ook dat hadden we al eens meegemaakt. Het geeft ook maar weer eens aan hoe bijzonder -trouw- honden zijn.
Bobby is met zijn actie om naar mijn werk te komen de held van de dag en wordt door ons allemaal overladen met kusjes en complimenten terwijl we tegelijkertijd de schade opnemen en vaststellen wat er is gestolen. De dag na de inbraak vertrekt de rest van het gezin op een beloofde vakantie van een week naar Mexico-Stad en zit ik alleen in huis, met -zoveel is intussen ook duidelijk- twee belabberde waakhonden. Tom besluit aan die situatie wat te doen en tegelijkertijd een lang gekoesterde wens van hem in vervulling te laten gaan, door een Rhodesian ridgeback aan ons gezin toe te voegen. Als ik een paar maanden later na een korte afwezigheid terugkom op Aruba na een werkbezoek aan St. Kitts is ons huishouden inmiddels verrijkt met puppy Duke, vernoemd naar de Hawaiiaanse surfheld Duke Kahanamoku, een naam die jaren geleden op een vakantie naar Kauai in ons hoofd is blijven hangen. Hoe bijzonder dat Duke in 2018 daadwerkelijk op het geboorte-eiland van zijn naamgever is gaan wonen.
Duke, vernoemd naar de Hawaiiaanse surf held Duke Kahanamoku
Een Hawaiiaanse Prins
Na het overlijden van Bobby en Leila in november 2018, kondigt zich een maand later totaal onverwacht een nieuw gezinslid aan: Prince. Geboren in onze woonplaats Kailua. Als hij acht weken oud is komt hij bij ons wonen en vormt met zijn zeer grote, nieuwe broer Duke na een paar dagen gegrom en gedoe een onlosmakelijk duo. Duke knapt zienderogen op van zijn depressie die volgde op het overlijden van Bobby en Leila en met het kleine leeftijdsverschil van drie jaar, zijn Duke en Prince behoorlijk aan elkaar gewaagd als speelkameraden. Inmiddels heeft Prince in oktober 2023 zijn vijfde verjaardag gevierd en leven Bobby en Leila nog altijd voort in onze herinnering en vele verhalen.
Prince als puppy van ongeveer 9 weken oud
Geen beter leven dan een hondenleven in Hawaii! De honden groeien op aan zee en genieten van wandelingen aan het strand
Een wandeling langs het terrein waar Prince is geboren
Tips voor emigreren met honden en reizen met huisdieren
- Houd alle inentingen, vaccinaties en andere medische gegevens van je huisdier bij in een medisch/vaccinatieboekje; vooral de ‘rabies’ shot is zeer belangrijk
- Zorg dat je huisdier gechipt is
- Check zo spoedig mogelijk wat de inreisregels zijn in het land waar je naartoe gaat emigreren met honden en/of huisdieren zodat je de juiste stappen in gang kan zetten, vaccinaties kan laten zetten, bloedtests laten doen etc om eventuele quarantaine in het land van aankomst te voorkomen
- Haal een gezondheidscertificaat bij je dierenarts (ongeacht de inentingen van je huisdieren, heb je dit certificaat nodig om honden in te kunnen checken op een vlucht)
- Bekijk de regels van de luchtvaartmaatschappij waarmee je vliegt voor het gewicht en de omvang van je hond; in Nederland mag een reistas of kennel met huisdier in totaal niet meer dan 8 kilo wegen als je met je huisdier in de cabine wilt reizen
- Vlieg je op een dag dat het over de 28 graden Celsius is, of vanuit een bestemming waar het geregeld warm is? Hou de temperatuur op/rond je vertrekdatum in de gaten zodat je niet voor verrassingen komt te staan en je huisdier niet mee kan vliegen
- Regel tijdig de juiste bench voor vervoer van je huisdier in het vrachtruim van het vliegtuig; heb je een grote tot zeer grote hond, dan is het lastig aan het juiste formaat bench te komen dus verdiep je hier tijdig in – tussen de schofthoogte van je hond en de bovenkant van de bench dienen minimaal 5 cm te zitten; je hond moet rechtop kunnen staan in de bench en zelfstandig in de bench kunnen omdraaien
- Als je hond niet gewend is om te vliegen, of om in een bench opgesloten te zitten, oefen dan in de weken voorafgaand aan vertrek met het slapen in een bench; geef koekjes en andere beloning zodat de bench voor iets positiefs staat
- Neem extra voer mee in ziplock zakjes, evenals een waterfles met dripsysteem zodat luchthavenpersoneel tijdens een zeer lange reis je huisdier van eten en drinken kan voorzien
- Zorg voor een comfortabele reis voor je huisdier door handdoeken of een oude deken met de vertrouwde geur van thuis op de bodem van de bench te leggen, en leg een favoriet speeltje in de bench
- Neem tie-wraps en plakband mee naar de luchthaven; het is al spannend en hectisch genoeg om te vliegen met huisdieren, verminder de stress door praktische zaken bij de hand te hebben zodat je de boven en onderkant van de bench makkelijk kunt bevestigen en naam van je huisdier op een sticker of papier op de bovenkant van de bench kunt plakken, samen met de reisdocumenten van je huisdier
- Gebruikt je hond of huisdier op gezette tijden noodzakelijke medicijnen? Geef dat aan het luchthavenpersoneel door en zorg dat medicatie en instructies op de bench zijn geplakt in een plastic zakje/ziplock
- Laat je hond(en) nog goed uit vlak voor het inchecken – let op: je huisdieren moeten uren eerder inchecken dan dat de vlucht vertrekt en al die extra tijd zitten ze ook in een bench
- Hond of huisdier met extreme vliegangst of andere issues? Privé vliegtuigen moeten vaak leeg terugvliegen na het bereiken van hun bestemming voor een klant; tegen kortingen tot wel 75% kan je op een zogenaamde ‘empty leg’ de vlucht voor jou en je huisdier boeken; in dit geval mag je huisdier mee in de cabine. Lees hier meer over private jet en empty leg operators in Europa
- Laat je hond direct na het bereiken van de bestemming uit en zorg voor vers water
Met Prince aan de wandel op het strand naast ons huis
Het grote verdriet om het verlies van Bobby en Leila wordt goedgemaakt met de komst van een hele blije pup: Prince
- Dol op de ukelele, symbolisch snaarinstrument van Hawaii - 29 maart 2024
- Roadtrip in Californië over de Pacific Coast Highway - 29 februari 2024
- Laupahoehoe, het land van fruit en honing - 17 februari 2024
