Ik weet al dat één artikel niet voldoende is om alles wat ik meemaakte, te vertellen. En dus ga ik dat in drie delen doen. Ik zal mijn reis opdelen in drie regio’s: Ica, Arequipa en Lima. Dit lijkt mij de enige manier om aan alles wat ik zag, recht te doen.
Peru ligt langs de westkust van Zuid-Amerika. Het Andesgebergte loopt over de gehele lengte van het land. Maar naast berggebied, is er ook een erg lange kustregio en een deel Amazonewoud. Vanuit Schiphol vlieg je rechtstreeks naar Lima, waar je zo’n twaalf uur over doet. Ik vloog met KLM en dat was behoorlijk comfortabel.
Ica
De regio Ica ligt ten zuiden van de Peruaanse hoofdstad Lima, op ongeveer vier à vijf uur rijden. Ica strekt zich uit langs de kust, maar is al bij al een heel droge, zanderige regio. Binnen de regio heb je een aantal bekendere plaatsen, zoals Pisco, Ica stad, Nazca, Huacachina en Paracas. Sommige plaatsen bezocht ik, de andere laat ik voor een volgende keer.
Net zoals de rest van Peru, heeft Ica regelmatig last van aardbevingen of tremors. Overal waar je gaat, zie je bordjes die aanduiden waar je het beste kunt gaan staan in geval van een aardbeving. Toen ik in Ica logeerde, in hotel Las Dunas, werd de regio ’s nachts getroffen door een beving van 5.6 op de schaal van Richter. Ik sliep en werd wakker van mijn bed dat een soort van galop-achtige beweging maakte. Na een kort paniekmomentje heb ik me omgedraaid om door te slapen. Jetlag, weet je.
Nazca
Wie aan Peru denkt, kan niet om de Nazca-lijnen heen. Iedereen heeft wel eens foto’s gezien van de lijnen en geogliefen. Maar wat zijn het nu eigenlijk?
Kort door de bocht gezien zijn het gewoonweg lijnen en tekeningen in het zand, gemaakt door de Nazca- en Paracavolkeren. Het is niet helemaal duidelijk wat de tekeningen betekenen, of wanneer de tekeningen gemaakt werden. Men vermoedt dat de lijnen tussen het jaar 200 en 900 gemaakt werden, al weet men ook dat de regio toen al tienduizenden jaren lang bevolkt werd. Door de droogte en windstilte van de regio, zijn de lijnen bewaard gebleven.
De beste manier om de lijnen en tekeningen te zien, is vanuit de lucht. Je gaat in een klein vliegtuigje, met aan elke zijde één rij stoelen. De piloot vliegt over de tekeningen, draait het vliegtuig eerst op de linkerzijde en dan op de rechterzijde, zodat elke rij passagiers de tekeningen goed kan bekijken. Hoe indrukwekkend de tekeningen ook zijn, deze manier van vliegen is bijzonder onaangenaam. Niets eten voor vertrek en proberen alles binnen te houden!
Paracas
Halverwege de regio Ica ligt het gehuchtje Paracas, aan de kust. Deze plaats is voornamelijk een verzameling hotels in een klein dorpje. Maar het dorpje is een ideale uitvalsbasis voor het bezoeken van de Chincha eilanden. Of Vogelpoepeilanden. Ja, echt.
Vanuit één van de hotels ging ik met Venturia, een bedrijf dat zich specialiseert in avontuurlijke uitjes, de zee op. Op hun jacht voer ik langs de kust, vanwaar ik een uitzicht had op één van Nazcalijnen langs de kust. Magnifiek en heel wat aangenamer dan vanuit het vliegtuig.
Van daaruit ging de boot door naar de Chincha eilanden. Deze drie eilanden waren lange tijd betwist gebied. De eilanden, die door miljoenen vogels bezocht worden, zijn bedekt in vogelpoep of guano: een waardevolle meststof. Tegenwoordig zijn de eilanden beschermd en kan je er enkel langsvaren om te kijken naar de miljoenen vogels, die in golven door de lucht bewegen.
Maar, dat is niet het enige wat je er kunt zien. Er leven ook zeeleeuwen en… wilde pinguïns. Pinguïns! Ik heb pinguïns gezien in Peru. Dat had ik niet verwacht.
De woestijn in
Terwijl ik in Ica was, ging ik twee keer de woestijn in. Twee verschillende locaties, twee compleet andere ervaringen.
De eerste keer was weer met het bedrijf Venturia, in de woestijn die zij de ‘California Desert’ noemden. Zij namen me met de jeep mee de woestijn in voor een beetje crossen in de duinen, waarna ik dineerde onder een tent, omringd door fakkels. Er was niemand, ik hoorde niets dan de wind. Een machtige ervaring.
Huacachina
De tweede keer bezocht ik de oase Huacachina. Deze plaats is bekend onder toeristen en dus ben je zeker niet alleen. Terwijl ik door de woestijn raasde in zo’n buggy, hoorde ik overal om mij heen het gegil van andere toeristen die de duinen op en af scheerden. Terwijl ik op het topje van een duin naar een prachtige zonsondergang keek, waaiden plastic tasjes langs me voorbij.
Dat maakte het voor mij een beetje moeilijk. Hoewel ik dol was op de ervaringen die ik had beleefd, had ik het gevoel dat Huacachina één grote vuilbak was. Aan de andere kant dacht ik ook: goed, laat ons hier met z’n allen crossen en sandboarden, en laat ons de andere woestijnen dan met rust laten. Toerisme is nooit eenzijdig, of eenvoudig, het blijft een evenwichtsoefening om er verantwoord van te genieten.
En verder…
Dit was nog maar het begin van mijn reis. Ik wist nog niet dat dit het eenvoudige stuk was geweest. Wat er nog zou komen, zou mijn hoofd doen tollen van alle indrukken. Kijk daarom uit naar mijn artikels over Arequipa en Lima, die binnenkort zullen verschijnen.
Wil jij ook naar Peru?
Laat local Carmen je helpen om je ultieme reis samen te stellen.
- Chasing Cowboys: een roadtrip van Amarillo naar Grapevine - 26 augustus 2024
- Bergen met het openbaar vervoer - 30 mei 2024
- Ontdek boetiek bestemming Malta - 1 januari 2024