Na een snel afscheid van mijn ouders en twee lieve vrienden stond ik plotseling alleen in de reusachtige luchthaven. Bij de gate aangekomen moest iedereen zijn paspoort inleveren en een vragenlijst beantwoorden die door de beveiliging werd uitgevoerd. Ik had het geluk dat ik de meest chagrijnige vrouw voor me kreeg. “Natuurlijk, ga maar lekker naar Amerika om daar te studeren. Dat kan in Nederland namelijk nergens,” kreeg ik op een sarcastische manier te horen. Gelukkig was verder alles in orde en mocht ik meteen door.
De vliegreis verliep erg snel. De eerste stop was in Minneapolis waar we moesten overstappen voor het vliegtuig naar Oklahoma City. Net toen iedereen in Minneapolis het vliegtuig wilde verlaten, moesten we ineens allemaal gaan zitten. De politie kwam met zo’n vier man naar binnen. Het werd ineens heel stil in het vliegtuig. Helaas, het werd geen spannende scene, maar een familie moest met de politie meekomen.
Eenmaal uit het vliegtuig moesten we door de immigratie/beveiliging. Vingerafdrukken, tienduizend formulieren laten zien, beetje lief lachen en je kunt weer verder. Robert en ik moesten rennen om de volgende vlucht te halen, but we made it! Een heel erg klein vliegtuigje bracht ons naar Oklahoma waar we werden opgehaald door iemand van de campus. Eenmaal aangekomen dacht ik dat we nog een soort rondleiding kregen of wat meer uitleg, maar dit bleek niet zo te zijn. Ik kreeg de sleutel van mijn ‘dorm’ en dat was het. Ik slaap in Westhall, een gebouw alleen voor meisjes. Toen ik de deur opendeed bleek dat ik al een roommate had. De kamer was een grote bende. Ik heb mijn eigen bed opgemaakt en ben samen met Robert Mexicaans gaan eten. Daarna zijn we naar de grootste supermarkt geweest die ik ooit het gezien. De Supertarget.
Kapot van de reis ben ik rond half tien in slaap gevallen. Rond half twaalf ging de deur open. Ik schrok maar zij schrok nog erger. Ze had mij nog niet verwacht en begon zich meteen te verontschuldigen over de troep. Mijn roommate heet Kim, een Koreaans meisje. We hebben nog even gekletst en ze vertelde dat ze deze week de kamer alweer zou verlaten.
De volgende dag moest ik vroeg op. Brian, Robert en ik werden vandaag getest op ons Engels zodat The Language Company kan zien welk level Engelse klassen voor ons het beste zijn. De toets bestond uit het beschrijven van de mooiste dag in je leven, een luistertoets, grammatica en woordenschat. Na een lunch die bestond uit pizza kregen we de uitslag. We zijn alle drie geplaatst in level 9, het hoogste niveau dat er is. Woensdag beginnen onze eerste lessen die we samen met andere internationale studenten zullen volgen.
We besloten om naar de Walmart te lopen om nog het een en ander te kopen en daarna door te gaan naar Oklahoma City. Het openbaar vervoer is hier gratis maar het rijdt ook niet tot laat op de dag. Tijdens de weg naar de stad werd al duidelijk dat het geloof erg belangrijk is voor de inwoners. Borden met “God with us” zijn heel normaal hier.
Het was niet alleen oudjaarsavond maar ook de zeer populaire Thunders (basketbal) moesten vandaag spelen. We probeerden om nog wat kaartjes te regelen maar die waren heel duur. Daarom besloten we te kijken in een restaurant waar ongeveer vijf tv’s hingen. Dit is overigens niet uitzonderlijk. Elk restaurant heeft minstens vijf tv’s. De Thunders wonnen, een mooi einde van 2012. Alle drie waren we heel erg moe geworden en zijn we terug gegaan naar de campus.
Vandaag hebben we een vrije dag en morgen gaan de lessen beginnen. Ik zal dit deel van het verslag eindigen in stijl. Praise the Lord, God is love and Halleluya!
The Language Company in Oklahoma
The first few weeks
Het lijkt wel of de eerste weken in Amerika in full speed zijn afgespeeld. Elke dag ontmoet ik nieuwe mensen en elke dag ontdek ik een nieuwe plek op de enorme campus. Hoewel de Amerikanen nog steeds vakantie hebben, wordt de campus steeds drukker. Inmiddels ben ik de hamburgers al beu maar gelukkig hebben ze liters cola om het weg te spoelen!
De eerste week op de ‘language school’ zit erop. Het lijkt alsof ik hier in klein Zuid-Korea leef. Heel veel Koreanen komen hier voor slechts een maand om Engels te leren. Voor een wereldtrip hoef je niet ver te reizen want een gang verder leef je in Saoedi-Arabië. Wanneer zij in Amerika hebben gestudeerd, hebben ze recht op meer loon in hun eigen land. Bizar?! Mijn klas bestaat voornamelijk uit Arabieren en twee Koreanen. In het begin dacht ik dat het moeilijk zou zijn om contact te leggen, maar het tegendeel is bewezen. De Koreanen komen ineens voor je staan en beginnen enthousiast te zwaaien en te vertellen.” Where are you from?” “ Netherlands….” “Ohhhh Guus Hiddink!” Zo gaat het ongeveer. Naast de language school mag ik ook lessen volgen op de universiteit. Mijn eerste keus was sociologie en dat mag ik volgen! Daarnaast heb ik gekozen voor regional geography of the world. Dit is te vergelijken met maatschappijleer/aardrijkskunde.
De universiteit biedt een legio aan activiteiten. Ik heb me ingeschreven voor de Broncho Buddies. Dat betekent dat ik word gekoppeld aan een Amerikaanse student. Je mag dan zelf bepalen welke dingen je wilt gaan doen. Shoppen, studeren of naar feestjes gaan, het kan allemaal. De activiteiten van de language school zijn al begonnen. Afgelopen week zijn we gaan laser gamen en bowlen.
Inmiddels heb ik ook een roommate. Een Chinees meisje waarvan ik de naam nog niet onder de knie heb. Ze spreekt nauwelijks Engels maar heb wel al twee mandarijnen gekregen. Dat is denk ik wel een goed teken.
Samen met Robert en Brian heb ik ook al een wedstrijd van de immens populaire Thunder mogen bijwonen. We zaten helemaal bovenaan, maar het was het zeker waard! Het was een grote show. Voor de wedstrijd begon, werd er natuurlijk eerst uitgebreid gebeden. Tijdens de time outs werd het publiek getrakteerd op een entertainment van jewelste. Gratis shirtjes kwamen met parachuutjes naar beneden, kleine basketballetjes werden het publiek in geschoten en voor de mannen niet onbelangrijk….er waren ook cheerleaders. Ook heb ik een deel van de Route 66 gezien. In een café aan deze weg hebben ze allerlei drankjes vanuit heel de wereld. Zo hadden ze buffalowingsap, maissap, komkommersap en meer.
Volgende week gaan de lessen dus echt beginnen, ik heb er zin in!
Oja! Niet onbelangrijk. Ik heb een fiets. Gratis en voor niets mag ik deze gebruiken. Altijd fijn voor een Nederlander. Write to you soon!
Tekst en foto’s: Laika Swinkels
- 5x waarom je naar Zuid-Finland wil deze zomer - 21 maart 2024
- 10 hoogtepunten van Ibiza per huurauto - 20 maart 2024
- Bikinitrends voor 2024 - 19 maart 2024
Leo Swinkels zegt:
Laika,
Goed verhaal, compact geschreven, kijk uit naar je volgende.
Reizen met God is een mooie titel naar analogie van Reizen met John enzv.
toi toi
leo
Harrie, Margriet en Pam zegt:
Hoi Laika,
We hebben met drieën en met plezier jouw eerste ervaringen gelezen.
We hopen op een mooie tijd voor jou en zien uit naar jouw volgende verhalen.
Veel liefs H, M en P