Bezoek aan Newgrange

Drogheda

Na een lange dag stappen kwamen we in de stad Drogheda, ten noorden van Dublin. We waren moe, en zochten een jeugdherberg om eens fatsoenlijk te kunnen slapen. Na vele nachten op je matje, is een matras een hemelse luxe.

Er was één budgethotel in de stad, The Green Door, en eigenlijk waren ze daar niet bijzonder vriendelijk. Ik geloof niet dat hun dagelijkse klanten bestonden uit backpackers zoals wij. Maar ze verwezen ons tenminste door naar een jeugdherberg die wél openstond voor reizigers als ons. The Newgrange Lodge. Bij Newgrange, ah ja.

Newgrange

The Newgrange Lodge bleek een prachtige jeugdherberg te zijn, die bij het monument Newgrange lag. Omdat we nog wat tijd hadden, vonden we het wel een goed idee om dat monument te bezoeken. Niemand van ons kende de plek, of wist wat we er zouden vinden. Maar we volgden de pijltjes over een mooi pad naar het bezoekerscentrum. We vonden daar de nodige informatie, en kregen ook allemaal een sticker op de borst geplakt die aanduidde bij welke groep we hoorden. We werden namelijk per groep in een busje naar de site zelf gebracht. Een plaatselijke gids vertelde ons het volgende:

Newgrange is een kunstmatige heuvel, versiert met primitieve kunst, die stamt uit 3200 voor Christus. Waarschijnlijk is hij opgebouwd door een boerengemeenschap, om te dienen als tempel of verzamelpunt. De ware bedoelingen van Newgrange zijn niet bekend, al zijn er verschillende waarschijnlijke theorieën.

Er is een ingang die diep in de heuvel leidt, amper hoger dan ikzelf (een meter en een half). Binnenin de heuvel vind je een kamer, met verschillende ruwe stenen schalen en zijkamers. Boven je hoofd drukken de tonnen en tonnen aarde op de sluitstenen. Doordat de gang omhoog loopt, is de vloer van de kamer gelijk met de bovenzijde van de ingang. Er dringt geen straaltje licht door. Behalve op de zonnewendes, één keer per jaar, wanneer de zonnestralen in de kamer binnendringen.

Ons bezoek aan Newgrange

De gids bracht ons door de gang in de kamer, en toonde ons hoe die zonnestralen zouden doordringen door kunstmatig licht te gebruiken. En zelfs al was het kunstmatig licht, ik vond de sfeer doordringend. Er hangt een oeroud gevoel in die heuvel.

Eenmaal buiten werd er ons gewezen op twee andere heuvels in de omgeving, Knowth en Dowth, en verschillende kleine heuvels die misschien graven kunnen bevatten.

Na ons bezoek werden we door de bus weer naar het bezoekerscentrum gebracht, en rondden wij onze heerlijke dag af met de beste Chicken Kiev die ik ooit proefde in de naburige pub.

Monumenten zoals deze doen je beseffen welke geschiedenis er schuil gaat achter hedendaagse landschappen. Ook in eigen land vind je hunebedden en staande stenen. Maar niet zo veel als in Ierland of Engeland. Desondanks zijn ze altijd de moeite om te bezoeken. Er valt veel te leren van zulke plekken, hoewel je het eigenlijk al zou moeten doen voor het gevoel van historie dat je er krijgt.

Ik bezocht Newgrange twee jaar later nog eens, maar dan in putje winter. De sfeer van de vallei waarin je Newgrange kan vinden, is helemaal anders. Mistig, bleek groen. De kamer in de heuvel is opmerkelijk warmer dan de vrieskoude buiten.

Mocht ik het je aanraden, zou ik je naar daar sturen in de winter, of de herfst. De vallei is dan prachtig.

De foto’s zijn afkomstig van de website Newgrange. Je kan er terecht voor alle informatie.

• Over
• Laatste berichten

Lotte

Lotte houdt ervan om te voet te reizen, om zo het land echt in te kunnen duiken. Bovendien zal ze altijd proberen om met duizend woorden een beeld te schetsen.

Laatste berichten van Lotte (alles zien)

• Ontdek boetiek bestemming Malta - 1 januari 2024
• Met het openbaar vervoer door Fjord Noorwegen - 30 oktober 2023
• Reisverhaal: naar Narvik, in Noord-Noorwegen - 19 april 2023