Wanneer je de Azoren bezoekt, kan je er niet omheen. De eilanden zijn geboren uit vulkanische activiteit. Dat zie je aan de kraters van de verschillende –slapende- vulkanen, basaltzuilen aan de kust en de versteende lava die je kan bezoeken. Zonder de vulkanen zouden de Azoren er niet zijn. Doordat de vulkanen er zijn, is de geschiedenis van de archipel zo woelig.
Lavastromen
Als je de eilanden van op een afstandje bekijkt, zie je heel duidelijk hoe de lava ooit moet gestroomd hebben. Na het uitbarsten, lekten stromen lava langs de helling van de vulkaan naar beneden, de zee in. Tegenwoordig zijn deze hellingen, begroeid met bossen en lage struiken, een toonbeeld van rust. De versteende lavadelta’s, die aan de kust nieuwe grond creëerde, geeft een thuis aan idyllische dorpjes. De zwarte basalt die de bodem vormt, wordt gebruikt voor het opbouwen van huizen en drywalls, muurtjes opgebouwd zonder de hulp van cement.
Aan alles zie je hoe de eilanden ontstaan zijn door vulkanisme, maar ook hoe de eilanden nu gebruik maken van alle rijkdom die de vulkanen hen kunnen schenken. Nochtans is de tijd van erupties en as nog niet zo lang geleden.
Capelinhos
De jonge vulkaan in de Azoren ligt op het eiland Faial. De eruptie van deze vulkaan duurde ongeveer dertien maanden, van 1957 tot 1958. Het eiland kreeg een aanzienlijk stuk grond bij, en verloor een vuurtoren en verschillende huizen. Maar bovenal bracht de eruptie een volksverhuizing op gang van inwoners die zich niet langer veilig voelden.
Tegenwoordig kan je de plaats van de eruptie bezoeken. De vuurtoren, die door de assen werd bedolven, is gerenoveerd en ingericht als bezoekerscentrum. De toren en het eerste verdiep komen boven de assen uit, maar het onderste verdiep, waar nu het bezoekerscentrum is, ligt nog steeds onder de lava en as.
Capelinhos is gelegen aan de kust. Wanneer je het bezoekerscentrum bezoekt, zie je de staalblauwe zee, gekaderd in een zwart strand. Een strand van assen, dat een aantal vierkante kilometer beslaat. Het is een vreemd doods landschap. Zo donker van tint en zo abrupt tegenover het anders groene eiland.
Wanneer je door de assen wandelt, voelt het aan alsof je op het strand loopt. De as waait op in de wind en blijft op je huid kleven. Het is een heel vredige plaats, waar je enkel het ruisen van de golven hoort. Maar het is ook een plaats die respect oproept, respect voor de kracht van vulkanen.
Grutas das Torres
Een bijzonder fenomeen dat door vulkanen wordt veroorzaakt, zijn lava grotten. Deze grotten ontstaan wanneer een stroom lava verhard langs de buitenkant, maar langs de binnenkant blijft stromen. De binnenste stroom lava neemt af, waarna het niveau zakt en de harde korst als een holle boog in het land blijft staan. Zo krijg je een tunnel gemaakt door lava. De Grutas das Torres is een perfect voorbeeld van dit fenomeen.
Je kan deze grotten bezoeken, zij het enkel onder begeleiding. Je start aan het bezoekerscentrum, waar je gids je wat uitleg geeft over dit fenomeen. Niet lang daarna krijg je een helm op je hoofd en een zaklamp in je handen en ga je de grotten in.
De tunnel, die over meer dan vijf km ligt, is vlot te bereiken per trap. Binnenin is het aardedonker, je hebt niet meer dan de zaklamp in je handen. Toch is het voldoende om de wonderlijke structuren en kleuren in de grot te zien.
Hier en daar vind je wat men een skylight noemt. Dit is een plaats waar de bovenzijde van de tunnel instortte, waardoor je een gat krijgt in de grot. Dit zijn de enige plekken die natuurlijk verlicht zijn.
Geopark
De Azoren vormen een eigen geopark, een natuurpark waar je de effecten van vulkanisme kan zien. Capelinhos en de Grutas das Torres zijn maar twee van de 57 geosites verspreid over de eilanden. Er zijn uitzichtpunten, kraters, wetenschapscentra, bezoekerscentra en zelfs spa’s die relaxerende baden in door vulkanische warmte gewarmde poelen aanbieden. Het loont dan ook de moeite om deze sites te bezoeken, of je nu van wandelen, verkennen of warmwaterpoelen houdt.
Zelfs het nationale gerecht, Cozido das Furnas, is gebaseerd op vulkanische warmte. Naar aloude traditie worden kookpotten met daarin gewone en zoete aardappelen, wortels en verschillende soorten vlees in de grond gegraven, waarin de warmte van de bodem het gerecht klaar kookt in ongeveer twaalf uur. Daarna wordt de schotel weer opgegraven en opgediend. Smakelijk!
- Ontdek boetiek bestemming Malta - 1 januari 2024
- Met het openbaar vervoer door Fjord Noorwegen - 30 oktober 2023
- Reisverhaal: naar Narvik, in Noord-Noorwegen - 19 april 2023
