Waanzinnig Botswana, zo omschrijf ik het land waar ik tien onvergetelijke dagen heb doorgebracht. Ik heb het land ontdekt vanuit de auto, te voet, vanuit de boot en van boven tijdens een tocht in een klein vliegtuig. Alle vier de manieren hebben een steentje bijgedragen aan een kick, aan angst met een dosis adrenaline en aan een groot gevoel van respect voor de dieren. Waanzinnig van schoonheid is Botswana en vooral de bereikbaarheid van deze schoonheid.
In Botswana stond ik oog in oog met olifanten en nijlpaarden, zonder omringd te zijn door hekken of massa’s toeristen. Dit levert mij naast de eeuwige herinnering ook mooie verhalen op. Ik houd van de vrijheid om zelf te kunnen bepalen hoe ik mijn dagen indeel, hier kon dat perfect. Mocht je twijfelen of Botswana zelfstandig te bereizen is met een auto: yes, it is! Ik hoop niet dat dit land overspoelt raakt door massatoerisme, maar dit pareltje is te mooi om niet te delen met jullie reishongerige mede-avonturiers.
1/10: Maun, toegang tot de Okavango Delta van Botswana
Vanuit Namibië kom ik aan in Botswana, waar er met borden wordt gewaarschuwd voor wild en vee. Langs de hoofdweg lopen hier olifanten. Juist, geen koeien in de wei zoals in Nederland maar olifanten langs de weg. Begint het woord waanzinnig al betekenis te krijgen? Ik start in Maun, waar ik met mijn drankje neerstrijk in een hangmat langs de Okavango River. Maun ligt centraal en is het startpunt van je Mokorotour door de Delta en het startpunt van een vliegtocht boven de Delta. Beide zijn aan te raden. Wat mij betreft is de Okavango Delta een must-see en hier op Reishonger vind je een medestander! En weet je wat je daar kunt doen? Slapen! En dan bedoel ik niet op mijn huidige camping in Maun. Nee, je eigen kampeerspullen meenemen en samen met een gids slapen onder de sterren, zonder voorzieningen. Eerlijk is eerlijk, ik ben niet direct enthousiast vanwege de enorme hoeveelheid olifanten, krokodillen en nijlpaarden. Sterker nog, ik vind het doodeng maar wil mijn reismaatje niet teleurstellen. Ik ben overgehaald, want ergens roept het avontuur en er gaan gelukkig meer mensen. Een groepje mensen in de avond rondom een kampvuur stemt mij gerust.
2/10: Slapen in de bush bush
Vanuit Maun word je met een elektrische boot naar het startpunt gebracht. Hier stap je in de mokoro van een gids die hier is geboren en getogen. De mokoro is diep, dus je zit laag. Terwijl wij ons installeren horen we dat wij als enige met Ruben meegaan. Dus mijn reismaat, Ruben en ik. Een eigen tentje heeft Ruben niet, dat gaat hij nog proberen te regelen. Normaal heeft Ruben een andere baan, hij is liever metselaar, want dag in en dag uit werken tussen de nijlpaarden vindt hij zelf gevaarlijk. Maar ik ga er vanuit dat deze jongen weet wat hij doet. Hij is hier opgegroeid en ik besluit vol vertrouwen mee te gaan. Ik zit nog niet comfortabel, want ik ben angstig voor die krokodillen en nijlpaarden in zo’n kleine diepe mokoro. En dat komt deels door mijn gids. Mijn gids Ruben is vriendelijk, maar vooral eerlijk. Misschien iets té eerlijk. Zo hoor ik, terwijl ik Ruben net ken, dat zijn neef is opgegeten door een nijlpaard. De details van deze moordpartij krijg ik ook te horen, maar die bespaar ik jullie. Nu denk je wellicht dat Ruben een grapje maakt, maar dat is niet zo. Een ander verhaal is dat een toerist gisteren zijn arm verloor door toedoen van een krokodil. Dit verhaal hoorde hij van een andere gids, dus of dit laatste waar is is de vraag. Als een boer met kiespijn lach ik naar mijn reisgenoot. Well done Ruben, jij weet wel hoe je iemand gerust kan stellen. Dit zeg ik met een glimlach, want ik heb respect voor deze jongen en hij heeft geen weet van mijn westerse angsten. Ik probeer de angst te laten varen, want deze trip is gigantisch imponerend. Het hoge gras steekt uit het water, waar zich kleine kikkers aan vastklampen. Ruben en de overige gidsen trotseren het water en besturen de mokoro’s al staand met gemak met slechts een stok. Een ervaring die je niet wil missen in Botswana.
Eén met de natuur vanuit de mokoro
Mini basiskamp, een plaatje toch?
De kleine kikker tussen de grote dieren!
Deze kampeerplek is een hemelse plek, behalve dan dat je een gat moet graven om je behoefte in te doen. Maar eigenlijk zien wij daar de lol wel van in. Heeft je reismaatje eindelijk een rustige plek gevonden, dan roep je dat er een olifant aankomt. De stammen van de bomen zijn geschuurd door de olifanten en de pootafdrukken staan nog in het zand. Er liggen verse olifantendrollen en vlak voor aankomst zagen wij olifanten van dichtbij. Ruben had er al snel één gespot. Op veilige afstand en muisstil gluurden wij door de takken naar een reusachtig beest. Alsof ik als kind verstoppertje speel en niet gevonden mag worden. Ondanks dat het spannend is, ben ik als een kind zo blij. Dit is te gek, het voelt als een avontuur en wat vind ik dit stoer! Dat de spanning voor even was gedaald, blijkt uit het feit dat we ergens nog een klein baantje hebben getrokken. Krokodillen vertoeven elders, aldus Ruben. Why? Denk ik nu! We koken zelf en voordat de zon zakt, gaan wij nog het water op. Euforisch, dat gevoel geeft deze plek je. Voordat we gaan slapen verzamel ik olifantendrollen en ik plaats deze zorgvuldig rondom mijn tent. Niet vanwege de aangename geur, maar om aan te steken. Wellicht houdt de rook de dieren op afstand, Ruben deed dit zojuist tegen de muggen. Ik luister naar mijn innerlijke Freek Vonk en feit of fabel, ik pak alles aan om enigszins toe te komen aan nachtrust. Hopelijk wordt dit geen shitty night. Om mijn angst meer in perspectief te plaatsen, een niet geheel onbelangrijk detail: Ruben had niks bij zich om zichzelf en ons te beschermen in geval van nood en er liep geen bewaker gedurende de nacht. Back to basic en heel spannend.
Hier voel ik hoe krachtig de natuur is en hoe kwetsbaar ik ben als mens. Een belangrijke regel is om de leefomgeving van deze magische dieren te allen tijde te respecteren.
Sunset Okavango Delta
3/10: Walking safari
Ik heb geslapen met muziek op, want mijn fantasie ging met mij aan de haal. Bij ieder geritsel dacht ik niet aan slechts een muis, maar aan mijn laatste uren voordat we geplet zouden worden door een olifant. Geen realistische gedachten, maar dat we niet eens een klein zakmes hebben stemt mij minder gerust. Ik hoop dan ook dat jullie leren van mijn verhaal en dit van tevoren checken bij je boeking.
Wakker worden in deze omgeving is magisch. Of ik nou wel of niet geslapen heb, chagrijnig word ik hier niet. Eenmaal begonnen aan dit avontuur maak ik het af. Vandaag varen we vol vertrouwen naar één van de vele eilandjes voor een wandeling. Ligt het aan mij? Ben ik hier de enige angsthaas? Mijn benen protesteren, want waarom loop ik hier? Ik moet bijna huilen, het etiket aansteller krijg ik nog net niet opgeplakt. Ruben, hoe komt het dat zich hier geen leeuwen bevinden? Geen leeuwen? Die leven hier wel, maar een heel eind verderop. Aaah, oke… en nu maar hopen dat er geen eigenwijze, avontuurlijke of verdwaalde leeuw tussenzit: waanzin. We zien sporen van een slang, bestuderen het karkas van een nijlpaard en zien vele mooie vogels en geen leeuwen. Ik loop hier en overwin iets, een eigen Robinson avontuur.
4/10: Een hemels uitzicht vanaf boven
Van bovenaf bekijken waar je hebt geslapen: waanzinnig!
De Okavango Delta vanaf boven: hemels! Kijk die olifanten.
5/10 Kilometers maken
Met een tussenstop in Gweta ben ik onderweg naar Kasane. In Gweta besluiten mijn reisgenoot en ik alleen de binnentent op te zetten en dat is een mooie ervaring!
In Gweta besluiten we alleen de binnentent op te zetten en dat is een mooie ervaring!
6/10 Kasane
Be aware of crocodiles en be aware of hippos: waarschuwingsborden op het terrein van de lodge dat pal naast de Chobe River ligt, waar het stikt van de krokodillen en nijlpaarden. Maar dan vooral in het regenseizoen, niet nu. Ik kampeer uiteraard, maar maak heerlijk gebruik van het zwembad. Uitrusten doe ik hier ook: terugkijken op het ene avontuur en uitkijken naar het volgende.
In Kasane kampeer je pal naast de Chobe River
7/10 Chobe National Park
Vandaag een gamedrive in het beroemde Chobe National Park, vooral bekend om zijn enorme populatie olifanten. Zoals alle nationale parken hier mag je deze alleen met een 4wd auto in. Self drive safari tussen al het wild hadden we al in Etosha gedaan, maar nu ook nog eens over diepe zandpaden. Mét het risico vast te komen zitten op het moment dat een groep olifanten precies daar de weg wil oversteken waar jij op dat moment vast zit. Dat gebeurt gelukkig niet, al moet mijn reismaat het uiterste vragen van het vermogen van de motor in de sterkste 4wd stand. Spannend maar super gaaf! Het noordelijke gedeelte van Chobe NP grenst aan de Chobe River, en het is deze rivierbedding waar je op dit moment van het jaar één van de beste gelegenheden in zuidelijk Afrika hebt om wildlife te zien. Het is het droge seizoen, dus in dit geval trekken alle dieren naar de rivier, waar genoeg water te vinden is.
Gamedrive Chobe
Van een tegemoetkomer krijg ik de tip om een pad op te rijden, van de rivier af, omdat daar zojuist een grote antilope was gedood door een groep wild dogs. Let’s go! Ik zag de wilde honden eten en toen zij genoeg hadden kwamen de gieren. Ongelofelijk hoeveel gieren er op af kwamen. En dit hebben mijn reismaat en ik allemaal kunnen aanschouwen van drie meter afstand. Gaaf toch!
Wilde honden en later gieren doen zich tegoed aan een kadaver in Chobe NP
In Chobe spot ik mijn eerste krokodil: die beesten zijn indrukwekkend! Op de achtergrond stonden buffels in het water te badderen, net zo imposant. De krokodil was hierdoor bijna aan de aandacht ontsnapt. Chobe is rijk aan olifanten en die heb ik wederom veel gezien. Veelal geweldig om naar te kijken vanuit je auto, maar soms ook best eng. Met name als ze aan beide kanten langs het pad staan waar je langs moet rijden. Één keer liet een olifant zelfs duidelijk weten hier niet van gediend te zijn, dus schudde hij met zijn kop en voerde hij een lichte charge uit richting de auto. Kijk goed en geef de beesten de ruimte die ze verdienen en nodig hebben.
Tip: neem hier eens een kijkje voor prachtige reisfoto’s van Botswana: www.wilmarphotography.comwww.wilmarphotography.com
De buffel, onderdeel van de big five
De krokodil
8-9/10: Uitstapje naar Zimbabwe
Deze dagen benut ik om de Victoria Falls te bekijken. Ik vind het een aanrader, al dat water dat maar naar beneden blijft kletteren. En dat in het droogseizoen! Je kunt deze watervallen bekijken vanuit Zambia of Zimbabwe. Ik doe het vanuit Zimbabwe, omdat je vanuit hier zicht hebt op de watervallen. De grensovergang naar en van Zimbabwe was een bijzonder corrupte belevenis die een eigen reisblog waard is en waar ik in deze waanzinnige 10-daagse niet over ga schrijven. Wel wil ik benadrukken dat ik niet doel op de inwoners en de schoonheid van het land. De watervallen zijn zeker een bezoek waard nu je in de buurt bent! Zoals het verkeersbord laat zien kun je hier alle kanten op.
Victoria Falls vanuit Zimbabwe, want vanuit Botswana kun je alle kanten op
Zimbabwe, Victoria Falls
10/10: Slapen tussen de olifanten in Nata
Het voelt goed om Botswana weer te betreden en af te zijn van het gesteggel aan de grens van Zimbabwe. Door deze ervaring weten mijn reismaat en ik dat alle grensovergangen die we tot nu toe hebben gehad echt ‘peanuts’ waren. Ontladen lukt meteen door een vrolijke en grappige politieagente tijdens een politiecontrole. Mijn eerste gedachte na Zimbabwe is: niet weer he, wat moeten we nu weer betalen? De vrouw vroeg naar het rijbewijs, vroeg ons de knipperlichten aan te doen en (nu komt het) of we de “hooter” konden proberen. Aanvankelijk dacht ik dat ze de toeter bedoelde, maar nee dat zal wel niet. Maar jawel hoor, onder luid gelach moesten we even de claxon indrukken. Na Zimbabwe doen wij maar braaf wat de politie zegt en dat wist deze agente vast ook. Mijn reismaat en ik konden het wel waarderen en de politieagente moest er ook om lachen. Een stuk leuker dus dan in Zimbabwe. Hallo Botswana!
In Nata slaap ik voor de laatste keer in de tent. Een tent met geschiedenis en vele mooie overnachtingen in Namibië en tijdens dit Botswana-avontuur. De camping/lodge is er een die zorgt voor een waanzinnige afsluiter. Er is een waterhole aangelegd en de olifanten drinken hier op twee meter afstand van ons. Dat is bijzonder dineren en het levert leuke videogesprekken met Nederland op.
Het uitzicht op de camping!
De laatste nacht in de tent is er een om nooit te vergeten. Midden in de nacht staat er op tweeënhalve meter afstand een olifant een boom kaal te plukken. Is de boom waar ik onder slaap de volgende? Spanning, sensatie en hilariteit. Met een zaklamp seinde ik naar mensen op de camping en riep ik zo zacht mogelijk om hulp. Mijn reisgenoot werd pas na flink porren wakker en wij waren beide onder de indruk. Wat is dit spannend, te gek, maar wat voel ik mij klein en kwetsbaar hier op de grond! Ik was dan ook erg blij toen de olifant door het geklap van een man ons tentje passeerde en wegliep. Wij hebben de nacht voortgezet in de auto, ‘just in case’. Niet heel erg stoer… maar wel geruststellend. De laatste avond pakken mijn reisgenoot en ik de tent in en maken ons klaar voor een rit naar Zuid-Afrika waar we onlangs zijn geweest. Hier leveren wij de auto in en gaan we door naar Oceanië. Wat ons rest is een laatste nacht tussen de olifanten.
Ik ben oprecht bang geweest, maar nergens voel ik spijt. Ik voel nu al weemoed en met moeite verlaat ik zuidelijk Afrika. Het kamperen in Afrika heeft mijn hart gestolen. Huur die 4WD (jullie wel met rooftoptent) en respecteer het Afrikaanse schoon.
Botswana heeft veel meer te bieden dan Okavango Delta en Chobe National Park, dus heb je wat meer tijd, ga er dan van genieten en beschrijf hieronder vooral hoe het was of misschien al is geweest. Ik lees het graag. Ik kom terug, dat weet ik zeker. Wat was dit waanzinnig!
Wil jij ook op reis naar Botswana?
Check onze speciaal geselecteerde reizen naar Botswana in de reisshop.
- Review: The Student Hotel in Florence - 21 december 2018
- Salento: geurige koffie, prachtig groen en kleurrijk! - 12 november 2018
- Tayrona National Park - 25 oktober 2018
