Avontuur op een winterse roadtrip in Yukon

Een gebied zo groot als Spanje. Met slechts 33.000 inwoners. Waarvan er ook nog eens 28.000 zielen in hoofdstad Whitehorse wonen. Hoe heerlijk leeg het Canadese Yukon is beleef je tijdens een roadtrip.

Yukon in de winter doen?

Veelal wordt Yukon als zomerbestemming aangedaan. Eigenlijk een beetje vanzelfsprekend. Want de winter in Canada is donker, lang en bovenal koud. Toch? Ik maakte een roadtrip door een winters Yukon. Om te ontdekken of de vooroordelen waar zijn, dat de winter beter kan worden gemeden. Met Icelandair vloog ik via Reykjavik naar Vancouver. Om vervolgens de laatste tweeënhalf uur in knus vliegtuigje naar Whitehorse af te leggen. Daar begin ik mijn roadtrip die me tot aan de poolcirkel gaat leiden. Voor de zekerheid heb ik een arctisch pak gehuurd. En dat blijkt nodig te zijn.

Avontuur op een winterse roadtrip in Yukon

Ruiten krabben in de auto

Minus 30 met wat sneeuw kondigde de piloot droogjes aan voor de landing. Voordat de kluisdeur van het vliegtuig zich opende trok de enige dienstdoende stewardess de bontkraag van haar dikke mantel ver omhoog. In de slurf naar de terminal is het al aardig fris. Dan de eerste keer echt buiten. Muts op, handschoenen aan en gaan van de uitgang naar de geparkeerde huurauto. Best koud. De zijruiten van de auto zijn half bevroren. De binnenzijde wel te verstaan. Zo koud is het dus. Mijn zwart rode huurpak voor deze week ligt al klaar op mijn hotelkamer. Een parka van een paar kilo, een tweedubbel geïsoleerde broek, sneeuwschoenen als olifantspoten en vormloze handschoenen vormen de buitenste laag. Met daaronder nog een aantal laagjes kleding om het wat langer in de vrieskou vol te kunnen houden. Nu kan ik op pad. Even wennen is het wel. Mijn bewegingsvrijheid is nogal ingeperkt.

Winters Yukon: ruiten krabben in de auto
De zijruiten van de auto zijn half bevroren. De binnenzijde wel te verstaan.

Hit the road

Whitehorse laten we achter ons. De bijna bodemloze tank van onze reusachtige wagen is tot het randje gevuld. Voldoende proviand voor onderweg ingeslagen. Verder behoren een eerste hulp kit, een sleepkabel en een schep tot de standaarduitrusting. Dawson City is de bestemming voor vandaag. Een pittige rit van 535 kilometer richting het noorden. Eén keer rechts, één keer links. Dat is de routebeschrijving. Verdwalen is onmogelijk. De eerste vijftien kilometer gaan over de Alaska Highway. Ondanks de sneeuwval van de afgelopen dagen is de geasfalteerde tweebaansweg nog redelijk schoon. Negentig is de maximum snelheid. En dat is hard genoeg. We draaien de Klondike Highway op. Het wordt beduidend rustiger op de weg. En het asfalt wordt steeds onzichtbaarder. Een dergelijke wegconditie leidt in eigen land onverbiddelijk tot chaos. In Yukon is het business as usual. Wolkenformaties tegen een blauwe hemel drijven telkens over ons heen en zorgen voor een prachtig licht als ze de zon weer eens blokkeren. Het besneeuwde landschap is schitterend. Verbazingwekkend hoe uitgestrekt en verlaten het hier is. In twee uur tijd komen slechts drie auto’s ons tegemoet.

Alaska Highway
Klondike Highway
Klondike Highway
Klondike Highway
Klondike Highway

Autorijden kan een genot zijn

Een plasje plegen onderweg kan. Houten hokjes boven een gat in de grond geven enige privacy. In de zomer waarschijnlijk geen probleem, nu zijn sterke beenspieren wel handig. Op het toilet vriest het namelijk ook dertig graden. Veel voorzieningen onderweg zijn in diepe winterslaap en ontwaken pas nadat de sneeuw is gesmolten. Soms is het even improviseren. Bij de Five Finger Rapids is het gekletter van kolkend water dat zich door de stroomversnellingen perst niet hoorbaar. Het is een populaire stop onderweg. De hike van een aantal kilometers naar de waterkant schijnt zeer de moeite waard te zijn. Alleen niet in deze temperatuur. Het is genieten van de omgeving, de rust en de ruimte terwijl de kilometers langzaam wegtikken. Steeds witter wordt het landschap. Besneeuwde bomen en een flink pak sneeuw aan weerszijden van de weg. Op ongeveer veertig kilometer voor Dawson City passeren we de afslag naar the far north. Hier begint de meest noordelijke snelweg van Noord-Amerika. De befaamde Dempster Highway, de volgende etappe van onze roadtrip. Een streepje verschijnt op mijn telefoon. Sinds uren weer bereik. Dawson City komt na bijna zeven uur rijden in zicht. Genoeg voor vandaag. De komende dagen eerst Dawson City beleven.

The Five Finger Rapids in de Yukon River
Winters Yukon
Winters Yukon
Winters Yukon
Winters Yukon
Winters Yukon
Winters Yukon

Onwerkelijke omgeving

Tot aan Dawson City is eigenlijk het makkelijke stuk. De Dempster is ’s zomers een stoffige gravelweg. Men beweert dat het in de winter een stuk makkelijker rijden is. Gewoon over bevroren sneeuw dus. Het gehucht Eagle Plains op zo’n 450 kilometer is onze bestemming. De eerste 60 kilometer van de Dempster Highway zijn aardig. De veelal beboste bergen steken boven een woud van spitse bomen uit. Daarna wordt het landschap spectaculair. Open besneeuwde vlakten voor de kale en compleet sneeuw witte bergen. De gravelweg slingert door de witte wereld heen. Beren, elanden, wolven en lynxen wonen hier. In de verte zien we iets op de weg zitten. Naarmate we dichterbij komen schiet een beest de struiken in. Een uit de kluiten gewassen kat zit stilletjes te kijken wat deze voorbijgangers van hem willen. Deze indrukwekkende kat is een lynx. Sluipend door de sneeuw verdwijnt hij langzaam uit het zicht. Zeldzaam zijn ze niet, maar over het algemeen blijven ze redelijk vaak uit het zicht. Een pracht beest in een haast onwerkelijke omgeving. Dunne wolkjes in verschillende tinten grijs en blauw drijven over. Ademloos kijken we om ons heen. Tombstone Park in de winter is surrealistisch. Achter iedere bocht schuilt weer een bijzonder landschap. Onbetwist het mooiste stuk van de Dempster.

De ruige wildernis van Tombstone Territorial Park ligt aan de beroemde Dempster Highway, anderhalf uur rijden ten noordoosten van Dawson City
De ruige wildernis van Tombstone Territorial Park ligt aan de beroemde Dempster Highway, anderhalf uur rijden ten noordoosten van Dawson City
De ruige wildernis van Tombstone Territorial Park ligt aan de beroemde Dempster Highway, anderhalf uur rijden ten noordoosten van Dawson City
De ruige wildernis van Tombstone Territorial Park ligt aan de beroemde Dempster Highway, anderhalf uur rijden ten noordoosten van Dawson City
De ruige wildernis van Tombstone Territorial Park ligt aan de beroemde Dempster Highway, anderhalf uur rijden ten noordoosten van Dawson City
De ruige wildernis van Tombstone Territorial Park ligt aan de beroemde Dempster Highway, anderhalf uur rijden ten noordoosten van Dawson City
De ruige wildernis van Tombstone Territorial Park ligt aan de beroemde Dempster Highway, anderhalf uur rijden ten noordoosten van Dawson City
De ruige wildernis van Tombstone Territorial Park ligt aan de beroemde Dempster Highway, anderhalf uur rijden ten noordoosten van Dawson City
De ruige wildernis van Tombstone Territorial Park ligt aan de beroemde Dempster Highway, anderhalf uur rijden ten noordoosten van Dawson City
De ruige wildernis van Tombstone Territorial Park ligt aan de beroemde Dempster Highway, anderhalf uur rijden ten noordoosten van Dawson City
De ruige wildernis van Tombstone Territorial Park ligt aan de beroemde Dempster Highway, anderhalf uur rijden ten noordoosten van Dawson City

Benauwde momenten

Eén slippertje, een verkeerd spoor en daar gaan we. Vol de berm in, dwars door jong struikgewas komen we in een berg sneeuw tot stilstand. We kijken elkander in schrik aan. Dat was een crash. Iedereen in orde. In knie diepe sneeuw staan we vast. Het lullige schepje op de achterbank gaat geen uitkomst bieden. Al een uur of twee zijn we niemand tegengekomen. Oh ja, de Onestar alarm service gaat via een satelliet. Er wordt niet opgenomen. En nu? Verder scheppen maar weer. Om de hoek verschijnt ineens een witte Yukon Highway patrol pickup. ‘Need some help?’. Hij moet zichtbaar een glimlach onderdrukken. ‘Domme toeristen’, zie ik hem denken. Hulp komt als geroepen. De man, met een iets donkere huidskleur die de ‘First nation’ bevolkingsgroep kenmerkt, bevestigt een zware kabel aan het sleepoog. Na zeker tien pogingen waarin de pickup na een ruk heen en weer schudt komen we eindelijk los. Een beschadigde koplamp en wat lakschade op de bumper. We kunnen weer op pad. Maar onderschat de Dempster Highway in de winter niet.

Geslipt op de winterse Dempster Highway
Geholpen door een witte Yukon Highway patrol pickup

Nog meer avontuur

De besneeuwde en daardoor soms glibberige gravelweg is niet het enige gevaar van de Dempster. Stilstaan op de airstrip is niet handig. Ongeveer een kilometer kan worden gebruikt als provisorische start- en landingsbaan voor kleine propellervliegtuigjes. Verder op de route wordt opgedragen dat lawinegevaar dreigt en doorrijden wenselijk is. Het begint stilletjes te sneeuwen. De duisternis valt al langzaam in als Eagle Plains in zicht komt. Meer dan een motel, tankstation en restaurant is het niet. Een oase in de leegte. En voorlopig het eind van de wereld zo blijkt. De slagboom van de Dempster is gesloten. Al een paar dagen zo blijkt. Sneeuwval en een sterke wind terroriseren de weg. We zijn nog slechts dertig kilometer verwijderd van de poolcirkel.

Dempster Highway
Dempster Highway
De slagboom van de Dempster is gesloten

De wereld van de truckers

Eagle Plains is het domein van de bikkelharde truckers. De iceroad truckers komen hier voor een bed en een warme hap onderweg. Maar nu voorlopig het eindstation. Verveeld hangen ze wat rond in het motel, dat stampvol zit. Twee rondbuikige bebaarde truckers zijn aan het biljarten in de bar. Onverzorgd, vale spijkerboek en een petje op. De bardame zet flirtend twee flesjes bier op het groene laken. Ik kijk om me heen naar de bonte verzameling van opgezette beesten die de bar verfraaien. Op de toog staat het bier assortiment van de Yukon Brewery uitgestald. ’What would you like hon?’, vraagt Erica me. Ze past met haar zwarte pet en vlotte kapsel uitstekend tussen de truckers. ’We’re out of Gold’, deelt ze mee. Dat maakt niet uit, ik neem een Icefog. Gezellig tussen de truckers drink ik mijn biertje op. Samen wachten we op beter weer.

Eagle Plains Hotel
Eagle Plains Hotel het domein van de iceroad truckers
Eagle Plains Hotel
Eagle Plains Hotel

Laatste etappe

De geruchtenmachine draait volop bij het ontbijt. Hij blijft dicht, of toch open? Om tien uur, even na zonsopgang, komt het verlossende woord. Het is gestopt met sneeuwen. De slagboom gaat open. Ronkende trucks staan voor vertrek. Eagle Plains loopt leeg. ’But be carefull’, drukt de wegwerker ons op het hart als we onder de slagboom door rijden. Vooral de twee steile heuvels in de eerste kilometers moeten wel behoorlijke obstakels voor een vrachtwagen zijn. Een half ondergesneeuwd bordje kondigt de denkbeeldige lijn van de Arctic Circle aan. En daar in het niets staat het eindpunt van onze roadtrip. Het befaamde bord met de lengte- en breedtegraad van de poolcirkel. Enthousiast stappen we uit zonder handschoenen met de jas open. Het is vandaag best warm met minus 20. Misschien is het wel de euforie vermengd met een vleugje adrealine. Op deze uiterst afgelegen plek met een fantastisch uitzicht in een besneeuwd landschap terwijl de oranje gloed van de zonsopgang nog in de lucht hangt. We hebben het gedaan.

Yukon Highway
Yukon Highway
Yukon Highway
Yukon Highway
De Dempster is Canada's enige snelweg die de poolcirkel kruist
Poolcirkel Yukon
Arctic Circle Yukon

Winter of zomer?

Op de meeste foto’s zie je een zomers Yukon. Breed lachende vijftigers in een korte broek met wandelstokken. Jongeren rond een kampvuurtje. Een groen Tombstone Park. Yukon is prachtig in de korte zomer. Daglicht te over, alles is open en de natuur komt tot bloei. Het echte avontuur zit toch in de winter. De ijzige kou is een ervaring op zich. Het witte landschap, dansend noorderlicht en allerlei winterse activiteiten. Yukon is dan echt larger than life.

Avontuur op een winterse roadtrip in Yukon
Avontuur op een winterse roadtrip in Yukon

Jos
Laatste berichten van Jos (alles zien)

Vragen? Suggesties? Of jouw reishonger delen?

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Je mag alleen HTML tags en attributen gebruiken:

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>