De eerste zonnestralen raken de grond. De straten zijn nagenoeg verlaten. Veegwagentjes doorbreken de harmonieuze stilte. Flesjes Kolch, papieren wikkels besmeurd met knoflooksaus en menselijk braaksel maken het trottoir tot een slagveld. Het is de erfenis van de uitgaansnacht. Ik ren verder richting de Dom. Gistermiddag stond het plein vol. Vanuit de meest onmogelijke posities probeerden vriendjes hondstrouw Instagram waardige foto’s van hun partners te maken. Al liggend op de grond realiseren zij zich dat het immense gebouw gewoonweg te groot is om in zijn geheel vast te leggen. Nu tel ik vier mensen. Een jong stelletje waarvan de jongen zichtbaar baalt dat hij fotograafje moet spelen om half zeven in ochtend. Een non met kap en mondkapje die verliefd naar haar dom staart. En de zwerver in vodden die zijn winkelwagentje vol bezittingen voortduwt. ’Guten morgen schwester’, roept hij. Ze heeft geen oog voor hem. Ik bewonder de grootsheid van de Dom, die de skyline van de metropool vormgeeft en domineert. Keulen is zoveel meer dan de Dom.
Links en rechts
Als één van de heilige steden was Keulen bezaaid met kerken. Napoleon sloopte weliswaar een derde van de gebedshuizen in zijn tijd, toch bleef de kerkdichtheid hoog. De industrialisatie van het Ruhr gebied ging door de focus op het religieuze aspect en het kerkelijk toerisme een beetje aan de stad voorbij. Ook de ligging aan de Rijn, die vroeger zonder bruggen een natuurlijke grens vormde, is een bepalende factor geweest. Keulen ligt links en is katholiek, industriesteden Dusseldorf, Essen, Wuppertal en Oberhausen aan de protestantse rechterzijde.
Langs de oevers van de Rijn
De oevers van diezelfde Rijn lenen zich uitstekend voor een wandeling. Het pad langs de Dom leidt naar de beroemdste brug van Keulen. Het hekwerk en de relingen van de Hohenzollernbrücke zijn nagenoeg volledig versierd met hangslotjes van verliefde stelletjes in allerlei kleuren en maten. Op de bodem van de Rijn liggen de tienduizenden bijbehorende sleuteltjes als teken van eeuwige liefde. De spoorbrug met aan weerszijden voet- en fietspaden verwerkt dagelijks meer dan duizend treinen. En vormt de verbinding naar de rechterzijde van Keulen die lokaal bekend staat als ‘Schäl Sick’, vrij vertaald de verkeerde kant. Met de realisatie van de Rheinboulevard heeft ook de rechterkant een publiekstrekker; een wandelpromenade met een prachtig uitzicht op de populaire linkerzijde. Voor mooie vergezichten heeft de rechterzijde met de Koln Triangle nog een troef. Dit 103 meter kantoorgebouw heeft op de 28e etage een observatieplatform in de buitenlucht achter hoge glazen wanden. Een perfecte plek om een overzicht van de stad en van de skyline, inclusief de Dom.
Buitenleven
Claudia Dick heeft Keulen zien veranderen. Ze is geboren en getogen in de stad en loopt tegen de zestig. ‘Zeker de laatste tien jaar heeft het stadsleven zich steeds meer naar buiten de deur verplaatst. Tot ver in november zijn de terrassen gevuld en weerhouden heaters en dekentjes inwoners ervan om binnen te zitten. Het leven speelt zich steeds meer op straat af. Ontmoeting is belangrijk’. Ze wijst naar een kiosk aan de overzijde van de weg. ’Kijk, dit is meer dan een verkooppunt van tijdschriften en tabak. ‘Hier spreekt je af, koop je een biertje en ontmoet je vrienden’. Het was me al opgevallen dat rondlopen met een fles bier op straat vrij gebruikelijk is. Ook roken lijkt weer volledig in de mode te zijn.
Belgische wijk
Claudia neemt me naar het Belgisches Viertel. ’Dit is veruit de hipste wijk van Keulen. Kunst, muziek en cultuur zit in deze wijk met haar Belgische straatnamen verweven. Streetart zorgt voor een smoel. Murals, stickers en andere kunstwerken zijn zichtbaar maar ook verstopt. De kerk van Saint Michael aan de Brusseler Platz vormt het middelpunt van de wijk. Het bruist op het pleintje voor de kerk. Puntige keien moeten voorkomen dat de plantenborders als hangplek worden gebruikt. ‘Tevergeefs’, glimlacht Claudia. ‘De wijk heeft een sterke aantrekkingskracht. De terrasjes zitten vol en overal gaan mensen zitten. Niet alle bewoners zijn blij met de status van hun wijk en de overlast die dat met zich meebrengt. Om middernacht moet de horeca sluiten, maar dan is het feest vaak nog lang niet afgelopen’.
Zebra’s op straat
Miljoenensteden hebben doorgaans een stadspark die een groene oase te midden van de stedelijkheid vormt. Verstopt in een hoekje aan de rechterzijde van de Rijn voldoet het Rheinpark daar niet aan. De Innerer grungurtel is een langgerekt stuk groen dat de grens tussen meerdere wijken vormt. De wijk Flora is met stip het meest groene deel van Keulen en de thuishaven van de eeuwenoude Kölner Zoo. Honderden zachtroze flamingo’s staan balancerend op één poot in het groene gras naast hun zwemvijver. Een cheetah houdt luierend in het hoge gras een oogje in het zeil en een miereneter die met zijn lange snuit het gras onderzoekt op wat eetbaars. Fleurige beplanting geeft de dierentuin bijna een parkachtige uitstraling waarbij het regenwoudhuis, oerwoudhuis en Madagaskarhuis als paviljoens ogen. Met name de dertien olifanten hebben een riant verblijf. Drie nijlpaarden dommelen wat in het zonnetje. Vanaf de straat zijn de zebra’s zelfs al zichtbaar. Boven de dierentuin steken de glanzende kantoorgebouwen uit. Natuur in de stad en een stad in de natuur. Een wandeling van een twee kilometer langs de Rijn scheidt de Dom van de dierentuin. Van een flesje bier voor onderweg kijkt niemand raar op.
- Vier tips voor de fraaie Vlaamse Westhoek - 2 augustus 2022
- Citytrip Aken - 3 juni 2022
- Emirates met kids - 25 mei 2022
