Originele publicatie: 29 juni 2017
Laatste update artikel: 22 mei 2020
Achter de dijk
Eindeloze akkers. Uitgestrekte graslanden. Een dijk kaarsrecht langs de horizon. Het lijkt alsof de wereld hier eindigt. Ik zie een kudde schapen achteloos grazen. Met zijn zwarte vacht valt één van de tientallen wollige beesten volledig uit de toon. Het beruchte zwarte schaap. Ik klim de dijk op om te zien of dit echt het einde is. Gelukkig ligt de Waddenzee in haar volle glorie verstopt achter de half geasfalteerde dijk. De contouren van Schiermonnikoog zijn duidelijk zichtbaar. Eigenlijk lijkt het eiland best dichtbij. Het is ook maar drie kwartier met de boot vanaf Lauwersoog. Of een pittige wandeling van meer dan vijf uur door het wad ploegen. Alleen voor de ervaren wadloper. Het uitzicht deze avond mag er in ieder geval zijn.
Het Lauwersmeer is een nationaal park
Het Groningse waddeneiland Schiermonnikoog is in verte zichtbaar
De Waddenzee staat bekend als een uniek natuurgebied
Slechts een enkeling begeeft zich langs de winderige dijk
Een kudde schapen graast op de dijk die eindigt bij de sluizen van Lauwersoog
Vakantiepark
Aan de Friese zijde van het Lauwersmeer ligt Esonstad, een recreatie vestingstadje gebouwd in Oudfriese stijl. Compleet met stadsmuur, haventje en ophaalbrug. En een zwembad. Binnen de stadsmuren voelt het dorps aan. Geen gevel is gelijk van de moderne woningen aan weerszijden van de straat. Het Landal park is een rustige uitvalsbasis om het noorden van Nederland eens te ontdekken. Meer info over Landal Esonstad.
Veel vakantieparken hebben bungalows, hier zijn het eengezinswoningen
Vanaf het park vaar je zo het Lauwersmeer op
Het uitzicht vanaf de dijk rondom het park is prachtig
Zeehonden
De sluizen van Lauwersoog markeren de binnenkomst in de provincie Groningen. ‘Vaak zie je hier gewoon zeehonden zwemmen’, vertelt een oudere dame met een grote rode hoed ongevraagd. Ik tuur de zee af. Niets te zien. ’Misschien te warm vandaag’, vervolgt ze. ‘Dan kun je beter naar Pieterburen gaan.’ Het zeehondencentrum heeft het dorp Pieterburen op de kaart gezet. Zieke, gewonde en moederloze zeehonden worden hier opgevangen en verzorgd. Om uiteindelijk in de Waddenzee weer te worden uitgezet. Het is een dik half uur rijden over het Groningse platteland waar de provincievlag meer dan eens fier in de mast wappert. Slingerend door kleine dorpjes met vermakelijke namen zoals Kleine Huisjes of Broek komt uiteindelijk Pieterburen in zicht. De parkeerplaats naast het zeehonden onderkomen neemt zeker een tiende deel van het dorp in beslag.
De weggetjes op het Groningse platteland zijn aardig landelijk
Stipt om 11.00 uur vindt de inspectie en voederronde plaats. Zeehonden die op de zogenaamde intensive care verblijven krijgen als eerst bezoek van een viertal mensen gehuld in steriele witte pakken. Zeehond Sjef vindt het allemaal best en laat zich de vis goed smaken. Tientallen mensen kijken vanachter het glas toe hoe hij de visjes verorbert. Buiten in een bassin zwemmen nog twee zeehonden die alweer aan de betere hand zijn. Een uurtje is genoeg om alles te zien. Zeehondjes op het Groningse platteland.
Na zijn onderzoek lust Sjef wel een visje
De zeehonden in het bassin zijn halverwege hun herstel
In de achtertuin van het zeehondencentrum zijn meerdere bassins
Hoogtepunt
Ook een leuke bestemming vanaf Esonstad is Leeuwarden. De Friese hoofdstad, die voor 2018 is uitgeroepen als culturele hoofdstad van Europa, ligt op een dik half uur rijden. Al eerder bezochten we Leeuwarden met haar bezienswaardigheden de scheve Oldenhove, het verrassende Blokhuispoort en de fraaie Prinsentuin. Ook hebben we al suppend vanaf het water de stad beleefd. De tweede zaterdag van de maand is de dag om een nog ontbrekend hoogtepunt te ervaren. En laat ik net die dag hebben uitgekozen. Die ene dag in de maand kan de beeldbepalende Achmea toren worden beklommen. Of beter gezegd bestegen. Met een aardig snelle lift bevind ik me in een paar seconden op een hoogte van meer dan 100 meter. Een panoramisch uitzicht over Leeuwarden ontvouwt zich als ik uitstap. Groningen is bij een heldere dag zichtbaar en ook Ameland wordt weleens waargenomen vanaf hier. Achter de stadsgrenzen domineren de graslanden met af en toe een plukje huisjes. Zo mooi kan het eigen land zijn.
De Achmea toren, met haar natuurstenen gevelplaten die jaren geleden naar beneden vielen
De bovenste etage geeft een 360 graden uitzicht over de stad
De grens van stad en land is duidelijk zichtbaar
- Vier tips voor de fraaie Vlaamse Westhoek - 2 augustus 2022
- Citytrip Aken - 3 juni 2022
- De mooiste marathon van Europa - 24 mei 2022
Liselore zegt:
Wat een mooi reisverslag! Ik ben er zelf nog nooit geweest, maar ik ga dit zeker onthouden.
Sybylle zegt:
Was je zomaar in ‘mijn’ stad! 🙂
Sybylle zegt:
Nog aardig om te vermelden: Leeuwarden is in 2018 Culturele Hoofdstad van Europa 🙂