Geluk in Tibet
Een kopje yakboterthee in de linkerhand, de camera in de andere. Ik ben de enige gast, het hotel in aanbouw opent over twee maanden. De anderen slapen in hun daktenten. Het stormt, nul graden en de lucht is kristalhelder blauw. De zon gaat snel onder, het is kwart over negen. De laatste zonnestralen laten de besneeuwde top voor amper twee minuten gloeien, een adembenemend schouwspel. Klik.
Basecamp Mount Everest, Tibet, foto bij ondergaande zon in de zomer rond 21.15 uur
“Dit heet geluk”, schrijf ik die nacht in mijn dagboek, weggedoken onder een dikke deken van yakhaar. Tijdens mijn vorige bezoeken aan de Himalaya mocht ik dit wonder niet aanschouwen. Steeds waren regen, wind, land-slides of wolken en mist spelbreker.
Een reis met een missie
We zijn vijftig dagen onderweg vanaf de Chinese havenstad Tianjin en hebben inmiddels 9.000 kilometer afgelegd door dit immense land in onze Landrover Defender. Mijn fascinatie voor China dateert uit het voorjaar van 1987, toen ik hier voor het eerst rondreisde, onder streng toezicht en met een Chinese chauffeur. Maar de tijden veranderen, ook in China. Het is nu zelfs mogelijk dat Westerlingen (“bignoses” zeggen de Chinezen met een glimlach) toestemming krijgen van de autoriteiten om met hun eigen auto over de “317” naar het basiskamp bij de Mount Everest te rijden. Deze unieke route door de oude Tibetaanse provincies Amdo, Kham, Ü en Tsang is ongeveer 3.000 kilometer lang en gaat dwars door de Himalaya, over vele passen boven de 5.000 meter.
Nu sta ik hier op 5.275 meter hoogte. De jongens proberen verderop al uren de barbecue aan de gang te krijgen, maar het lukt niet. Te weinig zuurstof.
Mount Everest Basecamp in Tibet
Met 12 Land Rovers zijn de 23 deelnemers begonnen aan deze wereldreis van 35.000 km, een tocht langs vele “projecten”, verspreid over een aantal landen tussen China en Roemenië. Vooraf aan deze reis van een half jaar hebben alle 71 deelnemers (waarvan een groot aantal slechts het gedeelte door Nepal en India of door Oman en Jemen meereist) tezamen 380.000 euro aan sponsorgeld opgehaald. We wilden niet “zo maar” reizen, dit was een reis met een missie. Alle deelnemers verplichtten zich naast het betalen van de reissom een uitgekozen en goedgekeurd project op de route te financieren.
Voor al het opgehaalde geld konden uiteindelijk onderweg ruim 30 scholen worden gebouwd en bovendien zo’n tien andere projecten voor de allerarmste kinderen worden ondersteund. Blinden, doven en kreupelen lachten ons onderweg toe in China, Tibet, Nepal, India, Jemen, Jordanië, Syrië, Turkije en Roemenië. Ze maakten muziek voor ons, ze dansten en af en toe mochten ze een stukje met ons meerijden, op weg naar ons volgende project. Ze kregen natuurlijk ballonnen, schoolschriften, pennen, maar ook……een school met mooi school-meubilair en schoolboeken of een schoolbus, als die nodig was.
Ook dat heet geluk. Iets te kunnen betekenen voor de allerarmsten. Kijk naar die gezichten!
Kinderen uit het hoogst gelegen dorp op aarde (Rongbuk)
In slaap gevallen voor de kloosterdeur in Dege
Pelgrims in de Dege-vallei, ze hebben er hier al lopend en biddend al 1500 km op zitten op weg naar Lhasa
Onderweg in een wegrestaurant voor vrachtwagen-chauffeurs en pelgrims op weg naar Lhasa
Gebedsvlaggen in de sneeuw op één van de zeven 5000-plus passen (Cho La) op weg naar het Tibet-Basecamp, komend vanaf Chengdu. Het is een boeddhistisch gebruik om boven op de pas van de monnik gebedspapiertjes te kopen en in de lucht te gooien, helaas dwarrelen ze dan ook weer naar beneden, maar de geest van de boodschap vliegt naar boven en daar gaat het om
Lake Rawu: achter de besneeuwde toppen ligt mijn geliefde Bhutan
- Biodiversiteit op Madagaskar - 24 mei 2018
- Dwars door Pakistan - 21 april 2017
- Van Dubai naar Jemen - 23 maart 2017
