Eén kort reisje op één jaar in plaats van veel, liefst zo ver en zo lang mogelijk. Tot zo ver onze reishonger die de afgelopen jaren niet te stillen leek. Want toen kwam er een kindje en bleek het allemaal toch best veel gedoe. Het was makkelijker om lekker thuis te blijven of korte uitstappen dicht bij huis te maken. Wat zijn we toch gemakzuchtig. Shame on us.
Tot de reiskriebels zo aanwezig en vervelend werden dat ze niet langer genegeerd konden worden. We moesten er enkele weken tussenuit. Op naar het westen van Frankrijk, richting Bretagne, door Normandië. Voor wat een betoverende tijd zou worden. En ongetwijfeld het begin van meer.
Bretagne, here we come (of is het Normandië?)
Reizen met een kleine peuter betekent regelmatig stopjes maken en niet al te veel kilometers rijden op één dag. Het reistempo lag dus niet al te hoog en het zou even duren vooraleer we Bretagne bereikten. Gelukkig ben je al snel in Normandië en is dit een streek die heel wat te bieden heeft: mooie kusten, een boeiende geschiedenis, gezellige steden en lekker eten. Helemaal niet erg dus om hier enige tijd te vertoeven!
Tweede Wereldoorlog all over the place
Wie Normandië zegt, denkt aan de ‘Landing in Normandië’ op 6 juni 1944, ook bekend als D-day (en aan de intense beginscène van Saving Private Ryan, kippenvelmomentje). Restanten van de Tweede Wereldoorlog vind je bijgevolg in heel Normandië.
Eerst bezochten we La Coupole, de bunker gebouwd in 1943-1944 die de lanceerbasis moest worden van V2-raketten naar Londen. In dit indrukwekkende museum kan je bijleren over de raketten en de Nazi’s in Noord-Frankrijk. Later reden we langs de stranden waar de geallieerden op D-day geland zijn: Sword, Juno, Gold, Omaha en Utah Beach. Hier nog een foto van de kleine man op Juno Beach.Gek toch, 71 jaar geleden sneuvelde hier de ene soldaat na de andere en nu zat ik hier gezellig aan mijn ijsje te likken terwijl onze peuter met zijn hand in het zand graaide.
Normandië kent een overvloed aan musea over, je raadt het al, de Tweede Wereldoorlog en wij kozen voor een bezoek aan het Airborne Museum in Sainte-Mère-Eglise. Dat was geen bijzonder berekende keuze, eerder toeval. Ik moet zeggen dat ik geen spijt heb van onze beslissing. De vliegtuigen die er tentoongesteld worden zijn indrukwekkend. Het bleek een boeiend en uitgebreid museum voor iedereen die iets wil bijleren over de Amerikaanse parachutisten. (En als fan van Band of Brothers behoor ik zeker tot die groep!)
Als ik je één ding mag aanraden: ga een kantoor voor
toeristeninformatie binnen en zoek er deze mooie brochure over de Tweede Wereldoorlog in Normandië. Alle historische plaatsen en musea staan erin opgelijst, mét uitleg en foto’s. Op basis hiervan kan je beslissen wat je graag bezoekt en wat niet. Bovendien is er een Nederlandse versie verkrijgbaar. (Altijd handig voor mensen zoals ik met een beperkte kennis van de Franse taal.)
We kwamen een hoop oorlogsoverblijfselen tegen onderweg (bunkers, gedenktekens, tanks, …), bezochten La Pointe Du Hoc waar je langs de kraters van de bombardementen kon wandelen en het Amerikaans kerkhof in Colleville-Sur-Mèr (dat natuurlijk, zoals je van Amerikanen kan verwachten, over the top was).
Ik vind de Tweede Wereldoorlog best boeiend en snuif graag wat geschiedenis op tijdens een reis, maar tegelijk werd ik er somber van. Gelukkig waren er genoeg mooie steden en andere leuke bezienswaardigheden in de buurt om mijn gemoed wat op te fleuren.
Gezellig in de stad
Zoals Etretat. Ons bezoek aan dit stadje was niet zo uitgebreid, maar liet toch zijn indruk na. Waar ik erg van genoten heb is de wandeling langs de kust met zijn typerende krijtrotsen (deze behoort eveneens tot de top tien van mijn reisgids), de overdekte markt die ideaal is voor elke souvenirshopper (schuldig!) en de lunch in één van de verzorgde tavernes in het historisch centrum.
Diezelfde dag kwamen we aan in Honfleur. We maakten een lange wandeling langs enkele mooi aangelegde stadsparken, de bijzondere houten kerk die in 1500 gebouwd werd (en tevens de grootste houten kerk van het land is) en de kleurrijke haven vol restaurantjes. Op één van de vele terrasjes aten we de menu van de dag. Daarom hou ik zo van dineren in Frankrijk: voor weinig geld krijg je toch vaak iets moois op je bord.
De dag erna sloten we ons bezoek aan Honfleur af met de plaatselijke vlindertuin. Hier kan je (van zodra je aan het tropische klimaat gewend bent) genieten van talrijke tropische vlindersoorten, vogels en planten. Geen grote vlindertuin, maar wel erg fijn om met de kinderen naartoe te gaan (en om veel foto’s te trekken).
Viva La France (en vooral het eten)
Reizen doorheen Frankrijk is steeds een culinaire ontdekkingstocht. Mijn man en ik gaan graag op zoek naar de lokale specialiteiten, om deze vervolgens te proeven (natuurlijk). Aan de kust van Cancale worden oesters gekweekt, geoogst en verkocht. Voor geen geld kochten we zes oesters op de lokale oestermarkt en aten deze op met zicht op zee en de oesterbedden. De citroen die we voor een halve euro extra kochtten, was zijn geld meer dan waard. Zonder had ik deze slijmerige wezentjes niet binnen gekregen. (Ik ben met andere woorden nog steeds geen oesterfan.)
Naast oesters kan je Normandië niet verlaten zonder te proeven van hun appelcider. Een drankje waar mijn man verzot op was. (Ik iets minder. Geef mij dan toch maar een frisse pint.)
Tekst en foto’s: Ann Wouters
Zijn jullie al in Normandië geweest? Nog aanraders die ik vergeten ben?
- 5x waarom je naar Zuid-Finland wil deze zomer - 21 maart 2024
- 10 hoogtepunten van Ibiza per huurauto - 20 maart 2024
- Bikinitrends voor 2024 - 19 maart 2024
