Warm
Wat doet het toeval? Dit is het leefgebied van roadrunners. Deze kleine ietwat schuchtige beestjes maken hier de strak geasfalteerde wegen onveilig. Ik ben in de Red Rock Canyon, onderdeel van de Mojave Desert, de warmste woestijn van de Verenigde Staten. Het turbulente Las Vegas heb ik voor een dag achter me gelaten, om te ontdekken wat er buiten de stad valt te beleven.
Het visitor centrum is het startpunt van de scenic loop
Het nationale park dankt zijn naam niet geheel verrassend aan de bloedrode kleur van de rotsen. Hoog aan de helderblauwe hemel staat de zon. Wayne Johnson is hier als gids werkzaam. ‘Nu al 105, het wordt nog 110 vandaag’, vertelt hij me. Zweetdruppels glijden langs zijn slaap over zijn wang. Zijn blauwe blouse waarvan hij de mouwen heeft opgestroopt vertoont kletsnatte plekken onder de oksels en op de rug. Nu al bijna 40 graden dus, we gaan nog richting de 43 graden. Tja, het is nu eenmaal ook een woestijn.
De rood getinte Calico Hills bestaan uit zandsteen rotsen en is de eerste formatie die je tegen komt
The eagle has not landed
Twee landschildpadden sjokken achter elkaar aan over de dorre grond. Het blijkt een vrouwtje te zijn die het mannetje van zich af probeert te schudden. Net als de roadrunner wonen zij ook in dit onherbergzame gebied. Alleen hebben de schildpadden wat minder bewegingsvrijheid in hun afgesloten verblijf bij het bezoekerscentrum van de Red Rock Canyon. In het groen gestoken rangers met een bruine hoed op het hoofd bevolken deze laatste plek met een functioneel toilet voordat men de eindeloze leegte binnen treedt.
‘Morning!’ Van het zilverkleurige speldje dat op zijn uniform is gepind is te herleiden dat de besnorde man luistert naar de naam Joe. Naast hem staat het imposante symbool van de Verenigde Staten in opgezette vorm. Wat een spanwijdte heeft zo’n beest. ‘Alleen in de winter komen hier adelaars’, vertelt hij. Helaas, voor nu moet ik het doen met twee schildpadjes.
Landschildpadden wonen in de Red Rock Canyon
Roze in de woestijn
We gaan in een opvallende roze jeep op pad voor het 21 kilometer lange rondje door de Red Rock Canyon. Met de toepasselijke naam de ‘scenic route’. Grote rotspartijen met een rode gloed verschijnen. De Wilson Cliffs. Door water en wind is erosie ontstaan, waardoor bijzondere vormen in de rotsen zijn geschapen. ‘Hiken op eigen gelegenheid is prima mogelijk, maar ga nooit op pad zonder water,’ deelt Johnson mede. ‘Je zal niet de eerste zijn die hier het leven laat. Oh ja, en pas op voor ratelslangen’, grinnikt Wayne. De huidige temperatuur nodigt niet echt uit tot een wandeling tussen de rotsen door. De toch al redelijk blazende airco wordt nog maar eens een tandje hoger gezet.
De scenic loop, met de lengte van een halve marathon, in beeld
Niet geheel onopvallend zijn de roze jeeps van Pink Jeep Tours
Bliksem
Niet meer dan zwartgeblakerde wortels resteren. Johnson laat weten dat tien jaar geleden door een blikseminslag brand is ontstaan. Weinig vegetatie kan overleven in dit harde klimaat. Herstel is een proces van tientallen jaren. De scenic loop blijft haar naam eer aan doen. Prachtige vergezichten volgen elkaar op. Wayne parkeert het roze vierwiel aangedreven voertuig op het hoogste punt, de Red Rock Overlook. Voor een woestijngebied is het nog best groen hier, toch zijn er niet veel beesten te ontwaren. De temperatuur is inmiddels verder opgelopen in deze schaduwloze omgeving.
Het bescheiden resultaat van meer dan tien jaar groei
Prachtig zijn de uitzichten die telkens weer opdoemen
Vanaf Red Rock Overloop heb je een mooi uitzicht over het onherbergzame gebied
Tijd om de cactussen van de Red Rock Canyon achter ons te laten. Dit is echter niet het enige uitstapje buiten de onwerkelijkheid van Las Vegas. Zo bevindt zich bijvoorbeeld het nationale park Valley of Fire in de relatieve nabijheid of iets verder weg de grandioze Grand Canyon.
Terug naar Vegas, of dieper de woestijn in
Eenzame hoogte
Van sommige dingen zie je pas vanuit de lucht hoe breed of diep iets is. Voor de Grand Canyon geldt dit ook. Deze honderden kilometerslange kloof, die dwars door de naburige staat Arizona loopt, ligt op een dikke vier uur rijden van Las Vegas. Of een half uurtje per helikopter.
Het is kwart over de zes in de ochtend. Het is al bijna anderhalf uur licht. Vroeg vertrek is noodzakelijk. Ik klik de puntgordel vast en zet de koptelefoon op. De bladen roteren als vlijmscherpe messen en produceren een oorverdovend geluid. Zowel in horizontale als in verticale richting komt het rode gevaarte vlot in beweging. Het ruige landschap trekt onder me voorbij. Binnen enkele minuten cirkelen we al boven de Hooverdam. Een massa water wordt tegengehouden door dit gigantische betonnen bouwwerk. Afgezien van een witte pickup is het nog rustig op de highway die over een boogbrug met uitzicht op de dam enkele jaren geleden is aangelegd. De Hoover Dam Bridge, al een imponerende constructie op zich, vormt de state line tussen Nevada en Arizona.
Papillon heeft een vloot rode helikopters die dagelijks, mits het weer het toestaat, boven de Grand Canyon cirkelen
Zo ziet de Hoover Dam er dus vanuit de lucht uit
Lake Mead is het kunstmatige meer achter de dam
Lake Mead, het grootste kunstmatige meer van de Verenigde Staten en het waterreservoir van de dam heeft een grillige oever. Langs en over het meer vliegen we richten het zuidelijke en westelijke deel van de Canyon. De schaarse wegen vormen een lijnenspel in het ruige bruine landschap. Slechts sporadisch zie ik een nederzetting van wat huisjes.
De oevers van Lake Mead zijn grillig
Een gebogen streep door het landschap dat naar wat witte stipjes in de verte leidt
Ademloos
‘You guys, welcome to the Canyon’. Met krakende stem op een triomfantelijke toon, alsof we net op een voet op de maan hebben gezet, spreekt de piloot de woorden uit. Een relatief vlak en onbegroeid terrein maakt plaats voor een benauwende diepte, waar de Colorado River door heen stroomt. Miljoenen jaren van erosie heeft deze diepe wond in het landschap veroorzaakt. Ademloos staar ik naar beneden. Het is erg bijzonder om het natuurschoon vanuit dit perspectief te mogen aanschouwen.
Bijzonder indrukwekkend is de eerste kennismaking met de Grand Canyon
Het is moeilijk voor te stellen dat de kloof op bepaalde plekken meer dan een kilometer diep is
De Colorado River baant zich al kronkelend een weg door het landschap
Als een klein pukkeltje aan de wand van de kloof wordt de Grand Canyon skywalk bij Eagle Point zichtbaar, het enigszins bekritiseerde glazen uitkijkplatform dat boven de afgrond is hangt. Mensen zijn er nog niet te zien. We volgen nog een stuk van de Colorado River die door de Canyon heen slingert om vervolgens weer rechtsomkeert voor de terugweg te maken. Een vlucht zoals deze is met recht een ‘once in a lifetime experience’ te noemen.
Waarom alleen over de glazen Skywalk lopen als je over de Canyon kunt vliegen!
Vanaf Las Vegas is het ongeveer 2,5 uur rijden naar Eagle point
Jos
Latest posts by Jos (see all)
- Avontuur op een winterse roadtrip in Yukon - 18 maart 2019
- Maak kennis met Rapid City - 15 maart 2019
- Met China Airlines naar Taiwan - 13 maart 2019
Reisbloggers zegt:
Prachtige foto’s!