Voor bovenaan je bucketlist: 7 dagen op safari in Noord-Tanzania

Wie voet zet op Tanzaniaanse bodem, is hoogstwaarschijnlijk van plan om op safari te gaan. Althans, dat mag ik hopen. Want een safari in Tanzania wordt gegarandeerd een van de mooiste ervaringen van je leven. Vandaag op het programma: het ruige Tarangire National Park en de uitgestrekte Serengeti. Twee schitterende parken in deze Oost-Afrikaanse parel. Ga je (voor nu nog even digitaal) mee op avontuur?

Dag één tot en met drie: Tarangire National Park

Het is zover! Onze safari in Tanzania gaat van start. Met een propellervliegtuig koersen mijn vriend en ik op 12 oktober 2021 van Arusha Airport naar Kura Airstrip, vanwaar we allereerst Tarangire National Park zullen verkennen. Dit 2850 vierkante kilometer grote park ontleent zijn naam aan de Tarangire-rivier: hier komen talloze dieren dagelijks drinken van het verse water. Dat belooft wat! We overnachten in Oliver’s Camp van Asilia Africa. Dit kleinschalige, intieme kamp (bestaande uit 15 luxe tenten) is gelegen in de zuidelijke uithoeken van Tarangire National Park, en binnen handbereik van de wildrijke Silale-moerassen. Asilia-gids Walter, waar de passie voor wildlife vanaf druipt, neemt ons de komende drie dagen mee op avontuur.

Vliegtuig Tarangire National Park

Asilia Africa, Tarangire NP in Tanzania

Oliver’s Camp, Asilia Africa in Tarangire National Park

Onze safari in Tanzania: glamping bij Oliver’s Camp

Om te beginnen ben ik enorm onder de indruk van Walters volledig open landcruiser. Zo kunnen we alle geuren, kleuren en dieren van het park perfect ervaren. Comfortabele stoelen, genoeg water, een ingebouwd koelkastje met wijn, bier en fris, muggenspray, een geïmproviseerde vliegenmepper, een dekentje en wc-papier (voor als je écht nodig moet). Beter kan niet, toch? Al op de eerste game drive kijken we onze ogen uit. We treffen grote kuddes zebra’s, buffels, wildebeesten en impala’s, en staan voor het eerst oog in oog met een olifantenfamilie. Wauw! Na een geweldige driegangenlunch bij Oliver’s Camp, waar we vrolijk zingend werden onthaald door het personeel, lopen we naar onze sfeervolle ‘tent’. Van een kingsizebed, badkamer en privé-veranda tot buitendouche met prachtig uitzicht: hier ontbreekt het je aan niets. Dé definitie van glamping. Wat een heerlijke, serene plek.

Oliver's Camp, Asilia Africa in Tanzania

Oliver’s Camp, Asilia Africa in Tanzania

Buffels in Tarangire National Park, Tanzania

Olifanten in Tarangire National Park

Een safari in Tanzania sluit je altijd af met “bush tv”, dus ’s avonds zitten we – met een aantal andere gasten – gezellig om het kampvuur.

Luierende luipaarden en ‘bush tv’

‘s Middags maken we een intensief ritje over de relatief beboste wegen van deze savanne. Plots zet Walter de auto stil. Zijn inmiddels ‘safariproof’-oren horen een grommende oerkreet. Hij volgt zijn gevoel en ja hoor: een stuk verderop treffen we twee luipaarden in één boom. Een bijzonder moment, want luipaarden leven over het algemeen solo. We zijn er stil van. Walter verzekert ons dat je in een auto veilig bent, omdat ze de auto als één groot object zien. En ze het bovendien enigszins gewend zijn. Behalve als je veel beweegt, natuurlijk. Feitje: op de Afrikaanse savanne kunnen alleen giraffes kleuren onderscheiden. Als de lucht oranje kleurt, rijden we terug ons sfeervolle kamp. Een safari in Tanzania sluit je altijd af met “bush tv”, dus ’s avonds zitten we -met een aantal andere gasten- gezellig om het kampvuur. En omdat je als het donker is niet alleen naar je tent mag lopen, loopt er ’s ochtends vroeg en ’s avonds iemand van het personeel met je mee.

Luipaarden in Tarangire National Park

Zonsondergang Tarangire National Park, Tanzania

Oliver's Camp, Asilia Africa in Tanzania

Kampvuur bij Oliver’s Camp

De eerste prooi van de dag: een antilope

Safaridag nummer twee gaat van start. We rijden om stipt 06.15 het kamp af. De zon komt nét op en het is best fris, maar gelukkig liggen er dekens in de jeep. Opnieuw spotten we dezelfde twee luipaarden. Echter hebben ze nu een prooi -in de vorm van een antilope- prachtig voor ons gedrapeerd in de boom. Één van hen sleept de prooi vervolgens zonder veel moeite hoog de boom in. Wat een kracht! Hyena’s en jakhalzen staan te watertanden onder de boom, in de hoop dat er iets valt.

Luipaard tilt prooi in boom in Tanzania

Prooi luipaard in boom in Tarangire National Park, Tanzania

Jakhals in Tarangire National Park, Tanzania

Hyena in Tarangire National Park

We kijken een tijdje naar dit spectaculaire tafereel, tot onze gids Walter opnieuw zijn oren spitst. Hij hoort de zebra’s balken. En ziet bovendien een stel aasgieren boven de vlaktes zweven. Dit betekent veel goeds. We turen met onze verrekijkers over het vlakke gebied rondom het moeras, en ik maak een foto van een olifant in de verte. Terwijl ik inzoom op deze foto, zie ik er per toeval, op wat lijkt, een grote katachtige achter sluipen. Gaan we dan nu voor het eerst op deze safari in Tanzania leeuwen zien?

We stoppen de auto en houden onze adem in: een leeuwin is een volle jaagmodus, en haar instinct neemt het over van haar nieuwsgierigheid.

Leeuw en Olifant in Tarangire National Park

Kun jij de leeuw spotten?

Leeuwenfestijn in Tarangire

We scheuren over de slecht begaanbare wegen en aanschouwen honderden wildebeesten en zebra’s die het water willen passeren. Ze zijn erg voorzichtig. Walter vertelt ons fluisterend dat wildebeesten slecht zien, en dat ze hun geur niet gebruiken. Daarom ‘liften’ ze mee op de oplettendheid van de zebra. We stoppen de auto en houden onze adem in: een leeuwin is een volle jaagmodus, en haar instinct neemt het over van haar nieuwsgierigheid. Ze kijkt ons geen seconde aan, maar houdt haar focus op haar prooi. We spotten even verderop nóg een leeuw en leeuwin. Tientallen minuten gaan voorbij tot een groepje zebra’s haar opmerkt en waarschuwingsgeluid begint te maken. Een mislukte aanval. De leeuwin geeft op en loopt op één meter afstand langs onze auto de andere kant op. Daar ligt een voor ons grote verrassing te wachten, want blijkbaar heeft ze die ochtend al een succesvolle aanval gehad. Een door bloed omgeven wildebeest ligt dood op de grond. Om de beurt knagen de leeuwen aan hun prooi. Een vreemde gewaarwording, maar zo is natuur.

Leeuw met prooi in Tarangire National Park

Leeuw in Tarangire National Park

Daarna is het ook voor ons tijd om te ontbijten. Een paar kilometer verderop zet Walter onze tafel, middenin de natuur, klaar. Met prachtig uitzicht op zebra’s, olifanten en antilopen. Het loopt tegen het einde van het droogseizoen tijdens onze safari in Tanzania (mid-oktober), dus je kunt wél zien dat de natuur snakt naar wat hydratatie.

Ontbijten in Tarangire National Park

Jeep Asilia Africa in Tarangire National Park

Vijf wildlife-feitjes op een rij

  1. Zebra’s kunnen hun bevalling met een week uitstellen tot het (korte) regenseizoen van start gaat.
  2. Olifanten eten de ontlasting van hun kalfjes om te controleren of ze gezond zijn.
  3. Leeuwen jagen na zonsondergang tot zonsopgang. Ze kunnen vijf dagen zonder eten, en de ‘danger zone’ voor een aanval is 5 tot 15 meter.
  4. Een giraffe heeft lange, stevige tong met weinig bloedvaten, waardoor doorns van bomen, die het dier graag opeet, de tong niet beschadigen.
  5. Pas vooral op voor buffels als ze in kleine aantallen zijn: dit zijn de narrige, oude mannetjes, die vanwege ouderdom hun kudde hebben verlaten.

Giraffe in Tarangire National Park, Tanzania

Een natuurlijke wekker in Oliver’s Camp

De volgende ochtend worden we vroeg gewekt door een zeer luid, ronkend geluid. Het lijkt dichtbij, maar we weten inmiddels ook dat een leeuw tot wel zeven kilometer afstand hoorbaar is. Het blijkt véél dichterbij. We horen namelijk ook wat ritselen en spotten op zo’n 10 meter afstand een langslopende ‘simba’ (wist je dat dit ‘leeuw’ in Swahili betekent?) dankzij zijn zwiepende staart en reflecterende ogen. Je begrijpt: adem in en bonzende harten. Goed begin van de dag! Blijkbaar zien leeuwen ons in principe niet als prooi en eten ze liever zelfs geen mensenvlees, omdat wij veel te zout smaken. Fijn feitje.

The Lion King, maar dan recht voor je ogen

Om 06.15 gaan we vol goede moed op game drive, en ook het dierenrijk is allang wakker. Terwijl de zon schitterend opkomt, slapen alleen de luipaarden nog altijd zoet in dezelfde boom. Een leeuwenfamilie, met welpjes, is een stuk verderop aan het relaxen onder een andere boom. Die dag passeren we, zonder te overdrijven, honderden zebra’s, olifanten met kalfjes, wildebeesten, giraffen, buffels, antilopen, pelikanen en wilde zwijnen die tegelijkertijd hun weg naar het water maken. We moeten ze letterlijk ontwijken met onze auto. Wát een surrealistisch gezicht. Het is net een scène uit The Lion King. Een bijzonder moment, waar je stiekem op hoopt tijdens op een safari in Tanzania. Overigens is het, helaas, onze laatste dag bij het geweldige Oliver’s Camp. We hebben einde middag nog een ‘walking safari’ tegoed, waarbij naast onze gids Walter óók een ranger meegaat voor extra bescherming. De enige regel? Ren nóóit weg, en blijf altijd stilstaan. ‘s Avonds gaan we ook nog mee met een ‘night game drive’. Deze twee uitjes zijn trouwens niet bij ieder kamp mogelijk, maar hier is Asilia Africa wél in gespecialiseerd.

Wildebeesten in Tarangire National Park

Spelende olifanten in Tarangire National Park, Tanzania

We overnachten opnieuw bij Asilia Africa, maar nu in Dunia Camp: het enige kamp in de Serengeti dat volledig wordt gerund door vrouwen.

Dag vier tot en met zeven: Serengeti National Park

Bye Tarangire, Hello Serengeti. Op weg terug naar Kura Airstrip staan we 100 meter voor aankomst oog in oog met een cheetah. Deze is zijn vers gevangen prooi -een antilope- aan het verorberen. Met trots kijkt hij, met een bebloede kop, naar ons op. Vervolgens vliegen we binnen één uur naar Seronera Airstrip, waar ons tweede avontuur van start gaat. We overnachten opnieuw bij Asilia Africa, maar nu in Dunia Camp: het enige kamp in de Serengeti dat volledig wordt gerund door vrouwen. Een unicum in Tanzania, en de women empowerment is direct voelbaar. Dit exclusieve kamp met acht tenten ligt in een rustige vallei in het hart van de Serengeti, waarbij The Great Migration tussen januari en maart regelmatig passeert. Met de schilderachtige Moru Kopjes om de hoek, wat de thuisbasis is van de enige 32 resterende zwarte neushoorns in de Serengeti, en toegang tot de wildrijke Seronera-regio. We kunnen niet wachten om deel twee van onze safari in Tanzania te beginnen.

Dunia Camp Asilia Africa, Tanzania

Het leukste vrouwenteam van Dunia Camp

Cheetah met prooi in Tarangire National Park

Cheetah in Tarangire National Park

Dobberende nijlpaarden

Onze enthousiaste gids Grace neemt ons mee op de eerste game drive. We gaan verder waar we gebleven waren, en spotten al snel een luipaard, een groep olifanten, giraffen en talloze zebra’s. Na een half uur passeren we ook een groep zeer oude leeuwen, wat je kunt zien aan de zwart gekleurde manen. Ze zijn in de schaduw aan het bijkomen van de nachtjacht. En dan slaak ik een klein gilletje, want niet veel later wandelt er recht voor ons neus een nijlpaard uit het water. Een dier waar ik urenlang ademloos naar kan kijken. En als hij zijn tanden ontbloot tijdens een flinke gaap, snap ik opeens waarom hij het gevaarlijkste dier is van de savanne. Al snel draait hij zich om, en dompelt zich weer in het water bij zijn vrienden. De olieachtige huid van het nijlpaard kan slecht tegen de zon: dat is ook de reden waarom ze vaak in het water te vinden zijn.

Oude leeuw in Serengeti, Tanzania

Nijlpaarden in de Serengeti Tanzania

Eindeloze vlaktes en Maasai Kopjes beklimmen

De Serengeti, wat in Maasai-taal ‘eindeloze vlaktes’ betekent, lijkt in de verste verte niet op het beboste Tarangire. Het is, zoals de naam doet vermoeden, veel uitgestrekter, en het bezit veel imposante rotspartijen. Dit populaire safaripark is ook acht keer zo groot als Tarangire National Park. En waar je daar om de paar minuten hordes wildlife ziet, moet je er in de Serengeti vaak wat meer naar zoeken. Dit maakt onze safari’s in Tanzania erg divers. Onderweg naar Dunia Camp spotten we, bovenop de Maasai Kopjes, nog een groep luierende leeuwen. Deze rotsformaties bestaan al duizenden jaren, en zijn door erosie vaak hol aan de binnenkant. Later die dag ondervinden we dat aan den lijve. We beklimmen een uitkijkpunt en tikken met een steen tegen een Maasai Kopje. Grace vertelt ons dat de Maasai, ooit het grootste volk in Oost-Afrika, dit vroeger gebruikte om over grote afstand met elkaar te communiceren. Óók dit zijn interessante feitjes die je leert op een safari in Tanzania.

Gids Asilia Africa bij de Maasai Kopjes

Gids Grace vertelt over de Maasai Kopjes

Want een olifant loopt door

Bij Dunia Camp worden we hartelijk onthaald: de vrouwen dansen en zingen ons inmiddels welbekende Afrikaanse lied ‘jambo bwana’ toe. Een warmer welkom kan ik me niet bedenken. Vanaf dit kamp hebben we weids uitzicht over de Serengeti. En onze opnieuw prachtige, luxe tent wordt regelmatig gepasseerd door een groep ‘huisolifanten’. Overal om het kamp liggen omgevallen bomen, die blijkbaar door deze groep olifanten wordt omgeduwd. Ze jeuken hun kolossale lijf er namelijk graag tegenaan, en steken hun nek liever niet uit voor de blaadjes, maar eten deze liever van de grond. Decadente olifanten bij een decadent kamp: het past helemaal. We genieten vervolgens van een geweldig driegangendiner, relaxen om het kampvuur en drinken een cocktail. ’s Avonds in bed horen we de olifanten nog langs denderen. Én lijkt het alsof de hele vogelpopulatie van de Serengeti zich rondom onze tent heeft genesteld. Waar ik normaal gesproken in bed natuurgeluiden via Spotify aanzet om lekker in slaap te vallen, is dat hier absoluut niet nodig. Wat een perfecte afsluiting!

Decadente olifanten bij een decadent kamp: het past helemaal.

Asilia Africa Dunia Camp in de Serengeti, Tanzania

Dunia Camp, Asilia Africa in de Serengeti

Paartijd in de Serengeti

Vanuit onze landcruiser bekijken we de prachtige zonsopkomst tijdens onze eerste ochtend-gamedrive in de Serengeti. We zijn het kamp nog niet uit, of er springt een haas -met daaropvolgend een hongerige serval- voor onze auto. Goedemorgen! Helaas hebben we de aanval voor deze middelgrote katachtige verpest. Vanaf een uur of 09.00 warmt de Serengeti al aardig op. Er hupsen bavianen, met schattige kleintjes op hun rug, voorbij en een aantal leeuwen schuilen voor de hitte. Het is voor laatstgenoemden overigens duidelijk paartijd. Onze gids Grace vertelt ons dat leeuwen ieder jaar ongeveer vier dagen achter elkaar elke 15 minuten (!) paren. Dit hebben we uiteraard even zelf, door zo’n uurtje te blijven rondhangen, onderzocht. Conclusie: dit klopt.

Bavianen in de Serengeti, Tanzania

Parende leeuwen in de Serengeti

Verstoppertje spelen met olifanten

Een stuk verder, op een smal pad, kruisen we een groep olifanten met twee kalfjes. Deze prachtige dieren zijn, en terecht, zeer beschermend als het om hun kleintjes gaat. Een moedige moeder onderneemt actie en komt hard briesend op ons af. Onze tot nu toe redelijk relaxte safari in Tanzania wordt zo nog even spannend, want keren is hier lastig. Na een aantal pogingen zijn we omgedraaid, en zien we de olifanten zich mét slurf omhoog -om ons te kunnen blijven ruiken- verstoppen achter bosjes. Daarna ontbijten we hoog bovenop een rotspartij, met uitzicht over de eindeloze vlakten. Ik sta versteld van hoe sterk de jeep is!

Aanvallende olifanten in de Serengeti

Olifanten slurfen in de Serengeti

Op safari in Tanzania: The Big Five afvinken

Een andere missie van vandaag? We hebben de leeuw, olifant, buffel en nijlpaard inmiddels gezien. Nog één te gaan dus: de imposante, bedreigde zwarte neushoorn. Die tot nu toe zeer goed is in verstoppertje spelen. Als het gaat schemeren heb je de meeste kans om dit prehistorische wezen live te aanschouwen. Rond 17.00 speuren we dus het gebied goed af. Na lang zoeken, lijken we er een te spotten. Deze is echter zó enorm ver, dat het ietwat onbevredigend voelt. Maar goed, in principe kunnen we The Big Five afstrepen. Gelukkig zijn we -later deze reis- nog van plan het Mkomazi National Park te bezoeken, waar zich een reservaat voor neushoorns bevindt.

Als het gaat schemeren heb je de meeste kans om dit prehistorische wezen live te aanschouwen.

Pasgeboren welpjes en een python

De laatste dag in de Serengeti kruipt er op de valreep nog een door de zon glinsterende python, van zo’n vier meter lang, over de weg. We kijken er met open mond naar. Na vervolgens een uur rondrijden, worden we beloond met twee prachtige leeuwinnen. Ze zijn allebei duidelijk in jaagmodus, hongerig voor de groep zebra’s in de verte. Wij blijven geduldig en in stilte wachten, maar als één zebra het in de gaten krijgt, wordt deze aanval gestaakt. Een van de leeuwinnen worstelt zich vervolgens in een struik. Wat is daar? We rijden er naartoe, horen haar lieflijk grommen en zien schimmen van pasgeboren welpjes. Helaas kunnen we er geen goede foto’s van maken, maar wát een memorabele ontdekking. Grace legt uit dat leeuwinnen zich in totaal twee maanden scheiden van de ‘pride’ om te bevallen, én om de welpjes te verstoppen tot ze groot genoeg zijn om zich veilig bij de groep te voegen.

Python in de Serengeti

Python in de Serengeti

Halleluja: de eerste regen is gearriveerd

Na een lekkere lunch aan een mooi meer, met uitzicht op pelikanen, flamingo’s en krokodillen, begint het einde middag te spetteren. Donkere wolken pakken zich samen. Maar we zijn niet van suiker, verzekeren we Grace. Als het harder begint te hozen, ‘sluit’ Grace de auto toch maar met plastic hoezen. Ook krijgen we een regenjas toegereikt. In de twee opvolgende minuten breekt de ‘hel’ los, en begint het zó hard te stormen, dat zelfs Nederland daar nog wat van kan leren. Het korte regenseizoen maakt duidelijk zijn intrede. Voor onze eigen veiligheid keren we terug naar het kamp, want de modderige wegen worden volgens Grace in no time onbegaanbaar. Slipperend en glijdend maken we onze weg terug, en ik zeg het maar eerlijk: dit was erg spannend. Er is ook geen dier meer te bekennen – alles en iedereen is aan het schuilen. Gelukkig blijkt onze landcruiser er redelijk tegen bestand, en komen we veilig aan in het kamp. We nemen een warme douche en kunnen gelijk aanschuiven voor een heerlijk driegangendiner, met vanavond als thema ‘Swahili Night’. We smullen onder meer van ‘chapati’, een overheerlijk platbrood met kruidig sausje en banaan-kokossoep. Eind goed al goed.

Flamingo's en pelikanen in de Serengeti

De vriendelijke Maasai van Asilia Africa begeleidt ons voor de laatste keer naar onze tent, en het besef kickt in dat we deze prachtige plek morgenochtend gaan verlaten. Onze safari’s waren een onvergetelijk avontuur. We vallen voldaan in slaap, met ronkende leeuwen en tsjirpende vogels op de achtergrond. Wat ga ik dit missen.

Vogel in de Serengeti

Op safari in Tanzania in coronatijd

Kan jij ook niet wachten om op safari te gaan in Tanzania, maar houdt Covid-19 je tegen? Ten tijden van mijn reis, in oktober 2020, was Tanzania goed bereikbaar. Mondkapjes werden gedragen in vliegtuigen, maar verder kon je vrij de natuur in en waren er geen belemmerende restricties. Het personeel van Asilia Africa hield goed rekening met het virus, droeg zelf mondkapjes en zorgde voor perfecte hygiëne in en rondom het kamp. Houd altijd het advies van de Nederlandse rijksoverheid in de gaten zodat je niet voor verrassingen komt te staan. Één ding is zeker: Tanzania en haar bevolking kan het toerisme, meer dan ooit, goed gebruiken.

Emma
  1. Nog steeds is reizen naar Tanzania meer dan perfect te doen … Even weg van alle corona-madness. Wij wonen hier en het is gewoon weg zalig leven zonder al die regeltjes.

    • Dat kan ik me voorstellen, Koen! Het was inderdaad enorm fijn om een maand lang het woord corona vrijwel niet in de mond te hoeven nemen.

Vragen? Suggesties? Of jouw reishonger delen?

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Je mag alleen HTML tags en attributen gebruiken:

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>