Tijdens de motortocht met Motortrails door Bolivia, komt ter sprake dat de gids van Daniëlle over een paar weken een motortocht door Peru zal begeleiden, de Peru Inca Motorreis. Of ze zin heeft om mee te gaan. Eh.. jaha!

In de dagen voorafgaand aan de rit door Peru, wil ik een bezoek brengen aan het Amazone regenwoud. In Arequipa pak ik de nachtbus naar Cusco om daarvandaan met een klein vliegtuigje naar Puerto Maldonado te vliegen. Over de Amazone. Over een klein stukje van de 7 miljoen vierkante kilometer aan bomen. Ik druk mijn neus tegen het vliegtuigraampje en zie tot zover ik kan kijken bomen. Dit stond al zolang op mijn bucketlist. Vliegen over het regenwoud. En kijk mij nou. Ik voel me zo intens gelukkig, dat er tranen in mijn ogen opzwellen. Wat is het fijn om alleen te reizen en dit soort ervaringen tot in je poriën te kunnen opnemen, zonder dat iemand je afleidt.

Vliegen boven de Amazone

Tambopata-Candamo Reserve
In Puerto Maldonado word ik opgewacht door mijn gids van de komende dagen en vaar ik met mijn vijf groepsgenoten in een kano over de blubberige Río Madre de Dios naar het Tambopata-Candamo Reserve. De komende drie dagen zijn een echte jungle experience, ik heb zoveel bomen en beesten gezien! Voetsporen in de blubber van een jaguar, doodshoofdaapjes, zadelrug apen, ontelbaar soorten vogels en vlinders, papegaaien en witte kaaimannen op de oever van de rivier. We eten verse vruchten en vlees met witte rijst, klaargestoomd in bananenbladeren. Verrukkelijk.

Ik ben gek geworden van de mieren in m’n bed, ben lek geprikt door muggen door m’n lange broek en lange mouwen heen, sliep in een lodge zonder elektriciteit, bereik, wifi en warm water…. maar wat was dit GEWELDIG om mee te maken!

Madre de Dios, Manu (Cocha Blanco), foto van Daniel Silva

Islas Ballestas
Wanneer ik doorvlieg naar Lima, sluit ik me aan bij mijn nieuwe groep motorreizigers. We rijden langs de Grote Oceaan naar Paracas, een prachtige weg naar het zuiden. In een speedboot gaan we de Grote Oceaan op richting de Ballestaseilanden, die vanwege hun rijke fauna ook wel de kleine Galapagos eilanden worden genoemd. Al snel zie ik dolfijnen naast de boot, zeehonden en als we de eilanden naderen kun je door alle vogels de rotsen niet meer onderscheiden. Ik zie Jan van Genten, pelikanen, en PINGUÏNS! Er liggen joekels van zeeleeuwen op de rotsen met hun harem aan vrouwtjes te drogen in de zon.

pelikanen en pinguins ballestas islands

Paracas National Reserve
Terug aan wal starten we onze motoren en rijden direct de woestijn in van het Paracas National Reserve. Een apart fenomeen zo dicht naast de oceaan. We vinden onze weg met de GPS; het is hier volledig uitgestrekt.

’s Middags komen we aan in Huacachina, een plaatsje in de woestijn vlakbij de grote stad Ica. We klimmen van zanderige motoren af en kruipen direct een grote buggy in die ons meeneemt de woestijn in. Met hoge snelheid klimt de buggy een enorm hoge zandduin op, bijna verticaal omhoog! Ik heb het gevoel dat ik in een achtbaan zit, en dat gevoel wordt bevestigd wanneer we bovenaan de zandduin aankomen… kantelen… en loodrecht naar beneden suizen. Direct duiken we een nieuwe zandduin op, hier kan geen pretpark tegenop, en dan die omgeving erbij! Bovenop een hoge zandduin stopt de buggy en laat hij ons uitstappen om foto’s te maken. Ik sta midden in de woestijn tot aan m’n enkels in heet zand met om me heen de prachtigste zandduinen van 1000 tot 1500 meter hoog. In het dal zie ik Ica liggen. Plotseling zie ik dat de chauffeur allemaal surfplanken uit de buggy heeft gepakt. Tot aan de weergaloze zonsondergang boarden we liggend op de planken de duinen af.

zonsondergang in woestijn bij Ica

De raadselachtige Nazca lijnen
Verder door de woestijn (waar het al meer dan 500 jaar niet heeft geregend), rijden we door naar de indrukwekkende Nazca Lines, die we vanuit een klein Cessna vliegtuig goed kunnen bekijken. Fenomenaal hoe de Inca’s die grote tekeningen hebben gemaakt!

nasca lines

Cusco
Wanneer we de volgende morgen uit de woestijn vertrekken, rijden we uren over prachtig asfalt richting 4000 meter hoogte. Er gaat geen kilometer rechtdoor. Hoger en hoger wordt het kouder en kouder, en na de zandkorrels van vanmorgen, veeg ik nu sneeuwvlokken van mijn vizier. De weg naar Cusco slingert zich twee dagen lang door het Andes gebergte, waarvan het kleurrijke zand zo uit een zonsondergang lijkt te zijn weggelopen.

Na de toeristische drukte van het gezellige Cusco, rijden we verder het binnenland in. Via een dirtroad rijden we rechtstreeks het Peruaanse decor in waar de locals zelf hun bier brouwen, ossen het land ploegen, lamahuiden over het balkon hangen te drogen en traditioneel geklede vrouwen met hun ezels en koeien over lichtgele zanderige wegen lopen. In Moray bezoeken we de Sacred Valley en de zoutpannen van Maras; beiden vernuftige Inka uitvindingen.

Peruaans decor

ossen ploegen het land

lamahuiden

traditioneel geklede vrouwen met hun ezels en schapen en koeien

traditioneel geklede vrouw met haar ezels

sacred valley

zoutpannen bij Moray

Machu Picchu
Na een verrassend toetje van 50 circuitbochten, gunnen we onze motoren wat rust in Ollantaytambo waarvandaan we een bezoek brengen aan Machu Picchu. We staan om half 5 op, en gaan met een treintje de berg op. Het is mistig, en de stad is in nevelen gehuld. Ik ben teleurgesteld, ik keek hier erg naar uit. Langzaam maar zeker zien we echter de nevel openbreken… flarden hangen over de spookachtige stad die stukje bij beetje steeds meer van zichzelf blootgeeft. Wat geweldig om op deze manier kennis te maken met Machu Picchu! Door het openbreken van de mist, het langzaam maar zeker duidelijk worden van de stad, de flarden die om de huizen hangen, voel ik me als een wereldreiziger die voor het eerst oog in oog staat met een wereldwonder. We blijven er de hele dag en onze gids brengt de stad opnieuw tot leven. Ik heb het overweldigende gevoel dat ik op één van de meest indrukwekkende plekken op aarde sta.

indrukwekkend machu picchu

Het magnifieke Andesgebergte
Vanuit Puno rijden we over het asfalt dat zich een weg slingert door het magnifieke Andesgebergte naar Chivay waar we foto’s maken bij een steen op het hoogste punt op 4910 meter. De weg naar Chivay zou bij iedereen op het lijstje moeten staan die Peru aandoet. Witte bloemetjes in fris groen gras, donkergroene bomen, gebergte in zachtroze, violet en dieppaars, zand van geel, oranje naar dieprood, een indigoblauw meer tussen wit besneeuwde bergtoppen… wat een adembenemende omgeving. Het Andesgebergte is echt het mooiste, kleurrijkste en ruigste gebergte dat ik ooit heb gezien. Het asfalt is in superconditie, de bochten ruimer en langer dan in de Alpen, de bergen hoger en ruiger dan de Dolomieten en zoveel kleurrijker dan de Himalaya. De Andes wint by far. De canyon waar we de laatste dag op worden getrakteerd waar enorme condors op ooghoogte in de thermische wind hangen, maakt het sprookje af.

Peru heeft alles. Van grote steden tot authentieke dorpjes, een rijke Inca-cultuur, strand, woestijn, regenwoud, kleurrijk gebergte en een adembenemende flora en fauna.

Perú lo tiene todo!

motorreis peru

Martijn
  1. Atse zegt:

    Heerlijk om dit te lezen! Mijn gedachten vol met mooie herinneringen gaan weer terug naar 2006, toen ik ook drie weken op de motor, met mijn vrouw achterop, door Peru ben getrokken. Alles wat hier is omschreven kan ik volledig beamen.

  2. Jeroen zegt:

    Geweldig zo’n avontuur op de motor.

    Gek dat ik nergens zie staan dat dit verhaal is geschreven door Daniëlle Boelens.
    Nou ja, bij deze dan.

  3. Jeroen zegt:

    Hallo Dionne,

    Nee ik was er niet bij in Peru, maar ik ken Daniëlle en haar reisverhalen wel. Ik zag alleen haar voornaam in het kopje, terwijl onder de titel jouw naam staat als in “geschreven door”.
    Ik vind; ere wie ere toekomt, toch?

    Op dit moment reist Daniëlle op de motor door het Himalaya gebergte in India, een waanzinnige trip waar ze ongetwijfeld veel over zal gaan schrijven. Vast leuk om ook op reishonger over te lezen, maar dan wel met de juiste naam 😉

  4. Hallo Jeroen,

    Helaas is het niet mogelijk om de auteur te wijzigen in willekeurige tekst. Daarvoor moet je een vaste schrijver voor Reishonger zijn, dan kan de juiste naam geselecteerd worden.

    Maar je hebt helemaal gelijk: ere wie ere toekomt!

    Het is een prachtig verhaal over een heel bijzondere reis! Echt een hele gave ervaring, die motorreis!! Danielle gaat het wel redden met haar nieuwe boek over haar motorreis door Bolivia!

  5. Daniëlle Boelens zegt:

    Dankjewel voor de uitleg Dionne! In India bereikten me zelfs vragen waarom mijn naam niet bij het artikel stond. Oplettende fans hahahaha. Bedankt voor het publiceren van mijn verhaal met foto’s op jullie site!

Vragen? Suggesties? Of jouw reishonger delen?

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Je mag alleen HTML tags en attributen gebruiken:

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>