De ontvangst van de Koningin van Sheba door Koning Salomo is vaak geschilderd. Hier door Giovanni Demin (1789-1859)
Nog steeds vind je in de suq in Jemen veel heerlijk geurende mirre. Ik heb daarvan voor de rest van mijn leven voldoende ingeslagen om af en toe mijn gasten thuis te plezieren met een lekker geurtje op de hete kolen. In deze blog gaan we via Oman op weg naar Jemen.
Relaxen in Dubai
Na verscheping van onze Land Rovers van Mumbai naar Dubai worden de auto’s eerst een week lang zeer goed onder handen genomen in een enorme garage in deze supermoderne stad met talloze overdekte airco-winkelcentra. In de garage staan naast onze 12 auto’s ook nog een slordige veertig nieuwe Ferrari’s, Maserati’s, Lotussen, Range Rovers en wat ander mooi spul. We kijken onze ogen uit. Dat is even wennen na India!
De hele groep bij de Land Rover garage in Dubai. Bram (in zwarte pij) gidst ons door Arabia. Eerst een weekje vakantie terwijl de auto’s worden gerepareerd
Wat olie kan doen met een dorre woestijn, een gloeiend hete zandbak met hier en daar een oase, een emiraat van kamelendrijvers en handelaren aan de Zijderoute. Overdag is het er 46 graden en ‘s nachts koelt het af tot 38 graden. En het kan nog gekker. De Arabische sjeiks hebben hier een enorme overdekte skipiste gebouwd met echte sneeuw en echte pinguïns uit Antarctica, waarmee je ook nog een ‘selfie’ mag maken.
Wim (team 13) heeft even vrij, tijd voor een foto
We overnachten in een luxueus bijna geheel leegstaand resort, zo’n 20 kilometer buiten Dubai, door de loeihete zandbak. Dit resort heet “The Green Community”! En inderdaad, een Nepalese tuinman besproeit het gras rond het zwembad dagelijks zo’n zes keer succesvol met zijn gietertje. Vanuit de woonkamer kijk ik uit over de onwerkelijk groene binnentuin met royaal zwembad. Een bevriende baggeraar, zelf op vakantie in Nederland, heeft hier in de ‘community’ (toegang met pasje en code) naast een ruime splinternieuwe woning ook nog de beschikking over dit zwembad, een sauna en een luxe gym. Hij heeft een gereserveerde P-plaats voor ons geregeld. Nergens voor nodig, er is op de tuinwerkers, poetsers en boeners na bijna niemand. In de sportschool roei ik elke dag op precies dezelfde Concept II-roeimachine als thuis, dus ook hier martel ik mij met mijn 7 kilometer roeien in 30 minuten. Het kost me moeite, maar het lukt, dankzij de airco. En elke morgen neem ik na het roeien als beloning voor mijn inspanningen een heerlijk verfrissende duik in het zwembad. De rest van de dag ga ik relaxen in ons airco-huis met TV (Olympische Spelen!), tien dagen lang, als een echte sjeik, met luxe sigaar, gekocht in het airco-shopping centre Dubai.
Na de hectiek van India en inmiddels 90 dagen onderweg was ik toe aan zo’n relax-vakantie. Ik sla aandachtig de werkzaamheden van de Nepalese tuinman met gieter gaande, elke uur hetzelfde rondje. Eén keer per week wordt het gras geknipt in de bloedhitte door een knip-ploeg uit India. De mannen hebben allemaal een heggeschaar bij zich. Ons resort heet tenslotte niet voor niets “Green” Community.
De sjeiks
Sjeiks maken geen vieze handen. Ze dromen ervan hun boot in de eigen haven aan te leggen, om vervolgens via het palmen-strand naar hun eigen paleisje te lopen. En we hebben hier naast de baggeraars ook heel wat zeer luxe boten gezien, “made in Holland”.
Zwemmen en snorkelen in het veel te warme zeewater (30 graden) bleek zeer gevaarlijk, want de kinderen van de sjeiks vermaken zich op zee met hun razendsnelle waterscooters, de iPod in het rubberpak en de headset ingebouwd in de helm, met keiharde muziek. Een onwennig snorkelende en spartelende bejaarde (water in het pijpje) zie je dan gauw over het hoofd.
Het botenhuis van de sjeik
We zijn ook nog op bezoek geweest bij het botenhuis van de almachtige stokoude sjeik Zayed sr, de eerste president van de Verenigde Arabische Emiraten. Zijn zoon is hem inmiddels opgevolgd. Zayed was ooit een gewone woestijnnomade en kamelendrijver tot er olie werd gevonden. Hij is beslist uit het goede hout gesneden! Hij financierde uit de olie-inkomsten irrigatiewerken in het straatarme en deels ook zeer droge Jemen en zorgde samen met het bedrijf van Saudi Bin Laden (de vader van Osama) voor een verbetering van de infrastructuur van het olie-arme Jemen. Hoe we daar zo terecht kwamen?
Je gelooft het niet maar de kapitein van zijn vloot is Maarten. Hij zeilde de wereld rond, dertig jaar geleden en is gebleven bij de sjeik toen die hem vroeg als kapitein voor zijn boten. Wat weet een kamelendrijver tenslotte van varen op zee, daar heb je Nederlanders voor, al eeuwen!
Maarten reist met ons mee als begeleider door de VAE en Oman, samen met zijn vriend Bram (Ibrahim), ook een Nederlander en al meer dan dertig jaar vertoevend in Jemen. Bram zal ons gidsen in Jemen, hij spreekt vloeiend Arabisch en kleedt zich, evenals Maarten, ook traditioneel. Het blijkt voor ons een gouden koppel te zijn omdat vele deuren worden geopend en gesprekken met de locals mogelijk zijn.
Naar de hoofdstad van Dhofar (Shalalah) aan de kust van Oman, hier valt af en toe wat regen
Dwars door Oman
Na deze weldadige korte vakantie is het weer hard werken geblazen. We kiezen voor een route door het binnenland (alleen voor 4WD) en dwars door Oman naar Jemen, afwisselend off road en mooi asfalt. Bij “Turtle Beach” verblijven we een nacht om de zeeschildpadden aan de kust te observeren.
Turtle Beach Oman
Team 13 voltallig bij Turtle Beach Oman
Turtle Beach Oman
Ook in Salalah, de hoofdstad van de provincie Dhofar, verblijven we een dag aan de kust om uit te rusten en ons met de papieren voor te bereiden op de grensovergang. De ritten zijn lang en bijzonder zwaar en we hebben onderweg veel autopech en dus oponthoud. Ons “Team 13” verricht als ‘technisch en cultureel team’ hulp aan de achterblijvers met pech. Wim en Brent maken overuren. Daarnaast maken zandstormen sommige wegen onbegaanbaar. Na acht zware dagen en 2500 kilometer verder bereiken we eindelijk de grens met Jemen.
Bij de grens wordt een deel van de begeleidingsgroep voor de tocht door de woestijn in Jemen geformeerd door Ibrahim/Bram en Maarten. We maken o.a. kennis met Mohammed, Hamed en stamhoofd Mubarak
De grens met Jemen
Jemen, al eeuwen in oorlog met zichzelf en de buren, is eigenlijk helemaal geen land. Elke wadi (rivierbedding) heeft zijn eigen stam, bestaande uit diverse clans die een strategische alliantie zijn aangegaan, met clan-hoofden en een stamhoofd. Ook de koningin van Sheba komt volgens overlevering uit dit gebied (Ma’rib). Jemen is een verzameling oeroude koninkrijken en lang niet alle stamhoofden erkennen het centrale gezag, ook nu nog niet en dat zal later blijken tijdens deze reis.
De uitgegraven resten en enkele monolithische zuilen van de ruim 3000 jaar oude Awwam “tempel van de maan”, nabij Ma’rib (Jemen)
Bij deze grensovergang passeerden per uur meer kamelen geheel zelfstandig en zonder papieren dan toeristen per jaar. Dat zijn er namelijk gemiddeld drie (in een taxi). Wij waren dan ook de eerste westerse groep in de geschiedenis van Jemen die per eigen auto het land bij deze grens binnenreed, dat hadden Bram en Maarten zo geregeld, op hoop van zegen. En dat is gelukt, dankzij hun ervaring in beide landen en het vloeiend spreken van de taal.
Het grote probleem is wel dat op deze plek aan Jemenitische zijde nog helemaal geen weg door het gebergte is aangelegd, vanwege grensgeschillen met Oman en machtige buur Saudi-Arabië. Het onherbergzame bergachtige gebied laat alleen sterke 4WD’s toe. Vele uren moest in twee-laag gereden worden. Een enkeling vertrouwde mij zelfs toe ‘s nachts te hebben gedroomd van prachtig asfalt na de zware rit.
Hoewel, van dromen kwam ook weer weinig terecht door de woekerende zandstormen en gingen deze woestijnwinden soms een beetje liggen, dan was er altijd nog wel een giftige schorpioen, die even kwam buurten in je tentje. Vandaar het slaaptekort bij velen.
Grote roerganger Ibrahim
Het zal in 1962 geweest zijn. Dominee Zelle kwam naar Groningen en preekte in de Westerkerk. Onder de op zijn faam afkomende kerkgangers bevond ik mij als kleine jongen. Alle dames droegen stemmige hoedjes die het opgeknoopte haar bedekten en de heren liepen in het zwart met grijze hoed. Dominee Zelle genoot grote faam. Op zijn racefiets kwam hij ergens uit Friesland op de vroege zondagmorgen naar Groningen, zijn zwarte toga reeds aan. Zijn woeste bos haren en zijn markante kop zal ik nooit vergeten, hij preekte hel en verdoemenis. Zijn ogen priemden door de uitpuilende kerk vanaf de preekstoel, zijn stem was zwaar aangezet en wee je gebeente als je in slaap viel tijdens zijn bulderpreek!
Dominee Zelle was legendarisch, er is een theatervoorstelling en film over zijn kleurrijke leven gemaakt
Er werd gefluisterd dat hij een onecht kind was van Maria Zelle (afkomstig uit Leeuwarden), beter bekend als Mata Hari. Zij had triomfen gevierd in het nachtleven van Parijs. Als kind kreeg ik al rode oortjes bij het zien van de pikante foto’s, die van haar heimelijk in omloop waren. Deze dochter van het Friese platteland had kennelijk stiekem gevreeën met een onbekende, ongetwijfeld steenrijke, bon-vivant en met de vrucht van deze zonde zat ik nu oog in oog in de Westerkerk, mijn gedachten waren bij de Moulin Rouge (Parijs) en in elk geval niet bij het Woord van God.
Aan dit beeld moest ik terugdenken aan de rand van het zwembad zonder water in Al Qhaida. Onze reisbegeleider Ibrahim, gekleed in zwarte toga, toog de trappen op naar het zwembad en begon om stipt negen uur met zijn preek. Om vijf over negen schoven stilletjes enkele laatkomers aan om het dagprogramma te vernemen, hen werd enkel een priemende blik waardig gegund, Ibrahim ging gewoon door met zijn programma voor morgen: “morgenvroeg dus om vier uur op, tenten afbreken en om vijf uur rijden!”. Hij had de zwaarte van dit traject veel te optimistisch ingeschat en als we geen “inhaalslag” zouden maken kwam het overvolle programma in Jemen in groot gevaar.
Er klonk geen protest, niemand van de laatkomers vroeg of het medegedeelde nog even herhaald kon worden. Ibrahim signaleerde tenslotte feilloos de afwezigen bij deze meeting. Om precies kwart over negen verliet hij met gezwinde spoed het zwembad onder het uitspreken van de woorden: “over vijf minuten gaan we rijden”. Slechts een enkele diepe zucht was hoorbaar.
De hele groep loopt zwijgend, het hoofd gebogen, braaf achter grote roerganger Ibrahim aan. De uitstraling van zijn zwarte toga wordt nog versterkt door de over de pij gedragen brede leren “Harley Davidson”-riem, waaraan achteloos leren tasjes voor het opbergen van telefoon, pistool en patronen bungelen.
Ibrahim: “Over vijf minuten gaan we rijden”
Af en toe piept zo’n tasje en dan wordt in het Arabisch iets voor ons volkomen onduidelijks in het mobieltje gezegd. Ibrahim heeft de wind eronder binnen de groep. Hij wordt bijgestaan door een driemanschap, de gezellige dikzak Mohammed, de jonge godenzoon Hamed en de als Arabier geklede kapitein Maarten, die dit gedeelte door Jemen graag wil meemaken, ook voor hem is dit nieuw.
Het avontuur in Jemen kan beginnen!
De altijd behulpzame jonge godenzoon Hamed
- Biodiversiteit op Madagaskar - 24 mei 2018
- Dwars door Pakistan - 21 april 2017
- Van Dubai naar Jemen - 23 maart 2017
