Voor wie het nog niet weet: zand op komst!
Ga je naar Namibië, misschien wel in combinatie met Botswana, regel dan op tijd je auto in Nederland. Ik adviseer je de kampeerervaring met een 4WD auto met rooftoptent. Deze auto is een must. Het buitenleven is overweldigend en geeft een groot gevoel van vrijheid. Ik heb hier geen luxe nodig om gelukkig te zijn. De luxe van het kunnen reizen, de natuur, de wilde dieren, het zitten op een campingstoel bij een kampvuur; dat maakt mij een tevreden mens. Het is gaaf om je dag af te sluiten in een tent, waarbij je langzaam in slaap valt met dierengeluiden op de achtergrond.
Tip: zoek van te voren uit wat verplicht is om bij je te hebben in de auto, zo moest ik een kleine brandblusser aanschaffen. Ik had geen auto die al voorzag in alle camping benodigdheden, dus ging winkelen. Een kleine greep uit de selectie ‘ik ga de woestijn in en neem mee’: een tafel met twee stoelen, een gasfles met gaspit, kaarsjes en een olielamp, een schep, aanmaakblokjes en een braairooster! In Namibië, daar braai je. Stenen en hout zoeken, vuur maken en braaien maar. Geerke into the wild, let the adventure begin! Stiekem staat er gewoon een enorme bak met voedsel in de wagen en vier flessen water van vijf liter per stuk. Neem voldoende mee. En dat braaien? Dat laat ik aan de man over, want hij is met mij mee. Geerke into the wild wordt vooral dieren spotten.
Meer had ik niet nodig in Namibië
De man in kwestie die baalt wel een beetje dat ik het rijden hier zo leuk vind, want wij wisselen regelmatig af in tegenstelling tot andere toeristen. Meiden, je weet niet wat je mist. Laat de mannen maar braaien, maar trap zelf ook een keer dat gas in. De rol van de bijrijder mag niet onderschat worden, want ook op deze plek heb je een belangrijke taak: meekijken om de grote en scherpe keien te ontwijken. Een lekke band is niet prettig, maar al helemaal niet in een woestijn waar je amper iemand tegenkomt. En ik licht vast toe: ik kan het weten.
To be continued…
De wegen in Namibië
Apen kijken bij Fish River Canyon
De eerste stop is Ai-Ais bij The Fish River Canyon. Na een dag rotsen en zand om je heen, is het idee van een beschaving wel prettig. En als een oase verschijnt onze camping met een zwembad gevuld met water uit de warmwaterbron. Mijn droom begint hier officieel, kamperen in Afrika. Nadat wij alles hadden opgezet en tevreden met een drankje gingen zitten, moesten wij lachen toen er een aap verscheen op de campingplaats van onze overburen. De aap keek om zich heen en begon vervolgens rustig tussen hun spullen te graaien. Zijn trofee was een pot pindakaas en daar kwam de rest van de familie! Onze Zuid-Afrikaanse overburen hadden ook alles uitgestald. Wij hebben inmiddels wel geleerd dat je zoveel mogelijk in de auto moet laten liggen met de deur dicht. Ik heb onze overburen die aan het zwembad lagen gewaarschuwd en we waren direct uitgenodigd voor onze eerste braai.
De brutale apen op de camping
Onze rit ging de volgende dag verder naar Hobas, een plaats dichterbij The Fish River Canyon zelf, waarvandaan we ook daadwerkelijk naar de canyon zijn gereden. Het was erg mooi, want van bovenaf had je een mooi uitzicht over de canyon. De avonden in Namibië zijn magisch en romantisch. Wat een briljante sterrenhemel. Naast de uren in de auto ben je de hele tijd buiten en geniet je van de waanzinnige natuur. Als toetje aan het einde van de dag heb ik alleen maar een knetterend kampvuur nodig om mijzelf warm te houden en te genieten, samen met goed gezelschap.
The Fish River Canyon
Korte stop in de steden
Bij Keetmanshoop, één van de weinige “steden” in Namibië, overnachten we bij de Quiver Tree Forest (kokerbomen). Prachtige bomen die je alleen hier in de buurt tegenkomt. We wandelen in de omgeving en in de avond strijken we neer, wachten de zonsondergang af en zien hoe de kleuren van de bomen lijken te veranderen door de zakkende zon.
Quivertrees
Lüderitz is de volgende stop, maar is winderig en heel erg koud. Ik vind de mooiste plekken in Namibië de plekken buiten de steden. Op weg naar Sesriem stoppen we bij een guestfarm in Helmeringhausen. Een plaatsje met 30 inwoners, een straat, een winkel, een hotel en een ‘tankstation’. Dat laatste zijn drie benzinepompen voor iemands huis. Na aanbellen komt iemand je tank volpompen. In the middle of nowhere, hoe vaak ervaar je dat? Hier blijven wij daarom twee nachten lonely in the desert! In de nacht voelde het minder eenzaam door de geluiden van de honden, eenden, kippen en hanen die ons voorzagen van een gratis concert. Overdag hebben we hier helemaal niks gedaan, behalve in de zon liggen. We moeten een rustdag inlassen, want reizen is niet alleen geweldig mooi, maar ook vermoeiend door het vele rijden en de indrukken. En het is tenslotte vakantie.
Check je auto voor vertrek, want This is Africa!
Opgeladen begint het vertrek naar Sesriem, de toegangspoort tot de bekende duinen van Namibië en de beroemde Sossusvlei en Dead Vlei. Vlak voor vertrek aan de lange reis doen wij nog een bandencheck. Een lekke band is mijn angst, dus af en toe is het rijden met samengeknepen billen. Door het vele gehobbel over de keien voelt het soms als rijden met lekke band. “Ach nee, we hebben geen lekke band”, ik hoor het mezelf zeggen. Een blik in de buitenspiegel was echter genoeg om te zien dat het mis was. Lek is een understatement, de band leek wel ontploft. Als we het doen, doen we het goed! Gelukkig totaal geen paniek, want we hebben toch een reservewiel onder de auto zitten. Hierbij vergeten wij een detail: TIA (This is Africa). Het reservewiel wilde onder geen beding loskomen van de auto. Reden: de auto komt uit Zuid-Afrika, en aangezien daar alles bewaakt of afgesloten moet worden, had het verhuurbedrijf een zeer goed slot gevonden om als extra beveiliging te dienen in het geval iemand onze reserveband zou willen stelen. Het is dan natuurlijk wel handig als je dit even aan ons huurders vertelt en de sleutel van dat slot mee geeft. De enige mogelijkheid was het wiel eraf halen met een zaag. En laten we die nou net niet met ons meedragen in de backpack.
Gelukkig treffen we reizigers, tevens leeftijdsgenoten die wij hier niet veel tegenkomen, en ze stopten om ons te helpen. Iedereen die langs kwam stopte en heeft een steentje bijgedragen. En het was uitzonderlijk druk op de weg, omdat iedereen op weg is naar de grootste trekpleister. Drie werkende wielen en een servicestation 60 kilometer verderop, ai! De bestuurder van een passerende overlandtruck kwam op het idee om het reservewiel van onze leeftijdsgenoten te lenen, aangezien zij er twee hadden. Het wiel was echter iets groter dan die van ons, dus moesten we voorzichtig rijden. Zie je het al voor je? Ik vond het best hilarisch. We reden samen met 40 km/u richting de camping, wij voorop, gevolgd door onze behulpzame leeftijdsgenoten die alles in de gaten hielden. Deze avond hebben we met ons allen doorgebracht en wij hebben er een goed verhaal bij. De volgende morgen zijn we naar de garage gereden voor een nieuwe band en ze hebben het slot van de reserveband los gezaagd. Dus mochten we nog een keer pech hebben, het reservewiel is nu wél beschikbaar en ligt veilig in de achterbak.
Sossusvlei
Bij Sesriem enter je de poort naar de Sossusvlei. De laatste vier kilometer naar de Sossusvlei is alleen toegestaan voor 4WD auto’s, dus hier hebben we onze eerste serieuze four wheel drive gedaan door het mulle zand. Wat een kick! Een schepje in de achterbak in geval van nood, enorm gehobbel, geschud en gebeuk, maar we blijven vooruitkomen terwijl we hardop gillen en vooral lachen. Met klamme handen en een brede glimlach trotseren we het zand. De duinen hier zijn adembenemend mooi.
Aankomst bij de zandduinen
Dune 45
Dune 45 mag je oplopen en dat is magisch. Ik ken het van de foto’s en nu loop ik hier zelf. De tocht door het mulle zand is zwaar, maar is elke stap meer dan waard. De meeste toeristen gaan, zoals in de boekjes staat geadviseerd, in de ochtend. Van een local krijgen wij de tip om met zonsondergang te gaan. We zagen de toeristen vertrekken toen onze trip begon en hadden de Dead Vlei voor ons alleen. De Dead Vlei is een zoutpan, een kale opgedroogde vlakte waar dode bomen staan van honderden jaren oud. Ga het zien…het is prachtig.
Boarden in Swakopmund
Lekker uiteten en het vervolg van de trip regelen, dat doen wij in Swakopmund. En wat je hier niet mag overslaan als je sportief bent: sandboarden over de zandduinen. Een uitzicht alsof je op de maan bent. Als je het zelf niet kan, ga je mee om te kijken.
Sandboarden in Swakopmund
Skeleton Coast
Onderweg van Swakupmond naar Etosha, rijden wij via de Skeleton Coast. Het is een van de meest verlaten en waterloze gebieden in de wereld. Dit was ook voorheen een onderschatte horde voor veel schepen. Wij enteren de Skeleton Coast door een poort die zijn naam eer aan doet, bezoeken het wrak van een schip en gaan een grote groep (zeer stinkende) zeehonden van dichtbij bekijken.
Etosha National Park
We kamperen op de campings horende bij dit nationale park en verblijven hier vier dagen. Reserveer deze campings vooraf, het is een gewild park. In dit park rijd je in je eigen auto. Zelf met de auto wildlife spotten is wel heel erg gaaf en soms ook best spannend. Over gravelpaden rijd je richting de vele ‘waterholes’ waar je de meeste dieren kunt spotten. Omdat het winter is en dus hier het droge seizoen, is dit de beste tijd van het jaar om wildlife te zien. Bij gebrek aan water trekken de dieren naar die plaatsen waar nog water te vinden is. Deze plekken zijn dan per auto goed te bereiken en je eigen safari-avontuur is geboren. Wildlife gaat nooit vervelen! En dan doel ik onder andere op de olifanten, leeuwen en luipaarden. In spanning kijk je toch steeds uit naar de leeuwen.
Een olifant neemt een zandbad
Hoogtepunten van Etosha in willekeurige volgorde
Hoogtepunt 1: een groep leeuwen die voor een waterplas lag. Er ontstond een impasse, omdat de enorme groep aan springbokken, gnoes, giraffes en zebra’s wilde drinken, maar begrijpelijk niet durfde. Kippenvel, wat een prachtig plaatje. Niet op een documentaire op televisie, maar voor mijn ogen.
Rondom de ‘waterhole’ uitkijken voor de leeuwen
Hoogtepunt 2: de avonden op de campsites, want elke campsite ligt vlak naast één van de waterholes. Als het donker is, ga je daar zitten met je biertje/wijntje en wacht je tot de dieren komen drinken. ‘s Avonds worden de dieren actiever en hierdoor kun je ook beesten zien die je overdag niet snel ziet. De waterholes zijn verlicht, waardoor je alles mooi kan zien. Iedereen zit in uiterste stilte te hopen op wat moois. En dat kwam er, een neushoorn!
De neushoorn in de avond
Hoogtepunt 3: ineens hoor ik in de auto “What the f*ck”! Tien meter naast de auto rent er een neushoorn parallel aan onze auto. Vloeken is op zo’n moment verantwoord, wat een machtige ervaring!
Giraffe doet een poging om te drinken
Hoogtepunt 4: twee en een halfuur stilstaan bij een waterhole, omdat er een luipaard ligt te slapen. Die wilde ik niet missen, maar pas na 45 minuten zag ik het luipaard. Je mag uiteraard de auto niet uit (het is geen Burgers Zoo) dus je moet met de auto het beste plekje weten te bemachtigen en dat was lastig. Omdat het zo bijzonder is om een luipaard te zien, stonden er al een paar auto’s voor ons. Waarom 2,5 uur? Bij dezelfde waterhole stond een giraffe in zijn meest kwetsbare houding: hij probeerde te drinken. Het luipaard kwam stapje voor stapje en heel langzaam steeds dichterbij. Na een aantal meter richting de giraffe te hebben gelopen, ging hij weer liggen. Wanneer het luipaard bewoog bleef de giraffe stokstijf staan. Interessant om naar te kijken: gaat het luipaard de grote giraffe nou in zijn eentje pakken of niet? Daar wachtten we op, want dat zou erg spectaculair geweest zijn. IJdele hoop, maar wel een interessant schouwspel.
Namibië was een bijzonder ervaring en vanuit hier ga ik naar Botswana! De combinatie Namibië en Botswana vind ik zeker een aanrader, het groen van Botswana verrast je compleet na de droogte van de woestijn.
Wil jij ook op reis naar Namibië?
Check onze speciaal geselecteerde reizen naar Namibië in de reisshop. Of neem contact op met onze Local Christine, zij helpt je graag op weg.
- Review: The Student Hotel in Florence - 21 december 2018
- Salento: geurige koffie, prachtig groen en kleurrijk! - 12 november 2018
- Tayrona National Park - 25 oktober 2018
