Toch ben ik samen met mijn collega-vrijwilligers met Auntie J. op stap gegaan in het township waar ze woont, KwaMakhutha. Ons project ligt aan de rand van het township, op een heuvel. We kijken uit op de huisjes, en horen ‘s avonds altijd muziek uit het township komen. Auntie J. is een goede vriendin en kind aan huis op ons project. Voor ons dus een buitenkans om een dag bij haar op bezoek te gaan. We zijn met z’n drieën, en onze enige bagage is één kleine camera. Verder moeten we alles thuis laten.
Groen en heuvelachtig
Ik had me het township heel krap voorgesteld, met alle huisjes dicht op elkaar. KwaMakhutha is echter een vrij grote township, met veel groen en riviertjes. Op de heuvels zijn de huisjes wel dicht opeen gepropt, maar in de dalen liggen ze heel verspreid. KwaMakhutha is een relatief rijke township, maar ook hier zijn de huisjes klein en de voorzieningen minimaal. De regering heeft een aantal nieuwe (stenen) huisjes laten neerzetten om de township op te knappen.
Auntie J. heeft zo’n huisje. Het bestaat uit een kleine woonkamer, en twee kleine slaapkamers. Daarnaast heeft ze haar oude en tamelijk gammele huisje nog, waar de keuken is, en nog een slaapkamertje. De wc is een buitenhuisje, zo’n twintig meter verderop. Je spoelt ‘m door met zand. Een kraantje met een tuinslang doet dienst als wasmachine en douche, en voorziet de familie ook van drinkwater. Het wordt me niet geheel duidelijk met hoeveel mensen auntie J. hier woont. Er staan zeker meer dan vijf bedden, en er loopt de hele dag familie in en uit.
En we eten koeienmaag
We beginnen ons bezoek met een koud drankje, omdat het zo warm is. Auntie J. serveert liever thee, maar zelfs zij vindt het daar vandaag ‘too much hot’ voor. We krijgen ook wat ze een ‘oliebol’ noemt (en daar smaakt het inderdaad een beetje naar), met polony erop. Polony is een worst in een enge roze kleur, waar alle kinderen hier dol op zijn. Het geheel vult behoorlijk.
Terwijl we de oliebol oppeuzelen, laat Auntie J. vast lekkerbekkend zien wat we met de lunch gaan eten. In een grote afwasteil ligt iets vlezigs. Wit aan de binnenkant, zwart en sponzig aan de buitenkant. Het ruikt niet naar bloemetjes en ook niet naar biefstuk. Auntie J. en één van haar dochters beginnen enthousiast het vlees te snijden en vertellen dat het ‘the inside of a cow’ is. Later komen we erachter dat het koeienmaag is. Onder Zulu’s een ware delicatesse. Wij beginnen een beetje zenuwachtig te worden voor de lunch.
De paden op, de lanen in
Maar zover is het nog niet: het vlees moet nog zeker 2 á 3 uur koken, en wij gaan met Auntie J.’s dochter door KwaMakhutha wandelen. In mum van tijd lopen er zo’n 15 kinderen achter ons aan. We zijn een grote bezienswaardigheid, met die rare witte huid, en dat gekke platte en lichte haar. Iedereen wil knuffelen en ons haar doen. Auntie J.’s dochter is geen professionele gids, veel uitleg geven vindt ze niet nodig. Maar ze leidt ons door alle paadjes, en wij vragen honderduit.
Het is heel gezellig met alle kinderen, die onderweg nog even een duik in een riviertje nemen, maar ik voel me ook erg afhankelijk van onze nieuwe auntie. Ik heb inmiddels geen idee meer waar we zijn, en weet dat we hier zonder haar echt niet kunnen rondlopen. De mensen met wie zij een babbeltje maakt, zijn tegen ons ook vrolijk en vriendelijk. Maar de mensen met wie zij niet praat, zeggen ook niets tegen ons, en kijken ons wantrouwig aan. Ik voel me behoorlijk wit.
Als we weer dichterbij Auntie J.’s huis komen, ruiken we een weeïge geur. Onze lunch.
Eerst zingen en dansen
De lunch moet nog even doorpruttelen, en wij gaan eerst iets anders doen. Alle kinderen verzamelen zich in de woonkamer, die al snel heel vol en warm wordt. Een omgekeerde emmer en een stuk hout doen dienst als trommel, en de kinderen heffen een lied aan. En ze beginnen te dansen. Heel snel. Heel soepel. Niemand danst uit de maat. Kinderen van nog geen 3 jaar oud zijn hier soepeler en ritmischer dan ik ooit van mijn leven zal worden. Hierin vergis ik me lelijk op het moment dat ook wij op de dansvloer uitgenodigd worden. Ik denk namelijk dat ik er goed aan doe te dansen met een 3-jarig meisje dat ik al van de daycare ken. Mijn redenatie: als ik met een ukje dans, valt het allemaal niet zo op dat ik eigenlijk Houten Klazien heet.
Dat had ik dus mooi mis. Dit kleine hummeltje danst precies in de maat en zwiept haar benen moeiteloos in haar nek. Wij steken er nogal houterig bij af. Maar het maakt niks uit: het plezier van de kinderen werkt aanstekelijk, en we zijn zeer onder de indruk van hun dans. De kinderen op hun beurt lachen zich een ongeluk om ons gestuntel. Iedereen blij.
Lunchtijd
Het is nu toch echt tijd geworden om te lunchen. De koeienmaag wordt geserveerd met kool en aardappel. Heel schattig informeert Auntie J. of we wel kool eten…. Hm, ja, kool op zich wel…We hebben al aangegeven dat wij Hollanders maar bescheiden porties eten bij de lunch, maar dat vindt Auntie onzin. We krijgen gewoon een stevige Zuid-Afrikaanse portie.
Wij zijn natuurlijk alle drie opgevoed met het idee ‘alles proberen’, dus dapper beginnen we aan de koeienmaag. De look&feel van het vlees nodigt niet heel erg uit tot eten, maar de smaak valt nog mee. Het smaakt wat weeïg en het voelt aan alsof je een spons eet. Ik eet het meeste op, maar kan niet zeggen dat ik het een delicatesse vind. Dat is overigens geen probleem, want wat er overblijft, eten de kinderen met liefde op.
Terug naar huis
Kappertje spelen met dat idiote haar van ons verveelt nooit, dus na de lunch meten de kinderen ons weer een nieuw kapsel aan. En nog een nieuw kapsel, en nog een. We zingen liedjes en doen gekke dansjes. Deze kinderen hebben zo goed als geen speelgoed, maar hun pret is er niet minder om, en de onze ook niet.
Aan het eind van de middag loopt de dochter van Auntie J. weer met ons mee naar ons eigen huis bij Palm Tree. Vanavond luisteren we weer naar de muziek van KwaMakhutha vanuit onze eigen tuin.
Tekst en foto’s: Fem Eggers
Wil jij ook op reis naar Zuid-Afrika?
Check onze speciaal geselecteerde reizen naar Zuid-Afrika in de reisshop.
Zuid-Afrika Off Beat
Kaapse pracht in Zuid-Afrika
Avontuurlijk Zuid-Afrika
Zuid-Afrika zonder grenzen
Zuid-Afrika experience
Go Zuid-Afrika
- 5x waarom je naar Zuid-Finland wil deze zomer - 21 maart 2024
- 10 hoogtepunten van Ibiza per huurauto - 20 maart 2024
- Bikinitrends voor 2024 - 19 maart 2024
