Een dagje Bamberg: van hoogte- naar dieptepunt

Bamberg ligt in de Duitse deelstaat Beieren, niet ver van Neurenberg. Wij waren er één dag, voor ons precies genoeg om de prachtige historische binnenstad op ons gemak te verkennen. Al hadden we het laatste anderhalf uur waarschijnlijk beter kunnen besteden…

Zondagochtend, het is rustig op straat. Veel winkels zijn dicht, horecagelegenheden beginnen net de deuren te openen. “Schlenkerla Rauchbier!” roept mijn vriendin, terwijl ik onze zoon achterna ren over de kinderkopjes van een verder bijna verlaten straat in het oude centrum van Bamberg. Ze wijst op een bord voor de ingang naar een binnenplaats. “Dat is typisch iets uit Bamberg,” zegt ze. Ik kijk op mijn telefoon: 10 uur ’s ochtends, een acceptabele tijd voor het eerste biertje van de dag… Frühschoppen noemen ze dat hier.

Biergarten in Bamberg, Duitsland

Daar moeten we zijn

We nemen plaats aan een van de houten tafels. Een serveerster zet op ons verzoek twee halveliterglazen Schlenkerla Rauchbier voor ons neer. Terwijl ik een van de glazen naar mijn mond breng, ruikt het ineens alsof er ergens een fikkie wordt gestookt. Ik zet het glas neer om te achterhalen waar die rokerige geur vandaan komt, maar die is dan plots verdwenen. Nogmaals til ik mijn glas op en verdomd, daar is die geur weer. Het doet me denken aan gerookte spek. Pas dan realiseer ik me dat de geur uit het glas komt. Een fractie van een seconde later valt het kwartje: Rauchbier, gerookt bier… heb ik dus zojuist besteld. Ik neem een slok: het smaakt exact zoals het ruikt. Het voelt alsof ik een flinke maaltijd nuttig.

Het historische centrum van Bamberg

Als we van de binnenplaats weer de straat oplopen, is er ineens een hele andere dynamiek. Hoe lang hebben we daar gezeten? De straten zijn vol toeristen, overal hebben toeristenwinkels hun spullen uitgestald op straat. In de vroege ochtend was het nog niet te merken, maar Bamberg blijkt ineens hartstikke toeristisch te zijn. Het gekke is: de hele dag kom ik geen enkele andere Nederlander tegen. Terwijl mijn landgenoten toch eigenlijk altijd overal te vinden zijn. Ik moet bekennen: ik kende Bamberg ook niet. En aan wie ik het ook vraag thuis, niemand heeft er ooit van gehoord. Vreemd, want het is zeker de moeite waard!

Bamberg, gelegen op zeven heuvels, kent de grootste bewaard gebleven historische binnenstad van Duitsland. Om die reden staat het op de UNESCO Werelderfgoedlijst. Het centrum staat vol met charmante vakwerkhuizen, kerken en superoude gebouwen zoals de Bamberger Dom uit 1237. Dit geeft je een beetje het gevoel in de middeleeuwen rond te lopen. Tenminste, als je al die toeristenwinkels en dergelijke even negeert.

De Bamberger Dom

De Bamberger Dom

Wij slenteren wat rond door het centrum, bezoeken het Altes Rathaus midden op een brug en de Alte Hofhaltung iets verderop. We lunchen naast het klooster op de Michaelsberg. Vanaf hier hebben we een geweldig uitzicht over de stad. En dan vooral over de rivier Regnitz met aan de oever het zogenaamde Klein-Venedig: een voormalig vissersdorpje met schilderachtig mooie en kleurrijke huisjes, bijna hangend over het water. Je kunt daarnaast op de boot stappen voor een tochtje over de rivier. Het is warm. Zo’n boottocht klinkt niet verkeerd. Laten we dat doen…

Alte Hofhaltung in Bamberg

Alte Hofhaltung

Uitzicht op Bamberg vanaf de Michaelsberg

Uitzicht vanaf de Michaelsberg

Uitzicht vanaf de Michaelsberg in Bamberg

En het uitzicht naar de andere kant

Boottocht over de Regnitz

De eerste vijf minuten zijn mooi. We krijgen de huizen in Klein-Venedig van erg dichtbij te zien. De mensen op de steigers en balkonnetjes kijken verveeld naar de zoveelste boot toeristen van die dag, maar zwaaien vrolijk terug als ze onze kinderen zien zwaaien. Goed dat we die bij ons hebben. Maakt het leven een stuk aangenamer.

Als we Klein-Venedig voorbij zijn, is er niets meer te zien dan bomen en vies water. Ik vind er niet veel aan, maar de kinderen zijn onder de indruk. Vooral wanneer we in een sluis terechtkomen en afdalen naar het absolute dieptepunt van onze dag.

We varen Bamberg uit, richting een oude haven. Het is goed dat ze het erbij zeggen, anders had ik nauwelijks een haven herkend in de betonblokken langs het water. Een bejaard Duits echtpaar naast ons in de boot zit luid te klagen over onze kinderen, die de hele tijd zo veel praten en lachen. Daarmee verstoren ze blijkbaar het rustige boottochtje waarop de Duitsers zich zo hadden verheugd.

Mijn vriendin en ik vertellen de kinderen over boten, sluizen en havens. De kinderen blijven meer vragen stellen. Wij blijven antwoorden. Tachtig minuten lang varen we zo over de Regnitz. Tachtig minuten waarin het echtpaar naast ons steeds chagrijniger wordt en ons hardop vervloekt om het feit dat wij onze kinderen niet het zwijgen opleggen. De laatste vijf minuten langs Klein-Venedig zijn weer mooi, al is het maar om het vooruitzicht dat we die boot af kunnen.

Klein-Venedig in Bamberg

Klein-Venedig, een van de mooiste stukjes Bamberg

Rauchbier uit Bamberg

Ik vond er niks aan, die boottocht. De Duitsers naast ons hebben dankzij ons een rottijd gehad. Maar als ik naar onze kinderen kijk, dan is het die tachtig minuten toch meer dan waard geweest. Ik besluit een voorbeeld aan hen te nemen en probeer het mooie van de dingen om ons heen te zien. Dan schiet me dat Rauchbier van vanochtend te binnen. Bier dat smaakt naar gerookte spek. Ik ren snel een winkel binnen om een klein fust ervan te kopen. Voor mijn schoonvader.

Met een glimlach verlaat ik Bamberg.

Jelle
Laatste berichten van Jelle (alles zien)

Vragen? Suggesties? Of jouw reishonger delen?

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Je mag alleen HTML tags en attributen gebruiken:

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>