Bingo
We steken vanuit Sangkhom naar de andere kant van de rivier, om het onbewoonde Laotiaanse eiland Don Klang Khon heen. Erachter leidt een steile oever naar een dorpje, een verzameling voornamelijk houten hutten bijna allemaal gelegen langs een zandpad dat verder landinwaarts wijst. Het sociale leven lijkt zich af te spelen langs de rivier.
Een aantal paviljoentjes, een simpel plankier en wat jeu de boules baantjes. Links zitten de vrouwen. Ze spelen bingo. In doorzichtige plastic zakken gelijmde vellen papier met nummers liggen op tafel. Erop kleine steentjes die uit een grote emmer worden gehaald. Zo kunnen de kaarten steeds hergebruikt worden. Een oude vrouw die het spel lijkt te runnen schudt moeizaam de bijna A4 formaat kaarten tussen de verschillende rondjes, nadat de steentjes in de emmer zijn teruggedaan en de winst is uitgekeerd. Er wordt om geld gespeeld, niet om staafmixers, citruspersen of bonnen voor een tuincentrum. Mensen hebben hier wat ze nodig hebben, al is dat wat schamel en geld is harder nodig dan spullen.
Jeu de boules en Beerlao
Al is het dinsdagochtend, het gevoel van weekend overheerst. Vrouwen spelen hun spel en de mannen zijn aan de andere kant van het stoffige dorp bezig met jeu de boules. Ertussen hangen wat mensen in hangmat of liggen op een plateautje. Een paar brommers staan voor het houten paviljoen dat het centrum van het sociale leven lijkt te zijn. Af en toe komt of gaat iemand in een landerig tempo. Een paar dozijn honden van allerlei afmetingen en leeftijden, kinderen, wat jonge katjes en een paar kippen, scharrelen rond of liggen lui in de schaduw.
De bootsman koopt een klein plastic zakje gevuld met kleine visjes. We drinken een biertje, mijn eerste Beerlao van het jaar. Op de één of andere manier lijkt het niet raar om elf uur in de ochtend bij een ongetwijfeld illegaal bezoek aan Laos. Dit dorp, waar niemand iets te doen lijkt te hebben, voelt los van de buitenwereld of in ieder geval mijn buitenwereld het voelt alsof ik midden in een toneelstuk zit. Al ben ik in werkelijkheid natuurlijk een stille observator die door gebrek aan contact -niemand spreekt Engels- wat op de achtergrond staat.
Het simpele zijn
Ergens vandaan verschijnen plastic stoeltjes zodat we kunnen gaan zitten. De Laotianen zitten op de grond of leunen ergens tegenaan. Ik observeer in stilte verder, de bootsman praat met zijn bekenden. Het relaxte stadje Sangkhom aan de overkant lijkt ineens een bruisende metropool waar iedereen ergens naar toe moet of bezig is. De dag ervoor ben ik op weg naar grotten en watervallen, die de grote attracties van dit gebied zijn, door kleine dorpen aan de Thaise kant gereden. Ook daar weinig activiteit. Vrouwen runnen de langs de weg gelegen winkeltjes en mannen zijn hier en daar dingen aan het repareren. Jonge mannen zie je er niet, die zijn waarschijnlijk aan het werk. Hier, in dit dorp in Laos lijkt, overheerst het zijn niet het doen. Landelijkheid is overgegaan in landerigheid en men lijkt hier voornamelijk in het moment te leven.
Sangkhom
- Een boottochtje over de Mekong is een absolute aanrader als je Sangkhom aandoet. Sangkhom op zelf is een relaxed dorp aan de Thaise kant van de Mekong, enkele uren rijden vanaf Nong Khai.
- In Sangkhom is het Buoy Guesthouse absoluut de place to be. Sfeervolle simpele bungalowtjes aan de Mekong en de opgewekte Mrs Yoy.
- Je kunt verder een brommer huren en de sites in een dag bezoeken. Grotten, watervallen, een fraai vergezicht en een paar aardige tempels.
Ook op zoek naar een bijzondere lokale ervaring in Thailand? Lokale specialist Henk helpt je graag.
- Beieren anders: Augsburg en Regensburg - 11 januari 2024
- Pyrénées-Orientales: Mountainbiken in de Albères - 5 oktober 2023
- De Carian Way: erfgoed in Turkije - 23 augustus 2023