Een ecovrijwilliger?

3 september 2012
Nieuw-Zeeland, Reisverhalen
3
, , ,

Mijn vrienden zouden mij niet als ideale ecovrijwilliger omschrijven. Ik doe erg mijn best, maar elke plant die ik cadeau krijg, verliest binnen het uur de wil om te leven. Ik heb geen groene vingers. Daar komt nog bij dat ik ook niet zo dol ben op vieze nagels en beestjes in mijn haar.

Kuaka is the Maori name for the Godwit, a bird that travels between Alaska and our location here in the Bay of Plenty of New Zealand every year. The Godwit come to New Zealand to replenish and revitalize themselves before their long journey back to the northern hemisphere. In Maori culture, birds are considered to carry knowledge, and this bird is believed to be a bringer of positive messages.

Dus misschien is het niet zo gek dat mijn vrienden zich een beetje zorgen begonnen te maken over mijn geestelijke gezondheid en de bomen van Nieuw-Zeeland, toen ik vertelde dat ik een week lang met Kuaka bomen zou gaan planten.

Wat bracht mij tot dit plan? Dat vroeg ik me ook af toen ik op mijn eerste dag vast kwam te zitten in een bessenstruik. Ik wist het al snel weer: ik wilde meer doen dan alleen rondreizen, en ik wilde meer van de bomen en planten kunnen zeggen dan “Ja, groen, met van die takjes enzo. Heel mooi.” Ik geef toe dat ik ook best voor me zag hoe ik, erudiet als een David Attenborough, aan mijn vrienden zou uitleggen hoe het nu eigenlijk zit, met de native trees van Nieuw-Zeeland.

After experiencing a Kuaka New Zealand program we trust that, like the Godwit, you will return home nourished, fulfilled and inspired with an appreciation of New Zealand’s people, land, and sustainable practices

De native trees van Nieuw-Zeeland

Dit vrijwilligersproject was voor mij best een experiment. Dat heel goed heeft uitgepakt: onverwacht werd deze week één van de gaafste dingen die ik in Nieuw-Zeeland heb gedaan. Ik heb Manukabomen opgemeten in Sanctuary Park, waarvoor ik op mijn knieën in de blubber lag, met bessenstruiken in mijn haar. Ik heb heel veel kleine Flax en Karamu gepot, en ze hebben mijn niet-groene vingers allemaal overleefd. Ik heb in een beekje in McLaren Falls Park insecten staan opvissen om onderzoek te doen naar de zuurstofgraad in het beekje, en ik heb kokkels uitgegraven om de lokale kokkelpopulatie te meten. Ik heb gewandeld in de Kaimai Ranges, heb Mt. Maunganui beklommen en geleerd hoe de Maori verbonden zijn met de bomen en planten. Ik heb zelfs geleerd Flax te weven.

Ik vond het geweldig. Na een paar uur kon het me niet meer schelen dat takjes en beestjes niet alleen in mijn haar zaten, maar ook in mijn ondergoed. Het potten van Flax en Karamu bleek een haast meditatieve bezigheid. Ik heb geleerd, en nieuwe vrienden gemaakt, en ik wil zeker terug naar Kuaka.

Doug, de eigenaar van Kuaka, maakte een foto van me terwijl ik Flax aan het potten was. “You look so happy”, zei hij. En dat was ik ook.

Tekst en foto’s: Fem Eggers

Dionne
Laatste berichten van Dionne (alles zien)

Gerelateerde Berichten

3 thoughts on “Een ecovrijwilliger?”

  2. Pingback: Fems portfolio » Gastblogs

Vragen? Suggesties? Of jouw reishonger delen?

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Je mag alleen HTML tags en attributen gebruiken:

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>