Sint Maarten
Persoonlijk kan ik met gemak uren uit het raampje staren en genieten van de vergezichten. Desondanks ben ik blij dat ik de grond weer onder mijn voeten voel na deze lange vlucht. De tropische wateren rondom het eiland Sint Maarten zijn in het echt net zo mooi als op de foto. En gelukkig is er veel van.
Ik hijs mijn duffelbag over mijn schouders en stap door de warme Caribische buitenlucht een taxi in. Ik ben te warm gekleed hiervoor. De auto rijdt richting het Franse deel van het eiland; Saint-Martin, waar ik in de haven van Marigot moet zijn. Op naar de Eendracht!
De Eendracht voor de kust van Sint Maarten
De Eendracht
Vanaf de kade is de Eendracht al te zien. Het ligt voor anker op een paar honderd meter van de kust. Een enorm schip met drie masten en een mooie donkere blauwe boeg. Een imposant schip dat toch een heel lekker ‘Pirates of the Caribbean’ gevoel naar boven haalt. Ik heb het tot nu toe nog niet echt beseft, maar dit schip zal de komende acht dagen mijn thuis zijn.
Op de kade word ik verwelkomd door een crewlid en enkele andere opstappers. Samen wachten we (lees: met een biertje in de hand aan de waterkant zitten) op de tenderboot die ons naar het schip zal vervoeren. Eenmaal op het dek staat de voltallige crew de nieuwe gasten te helpen met bagage en het vinden van hun plekje op de Eendracht.
Welkom op de Eendracht!
In hut vier is de bovenste ‘kooi’ voor mij gereserveerd. Een lekker bedje met een patrijspoort en genoeg opbergruimte voor de kleine hoeveelheid kleding die ik met dit weer nodig zal hebben. Samen met mij zijn er nog 27 opstappers en 15 bemanningsleden aan boord. Alle 23 hutten liggen vanzelfsprekend benedendeks en indrukwekkende waterdichte deuren scheiden de compartimenten van elkaar.
Onwennig zwalken de opstappers rond het schip op verkenningstocht, die zeebenen moeten ook nog even wennen.
Anker op, zeilen hoog
In het dagverblijf legt de kapitein van de Eendracht het plan voor de komende twee dagen uit. Later kijken we wel weer verder. Vroeg op, ontbijten, veiligheidstraining en zeilinstructies beslaan het grootste deel van de eerste ochtend. Gevolgd door zeilen hijsen, koers zetten en Sint Maarten uit(z)waaien. Zo gezegd, zo gedaan.
De Noordoost-Passaatwinden die het Caribische gebied tot een zeilparadijs maken, zullen ons in de richting van de Britse Maagdeneilanden stuwen. Omdat dat wel erg snel en gemakkelijk is, zullen we eerst met een boog om de “BVI’s” (British Virgin Islands) heen varen, overstag gaan en dan afzakken naar Virgin Gorda.
De Eendracht op de oceaan
Wachtlopen
De opstappers en crew zijn ingedeeld in drie groepen. Iedere groep heeft een kleur (rood, wit, blauw) en heet een ‘wacht’. Deze wachten rouleren iedere vier uur en zo wordt het werk aan boord evenwichtig verdeeld.
Voor deze eerste keer is het alle hens aan denk en met een groep van zo’n 24 man worden de zeilen gehesen. De indrukwekkende masten van de Eendracht steken meer dan 40 meter boven het dek uit en de zeilen worden dan ook met enorme lieren strak getrokken. Verder wordt door de bootsman bepaald in welke volgorde alles verloopt en delen de kwartiermeesters de lakens uit aan hun teams.
De zeilen staan en zullen de aankomende achttien uur ook niet meer zakken. De koers zal moeten worden gehouden door een roerganger (dus een opstapper die aan het roer staat), onder leiding van een stuurman van de wacht. Ja, dit voelt stoer. Aan het roer van de 60 meter lange driemaster in het Caribisch gebied.
Aan het roer van de Eendracht
Het ruime sop!
Vanaf onze huidige locatie naar de eerste bestemming is ongeveer 130 zeemijl. Ik spreek de zeevaarders-taal ook nog niet vloeiend dus dat betekent 235 kilometer. We varen hopelijk zeven knopen (weer iets anders) per uur wat dan weer neerkomt op 13 kilometer per uur.
De wacht is ondertussen gewisseld en aan het roer staat nu iemand anders. Ruim vier uur gehad, nog genoeg te gaan. Sint Maarten is nog zichtbaar, maar in de richting waar wij op gaan is niks anders te zien dan water, water, en nog eens water. Toch? Vanaf het voordek schalt een enthousiaste schreeuw dat een groep dolfijnen recht op het schip afzwemt. Een tiental tuimelaars schiet door het water in de richting van de boeg. Iedereen (behalve die arme roerganger) hangt over de boeg om de dolfijnen met ons mee te zien zwemmen. De eerste keer is dit geweldig om te zien. En ook elke daarop volgende keer bleek fantastisch.
De Eendracht deint verder over de lichte golven en snijdt door het steeds donkerder wordende blauwe water. De dieptemeter stopt hier met meten nadat deze de 1.000 meter aantikt, dat moet wel goed zitten. We varen door en na verloop van tijd is ook Sint Maarten niet meer in zicht. De zon zakt ook zo langzamerhand achter de horizon en dit wordt onze eerste nacht op volle zee. Een indrukwekkende sterrenhemel is het enige wat te zien is boven de inktzwarte oceaan.
Sunset in Caribisch gebied
Tropisch paradijs
’s Nachts word ik wakker van het kraken van het schip en het trekken van de lijnen over het dek. De Eendacht gaat overstag, volgens de planning is het dan nu 02:00 in de nacht. Het is een flinke klus om dit grote schip overstag te krijgen en pas na een half uur keert de rust terug.
De tweede keer dat ik wakker schrik, spring ik uit bed. We gaan zo voor anker bij Virgin Gorda en de zon moet nog opkomen. Het mooiste moment van de dag is het moment dat alles nog kalm en stil is. De vliegende vissen uit het water achter het schip langs vliegen, en de tonijnen zich tegoed doen aan de gigantische scholen visjes.
De kapitein bepaalt de ankerplaats (aanleggen op een tropisch eilandje is niet mogelijk dus gaan we voor anker waar het nog diep genoeg is) en binnen no-time ligt het schip vast en hangt de zwemtrap buitenboord. Vandaag kunnen we het schip af en pendelt het tenderbootje heen en weer naar de kust van Virgin Gorda.
Een van de bekendste natuurverschijnselen van de BVI’s zijn ‘The Baths’. Enorme rotsen die over de hagelwitte standen verspreid liggen. De Eendracht dobbert rustig wachtend op de terugkeer van de opstappers.
Virgin Gorda the Baths
Aftuigen en te anker
Wanneer het schip voor anker ligt kan er gezwommen worden. Het schip trekt veel bekijks van andere zeilers die hier ook voor anker liggen. Grote aantallen (gehuurde) catamarans zeilen tussen de eilanden in dit gebied rond. Veelal vakantiezeilers, maar hier en daar toch ook een echte wereldzeiler die de grote oversteek gemaakt heeft. Ook superjachten blijken niet zeldzaam in dit deel van de wereld. Het ene na het andere exorbitante schip steekt voorbij, een enkele is misschien zelfs wel even groot als de Eendracht.
Eenmaal in de ‘anchorage’, zoals een ankerplaats in zeemanstaal heet, worden ook de wachten opgeschort. Iedereen is vrij om te doen wat men wil. Een populaire keuze blijkt het snorkelen. Niet alleen vlak bij de kust maar ook minder ver van het schip is veel te zien. Een enorme barracuda heeft zijn intrek genomen rond het (ook enorme) roer van de Eendracht. Vlak bij de kust worden zeeschildpadden, pijlstaartroggen, flinke langoesten en zeesterren gespot. Ieder eiland heeft snorkelspots te over.
De Eendracht voor anker voor de kust van Jost van Dyk
De Britse Maagdeneilanden
Over eilanden gesproken; deze paradijselijke eilanden zijn natuurlijk de reden dat we hierheen gezeild zijn. Op deze reis verblijven we rond een viertal eilanden. Virgin Gorda is het meest oostelijke eiland en bestemming nummer één. Hier gaan we voor anker aan de westkant in de luwte van het eiland. Op Virgin Gorda vind je dus ook The Baths en vele mooie baaitjes. Tussen de rotsen in het water vind je vaak grote scholen vis en de intimiderende barracuda.
Vervolgens zeilen we verder langs Norman Island en Cooper Island om wederom voor anker te gaan, nu voor de kust van Salt Island. Een klein, en sinds de orkaan, onbewoond eilandje waar goed gesnorkeld kan worden. Hier vlak bij de kust ligt een wrak onder het oppervlak verscholen.
Tortola is het derde eiland van de reis en zoals de naam doet vermoeden staat het bekend om de vele schildpadden. Die laten zich dan ook genoeg zien. Zowel onderwater als vanaf de boot. Tortola is het grootste eiland en heeft dus meer te bieden dan alleen zandstranden.
Volgens de kapitein moet de reis worden afgesloten op Jost van Dyk. Daar zit de favoriete bar van de crew. “Roxy’s” is de ‘place to be’ naar het schijnt. Uiteindelijk blijkt deze bar vooral vanwege de goede WiFi populair te zijn. Laat op de avond is iedereen weer terug in de theetuin van de Eendracht en wordt voorzichtig nagedacht over de terugreis naar Sint Maarten.
De ‘theetuin’ van de Eendracht
Zeil zetten naar de rede van Marigot
Voor de reis terug is langere tijd ingerekend omdat we veel tegen de wind in zouden moeten zeilen. Helaas blijft de wind überhaupt uit en varen we op ons gemak de oceaan weer over. Dit biedt wel de tijd om te genieten van het eindeloze blauw. In de volle zon zit ik op het dek te staren in de verte.
Uit het niks springt een bultrugwalvis uit het spiegelgladde water de lucht in. Alleen zijn staart raakt het water nog aan. Met een enorme plons komt het beest weer in het water terecht. Zijn rug is nog even te zien voor hij weer de diepte in duikt. Alsof er niets gebeurd is. Vol adrenaline wordt er hoopvol over het water gescand naar de volgende walvis.
Na wederom een nacht varen wordt het anker opnieuw in de ankerplaats van Marigot uitgegooid. Terug bij het vertrekpunt en de reis zit erop. Een waanzinnig mooie reis op de Eendracht langs de vele mooie eilandjes die het Caribisch gebied rijk is. Hier ga ik weer van boord, een dosis zee-ervaring en talloze mooie herinneringen rijker. Het zal wennen zijn om niet meer te zwalken met een kopje koffie op het dek of te moeten leunen tijdens het douchen.
De Eendracht voor de kust van Virgin Gorda
- 4x uniek overnachten in Panama - 20 juli 2023
- 4x overnachten in Nicaragua - 11 juli 2023
- Reisroute Panama – in drie weken door Panama - 17 april 2023
Ton van loon zegt:
Mooi verslag Sander! Groet van jouw witte wacht genoot Ton
Sander zegt:
Bedankt Ton! Het was een schitterende reis;) Groeten aan Bart
Tom zegt:
Bedankt voor het delen van je artikel, het is zo nuttig voor mij.
Wouter Schijf zegt:
Bonjour Sander, met belangstelling heb ik jou verhaal gelezen, ik heb deze reis in 2011 gemaakt(was mijn tweede reis met de Eendracht, inmiddels heb ik een paar weken terug mijn 5 de en laatste reis(Martinique, St. Lucia, St Vincent en de Grenadines gemaakt) mijn vraag is wanneer heb jij deze reis gemaakt ?
In middels woon ik in Guadeloupe(mede door een reis met de Clipper Stad Amsterdam, verder heb ik 2 reizen gemaakt met de Oosterschelde, Het zit er nu op gezien mijn leeftijd nu 75, heb vele mooie reizen gemaakt op zee.