In het begin van februari dit jaar (2018 red.) vertrok ik naar Wenen met als doeleinde enkele dagen met vriendinnen door te brengen. Nadat ik was aangekomen kocht ik een ticket voor de City Airport Train (CAT): de trein die er een kwartier over doet om in het centrum van de stad te komen. Van te voren had ik al van een Oostenrijkse vriendin gehoord dat Wenen een stad is van uitersten: waar je in het ene district een zwaar opgemaakte vrouw met poedels aan de lijn tegen het lijf kan lopen, is het andere vol met kunstenaars.
En ja hoor, daar stond ik dan op Wien Mitte Station, klaar om de drieëntwintig districten te ontdekken. Ik liep direct naar district 1 en stuitte op wat mij daarvoor nog was verteld: een vrouw, gekleed in zwarte kledij, poedels voorop, probeert op haar hoge hakken de gaten tussen de kleine stenen op straat te omzeilen.
Wenen – historie gepaard met kopjes koffie
De vrouw beweegt zich door het eerste district, ook wel Innere Stadt genoemd. Voor 1850 was dit dé stad, nu is het het centrale district. Met het toeristenboekje dat ik heb meegepikt uit de trein baan ik mij een weg naar de Hofburg: een paleis in Wenen en voorheen de residentie van de Habsburgse heersers. Terwijl ik voor het voormalige paleis sta passeren de wagens, die één voor één getrokken worden door paarden, van rechts naar links. Nostalgie naar de kerstdagen wanneer de films met Romy Schneider worden vertoond op televisie komen in mij naar boven: het Sissi museum bevindt zich in de Hofburg (zie headerfoto hierboven). Als jij net zo houdt van de voormalige prinses als ik is het zeker een aanrader. Houd je er liever van om in de wintermaanden te schaatsen, baan je dan een weg naar het Rathaus: onder het genot van warme Glühwein kun je hier zowel overdag als in de avond genieten van een kunstschaatsbaan omringd door allemaal bomen waarin zich miljarden lichtjes bevinden. Houd je er meer van om een boek te lezen, bij te komen van de drukte in het centrum, of te schrijven, vind dan je weg naar Café Hawelka of het Kleines Café. Geniet hier onder het mom van een Koffie Melange (de Oostenrijkse variant van een cappuccino) terwijl je door het raam heen de vrouw met de poedels voorbij ziet komen.
Het golvende huis en de ‘Shit Culture’
Alsof de vriendin uit Oostenrijk haar gelijk nog niet had bewezen komt het contrast waar ze op had gewezen nog meer in beeld zodra we in noordoostelijke richting lopen. Waar in het eerste district de hoogstaande restaurants en rijkere bewoners hun onderkomen hebben, komen we in het district genaamd Landstraße terecht. Hier bevindt zich de ‘Shit Culture’: naast het prachtige Hundertwasserhaus bevindt zich een schattig winkelcentrum waar allemaal souvenirs te koop zijn en je op de toiletten vermaakt wordt door een man die vertelt over menselijke ontlasting. “We humans do not keep our shit to ourselves”, galmt het door de toiletten. De glimlach is niet van mijn gezicht af te krijgen en ik blijf zelfs nog grijnzen wanneer ik naar het Hundertwasserhaus staar met haar verrassende kleuren en golvende architectuur.
Oom Eberhard en nog meer koffie
Voor het ontbijt moet je je echt een weg banen naar het Vollpension, gelegen in district vier. Dit restaurant opent, gerund door een aantal lieftallige grootmoeders, dagelijks om 9:00 uur en serveert de meest ‘Oostenrijkse’ ontbijtgerechten, allemaal met een fantastische naam. Zo kun je genieten van een broodje Opa Pikant of Oom Eberhard. Let wel op, wees op tijd want het zit al snel vol. Na het ontbijt kun je wandelen over de Naschmarkt, waar je kunt genieten van heerlijke koffie of taart en als je nog geen souvenir hebt ingeslagen kun je dit ook altijd hier doen.
En dan natuurlijk de muziek en kunst
Nu denk je wellicht, waar is de kunst en de muziek waar Wenen bekend om staat? Hiervoor hoef je niet perse de musea in: loop vanaf de Naschmarkt het district genaamd Mariahalf in en struin door de rustige straten en de mooie gebouwen. Het is hier waar de straatkunst volop aanwezig is, net als in het zevende district ernaast. De muurschilderingen zijn hier volop aanwezig en laten zien dat het niet alleen de oudere gebouwen zijn die adembenemend zijn. Het is in deze districten, waar ook Innere Stadt bij hoort, waar de kleine galeries, de kunstenaars en ‘hipsters’ hun weg hebben gevonden. Zo kun je weer, maar dit keer zonder uitzicht op poedels, genieten van een koffie bij Café Kafka, de winkels ingaan waar de kunstenaars hun kunst tonen of op straat genieten van de vele straatmuzikanten. Verder staan deze districten ook bekend om de variatie aan eettentjes. Naast de ‘Oostenrijkse maaltijden’ zijn er talloze eettentjes met Vietnamees, Iers of Italiaans eten te vinden. Zo kun je voor een heerlijke pasta terecht bij ‘I Terroni’.
Kortom, de vele kopjes koffie die ik na drie dagen Wenen naar binnen heb gewerkt, hebben ervoor gezorgd dat ik genoeg tijd had om de vele toeristenboekjes door te spitten op zoek naar feitjes over alle historische gebouwen en gebeurtenissen in deze stad. Zo heb ik samen met mijn vriendinnen uren genoten op een bankje bij het bekende Schloss Schönbrunn en heb ik gezien dat het niet alleen district 1 is dat tegenwoordig het centrum is van deze bijzondere stad: het zijn de verschillende districten die allemaal iets unieks hebben. Dus houd je van muziek, kunst, en geschiedenis dan is dit een stad voor jou. Houd je van een kopje koffie, dan kan je net als ik jezelf voor enkele dagen een historicus op koffiepauze noemen.
- Lake District: de paden op, de schapenweide in - 5 december 2019
- Tasmanië: een ander Australië - 28 juni 2018
- Wenen en de koffiepauzes van de historicus - 1 april 2018