De kunst is om dat allemaal te negeren en de klippen te ervaren op je eigen manier. Want toeristische trekpleister of niet, ze zijn werkelijk indrukwekkend.
Lehinch
Mijn compagnons en ik trokken in 2008 door west-Ierland. Toen we een slaapplaats zochten, nodigde een vrouw ons uit een paar dagen bij haar te logeren. Zo konden we bepaalde dingen bezoeken zonder de last van onze rugzak. Zo gezegd, zo gedaan. We werden met de auto naar het plaatsje Lehinch gebracht. Van daaruit wandelden we ongeveer 10 kilometer naar het bezoekerscentrum van de klippen van Moher. De weg was lang en ging gestaag omhoog, maar zonder onze gebruikelijke rugzak gingen we snel vooruit. Na een paar uur kwamen we aan bij de parking en het bezoekerscentrum van de klippen van Moher. We zagen een horde toeristenbussen en nog meer toeristen. Een betonnen muurtje dat op de kliffen was gebouwd om te zorgen dat je er niet afvalt. We zagen enkel de zee, omdat het muurtje het zicht op de klippen zelf voor een groot deel wegnam. En de rij souvenirwinkeltjes. En we vonden dat maar niets.
Maar we zagen ook een zandpad dat zich achter het betonnen muurtje over de klippen slingerde. Zo te zien leidde het weggetje helemaal terug naar Lehinch, waar we die avond weer zouden worden opgepikt. Na een stevige discussie –uiteindelijk is het gevaarlijk om op de rand van een klip te lopen- besloten we om het toch te wagen. We droegen niet meer dan een kleine tas, het weer was helder en windstil en het idee om terug langs de weg te moeten lopen was afstotend. Over de klippen van Moher wandelen zou een tocht zijn om nooit te vergeten.
De tocht over de klippen van Moher
We hopten over het hekje, negeerden het bord met de ontelbare waarschuwingen en we waren onderweg. Zodra we de toeristen -die ons geschokt nastaarden- achter ons lieten werd het heerlijk rustig. We konden naar hartenlust genieten van het uitzicht, de natuur op de klippen en de zalige stilte. Het zandweggetje bleek vrij egaal te zijn, hoewel het hier en daar op amper een halve meter van de rand liep. Toch was het een erg zware tocht. We liepen ongeveer drie kilometer, maar omdat je zo moet opletten waar je je voeten zet, waren die kilometers ontzettend zwaar.
Regelmatig namen we de tijd om rustig ergens neer te zitten en te genieten van de natuur om ons heen. Het was uitnodigend om plat op je buik over de rand te kijken, hoewel het heeft toch een poos geduurd voor ik mij daar aan waagde. Wat wenste ik dat ik dat eerder had gedaan! Het zicht was waarlijk fantastisch. Ik zag mossen en grassen, verschillende soorten gesteente en vogels! Al die vogels die zo vrij door de lucht zoefden langs de klippen die voor hun helemaal geen risicovolle plaats waren, maar hun Hof van Eden. Overigens was er op de hele tocht een roek die ons volgde en naargeestig kraaide, alsof hij ons wilde herinneren aan de gevaren van de tocht die we maakten.
We deden uren over die tocht, deels omdat het zo traag ging, deels omdat we er zo lang mogelijk van wilden genieten. Die dag is dan ook in mijn geheugen gegrift, gesteund door de tientallen foto’s die we toen hebben gemaakt.
Klip in de storm
Jaren later bezocht ik de klippen van Moher opnieuw, dit keer met manlief. Het bezoekerscentrum was hermetisch gesloten, de toeristenwinkels dicht. Er hing een groot waarschuwingsbord om de klippen niet op te gaan. Er stond storm. We gingen de klippen toch op, hoewel we deze keer veiligheidshalve netjes achter het betonnen muurtje bleven. We zagen golven op de klippen breken die zo hoog als een vierde van de klippen opspatten. Het zoute water spatte om ons heen, het schuim vloog als sneeuwvlokjes door de lucht. En dat terwijl we 200 meter boven de zee zelf stonden! Het was indrukwekkend! We trokken foto’s, genoten van de ruimte en de wind. Maar we dachten er nog niet over om over dat hekje te stappen.
Intussen kan ik zelf niet goed geloven dat ik het ooit gedurfd heb om op de rand van die klippen te wandelen. Het risico is namelijk erg groot. Denk eraan dat plekken als deze werkelijke gevaren inhouden die je je leven kunnen kosten. Wees altijd voorzichtig.
- Ontdek boetiek bestemming Malta - 1 januari 2024
- Met het openbaar vervoer door Fjord Noorwegen - 30 oktober 2023
- Reisverhaal: naar Narvik, in Noord-Noorwegen - 19 april 2023
