Het sprookje van Marokko

Marokko en ‘het sprookje van 1001 nacht’ worden geregeld in één zin genoemd. Komt het door de gekleurde olielampjes? De magische en mysterieuze sfeer die om dit land hangt? Ik was heel benieuwd toen ik naar Marokko reisde. En ja, reizen door Marokko is soms echt alsof je een sprookje instapt. Drie momenten waarop ik het Marokkaanse sprookje beleefde.

1. De medina van Fes

Mijn reis startte in Fes, dat de grootste medina van Marokko heeft. En meteen, dwalend door de straatjes en steegjes van deze stad, voelde ik mij als in een sprookje. Smalle steegjes die een doolhof lijken te vormen. Ik liep in een verlaten gedeelte en zodra ik de bocht omhing stuitte ik op een drukke, levendige markt. Vol specerijen en kleuren. Even verderop kwam ik een atelier tegen van een man die hout met de hand bewerkte en de mooiste dingen maakte. Onze gids nam ons mee naar een hoog, smal winkeltje. Het was heel donker en rook naar wierook. We kregen een bosje munt in onze handen gedrukt en moesten hem volgen op een lange smalle trap naar boven. We vingen een glimp op van een ruimte die zich op de eerste verdieping bevond en liepen door naar boven. Het dak op. Eenmaal bovenop het dak hadden we een prachtig uitzicht over de leerlooierijen waar Fes zo bekend om staat. Grote bakken waarin het leer gedroogd en gekleurd werd. Alleen die stank! Die bracht ons weer even met beide benen terug op aarde.

Leerlooierijen in Fes

Leerlooierijen in Fes

2. De woestijn

Een reis door Marokko is pas compleet als je een nacht in de woestijn hebt geslapen. Althans, dat was mijn idee voordat ik naar Marokko ging. Eind van de dag stapten we op de kameel en gingen we op pad. De zandduinen waren indrukwekkend, maar na een half uurtje was ik wel uitgezeten op de kameel. Toch moesten we nog even door, een uur om precies te zijn … Eenmaal aangekomen bij het tentenkamp vroeg ik mijzelf af: was dit het echt waard? Zo’n twee uur op de kameel zitten om in zo’n tentje te slapen? En de volgende ochtend weer helemaal terug? Ik was er niet van overtuigd. Ook al deden de gidsen hun best door lekker eten te maken en muziek te spelen. Totdat het begon te schemeren. De zonsondergang maakte al veel goed. Maar nog steeds niet dat magische gevoel. Die volgde even later toen het helemaal donker was. Wat een geweldige ervaring was dat! Middenin de woestijn, waar je je echt in the middle of nowhere voelt, zittend op een duin kijken naar een sterrenhemel die je zelden zo helder ziet. Volle maan erbij … WAUW! Ik heb hier uren naar boven zitten (en even later liggen) kijken. Dit is écht een sprookje.

Slapen in de woestijn

Slapen in de woestijn

3. Slapen in een riad

In Marrakech sliepen we in een riad, een oud paleisje dat is omgebouwd tot een kleinschalig hotel. Het was even zoeken en ik kon me er nog weinig voorstelling bij maken toen ik op de stoffige weg bij de grote voordeur stond. Zodra de deur openging en we binnenstapten voelde het alsof ik letterlijk een sprookje binnenstapte. De rumoerigheid van buiten bleef buiten. Op de patio was het een oase van rust. Overal waar ik keek waren de muren en banken versierd met mozaïek. En de kamer! Fel gekleurde olielampjes, een rijk versierde sprei op het bed en een typisch Marokkaans theesetje op de mozaïeken tafel. Dit is letterlijk dromen in het sprookje van 1001 nacht.

Riad in Marrakech

Riad in Marrakech

Dionne
Laatste berichten van Dionne (alles zien)
  1. Surrenda Rojer zegt:

    Hi Dionne,

    Ja, ik voel continue altijd steeds die reishonger, heerlijk!

    Met vriendelijke groet,

    Surrenda Rojer

Vragen? Suggesties? Of jouw reishonger delen?

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Je mag alleen HTML tags en attributen gebruiken:

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>