Trujillo is toegevoegd aan het meest recente exemplaar van de Lonely Planet, maar is zeker nog niet zo populair onder de Europese toerist. De meeste dagen ben ik de enige Europeaan op straat en de lokale bevolking noemt me ‘gringo’. Word niet boos of voel je aangesproken, ze bedoelen het goed en zijn blij dat je de stad bezoekt. Het is voornamelijk dat ze Europeanen nog niet zo gewend zijn en eigenlijk nog niet goed weten hoe ze ermee om moeten gaan. Als al de archeologische bouwwerken je te veel worden, pak dan de bus naar Huanchaco (ongeveer 20 minuten van Trujillo) om heerlijk op het strand te chillen.
Kathedraal op Plaza de Armas in het centrum van Trujillo
Chan Chan
De liefde die ik voor je heb kan ik niet negeren, het water loopt me uit de mond, ik kan het niet helpen. Het nummer Chan Chan is geschreven door de Buena Vista Social Club en is een van de meeste bekende nummers. Luisterend naar het nummer loop ik door de archeologische plek en kom erachter dat het nummer toch beter past op het strand met een Cuba Libre in de hand.
Meer connecties tussen de twee kan ik niet bedenken, maar dat doet er ook niet toe. De archeologische oppervlakte van Chan Chan is overweldigend: 20 vierkante kilometer groot. De binnenplaats, bestemd voor hooggeplaatste inwoners en koninklijke familie, was zes vierkante kilometer. Volledig georganiseerd in Cuidadelas, kleine forten binnen de stadsmuur die zelf ook omringd waren door een eigen muur. Cuidadelas bestonden voornamelijk uit een aantal kleine huizen met een plein binnen de eigen muur, een soort van eigen wijkje. De meeste bekende plek van Chan Chan is Nik An, die in goede staat is gebleven na al die jaren.
De grote muur die het complex van Nik An omringt
De entree is tien soles, ongeveer drie euro. Voor die prijs kan je Nik An bezoeken, het Chan Chan Museum en twee andere plekken. Ik ga niet alles weggeven, anders zou er geen verrassing meer overblijven.
Moche
De Moche samenleving bevolkte het centrum in Trujillo tussen 100-700 na Christus. Een samenleving die velen malen ouder is dan de Inca’s (1438 – 1533). De Moche is voornamelijk bekend van hun irrigatieproces om de woestijngrond beschikbaar te maken voor landbouw. Tegenwoordig zijn er drie belangrijke plekken van de Moche over. Het museum, Huenca del Sol en Huenca del la Luna.
Huenca de la Luna
De naam van dit bouwwerk had eigenlijk van alles kunnen zijn. Archeologen hebben geen idee wat de originele naam van het bouwwerk is, mede doordat er geen geschreven geschiedenis beschikbaar is van die tijd. Chan Chan komt hoogstwaarschijnlijk van Mexicaanse onderzoekers die het de namen Luna (maan) en Sol (zon) gaven. Dit zijn twee veel voorkomende namen in de onderzoeken waar Mexicanen bij betrokken waren.
Huenca de la Luna is een heilige plaats, een tempel. In een aparte plaats van de tempel werden regelmatig menselijke offers gebracht. Het bloed van de slachtoffers werd opgevangen in een beker en gepresenteerd aan het volk op het grote plein voor de tempel. Na 27 jaar onderzoek is de tempel open voor het publiek en een gids neemt je graag mee terug in de tijd. Maar gemakkelijk is het niet voor de gids aangezien veel vragen nog onbeantwoord zijn. Wat vast staat is dat elke 100 jaar een nieuwe laag werd gebouwd. Alle lagen van de tempel zijn als een Russisch poppenspel die in elkaar passen. Door elke 100 jaar de gehele vloer op te vullen met stenen en zand ontwikkelde de tempel zich tot een bouwwerk dat tot ver in de woestijn zichtbaar was.
Afbeelding van de god Ai Apaec in Huenca de la Luna
Met deze ‘oude’ oplossing zijn veel kunstwerken goed bewaard gebleven. Achter al de stenen en het zand vonden archeologen muren vol met mineraal gekleurde wanden. Onderzoek na onderzoek heeft uitgewezen dat er in totaal vijf lagen zijn gebouwd waarbij de laatste laag meer dan tien meter hoog was.
Huenca del Sol
De tweede archeologische plek die is gevonden is nog niet voor toeristen opengesteld. Huenca del Sol is pas zeven jaar geleden geopend voor onderzoek en het zal nog een aantal jaren duren voordat de eerste toeristen er zullen rondlopen. Hoewel del Sol nu kleiner is, was het bouwwerk groter en complexer dan Huenca del la Luna. Waar la Luna een heilige plaats was om de goden te eren zo was del Sol een politiek en administratief bolwerk.
Beide archeologische plekken, Chan Chan en Moche, zijn bekostigd door giften en vrijwillige bijdragen. Daarom worden er maar kleine stukken per keer onderzocht. Daarom is jouw bezoek aan Trujillo zeer belangrijk en kan het onderzoek blijven doorgaan.
Huanchaco
Een typisch strandstadje waarvan alleen de eerste twee rijen huizen het dichtst bij de zee worden bevolkt door toeristen en restaurants. Er zijn genoeg plekken om te genieten van een prachtige zonsondergang. De meeste toeristen in de maanden november en december komen uit Peru of andere Zuid-Amerikaanse landen. Daarom heb je in deze maanden even het gevoel alsof je even weg bent van de Europees georiënteerde toeristische plekken.
De pier van Huanchaco
Bekijk tijdens je bezoek aan Huanchaco eens de vissers. Elke dag varen ze uit met hun Caballitos de Totora. Deze rieten boten zijn traditie en worden na 3.000 jaar nog steeds gebruikt. Voor een echt avontuur kan je gerust een visser vragen om een stukje mee te varen op zijn Caballitos de Totora en geniet van deze unieke historische ervaring.
De inheemse boten, Caballitos de Totora, worden nog steeds door de lokale vissers gebruikt
Wil jij ook op reis naar Peru?
Check onze speciaal geselecteerde reizen naar Peru in de reisshop.
Vamos Peru!
- Ecuador: op zoek naar de ultieme Instagram foto - 14 oktober 2022
- GR655: Wandelen van Parijs naar Bordeaux - 18 mei 2019
- Uyuni: van ’s werelds grootste zoutvlakte tot Dakar rally - 30 januari 2019
