’s Avonds verschijnen overal op straat stalletjes en karretjes waar het eten vers wordt bereid. Ook bij de openluchtrestaurants, de zogenaamde hawker centers worden de tafels en stoelen tegen etenstijd uitgestald. In sommige straten zijn rij aan rij allerlei hawker centers te vinden waaruit de meest heerlijke geuren komen. De hygiëne staat in Maleisië op een zeer hoog peil en de controles door de overheid op naleving van de hygiëneregels zijn zeer streng, dus aanschuiven maar……….
Maar wat als je niet weet wat je moet kiezen? Dat je bang bent dat het eten te heet of te kruidig is naar je smaak. Of misschien ben je wel ergens allergisch voor. Dan komt de kleinschalige onderneming van Pauline en Mark in beeld. Pauline richtte twee jaar geleden Simply Enak op en Mark, die opgroeide in één van de beste voedselgebieden van Maleisië, Georgetown op Penang, kwam al snel in beeld van Simply Enak. Ze delen de passie voor lekker eten. De betekenis van “Enak” is heerlijk, dus dat zegt al genoeg.
Pauline en Mark willen hun gasten kennis laten maken met het “echte” eten van Maleisië en dat doen zij door het organiseren van diverse “foodtours”. Ze weten alles van eten en waar je dat het lekkerste kunt doen. Met een groepje dat maximaal uit tien personen bestaat houden ze op maat gemaakte “foodtours”. De arrangementen kunnen telefonisch of via e-mail gereserveerd worden. Een arrangement is inclusief gids en al het eten en drinken dat tijdens de “foodtour” wordt genuttigd.
Flavours of Malaysia – off the beaten track
De foodtour die wij gaan doen, Flavours of Malaysia – off the beaten track, wordt gehouden in Petaling Jaya, een voorstadje van Kuala Lumpur op 25 minuten reizen met de metro vanuit het centrum. We spreken af voor het Taman Bahagia metrostation van de Kelana Jayalijn. Voor deze gelegenheid is Syamimi met Mark meegekomen want Pauline is met vakantie. We stappen in een busje dat ons de rest van de avond naar de verschillende adresjes vervoert. Mark wil weten of er iemand is met een allergie, en of de voorkeur naar pittig of minder pittig uitgaat en of we van vis houden of juist niet. Als Mark hoort dat we bijna alles wel lusten en hoe pittig het mag, zijn weet hij genoeg en gaat de “tour” van start langs de Chinese, Maleisische en de Indiaase keukens.
De Chinese keuken
Bij het eerste adres bestelt Mark allerlei schotels waarvan we allemaal een hapje, of meer, kunnen proeven. Chee Cheong Fun, witte brokken wat gestoomde rijstvellen met garnalen blijken te zijn, zien er voor ons westerlingen vreemd uit. Het is een gerecht dat je zelf niet zo snel zou uitkiezen vanwege het vreemde uiterlijk, maar met een “foodgids” erbij die vertelt wat er in zit, blijken we een heerlijke schotel op tafel te hebben staan. Chee Cheong Fun eindigt altijd hoog in verkiezingen van “must eat hawker food”. Maar er is meer: Assam Laksa, een soep met noedels. Of Char Kway Teow, verse rijststicks, een soort deegvellen, gemaakt van een speciaal soort rijstmeel. Dit gerecht staat in Singapore bekend als een nationale favoriet. Verder komt er petai, oftewel stinky beans op tafel en Kai Lan; deze groente heeft nog het meeste weg van spinazie. 
Garnalen in allerlei variaties zijn er ook, bijvoorbeeld Hokkien mee (gebakken noedels met garnalen), en even later komt Mark terug met een kom terwijl hij een beetje mysterieus lacht. “Wat denk je dat er in zit?”, vraagt hij. Ik bekijk de vloeistof die er een beetje vreemd wittig uitziet. Als ik er aan ruik, denk ik knoflook te ruiken. Als ik tegen Mark zeg dat het knoflooksoep is, moet hij hartelijk lachen. Het soepje blijkt Frog Porridge te heten. Een soep waarin kikkerpootjes ronddrijven. Ik bedank vriendelijk voor de eer, maar mijn tafelgenote hapt dapper van het kikkerkluifje dat volgens haar naar kip smaakt.
De Maleisische keuken
Bij de volgende eetgelegenheid worden we hartelijk ontvangen. Omdat de mensen van Simply Enak de meeste restauranthouders persoonlijk kennen is de sfeer overal bijzonder losjes en vrolijk. Over en weer worden grapjes gemaakt. In dit hawker center wordt Maleisisch gekookt, waardoor we zeker weten dat er geen varkensvlees wordt gebruikt. We beginnen met een ossenstaartsoep en krijgen daarna een pakketje van bananenblad gevuld met rijst, gekookt ei en nog wat heerlijkheden, Nasi Lemak genaamd. Jammer genoeg kunnen we hier niet al te veel meer eten, want we moeten nog naar de wijk waar de Indiase keuken wordt gevolgd.
Maar we mogen niet weg alvorens nog een demonstratie “Teh Tarik schenken” hebben bijgewoond. Teh Tarik is een mengsel van sterke thee en gecondenseerde melk. Het wordt veel in Aziatische landen gedronken. De demonstratie, die meestal aan toeristen wordt gegeven, bestaat uit het uitschenken van de thee in een kopje van een zo’n hoog mogelijke afstand. Een soort theedouche, als het ware. We sluiten af met Leng Chee Khang, een zoet toetje met syroop, wat warm of koud gegeten kan worden.
De Indische keuken
We stappen hierna weer in het busje bij Mark en Syamimi en rijden naar de volgende locatie. Ik voel dat ik al een behoorlijke ondergrond in mijn maag heb zitten, maar ben toch nieuwsgierig naar de laatste, Indische keuken. In deze keuken staan uitsluitend mannen die luidruchtig en vrolijk met elkaar communiceren. Mark en Syamimi kiezen na overleg met ons weer een aantal schotels uit en leggen uitgebreid uit wat er allemaal in zit. De Soup Kambing is een heerlijke geitensoep. De obers krijgen het warme en knapperige naan (brood) bijna niet aangevoerd. Iets vergelijkbaars op tafel is Roti Canai. Wat is het toch gek dat als je helemaal volgegeten zit, dat heerlijke Indiase brood er nog steeds bij kan! Volgegeten en voldaan laten we ons aan het einde van de avond voor ons hotel afzetten.
- Ontdek het andere Friesland! - 22 juli 2020
- Radio Kootwijk: Kathedraal op de hei - 8 juni 2020
- Een sprookje, Oman - 1 maart 2015
