Op De Berg Zugspitze

De berg Zugspitze leent zijn naam aan de Tiroler Zugspitz Arena. Met zijn 2.962 meter hoogte is hij een van de hoogste toppen van de Zugspitz Arena en de hoogste top van Duitsland. Bovendien staat hij op een redelijke afstand van andere en hogere bergen, wat een vrij uitzicht garandeert.

De Zugspitze

Wanneer je de Tiroler Zugspitz Arena bezoekt, kan je letterlijk niet naast de berg kijken. Niet verwonderlijk dus dat de drang om op de top te staan snel daar is.

Naar de top

De steile flanken van de Zugspitze zijn te scherp voor onervaren wandelaars. De berg wordt wel degelijk beklommen, onder andere tijdens de Zugspitz Trailrun Challenge, maar wie weinig ervaring heeft met Alpinisme, kiest best voor de gondel.

De Tiroler Zugspitzbahn start een paar kilometer buiten Ehrwald. Deze gondel is de modernste van Europa en biedt plaats aan wel 101 passagiers.

De Zugspitze en ik

Ondanks de weersvoorspellingen was de dag dat ik de Zugspitze bezocht, de enige mistige dag van de week. Ik wilde hoe dan ook op de berg geweest zijn en omdat het weerbericht ook de komende dagen mist voorspelde (wat niet waar was, het was héél helder de volgende dagen), vertrokken we maar.

Zugspitze

Bij het startstation, waar je een kaartje kan kopen, stapte ik in de gondel. Aangezien het mistig was, was er niemand anders in de gondel. Met een behoorlijke snelheid gaat de gondel naar de top in ongeveer tien minuutjes. Ik heb geen last van hoogtevrees –gelukkig maar– maar word nogal snel zeeziek. Het feit dat de gondel heen en weer schommelde in de wind, was dus niet echt naar mijn zin. Maar wat een uitzicht!

Je ziet de gondel langs de kabels naar boven glijden, hoger en hoger over de beboste flanken. Wanneer het bos uitdunt en de mossen het overnemen, heb je een sensationeel uitzicht over de scherpe flanken en de vallei. En dan, wanneer je nog hoger gaat, hechten de ijskristallen zich aan de gondel. De wind wakkert aan en schommelt de gondel (klein gilletje). De top is in zicht.

De Rotsen

Op de Top

Je stapt van de gondel in een mooi en nieuw station, waaraan een klein museum verbonden is. Aan de hand van foto’s en maquettes zie je hoe de berg voor het eerst bedwongen werd in 1820 en hoe het bouwen van de gondels werd aangepakt. Maar mijn favoriete aspect van het museum is de glazen vloer. Je gaat op het glas staan en kijkt langs je voeten heen de afgrond in. Tenminste, als het niet mist. Wat ik ervoer was het wandelen op wolken, die af en toe uit elkaar geblazen werden en mij een glimp van de afgrond toonde.
Na dat enge avontuur had ik dorst. En gelukkig kon ik dat op die top gemakkelijk verhelpen.

Op De Berg Zugspitze
Precies op de top van de berg loopt de grens tussen Oostenrijk en Duitsland. De naties moeten de Zugspitze met elkaar delen en hebben daarop besloten om samen te werken. De grens wordt met keurige bordjes aangeduid en elke zijde heeft zijn typische gezellige cafeetjes. Op de Tiroolse zijde drink je thee en eet je goddelijke appeltaart, op de Duitse zijde wordt zelfs het Oktoberfest gevierd! Landenhoppen was nog nooit zo simpel en leuk!

grenzen

Naar Beneden

Op de berg was het behoorlijk koud. De dichte mist werd nog dichter door de vallende sneeuw, ijspegels hingen langs de balustrades. In september. Heerlijk, maar na een poosje toch te koud. Ik was immers niet warm genoeg gekleed.

Met spijt moest ik dus de berg weer af. De gondel in, over de toppen van de dennenbomen tot op de vlakke grond van de vallei. En terwijl iedereen me vertelde dat het jammer was dat ik de Zugspitze niet met helder weer had bezocht, wanneer je Duitsland, Oostenrijk, Italië en Zwitserland kan zien, ben ik stiekem toch blij met mijn unieke sneeuw-en-mist ervaring.

De gondel

Lotte

Vragen? Suggesties? Of jouw reishonger delen?

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Je mag alleen HTML tags en attributen gebruiken:

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>