Whitehorse is een winters feestje

Kinderen hangen in het klimrek. Kleuters rijden op driewielertjes rond over het sneeuwvrij gemaakte schoolplein. Stevig ingepakt, dat wel. Winkelend publiek sjokt door Mainstreet. Op het reusachtige parkeerterrein van de Walmart laden mensen de inhoud van hun winkelwagentje over in hun pick-up. Langs de dampende Yukon River zie ik zelfs een hardloper. Whitehorse is full of life. Zelfs wanneer het dertig graden vriest. Een echte hoofdstad. Buiten mag het koud zijn, het welkom is warm.

Oud erfgoed

Ongetwijfeld zal Whitehorse in de zomer een compleet andere stad zijn. Voor de meeste bezoekers van Yukon is Whitehorse de toegangspoort. En in de wintertijd tevens de eerste kennismaking met een lage buitentemperatuur. Die nou niet meteen stimuleert om bijvoorbeeld de streetart van Whitehorse even te bewonderen. Dat overigens best aardig is. Net iets buiten het centrum ligt de SS Klondike aan de oever van de Yukon River die langs Whitehorse stroomt. Deze peddelstroomboot voer van Whitehorse naar Dawson City over de Yukon River met vracht en passagiers. Ook ten tijde van de Gold Rush. Tot 1955 was de imposante boot, die dagenlang over de tocht deed, in bedrijf. ‘s Zomers is de SS Klondike toegankelijk. Nu is het schip verlaten en zie ik dat de voetstappen in de sneeuw van een paar uur oud al aan het vervagen zijn. Overigens is dit het tweede exemplaar. De eerst boot zonk en ligt nog steeds op de bodem van de bevroren en besneeuwde Yukon River.


Stomende rivier

Het vriest dat het kraakt en gek genoeg zijn toch delen van de Yukon River niet bevroren. En wat te denken van mysterieus ogende icefog? Als de lucht heel erg koud is bestaat de mist niet uit waterdruppeltjes, maar uit ijskristallen. Wanneer zachte en vochtige lucht over een zeer koud aardoppervlak strijkt ontstaat deze droge mist. Geen hot spring dus, maar ijskoud water. En ook in dat water zit leven. De Yukon River is namelijk bekend om zijn zalmpopulatie op doorreis. Die kreeg het best moeilijk toen men een dam in de rivier bouwde. Stroomopwaarts zwemmen lukte het roze beestje niet meer. Een ware visladder gemaakt van hout bracht uitkomst. De langste ter wereld nog wel. Door een aantal ruitjes zijn de klimmende zalmen te bewonderen. Tenminste, als het ijs niet metersdik is.



Verlaat de stad

Het gebied rondom Whitehorse is eigenlijk veel interessanter dan de stad zelf. Daar zijn de leuke dingen te doen. Zeker in de winter. We rijden ongeveer een kilometer of tien in noordelijke richting over de Alaska Highway. Dan draaien we rechtsaf een door hoge naaldbomen omgegeven besneeuwde gravelweg op en komen in een prachtige witte wondere wereld terecht. Dit is Fish Lake Road. Op de achtergrond torenen besneeuwde bergen boven het landschap uit. Na iedere bocht wacht weer een schitterend uitzicht. Vlakbij Fish Lake heeft de Skyhigh Wilderness Ranch haar kamp opgeslagen. Aandoenlijk blaffen een drietal jonge husky pups vanuit hun houten huisje. Enthousiast komen ze de bezoekers verwelkomen. Ook twee volwassen husky’s komen vol energie aangerend. Hun soortgenoten zijn op de hoogte gebracht van onze komst en staan in een veldje verderop ongeduldig te wachten om in actie te komen. Ze willen niets liever dan rennen. Een uitgestrekte sneeuwvlakte met tientallen kleine houten hokjes. Geketend aan een ijzeren paal hebben de honden net voldoende ruimte om rondjes te rennen en zich te kunnen terug trekken in hun hokje. Het oogt nogal dieronvriendelijk. Maar dit is wat ze willen wordt me verzekerd.







Musher voor een uur

De uitverkoren honden worden voor de slee gespannen. Vier per slee. Will, op het oog wat frisjes gekleed met een dun groen fleece vestje, geeft een uitgebreide instructie. We zijn zelf de musher vandaag. En dat vereist een aantal basisvaardigheden voor het besturen van de slee en het in toom houden van de roedel viervoeters. De belangrijkste regel; verlaat nooit de slee. Want dan zijn de honden weg. En altijd lichtjes remmen. Anders gaan ze met je op de loop. Neem de bochten vooral niet te scherp. Dan slaat de hele combinatie geheid over de kop. ‘En vergeet niet te genieten”, besluit hij zijn advies met een glimlach. Fish Lake is natuurlijk stijf bevroren. Een vrachtwagen kan erover heen denderen. Een groepje mushers met hun honden dan ook. We trekken in optocht over het prachtige meer. Midden op het meer staat een houten huisje. Met een rokende schoorsteen. En een zithoekje. Zelfs fleurige gordijntjes. Voor het huisje is een rond gat geboord. Om een visje te vangen. Het gat is zo diep dat er geen water zichtbaar is. We vervolgen onze tocht en steken het meer over de bossen in. Om de oever te bedwingen hebben de viervoeters mijn hulp nodig. Ze stoppen resoluut voor de steile helling. Zodra ik achter de slee mee ren komt het geheel weer in beweging. De slee glijdt verder soepel over de verse sporen van mijn voorganger. En zo sleeën we samen een uur door het ongerepte witte landschap. De beesten zijn onuitputtelijk en weten niet van opgeven. Dit is echt een winters avontuur.











Natuurspektakel in optima forma

Het wordt een feestje in de lucht vanavond. Een heldere en bitterkoude nacht. Kp index 6 is de voorspelling. Op 20 minuten ten zuiden van Whitehorse ligt het Northern Lights Resort & Spa. Omgeven door de McClintock Mountains, vlakbij de Yukon River en met een grote open vlakte. De lichtvervuiling is minimaal. En een tipi om af en toe even in op te kunnen warmen. De ideale uitvalsbasis voor een avondje noorderlicht. Alle lichten staan op groen. Nu de lucht nog. Om een uurtje of negen in de avond begint de hemel al wat groenig te gloeien. Minus 32 graden geeft het thermometertje naast de deur aan. Dik ingepakt stap ik met camera, statief en zaklamp de duisternis in. Het duurt niet lang voordat de show begint; Lady Aurora starts dancing. Als gids Stephanie iets na tienen arriveert is ze onder de indruk van de activiteit. Gedurende het winterseizoen komt ze elke avond de gasten van het resort informeren over het noorderlicht en ondersteunen bij het fotograferen ervan. En warme chocomelk maken. Haar Franse accent kan ze niet verbergen als ze enthousiast aankondigt dat dit een geweldige avond gaat worden. We worden niet teleurgesteld. Het noorderlicht danst, krijgt een paarse gloed en gaat weer over in groen. Het is rond middernacht als mijn camera de geest geeft. Minus 40 is het inmiddels. Tijd om de warmte van mijn chalet op te zoeken. Een Aurora Glass Chalet wel te verstaan. De voor- en zijgevel zijn geheel van glas en van binnen uit te blinderen. Elektrisch haardje aan en liggend op bed kan ik blijven genieten van de spectaculaire natuurshow. Whitehorse in de winter is echt een feestje.







Op uitnodiging van Travel Yukon bezocht ik Whitehorse en maakte vanaf daar een winterse roadtrip door Yukon. Met Icelandair vloog ik naar Vancouver en met Air Canada naar Whitehorse.

Jos
Laatste berichten van Jos (alles zien)

Vragen? Suggesties? Of jouw reishonger delen?

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Je mag alleen HTML tags en attributen gebruiken:

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>