Marokko, land van hete woestijnen en besneeuwde bergtoppen, steden vol onbekende geuren, geluiden en kleuren, mannen in djellaba’s, vrouwen met sluiers, en op je bord couscous, veel smakelijke kruiden en tajines gevuld met lamsvlees of kip. Het is een fantastisch land om per motor te verkennen, zeker als je voor de all road versie kiest. Via verharde en onverharde wegen ontdek je hoge passen in het RIF-gebergte en de Atlas, doorkruis je de Erg-Chebbi duinen, de Gorge du Todra en de Gorge du Dades en bezoek je de koningssteden Fez, Marrakech en Chefchaouen.

All road trip door Marokko

All road trip door Marokko

Wanneer je niet veel tijd hebt, kun je jouw reis laten organiseren. En wat ook handig is, is je motor te laten vervoeren, want Marokko is een eind rijden. Rob en Dafne de Jong van Ride-on-Motortours brengen je motor naar Malaga, terwijl je zelf op je gemak vanuit Eindhoven vliegt en ze hebben ook nog eens een stoer programma. Je steekt over van Gibraltar naar Tanger Med en dat scheelt twee keer 2.427 kilometer rijden. Daarna toer je twee weken door het fascinerende land.

Via internet vind je meerdere organisaties die je motor naar Malaga kunnen vervoeren, waarna je op eigen gelegenheid verder gaat. Een alternatief waarbij je op een huurmotor door Marokko rijdt, biedt Motortrails, je vliegt dan zelf rechtstreeks naar Marrakech.

De kleuren van Marokko

De kleuren van Marokko

Vanuit Spanje naar Marokko

Na een overnachting in Malaga voert de eerste dag ons via kronkelende weggetjes over glooiende hellingen met sinaasappel- en olijfboomgaarden naar Cascares. Onderweg komen we door het dorp Ronda, met zijn witte huizen en doorsneden door een steile kloof, we passeren meren, en rijden door velden met enorme cactussen en grillig gevormde kurkeiken.

Cascares is een wit dorpje met heel steile straatjes. Wanneer we via de hobbelige keitjes tot het Dorpsplein zijn afgezakt, staan we te twijfelen hoe we bij het hotel moeten komen. De rondhangende Spanjaarden gebaren naar een straatje dat niet alleen steil, maar ook heel smal is. Reisleider Rob komt ons te hulp en praat ons naar boven: ‘Kijken waar je naar toe gaat en gas erop houden’. Als we veilig voor het hotel staan, voelt het als de eerste overwinning.

Het witte dorpje Cascares in Spanje

In Cascares genieten we van een goed glas wijn, want de komende dagen zullen we dat in Marokko niet vaak meer drinken. Vanuit Casares is het de volgende dag slechts een klein stukje rijden naar Gibraltar, vanwaar we met de ferry naar Tanger Med oversteken. De ferry vaart meerdere keren per dag en de overtocht duur anderhalf uur.

Een grote weg slingert zich rond Tanger Med. Zodra we die verlaten, wanen we ons in een andere wereld. Het begint al met de verkeersborden in Arabisch schrift dat we niet kunnen lezen. Thuis hebben we verschillende routes in onze navigators ingevoerd en zolang we op het asfalt rijden, werkt dat prima. Onverhard rijden vraagt wel enig kennis van navigeren of je moet een goed richtingsgevoel hebben.

De dorpen zijn een feest om doorheen te rijden. Vanuit de verte zie je de minaretten van de moskeeën al boven de lage huizen uitsteken. Er is veel leven op straat, kippen lopen los over de weg. Ezels staan met pakken op hun rug geduldig vastgebonden aan een paal te wachten. Mannen en vrouwen in lange, kleurige gewaden lopen overal op straat en in de dorpen zijn de wegen vaak onverhard. Lange rijen winkels en bedrijfjes omzomen de straten.

Elk dorpje heeft zijn moskee.

Elk dorpje heeft zijn moskee

De Koningssteden Meknes, Marrakech en Fez

We volgen de Hajera-rivier door het Rif-gebergte en rijden over de Col de Zeggota naar de eerste Koningsstad op onze route: Meknes. Meknes staat op de Unesco Werelderfgoedlijst vanwege haar medina (het oudste gedeelte van de stad) en de ruïnes van het koninklijk paleis. De medina wordt omgeven door verstevigde muren met imposante ingangen, waaronder de stadspoort de Bab Mansour.

Meknes is de vijfde grootste stad van Marokko en in de oude stad waan je je in de middeleeuwen. In het centrum kun je getuige zijn van de handel in wijn (ja, toch), muntthee en olijven. Tegen het vallen van de avondschemering lopen we naar de Place El Hedime. Op de grote markt vergapen we ons aan de kooplui met hun onverstaanbare geroep, de vuurvreters en acrobaten.

Theeceremonie, Marokkaanse muntthee schenk je uit de hoogte

Theeceremonie, Marokkaanse muntthee schenk je uit de hoogte

Voordat we de volgende dag verder rijden naar Marrakech, bezoeken we Volubilis. Misschien verwacht je het niet in Marokko, maar in Volubilis vind je de resten van een Romeinse vestiging. Je kunt er vrijelijk door de ruïnes dwalen, wat niet wegneemt dat we doorlopend worden aangesproken door zogenaamde gidsen die ons voor een paar dirham alles over de graven, de opschriften en de pilaren willen vertellen. Ze wijzen ons vooral op plaatjes van ontblote borsten en omhooggestoken penissen, vermoedelijk in de veronderstelling dat wij westerlingen daarvoor komen.

Romeinse opgravingen bij Volubilis

Romeinse opgravingen bij Volubilis

De route van Meknes naar Marrakech is een lange; 440 kilometer. Wij reden het in één dag en zeker als je onderweg nog iets wilt bekijken. Het lukte niet om voor donker aan te komen in Marrakech en dat is niet aan te raden. Niet alleen beesten lopen langs of midden op de weg, ook mensen steken zomaar over of lopen in hun soms donkere gewaden haast onzichtbaar langs de weg naar de dichtstbijzijnde plaatsen. Om maar niet te spreken van gaten in het wegdek of olievlekken waarop je met twee wielen zo onderuit gaat.

De volgende route kunnen we aanbevelen. De Sources de l’oum er Rbia zou een complex van bronnen moeten zijn aan het begin van Marokko’s een na langste rivier. Wij vonden slechts één waterval, die zeker de moeite waard was. Bij de waterval kun je in het Riad Hotel prima overnachten en zo knip je meteen de route in tweeën. De passen Tizi-n-Ait-Ouirra en de Tiz-n-Ifar blijven onder de 2.000 meter, maar zorgen wel voor een prachtige route over half verharde wegen door eenzame landschappen en oude berberdorpen, zoals Khenifra, een dorp met karmozijnrode huizen. Via de niet zo heel spectaculaire Gorge de l’O-el-Abid rijden we al hoger en hoger tot we bij de Cascades d’Ouzoud komen. Het begon al te schemeren, dus wij moesten doorrijden. In het naast de watervallen gelegen Riad hotel kun je echter prima overnachten en dan de volgende dag fris de watervallen bezoeken. Aan een gids ontkom je niet. Gelet op de behoorlijke klim met gevaarlijke plekken, schijnt een extra hand geen overbodige luxe te zijn. In het donker passeren we Aguelmane Aziga, een krater van een uitgedoofde vulkaan en de Kasba Tadla. Neem je tijd om deze te bezoeken.

Tanita laat zich met henna beschilderen

Tanita laat zich met henna beschilderen

Veel te doen en te zien in Marrakech: dwaal vooral door de soeks (markten), bezoek de tannerieën (leerlooierijen) stadsmuur, drink Marokkaanse thee op de Place Jemaa el-Fna, bezoek de medina, laat je hand met henna versieren, bekijk de moskee,  de joodse wijk, de koranschool en het paleis, geniet van een ijsje, vergaap je aan de verkeerschaos met brommertjes en ezels en vermaak je tijdens de avondshow met licht en vuur op marktplein!

Straatje in Marakkech

Straatje in Marakkech

De derde Koningsstad die we later tijdens de reis bezoeken is Fez. Hier nog meer soeks met kruiden, noten en tapijten, leerlooierijen, mooie mensen, achter sluiers verscholen mensen, mensen op ezels, kinderen in uniformpjes. We eten heerlijk bij mensen thuis, veel kleine schaaltjes met lekkers en dan met z’n allen uit de grote tajine. We nemen een massage en in een bar onder een hotel is het happy hour met veel alcohol en homostellen.

Leerlooierij in Fez

Leerlooierij in Fez

Over bergpassen en vrouwenwerk

De route voert vandaag echt de bergen in via de Tizi N’Tichka-pas, 2.260 meter hoog. De bergen om ons heen kleuren steeds roder, het uitzicht is fabuleus en de toppen van de bergen zijn door de verse sneeuw helder wit. Op de top van de pas ontmoeten we een groep Indonesiërs op de motor, allemaal kleine mensjes op grote BMW’s. Ze vinden ons helemaal stoer en groot en willen allemaal met ons op de foto. Da achterop zittende dames komen mij, motorrijdende vrouw, allemaal begroeten.

Trotse en blije vrouwen op de Col du Tichka, 2260 m.

Trotse en blije vrouwen op de Col du Tichka, 2260 m

Onderweg passeren we een verkooppunt van een vrouwencoöperatie. De vrouwen in de streek hebben zich verenigd en maken en verkopen allerlei producten van amandelen, zoals massageolie en olie om mee te bakken. Mooi om te zien en goed voor de regionale economie. Als we even later vanaf een dakterras genieten van een kopje koffie, verbazen we ons erover dat zoveel mannen staan te niksen. Ze hangen, wachten, praten en kijken rond. De vrouwen werken, wassen, koken, sjouwen met takkenbossen voor het fornuis en lijken hier de economie draaiende te houden.

Op een prachtige plek midden tussen de rode bergen rijden we zomaar een weggetje in dat uitkomt bij een zoutmijn. De witte zoutsporen steken scherp af tegen de rode aarde. De erosiegeulen die in de hellingen gesleten zijn, worden zo extra aangezet.

De kleuren in Marokko zijn een feest voor het oog

De kleuren in Marokko zijn een feest voor het oog

Kasba Aït Benhaddou

Een fraaie reisdag eindigt in het plaatsje Aïd Benhaddou. Dat klinkt echt Arabisch en we kijken uit naar de veertig rovers. Het hotel is authentiek van stijl en inrichting en ligt net buiten de echte kasba. Om het dorp heen kleurt de ondergaande zon de bergen nog roder. Aan de rand van het dorp zien we de eerste kamelen, of liever dromedarissen.

Dromedarissen als lastdier

Een kasba is een verdedigbare woonplaats met meestal hoge muren eromheen. De muren en huizen zijn opgebouwd uit het lokale leem. Na verloop van tijd erodeert het materiaal, er worden nieuwe huizen gebouwd en de oude delen komen leeg te staan. De kasba Aït Benhaddou staat op de Unesco Werelderfgoedlijst om te voorkomen dat hij over jaren helemaal verdwenen is. Deze kasba is het decor geweest voor de film Lawrence of Arabia.

Het bezoek aan de kasba kun je het beste ’s ochtends vroeg doen. We staan op als het nog schemert, springen over de stenen door de rivier die het nieuwe van het oude dorp scheidt en dwalen door de kasba naar de heuvel die aan de andere kant ligt. Zorg dat je boven op de heuvel staat voor dat de eerste zonnestralen over het land strijken. Langzaam zie je het dorp roder en roder worden als een surrealistisch decor van een vergeten sprookjeswereld.

De kasbah in ochtendlicht

De kasba in ochtendlicht

Een eind verder naar het oosten liggen de Atlasstudio’s in Ouarzazate, daar zijn films opgenomen zoals The Mummy en Gladiator. De omgeving wordt het droger, dorrer en er komen steeds meer zand en zandduinen. In de valleien vormen palmbomen koele oases.

Voor de Atlasstudio’s

Verrukkelijke gorges

Vanuit Boumalne Dades willen we de Gorge du Todra en de Gorge du Dades verkennen en proberen over een onverharde track via droge rivierbeddingen en Bou Thrarar – niet meer dan een stip op de kaart – van de éne naar de andere kloof te rijden. Vanaf de kaart lijkt dit te doen op één dag.

In een dorp onderweg hijst mijn vriend Martijn zich bij een lokale soek in een djellebah, in onze ogen een pyjamajurk met een puntmuts, volgens onze reisleider heerlijk comfortabel. Het oude mannetje in de soek heeft maar een maat, waar Martijn zich met vereende krachten in wurmt. Hij lijkt wel een Hans Worst en slaat de koop af. Het mannetje heft verontwaardigd zijn handen in de lucht.

De djellaba is niet zo geschikt voor grote Hollandse mannen

De djellaba is niet zo geschikt voor grote Hollandse mannen

Via een beroemde weg vol haarspelbochten komen we door de smalle Dadeskloof. Het water staat gelukkig niet hoog, want het kan niet anders dan dat het bij een flinke regenbij over de weg stroomt. Een eind verder graaft de rivier zich in het gesteente in en eenmaal weer naar tegen de hellingen omhoog gereden, kijken we uit op de diep uitgesleten meanders. Adembenemend mooi.

De prachtige haarspelden naar de kloof

De prachtige haarspelden naar de Dadeskloof

Het landschap wordt spectaculairder, steile wanden en besneeuwde toppen omhullen ons. We stoppen bij twee vrouwen die takkenbossen op hun ezel laden. Met handen en voeten voeren we een gesprek en hebben samen pret, ze zwaaien ons uit tot we na een bocht uit het zicht verdwijnen.

De weg wordt slechter en op het laatst geheel onverhard, maar nog goed te doen op onze noppenbanden. Opvallend genoeg is de weg in de dorpen meestal het slechtst en met moeite laveren we tussen het bonte verkeer bestaande uit mensen, allerhande vee en voertuigen. Even later kruisen we een rivier, Martijn is erdoor voor ik er erg in heb. Ik zie stenen boven het golvende wateroppervlak uitsteken en stop, voorzichtig bestudeer ik hoe ik dat aan kan pakken. Ik stap af, Martijn komt terug en we overleggen. Het is al bijna vier uur en we zijn nog niet op het verste punt. Er zijn twee uitgangspunten: (1) ga ervan uit dat het alleen maar slechter wordt en (2) rijdt hier nooit in het donker. Het is jammer, maar we hadden afgesproken heelhuids thuis te komen: het verstandige stemmetje zegt dat we om moeten keren. De Gorge du Todra bewaren we tot morgen.

Het point of no return, soms moet je verstandig zijn

Het point of no return, soms moet je verstandig zijn

Op weg naar de Todrakloof kijken we vanaf de berghellingen op een immense palmenzee, de rivier vormt één grote oase. Jammer dat we bij elke stop belaagd worden door jongetjes die van alles willen verkopen, steeds dezelfde prullaria waar je niets aan hebt en waarvoor we in onze koffers geen ruimte hebben. Zou er een afdoende woord zijn voor ‘nee, wij willen niets kopen’? In de steile kloof maken we een rivierdoorwading om op een mooi terras aan de overkant in het zonnetje koffie te drinken. We rijden nog een klein stukje door en raken verzeild in een kudde zwarte geiten midden in de grijze bergen. Genoeg kloof voor nu, de woestijn wacht.

Langs en door de woestijn

De weg naar Merzouga voert letterlijk langs de rand van de woestijn. Zandbergen, zandduinen en zandvlaktes omringen ons. We komen bordjes tegen met ‘overstekende kamelen’ en ‘dunes du sables’. Af en toe duikt de weg de koelte in van een groene oase. We rijden langs donkerbruine berbertenten en als we iets verderop even stilstaan, worden we ingehaald door een Marokkaan op een brommertje en met een witte tulband om zijn hoofd. Hij is ons vanaf de berbertenten achterop gereden om ons uit te nodigen – tegen betaling natuurlijk – het speciale irrigatiesysteem te bekijken. Natuurlijk moeten we ook theedrinken bij zijn broer en eten bij zijn neef.

Irrigatiesysteem bij de berbertenten aan de rand van de woestijn

Irrigatiesysteem bij de berbertenten aan de rand van de woestijn

Aan de rand van de woestijn ligt de stad Erfoud, we rijden letterlijk onder de poort naar de woestijn. Een eenzame weg voert door de zandvlaktes. Onderweg staat een groepje politieagenten langs de weg, speurend naar hardrijders. Racen doen we niet, maar ongetwijfeld overschrijden we de maximum snelheid op een weg waarop haast geen verkeer is te zien. De agenten zwaaien vriendelijk naar ons, ze hebben vast opdracht soepel met toeristen om te gaan. Het hotel in Merzouga zien we al van veraf liggen op een terp midden in de vlakte. Via een onverharde weg bereiken we het idyllische hotel opgebouwd uit oranje zand en met kamers geschilderd in het Toeareg-blauw.

Het hotel ligt als op een terp midden in de woestijn

Het hotel in Merzouga ligt als op een terp midden in de woestijn

Per dromedaris maken we aan het begin van de avond een tocht door de Erg Chebbi (zandduinen). We genieten van de lange schaduwen die we maken in de ondergaande zon en van de blauwe kleuren van de kleding van de Toeareg-mannen die ons begeleiden. Vanaf de top van een duin kunnen we de zon zien ondergaan. Hij zakt snel en kleurt het gele zand eerst rood en daarna donker, boven ons worden steeds meer sterren zichtbaar. Wat een ervaring. We waggelen terug op ons schip van de woestijn om te genieten van een heerlijke maaltijd en een jamsessie op de drums met de Toearegs.

Op een dromedaris bij zonsondergang door de zandduinen van Erg Chebbi

Op een dromedaris bij zonsondergang door de zandduinen van Erg Chebbi

Vanuit Merzouga kun je binnendoor naar Erfoud rijden, waarvan vijfentwintig kilometer onverhard. We gaan de uitdaging aan onder begeleiding van de meer ervaren off-roadrijders. Met kloppend hart overschrijd ik de grenzen van wat ik dacht te kunnen op de motor en ik leer per minuut. In het rulle zand en op steile hellinkjes gaat het rijden niet vanzelf. Twee keer moet ik in het zand bijten. De hulptroepen hijsen me overeind en off we go. Ik krijg nog meer respect voor de jongens en meisjes die de Parijs-Dakar-Rally rijden. Onderweg zien we stilleventjes van eenzame bomen en een groepje wilde kamelen. En we verbazen ons over waar toch steeds mannen op fietsen en brommertjes vandaan komen.

De poort naar de woestijn in Erfoud

De poort naar de woestijn in Erfoud

Na de woestijn volgt een hemelsblauw meer. Vervolgens rijden we door de brede Gorge du Ziz naar Midelt. Het wordt kouder en het waait hard. Ook dit is Marokko en ik doe een extra shirt aan. Morgen in de bergen gaat de binnenvoering  weer in de jas. We sluiten de dag af met een onverharde track naar Cirque du Jaffar. Deze is bij vlagen best lastig, steile bochtjes met losse keien maken het ons moeilijk. De omgeving is geweldig. Op de vlaktes ploegen boeren met ezeltjes hun land en in de verte lonken de besneeuwde hellingen. Op het pad zien we bandensporen, wie zou ons voor geweest zijn? In het sfeervolle licht van de laagstaande zon kan ik mijn geluk niet op. Losstaande bomen en onze eigen motoren vormen prachtige silhouetten tegen de laagstaande zon. Om exact vijf uur keren we terug, want ook hier geldt: rijd niet in het donker op een onverharde weg.

Sneeuw

We hebben op de kaart een uitdagende route op de kaart uitgestippeld via Khenifra, het kratermeer Aguelmama Azigza en de wintersportplaats Ifrane. Mocht het te onbetrouwbaar worden, dan zijn er enkele alternatieven. Het is koud en nat wanneer we vertrekken en we trekken alle regenkleding aan. Af en toe breekt de zon door en zien we perfecte regenbogen afsteken tegen de groen met rode hellingen.

PB271409

Het weggetje dat we uitgekozen hebben komt steeds hoger, tot we in de mist en de hagel rijden. We zijn inmiddels zo ver dat terugkeren geen optie meer is. Pauzeren wel en bij een klein gebouwtje kiezen we een tajine uit met lamsvlees, aardappelen en groentes. We moeten de inhoud buiten op het terras en met onze handen opeten. We worden niet warmer, dus verder maar weer. Eénmaal de bergen door, rijden we de stralende zon in. Het kratermeer Aquelmame Azigza ligt hoog in de bergen, op de hellingen lopen herders met schapen en geiten. Via een onooglijk weggetje met steile afgronden ernaast dalen we af naar de Sources de l’Oum el Ribia. Onder begeleiding van een gids lopen we door de schamele onderkomens van de bewoners langs de bronnen. Helder bronwater uit de bergen mengt zich met de door de zware regenval rood geworden waterval, het levert een schitterend kleurenpalet op.

Huisjes langs de bronnen

Huisjes langs de bronnen

Op weg naar Ifrane wordt het steeds donkerder en natte sneeuw overvalt ons. Dat is niet leuk op twee wielen. Voorzichtig schuifelen we naar beneden en rijden door bij Arzou rode cederbossen, waar apen moeten zitten die zich nu ongetwijfeld schuilhouden vanwege het slechte weer. In het Marokkaanse wintersportgebied valt echte sneeuw. We hebben het koud en de weg is glad. Als de auto’s voor mij plotseling stoppen, rem ik mezelf onderuit. Het asfalt is hard voor mij en de motor, maar gelukkig is er niets ernstigs aan de hand. De auto’s om me heen toeteren en niemand stapt uit. Waar zijn nu al die Marokkanen als je er niet voor betaalt?

De volgende dag staat het laatste pareltje op deze reis op het programma, de blauwe stad Chefchaouen. Vanaf de helling tegenover het stadje hebben we prachtig zicht op het wit en blauw van de stad. Het stadje zelf is een wirwar van smalle kleine straatjes waar je alleen lopend doorheen kunt. Overal zijn winkeltjes waar we verse kruiden, nootjes en dadels kopen. In het authentieke hotel hebben we een romantische kamer, het is er echter zo koud dat er weinig romantisch te beleven valt. Zelfs in het restaurant waar we later op de avond terecht komen is het koud, de serveerster loopt in een dikke jas te bedienen.

Wasgoed in Chefchouan

Wasgoed in Chefchouan

De reis eindigt met een vroeg ontbijt en een modderige rit naar Tanger Med, waar we oversteken naar Spanje en terugrijden naar Malaga.

Agnes
Ontdekgeniet
  1. mooi verhaal en inderdaad een prachtig land om met je motorfiets doorheen te trekken. Voor mezelf al weer een jaar of 5 geleden.

  2. Super zeg! Mooi verhaal. Volgend jaar gaan wij. Even benieuwd: waar laat je de motor tijdens overnachtingen of wandelstukken?
    Hebben jullie alles van te voren geboekt? Is dat noodzakelijk of is het op de bonne voi ook goed te doen?

    Groet en dank voor de inspiratie!

    Paul

    • Hallo Paul,

      In de meeste gevallen hebben we de motoren ergens bij het hotel neergezet, soms wel een beetje besloten, maar nooit echt achter slot en grendel. Dat is dus altijd goed gegaan. Eén keer hadden we in één van de grotere steden op straat een soort van bewaking (man op stoel die er de hele nacht naast stond), maar of dat nou echt hielp…. De belangstelling voor de motoren vond ik sowieso niet zo groot. Ook niet veel opgestoken duimpjes onderweg of zwaaiende kinderen bedoel ik.
      We hebben nergens echt in the middle of nowhere gewandeld en de motor onbewaakt neergezet. Bij ‘attracties’ zoals Volubilis en watervallen kun je het vervelende met het aangename combineren: er vliegen overal jongens op je af die je motor willen bewaken, uiteraard tegen betaling, maar het gaat wel goed.
      Wij hebben de reis gedaan met Rob en Daphne (vervoer van de motor naar Spanje is dan geregeld en de overnachtingen zijn geboekt, we reden lange afstanden, dus dat was wel prettig). Een vriend van ons is twee of drie keer op eigen houtje naar Marokko geweest in een drukker seizoen en heeft eigenlijk altijd wel onderdak gevonden. Soms moest hij als buitenlander wel wat meer betalen, maar je kunt daar altijd afdingen natuurlijk.
      En ik weet niet hoe jullie er naar toe gaan, maar afgelopen jaar zijn wij naar Andalusië en Zuid-Portugal geweest en hebben de motoren per vrachtauto naar Malaga laten vervoeren. Kost wel 500 euries per motor (retour), maar het was zeer goed geregeld.
      Succes en veel plezier, het is er prachtig.
      Groet, Agnes

  3. Joris van Allesoverautorijden zegt:

    Marokko lijkt me ook een leuk land voor een road trip, als ik de foto’s zo zie raak ik erg benieuwd!

    Joris

  4. Alain Goudket zegt:

    Goede middag,

    We overwegen van eens een reis per moto door Marokko; Maar hadden toch nog wel enkele vragen. Bestaat er een mogelijkheid om een motor te huren? Een begeleidde rondrit in groep, bestaat dit? Want met twee op ons eentje door een vreemd land waar men de taal niet machtig is zien we eigenlijk niet zitten. Ook in geval van pech is dit makkelijker in groep. Hoeveel gaat ons dit kosten als we een rondrit van ongeveer 14 dagen doen? Kan dit nog in het eerste deel van oktober?

    Vriendelijke groeten,
    Alain en Inge

    • Beste Alain en Inge,

      Bedankt voor jullie bericht. Gaaf plan om met de motor door Marokko te reizen!

      Uiteraard kun je een motor huren in Marokko. Of in het zuiden van Spanje en vervolgens met de ferry. Een motorreis met de groep wordt veel aangeboden. Reken op zo’n € 3.000,- per persoon. Zowel het voorjaar als het najaar is een goede periode voor een motorrondreis! Wij bieden zelf geen reizen aan, maar ik zal je vraag op onze site plaatsen. Wellicht heeft Agnes meer tips?

      Alvast een hele goede reis gewenst!!
      Groeten, Dionne

    • Agnes zegt:

      Beste Alain en Inge,
      Zo te zien heb ik nooit op jullie vraag gereageerd. Ervaring met een motor huren in Marokko heb ik niet. Wij hebben daar met onze eigen motoren rondgereden (toen een BMW GS en een Yamaha Ténéré). In principe kun je met veel soorten motoren daar rond rijden, want je kunt het zo gek maken als je zelf wilt. Maar een beetje off road is natuurlijk wel leuk.
      De reis bij Ride-on Motortours vindt pas weer plaats in maart 2019. Je bent dan ongeveer € 3.000 kwijt, half pensioen, motorvervoer naar Malaga, zelf met het vliegtuig en inclusief de overtocht. Er is een begeleider aanwezig, maar je hebt zelf veel vrijheid.

  5. Hallo,
    Altijd fijn om reisverhalen te lezen en nog meer om ze zelf te beleven!
    Met betrekking tot het zelf beleven vroeg ik me af hoe het zit met de wetgeving in Marokko ivm het rijden met een motor. Heb je hiervoor een motorrijbewijs nodig of is een autorijbewijs voldoene?

    Alvast bedankt voor de info!

    • Agnes zegt:

      Dat durf ik niet met zekerheid te zeggen, maar ik ga er vanuit dat je gewoon een motorrijbewijs nodig hebt.

  6. Tanja Goedbloed zegt:

    Hallo,

    Mooi reisverhaal wij hebben er ook intresse in, je schreef dat je dit met Ride on van Rob en Dafne de Jong hebt gedaan. Was dit een groepsreis of zijn jullie individueel op pad gegaan met een roadbook en hotelreserveringen?

    Groetjes Tanja

    • Ik weet niet precies hoe het zit in Marokko (ik heb gewoon een motorrijbewijs), maar als ik zo een beetje rondstruin op motorforums, dan is toch wel de conclusie: zodra je op de openbare weg komt (en dat is al gauw het geval) en op een motor met kenteken rijdt, dan heb je gewoon een motorrijbewijs nodig.
      Groet, Agnes

      • Hoi Tanja,

        Wij zijn met een groepsreis mee geweest. Volgens mij organiseert Ride-on naar Marokko geen individuele reizen. Overigens zit de reis dit jaar niet in hun programma en ook volgend jaar volgens mij niet.
        Een groepsreis met Rido-on is naar believen behoorlijk individueel te reizen. Per dag rijdt je gewoon met wie je wilt, dus als jullie met z’n tweeën zijn en ook met z’n tweeën willen rijden, dan kan dat. Soms wel zo gezellig, veilig of sociaal om samen te rijden. ‘s Avonds was het eten meestal inbegrepen en deden we dat met z’n allen. Erg leuk om alle ervaringen van de dag uit te wisselen.
        Groet, Agnes

    • Agnes zegt:

      Beste Tanja,

      Reizen met Ride-on motortours is wat ons betreft het beste van twee werelden. Je hebt een road-book en de hotels zijn geboekt, ook de heen en terugreis zijn geregeld. Ter plekke heb je alle vrijheid, je kunt alleen reizen of met anderen, meestal voegt dat vanzelf. En er is een begeleider mee, die zelf ook de route rijdt en als het moet je kan helpen. Spannende stukken kun je dus eventueel samen rijden, maar het hoeft niet. In Marokko aten we ‘s avonds wel met z’n allen, gelet op de lange dagen en soms afgelegen plekken was dat wel handig.

  7. Herman Sansen zegt:

    Ik zou graag in April met toffe reismmakker een Maroccotrip ondernemen met GS-moto. Ik woon in de winter in Benissa ( spanje ). Je kunt bij mij enkele dagen verblijven om ons voor te bereiden. Dan kunnen we van hieruit vertrekken. Laat iets weten dan kunnen we nog allerhande elementen bespreken.

    • Ben je lid van het GS forum. Daar tref je veel reisfanaten, waarvan er misschien wel iemand aan wil sluiten.

    • Hallo, Herman,

      wij plannen ook een reis te maken in Marocco en zijn met 2 1200GSA motorfietsen en zoeken er nog een paar lotgenoten bij.
      Heb jij al wat ondernomen?

    • Soufiane Douhou zegt:

      Hoi Herman.

      Per toeval kom ik op deze forum en zie ik jou vraag. April is helaas voorbij, maar helaas. Over anderhalve maand ga ik vanuit Nederland naar Marokko op een Varadero. Waarschijnlijk zal ik de reis in september/oktober nogmaals maken, maar dat is nog niet zeker. Mocht je nog op zoek zijn naar een reismakker c.q. gids, dan hoor ik het graag.

  8. Yorick zegt:

    Dag Agnes,

    Hartelijk bedankt voor je reisverslag, fijn om te lezen!
    Heb jij toevallig ook een kaart van de route?

    • Agnes zegt:

      Hallo Yorick, ja ik heb een fotoafdruk van de mapsource kaart (met vlaggetjes). Waar kan ik die naar toe sturen?
      Groet, Agnes

  9. Stephan Meere zegt:

    Hoi,
    Ik zit al een tijdje mijn reis naar Marokko te plannen. Maar bij nader inzien kom ik aan een groot struikelblok dat ik niet opgelost krijg. Een reisbijstandsverzekering is geen probleem voor wat betreft de persoon zelf Maar Helaas vind ik geen enkele verzekering in de stijl ANWB of Europ assistance die mijn motorfiets dekt bij pech onderweg in Marokko.
    Stel: je komt ten valt en breekt je pols. Resultaat, je kan niet meer rijden. Je wordt wel verzorgt en eventueel gerepatrieerd. Maar je motorfiets dien je zelf te regelen of achter te laten.
    Aangezien er ook nergens Triumph dealers zijn in Marokko laat mij nog meer twijfelen.
    Iemand een idee waar ik een pechverhelpings-verzekering kan vinden die ook Marokko dekt ? Vertrekdatum april 2020 voor een maandje.,
    Stephan M.
    Antwerpen – B
    Triumph Explorer 1200

Vragen? Suggesties? Of jouw reishonger delen?

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Je mag alleen HTML tags en attributen gebruiken:

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>