Porto is booming. De stad in het noorden van Portugal ziet de toeristenstroom snel groeien en dat merk ik. Ik hou van Portugal. Maar Porto is niet meer wat het was – de volkse stad met hier en daar vervallen straten en huizen, zwarte muren en zwervers. De stad is opgeknapt, het geld stroomt binnen. In het vliegtuig zie ik jongeren die de oude stad niet meer kennen. Die gaan van een citytrip genieten in een hippe en mondaine entourage. Maar ik ga wat anders doen…
Portuguese table – eten bij locals
Porto is nog steeds leuk voor een dag, maar hierna zoek ik liever de rust op. Met de auto naar het noorden, de groene koele heuvels in, kleine stadjes en dorpen verkennen en gewone Portugezen ontmoeten. Ik ga eten bij locals en slapen in boetiek-hotels. Dat is het fijne van een roadtrip: vrijheid, naar onmogelijke plekken kunnen gaan en je eigen tempo bepalen.
Portugees eten bij mensen thuis is zó leuk…
Via de website PortugueseTable.com kun je een keur aan adressen vinden waar je authentiek Portugees eet, bij gewone Portugezen, in hun eigen woning. Je kunt er niet slapen. Maar wel heerlijk eten: bij locals, met locals. En dat is een geweldige ervaring. Rosa is één van de hosts en woont in Ponta-da-Barca aan de rivier Lima in het noorden. “Mijn historische boeren woning is hiervoor heel geschikt. En ik vind het leuk om voor mensen te koken en mensen te ontmoeten.” De organisatie van Portuguese Table komt persoonlijk alle hosts keuren. Het eten moet echt authentiek Portugees zijn en de host moet goed Engels spreken en interesse in mensen hebben.
Een roadtrip vanuit Porto brengt je in leuke eettentjes.
Nou, met die controle van Portuguese Table zit het wel goed. Wat een leuke ervaring om bij mensen thuis in alle rust te genieten van eten, wijn en goede gesprekken. De ene keer zit ik in een oude hoeve die onderdeel was van een klooster, de andere keer op een klein balkon in een vissersplaatsje. Bij de ene host zitten de oude vader en moeder mee te kletsen, de andere host komt met verhalen uit Thailand en het Caribisch gebied waar ze jaren verbleef.
Porto – prima vertrekpunt
De meeste adressen van Portuguese Table zitten in het noorden van Portugal. Dus is het handig om in Porto te starten. En het is sowieso leuk om een dag in deze gemoedelijke stad te verblijven. Slenter bijvoorbeeld door de monumentale book shop LELLO, kijk je ogen uit in het blauw betegelde São Bento railway station en bezoek de fameuze Port-huizen en de brug van Eifel langs de oever van de Douro-rivier.
Relaxen in Porto. Blauwe tegels zijn overal.
De overdekte markt van Porto is de moeite waard.
Eten bij Diana (Portuguese Table)
Na een dag slenteren heb ik best trek gekregen. Gelukkig verwacht Diana mij die avond, net buiten de stad, in het vissersplaatsje Afurada. Zij werkt vanaf het begin voor Portuguese Table. “Ik vind dit zo leuk! Ik hou van mensen en ik hou zelf van reizen.” Diana vertelt over haar verblijf in Thailand en Myanmar, haar werk in de olifanten opvang, haar verblijf als verpleegster op een zeiljacht in de Cariben en nog veel meer. “Ga aan tafel”, nodigt ze mij uit. Wil je buiten zitten? Binnen is klein. Dus graag. Maar buiten op het balkon blijkt het nog kleiner! Maar wel een heerlijk windje van zee en uitzicht op het kleine plaatsje waar iedereen inmiddels sardines aan het grillen is.
Boottocht over de Douro. Porto herken je uit duizenden.
Eten bij locals thuis via Portuguese Table. Ik zat van acht tot twaalf te smullen bij Diana.
Mijn bezoek aan Diana start om acht uur en pas na twaalven vertrek ik weer… Wat is dit leuk. We kletsen over gezamenlijke hobby’s, ik geniet van de eenvoudige kabeljauw-gerechten (die kan ik na vier dagen niet meer zien trouwens), de vinho verde vloeit (de jonge, groene wijn uit het noorden van Portugal), en tot slot tafelen we na met Port wijn en zoetigheden. De katten liggen gezellig op gepaste afstand en genieten mee. Diana: dank je wel. Ik kom zeker terug als ik weer eens in de buurt ben.
Roadtrip door het groene noorden van Portugal
Het noorden van Portugal bevalt me wel. Het is groen, heuvelachtig en slaperig. Niet zo heet als aan de Algarve, niet zo droog als in Alentejo en niet zo druk als in Lissabon. En er is veel historie. Eigenlijk staat hier de wieg van Portugal vertelt mijn gids. In het stadje Guimarães begon het allemaal. Hier werd tegen de Spanjaarden gevochten en werd door Dom Afonso Henriques de onafhankelijkheid veroverd. Ik ben niet zo van de kastelen, maar dit is wel bijzonder om te ervaren. Sommige delen van Spanje willen nog steeds onafhankelijkheid – het is de Portugezen toen gelukt!
Het groene noorden van Portugal. Wat een rust.
In het stadje Guimarães vocht Portugal zich in 1100 onafhankelijk van Spanje.
Via de universiteitsstad Braga ga ik verder noord naar de Lima-rivier. Braga is trouwens de oudste en meest religieuze stad van Portugal en was een druk Romeins handelscentrum. Aan de Lima-rivier bezoek ik Viana do Castelo aan de monding bij de Atlantische oceaan en het leuke stadje Ponte de Lima dat ligt aan de route naar Santiago de Compostela. Talloze pelgrims passeren hier de Romeinse brug – van jonge meiden tot oude mannen, het late voorjaar is kennelijk het ideale moment om deze tocht te maken.
Slapen in stijl
Ik zoek mijn hotel op. Het is mijn derde nacht en ik slaap in een prachtig boetiekhotel: Carmo’s Boutique Hotel, volgens de website ‘romantic and exclusive luxury’. Nou dat klopt! Ik was hier al eerder en ik was vergeten hoe leuk en eigenzinnig dit kleine hotel is ingericht. Het lijkt wel een museum. Van grote vazen tot antieke maar lege schilderijlijsten, van oude typmachines tot een Hollandse damesfiets – geweldig. De kamers zijn luxe, maar ik slaap in een soort (nog luxere) safari-tent met uitzicht over de rivier en de heuvels. Wat een rust hier en wat een persoonlijke touch.
Slapen in Carmo’s Boutique Hotel – een unieke ervaring.
Ik slaap in een safari-tent bij Carmo’s Boutique Hotel. Niet goedkoop, wel erg leuk.
Dit is sowieso een reisje met leuke onderkomens. Mijn eerste nacht verbleef ik in wijnhotel Monverde in het plaatsje Amarante aan de Tâmega rivier. Eveneens klein, persoonlijk en met een geweldig assortiment wijnen. En ik viel middenin een wijn-diner, waarbij de wijnmaker zelf aanwezig was en uitleg gaf. Een leuke manier om andere wijnen te ontdekken dan de Port wijn die iedereen al kent. Wijnhotel Monverde is een unieke ervaring, met veel terugkerende gasten.
Pousada Mosteiro de Guimaraes: eten en slapen in stijl.
Waar ik nu slechts mijn lunch nuttig, maar waar ik de volgende keer zeker wil slapen, is in Pousada Mosteiro de Guimaraes. Dit is een oud klooster verbouwd tot hotel en restaurant. Wat een rust, wat een stijl, wat een grandeur. De pousada’s in Portugal zijn sowieso de moeite waard: het zijn historische gebouwen waarin nu een statig hotel zit. Echt een aanrader.
Eten in stijl
“Ik loop je wel tegemoet. Mijn huis is lastig te vinden.” Ik heb via Portugese Table afgesproken om te lunchen bij Rosa en ik heb haar gebeld want de gps komt er niet uit. Niet elk binnenweggetje blijkt berijdbaar in Portugal. “Hier woont mijn familie al generaties lang. Een deel van het huis hoorde ooit zelfs bij een klooster. Het is langzaam uitgebreid.” Rosa geeft eerlijk toe: zo’n huis vraagt veel onderhoud en de inkomsten via Portugese Table kan ze goed gebruiken. Als ik binnenkom en mijn ogen aan het donker zijn gewend verbaas ik me over een enorm Maria-altaar van wel twee bij drie meter. “Het noorden van Portugal is erg gelovig. Alle huizen in deze regio hebben zo’n altaar. Vaak nog veel groter dan deze.”
Het fraaie huisaltaar in de oude boerderij van Rosa in Ponta-da-Barca.
Eten bij Rosa is eten in stijl, en met de hele familie.
Ik zit te smullen. Van de verhalen, van de historische woning en natuurlijk van het eten. Kabeljauw. Natuurlijk. What else. Vooraf een soort kroketjes met kabeljauw, andere hapjes met kabeljauw en als hoofdmaaltijd een ovenschotel met veel groente, bechamelsaus, kaas en… kabeljauw. Het is heerlijk. En bovenal geniet ik van de groene rode wijn. Ja, die bestaat echt, en alleen hier. Het is stevig en wat zurig. Rosa is verbaasd dat ik die wijn lekker vind.
Troebele jonge Port in een porthuis aan de oever van de Douro. Heerlijk verfrissend.
Drinken in stijl
Bij al het lekkere eten en die mooie verhalen, hoort een goede wijn. Dat is in Portugal geen probleem. Ik drink tijdens deze trip (op gepaste wijze) veel bijzondere wijnen. En niet alleen Port wijn. Veel minder bekend zijn de vinho verde (groen/witte jonge wijn) en de vinho verde tinto (ja heus, groene rode wijn). De groene wijnen zijn fris-zurige, jonge, nog mousserende wijn. Fijn bij warm weer. Maar ook heerlijk is de houtgerijpte rode en witte wijn uit de Douro-vallei (en dan bedoel ik geen Port wijn, maar ‘gewone’ wijn). Het leukste is dan om de productiehuizen te bezoeken en daar de wijn te proeven. Je herkent dan in de wijn de geur van de vochtige kelders en het hout van de vaten. En dan geniet je meer dan wanneer je gewoon een fles koopt in de winkel. Op het goede leven!
Tekst en foto’s: Arjan Mulder
Meer info
- Algemene info over Porto en de noordelijke regio: VisitPortoAndNorth.travel
- Welke hosts doen mee? Een tafel boeken? Kijk op: PortugueseTable.com
- Vliegen Amsterdam – Porto: FlyTAP
Gestoofd konijn met rozemarijn
Na alle vis is een frisse salade met verse vijgen een verademing
- Nachttrein naar Praag – groen, snel en comfortabel - 12 april 2024
- Interlaken – winterpret voor niet-skiërs - 20 februari 2024
- Beleef Bologna via Interrail - 22 november 2023
Liselore Verschuren zegt:
Jee, ik krijg honger van dit artikel… Vooral van de foto’s! 😉
Arjan zegt:
Dank je Liselore. Het wás ook leuk/lekker!
Alex Nunes Roque zegt:
Portugal ging in 1139 verder als onafhankelijke natie-staat na 44 jaar als graafschap Portucale onder het Noord-Iberische koninkrijk León te hebben bestaan. Nuanceverschil, maar wel essentieel. Portugal is niet onafhankelijk geworden van Spanje. Dat land bestond toen nog niet. Portugal is als onafhankelijke staat ouder dan Spanje. Verder mooi verhaal.
Arjan zegt:
Dank voor de aanvulling Alex!