Sommige plekken op de wereld zien er gewoon surrealistisch uit. Crater Lake in het zuiden van Oregon is zo’n plek. Duizenden jaren geleden barstte de vulkaan Mount Mazama uiteen waardoor dit diepste meer van de Verenigde Staten werd gevormd. Bijna 600 meter diep. Meer dan honderd jaar geleden kreeg het meer en de omgeving de status van National Park.
Weinig keuze
Het huisje met slagboom en een echte ranger achter het schuifraampje markeert de officiële ingang van het nationaal park. Dertig dollar bedraagt de entree. De zuidelijke ingang is het grootste deel van het jaar geopend. De noordelijke ingang zit vaak potdicht. Een muur van sneeuw blokkeert dan de weg. Pas in de zomermaanden smelt de sneeuw grotendeels en resteren her en der witte stippen in het landschap.
Overnachten in het park kan op twee plekken. Om de hoek van de ingang liggen de eenvoudige cabins van het Mazama Village. Meer dan een muffig hok met een dak is het niet. Klassiek en stijlvol is de Crater Lake Lodge. Nogal populair ook. Een kamer moet je zeker een jaar van tevoren boeken. De locatie aan de rand van Crater Lake is uniek. Vanuit de comfortabele stoelen op het terras heb je een schitterend uitzicht over het meer. We waren te laat. En goedkoop is het allerminst. Minstens drie kwartier is het rijden vanuit omliggende plaatsen buiten het park om bij Crater Lake te komen. Weinig keuze resteert.
Geluk hebben
Onvoorspelbaar en sterk wisselend is het weer bij de krater. Het is nu nog half bewolkt met af en toe een zonnestraal die door het wolkendek prikt. Met een regenachtige weersvoorspelling. Dat kan betekenen dat Crater Lake compleet onzichtbaar wordt door een dik pak grijze wolken. In de winter is het meer zelfs de helft van de tijd onzichtbaar. Dan ben je wel wat zuur.
Weldra rijden we over een slingerende weg door naar de top, omringd door een muur van sneeuw. Op hoge snelheid schuiven de wolken over ons heen. Regendruppels vallen op de voorruit. Binnen een paar minuten trekt de hemel dicht. Ongerust volgen we de drijvende wolken. En daar is Crater Lake. Helderblauw en rimpelloos is het wateroppervlak. Onrealistisch blauw bijna. De weerszijden zijn deels met sneeuw bedekt. Terwijl we ademloos naar het meer staren breekt de lucht open en begint plots de zon te schijnen.
Kort seizoen
Sneeuw blijkt onze grootste vijand te zijn. Gemiddeld valt er jaarlijks maar liefst dertien meter sneeuw. Twee weken geleden is het dikke pak sneeuw nog aangevuld na een hevige sneeuwstorm. Alle wandelpaden zijn nog steeds gesloten. Ontzettend jammer. Crater Lake National Park kent een aantal prachtige hikes. Hoogzomer is het zelfs mogelijk om naar de oever te hiken en vervolgens met een boot op het meer te varen. Via de Cleetwood Cove Trail is het tweehonderd meter dalen over een afstand van iets minder dan twee kilometer. Wizard Island, het eiland dat in het meer ligt, is dan ineens bereikbaar. Zwemmen is toegestaan. Het water van Crater Lake is afkomstig van regen en gesmolten sneeuw. En ook in de zomer ijskoud. Het is een pittige hike die zeker anderhalf uur in beslag neemt. De Discovery Point Trail en de Watchman Peak zijn de meest populaire trails die in uurtje te doen zijn. Mits ze toegankelijk en geopend zijn natuurlijk.
Kers op de taart
Nog geen uur later kleurt de hemel donker en is het feest voorbij. Het begint eerst te miezeren, dan te sneeuwen. Vanavond zit een zonsondergang er niet meer in. Ondanks de slechte weervoorspelling voor deze dag heeft Crater Lake zich van haar goede kant laten zien. Bovenal is een heldere nacht voorspeld en daarmee een aannemelijke kans op een mooie zonsopgang. Om kwart over vier gaat de wekker. Binnen een kwartier ben ik in de duisternis weer op weg naar de top. Kraakhelder is het. Net onder het vriespunt schommelt de temperatuur. Rondom Crater Lake ligt als een cirkel de Rim Drive. Iets meer dan 53 kilometer telt de asfaltweg die de omtrek volgt. Waarvan momenteel een dikke 50 kilometer is gesloten vanwege de sneeuw. Alleen het kleine stukje weg tot aan het uitzichtpunt Discovery Point is geopend.
Ik draai de verlaten parkeerplaats van Discovery Point op. De eerste straaltjes oranje priemen al door de duistere hemel. Een alleen op de wereld gevoel bekruipt me. Schitterend is het. Langzaam komt de zon aan de horizon tevoorschijn. De oranje gloed reflecteert in het spiegelgladde meer. Nu komt de diepblauwe kleur van het water nog beter tot zijn recht. Opgewarmd door de eerste zonnestralen verdwijnt de tinteling uit mijn vingers. Op deze temperaturen in combinatie met een snijdende wind ben ik niet gekleed. Het zonnetje doet haar werk. Sprakeloos bewonder ik de opkomst van de oranje bol aan de hemel. Crater Lake heeft zojuist nogmaals aangetoond hoe surrealistisch ze is.
- Vier tips voor de fraaie Vlaamse Westhoek - 2 augustus 2022
- Citytrip Aken - 3 juni 2022
- Emirates met kids - 25 mei 2022
