De ruige kust van het Schiereiland Crozon

Sinds het lezen van 'Zout op mijn Huid' van Benoite Groult ben ik heel anders naar Bretagne gaan kijken. De stoere vissersmannen in de dorpjes langs de door de Atlantische oceaan geteisterde kust blijken ineens gevoelig en sensueel te zijn. Tijd om daar eens een kijkje te nemen en de geheimen van de stille Bretonse kusten met hun vissersdorpjes en het binnenland met abdijen en knekelhuisjes te ontdekken.

Te voet wel te verstaan, want dan kom je het dichtst bij de mensen en ervaar je het landschap het meest intens. Lekker uitwaaien en ’s avonds genieten van een uitgebreide ‘plat fruit de mer’ met een goed glas Franse wijn erbij.

Mijn wandelvriendin en ik kiezen voor het afgelegen schiereiland Crozon dat onderdeel uitmaakt van het Regionaal Park d’Armorique. We laten ons verleiden door plaatjes van steile rotswanden die scherp afsteken tegen het helblauwe water van de Atlantische Oceaan. Omdat we maar een week de tijd hebben en ook willen genieten van het achterliggende land volgen we niet het hele lange afstandspad langs de kust, de GR34, maar steken af en toe het schiereiland over en dat brengt interessante verrassingen.

Soms loopt het pad heerlijk over het strand, voor zover mogelijk bij eb

Soms loopt het pad heerlijk over het strand, voor zover mogelijk bij eb

Van Le Faou naar de abdij van Landévennec

Het plaatsje Le Faou ligt aan de monding van de gelijknamige rivier die diep het land insteekt. De avond voorafgaand aan de eerste wandeldag komen we laat aan, we hebben ons verkeken op de afstand vanuit Nederland die vanaf Utrecht 1.000 kilometer is. De tussenstop in Ieper met een pan overheerlijke mosselen en een goed glas Belgisch bier hadden we beter iets verderop in Frankrijk kunnen doen. Bretagne is groot en de snelweg houdt er op, dus de laatste kilometers duren langer dan verwacht.

Renaissance kerk in Le Faou

Renaissance kerk in Le Faou

Le Faou is een fijne plaats om te starten. Er zitten voldoende restaurants waar je in veel gevallen de beroemde Bretonse crêpes kunt eten. Het is zeker de moeite waard een kleine verkenningsronde te maken langs de vakwerkhuizen uit de 16e eeuw, een kerk uit de Renaissanceperiode en de haven. Vlakbij het dorpje is de kerk van Rumengol gebouwd op de resten van een druïdisch altaar.

Aan de noordkant van Crozon wandelen we de volgende dag in de beschutting van de groene rivieroevers. Via de GR34 hebben we regelmatig uitzicht over de brede riviermonding en ontdekken we verschillende watervogels. De wandeling gaat door licht heuvelachtig landschap met af en toe een wat steilere klim. Halverwege de dag steken we via de nieuwe Pont de Ténérez de rivier de Aulne over. De waaier van kabels aan de twee pijlers waarop de 515 meter lange witte brug steunt, steken fel af tegen de blauwe lucht. Vanaf de brug hebben we zicht op de naastgelegen, niet meer toegankelijke stenen brug uit 1952, ook al een mooi staaltje bouwkunst.

De oude en de nieuwe Pont de Ténérez over de Aulne

De oude en de nieuwe Pont de Ténérez over de rivier de Aulne

De route vervolgt de meanderende loop van de Aulne door veelal bosrijk terrein tot aan Landevennec. Het dorpje ligt op een rotsachtige uitloper en wordt beschouwd als een voorpost van het schiereiland Crozon. Na een wandeltocht van ongeveer zes uur hebben we wel een douche verdiend voordat we de abdij bezoeken.

Vanaf de voormalige abdij van de kerk uit de 17e eeuw hebben we een schitterend uitzicht over de slingerende rivier de Aulne, het eiland Térénez en het romantische scheepsmuseum.

De abdij in Landevennec

De abdij in Landevennec

De heilige Guénolé stichtte omstreeks 485 het oudste Bretonse heiligdom in Landevennec. Van de gebouwen zijn nog prachtige overblijfselen te zien uit de 11e en 12e eeuw. Hoge muren, voeten van pilaren en sporen van het schip hebben de tijd en de Revolutie overleefd. Het Museum van de vroegere abdij doet de geschiedenis van deze gedenkplaats herleven en besteedt in haar exposities ook aandacht aan de ontwikkeling van het huidige Bretagne. In 1958 bouwden de benedictijnen een nieuw klooster, dat 500 meter boven het oude klooster is gebouwd.

Door het binnenland naar Pentrez Plage

Het eerste deel van de wandeling voert nog een stukje verder langs de noordkust van het schiereiland. Het pad slingert door eikenbossen en slechts af en toe hebben we uitzicht over de baai.

Uitzichten langs de noordkust van Crozon

Uitzichten langs de noordkust van Crozon

Vanaf de kust loop je via een strook bosgebied het schiereiland op...

Vanaf de kust loop je via een strook bosgebied het schiereiland op…

...en even verderop loop je tussen de landerijen

…en even verderop loop je tussen de landerijen

Na twee uur wandelen beginnen we aan de oversteek van het schiereiland. Over kleine paadjes en veelal landelijke wegen lopen via Argol naar Pentrez. Onderweg bezoeken we het Maison du Cidre waar je kunt zien hoe van appels cider wordt gemaakt en natuurlijk kun je er cider en andere regionale producten kopen voor zover de rugzak dat toelaat. In Argol bezoeken we de ommuurde parochie en lunchen we met crêpes belegd met kastanjecrème.

De ommuurde parochie in Argol

De ommuurde parochie in Argol

De versierselen op de kerkjes verwijzen naar een Keltisch verleden

De laatste meters naar Pentrez Plage voelen we de wind door onze haren waaien: we naderen de Atlantische kust. Achter het kleine dorp doemen de schuimende golven op en ja dit is het fijne van een wandeling over een eiland: een verkwikkende duik ontspant de stijve spieren en de vermoeide voeten. Als we na afloop nog even op het strand gaan liggen, schrikken we na een half uurtje dommelen op van een snel naderbij komend geruis. We waren vergeten hoe snel de vloed hier opkomt en het water knabbelt al aan onze tenen.

De vloed komt snel op langs de kust van Bretagne

De vloed komt snel op langs de kust van Bretagne

Naar het levendige Morgat

Aan de kust kunnen we de GR34 weer oppakken. De roodwitte tekens voeren ons moeiteloos naar Morgat, een kaart of navigatie is niet nodig. Het is een mooie en vrij lange wandeling van zeker acht uur langs de zuidkust van Crozon, waarbij je continu de oceaan ziet of ervaart. De paden voeren dicht langs de kust en we staan regelmatig stil om te genieten van de indrukwekkende vergezichten. Onderweg koelen we de voeten in het zeewater en nuttigen onze meegebrachte lunch, een baquette en stukken Franse kaas, op het strand.

Het tweede gedeelte van de wandeling is tamelijk geaccidenteerd en rotsachtig. Met regen zal het hier wel glad zijn. Ruim voordat we bij het eindpunt zijn, zien we vanaf Pointe de Menhir de prachtige halfronde baai met het aanlokkelijke strand van Morgat al liggen. Langzaamaan duikt de bebouwing op. Robuuste landhuizen met tuinen vol rododendrons begeleiden ons naar het stadje.

Onderweg naar Morgat, zuidkust van Crozon

Onderweg naar Morgat, zuidkust van Crozon

We hebben een hotelletje met uitzicht op de baai en lopen met onze handdoek over de schouder naar het water. Weldadig!

Morgat is een levendig plaatsje met een gezellig centrum en veel restaurants. Overal kunnen we fruit de mer, kreeft of mosselen eten. We kiezen een fruit de mer en even later staat onze tafel vol met schaaldieren en allerhande gereedschap om deze mee te lijf te gaan. Kreeft, kokkels, garnalen, gamba’s, scheermessen en zelfs oesters. Het is een heel werk, maar dat is het zeker waard. En waar is het lekkerder dan de plaats waar de schelpen aan land komen.

Een echte Bretonse Fruit de Mer

Een echte Bretonse Fruit de Mer

Na het eten slenteren we door het stadje waar een vrolijk straatorkest de zomerse sfeer verhoogt. In de haven zijn enkele vissers bezig hun bootje in gereedheid te brengen voor wanneer de vloed op komt. Geen van de Bretonners draagt de bekende wit met blauwe streepjesshirts, die lijken eerder voorbehouden aan de toeristen. In de verweerde koppen en ruwe handen probeer ik Gauvain voor te stellen, de mannelijke hoofdpersoon uit ‘Zout op mijn Huid‘. Hoe zou het zijn om hier elke dag te leven?

Straatorkest in het levendige Morgat

Straatorkest in het levendige Morgat

Cap de la Chèvre, de geitenklip

Vandaag besluiten we in Morgat te blijven overnachten, er zijn nog zoveel lekkere restaurants te ontdekken. En hiervandaan kun je perfect een rondwandeling maken naar de steile rotspartij met de bokkige naam Cap de la Chèvre.

Cap de Chèvre, de geitenklip

Cap de Chèvre, de geitenklip

De route voert langs vele mooie baaien en we moeten oppassen dat we niet om de tien minuten stilstaan om de schitterende vergezichten te fotograferen. Elke dag is de kust weer anders. Het terrein langs deze kust is rotsachtig met veel stijgen en dalen, vooral langs de oostkant van het schiereiland. Het binnenland is landelijk en licht glooiend. Regelmatig passeren we boerderijen opgebouwd uit grote brokken grijze stenen en Bretonse kerkjes met grove Keltische kruizen erbovenop en knekelruimtes eronder waar de botten van alle voorouders zijn opgeslagen.

Vlak voor de Cap ligt het plaatsje Rostudel, een dorpje met stenen huisjes met blauw geschilderde deuren en kozijnen en vrolijk gekleurde hekjes eromheen met natuurlijk de typerende rododendrons. De Cap zelf is spectaculair met honderd meter hoge kliffen en golven die er wit schuimend tegenaan spatten.

Dorpjes in het achterland van Crozon

Dorpjes in het achterland van Crozon

Omdat ik het niet kan laten: nog een uitzicht vanaf de Bretonse kust

Omdat ik het niet kan laten: nog een uitzicht vanaf de Bretonse kust

Op zoek naar menhirs

Op de vijfde dag wandelen we langs de westzijde van het schiereiland naar Camaret en ook hier worden we regelmatig verrast door prachtige uitzichtpunten. We lopen door paarse heidevelden, door bosjes met onder de geseling van de westenwind scheefgegroeide dennen en af en toe langs een idyllisch vakantiehuis.

Wandelen Crozon

Wandelen door de heidevelden

Volgens in Morgat verkregen informatie moeten we in de buurt van het megalithische erfgoed van Lagatjar komen. Dit is een groot veld met ooit zeshonderd en nu nog ongeveer tachtig rechtopstaande stenen in een rechthoekig patroon. De ingang is vanaf het wandelpad langs de kust moeilijk te vinden, het veld ligt bijna tegen het dorp Camaret aan. Het heiligdom toont aan dat het gebied een gelovig verleden heeft. Het is een plek waar we even stil worden en samen met de geschiedkundigen overpeinzen hoe de stenen hier gekomen zijn.

De overgebleven menhirs bij het megalithische erfgoed van Lagatjar

De overgebleven menhirs bij het megalithische erfgoed van Lagatjar

We eindigen in het kreeftvissersplaatsje Camaret. Het hotel kijkt uit over de vissershaven vol kleine, gekleurde houten boten. Op de pier naar de vuurtoren liggen wrakken van vergane schepen, een paradijs voor de fotograaf. De volgende ochtend met de opkomende zon keer ik er nog een keer terug. Ook hier is het bijzonder om te zien hoe groot de getijdeverschillen zijn. Het water wordt in de nauwe baaien bij vloed enorm opgestuwd en bij eb liggen alle bootjes op hun zij in het slik.

Scheepswrakken op de kade in Camaret

Scheepswrakken op de kade in Camaret

Morgat is een kleurrijk vissersplaatsje

Morgat is een kleurrijk vissersplaatsje

Een ontspannen einde

Via een relatief korte en relaxte wandeling lopen we van Cameret naar het eindpunt in Le Fret. De wandeling voert een stukje over de Sentier Cotier, het kustpad dat hier weer de GR34 volgt. Na anderhalf uur nemen we afscheid van de kust. Het pad voert door landelijker terrein met afwisselend akkers, bossen en weiden.

Aan de overkant zien we de bebouwing en de havens van de grote en industriële stad Brest liggen en in de brede Baie de Roscanvel ligt het eilandje Ile des Morts. De naam gaat terug naar 1720. In dat jaar werd het naastgelegen eiland Trébéron een quarantaine eiland voor leprozen met Ile des Morts als de begraafplaats.

Langs de Sentier Cotier, de GR 34 tussen Camaret en Le Fret

Langs de Sentier Cotier, de GR 34 tussen Camaret en Le Fret

Le Fret Poteau is een lief plaatsje met wederom een vissershaventje en de mogelijkheid om een duik in het zeewater te nemen. Met de bus (32 of 34) door het binnenland halen we onze auto op in Le Faou. Als afsluitend uitstapje rijden we met de auto naar Pointe des Espagnols vanwaar we een nog duidelijker zicht op Brest hebben.

We worden wakker met de zonnestralen door het kleine raampje in de puntige gevel waar geen gordijnen voor hangen. Een laag lichte mis ligt over de vissersboten en de pier en ik trek erop uit voor een laatste fotosessie en op de terugweg een ochtendduik voor het ontbijt. Een visserman zwaait naar mij vanaf zijn bootje, ik glimlach terug.

Afscheid van Bretagne in Le Fret Poteau

Afscheid van Bretagne in Le Fret Poteau

Op de terugweg meanderen we per auto door het Bretonse en Normandische land. We nemen een kijkje bij de Roze rotsen bij Perros Quirec, waar we plannen maken voor een volgende wandeling, het bloemstadje Honfleur en we bekijken de Art Deco huizen in Tréport.

Agnes
Ontdekgeniet

Vragen? Suggesties? Of jouw reishonger delen?

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Je mag alleen HTML tags en attributen gebruiken:

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>