Ik had net mijn ouders uitgezwaaid op het vliegveld van Gran Canaria, toen twee Franse jongens op strategische punten aan een rotonde stonden. Natuurlijk mochten ze mee! In het gesprek dat volgde, legden ze me uit dat ze de wereld op een wel heel bijzondere manier aan het rondreizen waren: zonder geld. Nou ja, voor noodgevallen en voor visums spreken ze een budget aan, want voor hun reis van Marokko naar Gran Canaria troffen ze echt geen boot die hen mee kon nemen. Maar in Marokko zelf hadden ze geen cent uitgegeven, zo beweerden ze. Hieronder lees je hoe ze dat voor elkaar kregen.
- Liften
Hun namen zijn mij even ontschoten, maar laat ik ze voor het gemak Guillaume en Pierre noemen. Guillome was hovenier en Pierre timmerman, maar allebei hadden ze er even genoeg van. Met de duim omhoog waren ze van Frankrijk naar Zuid-Spanje gelift en op de ferry naar Marokko geslopen. Liften in Spanje was toch wel moeilijk, vonden ze, ook al begint Pekín Expres hier dit jaar aan het derde seizoen. In Marokko was liften geen probleem. - Overnachten
Toen duidelijk werd dat Pierre en Guillaume niet over geld beschikten en dat sommigen hen zelfs geld toeschoven, verwachtte ik dat ze op de man af om een slaapplaats zouden vragen. Dat deden ze nog net niet, maar ze wilden wel weten of het mogelijk zou zijn om op het strand te slapen. In Marokko hadden ze wel bij liftgevers kunnen overnachten, in simpele schuurtjes op het platteland of op dakterrassen.
- Eten
‘Maar jullie moeten toch eten?’ was mijn vraag.
‘Ja, maar dan vragen we om eten waar de houdbaarheidsdatum van verlopen is,’ antwoordde Guillaume.
‘Niet bang voor een maagontsteking?’ vroeg ik.
‘Tot nu toe is het goed gegaan.’
‘En waar haal je dat eten dan vandaan?’
‘Bij de bakker en bij supermarkten. Het is gratis!’
- Meezeilen
Ongehinderd door enige ervaring willen de Fransen nu meeliften op een zeilboot. Hun bestemming: de Cariben. Ik heb ze dan ook afgezet bij de jachthaven en veel succes toegewenst. Als het hen lukt, ben ik voor niets die zeilcursussen aan het volgen. Pierre en Guillaume informeerden ook nog naar de mogelijkheid om de controleurs te omzeilen op de ferry naar Lanzarote. Dat lijkt me eerlijk gezegd best lastig, tenzij je achterin een bestelbusje onder een kleed gaat liggen. Ach, het lukt ze vast wel!
Conclusie
Ik hield gemengde gevoelens aan deze ontmoeting over. Aan de ene kant had ik respect voor hun lef en hun discipline, maar aan de andere kant vind ik het reizen als vrekken en het bedelen om eten net iets te ver gaan. Wat is er verkeerd aan een betaald bed? Zo steun je de lokale economie ook nog een beetje. Ik zou me erg schuldig voelen als een arme plattelandsmarokkaan mij moest verzorgen. Je bent er ook zoveel tijd aan kwijt, aan het zoeken naar eten en slaapplaatsen. Wat ik me ook afvraag: hebben deze jongens nog wel tijd over om iets van hun bestemmingen te zien, of gaat het hen alleen maar om de kick van het gratis vervoer, het gratis eten en de gratis overnachtingen? Nee, ikzelf stil mijn reishonger op een andere manier. Met een portemonnee van Marokkaans leer.
Foto: Michał Sacharewicz, Flickr
- Ontdek de diversiteit van Kaapverdië - 11 april 2024
- The Iceland Trail – een spectaculaire hike door IJsland - 7 april 2024
- De nieuwe hotspot van Zuid-Amerika: fascinerende metropool Lima - 5 april 2024
Frederik zegt:
Mijn eerste reactie? Ben je nou Nederlander of niet?????
ha! heel leuk om zulke avonturisten op te pikken! Met je conclusie ben ik het met je eens. Opzich een leuk doel om zo goedkoop mogelijk te reizen en te liften, maar om nu om je eten te vragen en bedelen van mensen die per maand verdienen wat jij thuis in een uurtje verdiend. Ik schaam mij soms al een beetje als ik via couchsurfing iemand vraag of ik op de bank mag slapen…………..
Toch maar niets voor mij tijdens mijn RTW die over minder dan 2 weken begint! Maar dat liften wel! Dat kost ze toch niets.
Wat overigens heel normaal is in het midden oosten, als je gaat liften, dat je meedeeld in de benzine kosten. Dus voordat je gaat liften is het noodzaak dat je even checkt wat een vergelijkend busritje of een taxi kost zodat je een beetje een indicatie hebt wat de prijzen zijn.
En wel zo verstandig om een prijs van te voren af te spreken, en dubbel te checken dat dat alle kosten zijn.
Zo liet ik mij met mijn reis maatje in Vietnam van het vliegveld weg brengen, na wat geruziek, geschreeuw en dreigende gezichten over een prijsafspraak(die overigens vééél te hoog lag). Whoppaaa we waren de parkeerplaats nog niet af of we moesten alweer parkeergeld betalen! Onze ritgever geeft ons bedrag aan de parkeerwacht, en whoppa 95% wisselgeld gaat weer terug in de broekzak van onze ritgever. Ik denk als we daar commentaar over gingen geven dat we echte slaande ruzie hadden.
Dus op touristische plekken/vliegvelden/stations; duidelijke afspraken maken over je rit voordat je instapt.
Maurits zegt:
Ik snap het gevoel wat je voelt van parasitisme bij de twee Franse heren. Ik ga zelf in september ook met een goede vriend de wereld over liften. We willen het ook volledig gratis doen, maar wel met een tegenprestatie. Het verbaast me juist dat deze heren niets terug doen voor de mensen die hun met bijvoorbeeld een slaapplek helpen, want ze hebben juist allebei een beroep waarmee ze iets terug kunnen doen. Aan de andere kant komt liften van twee kanten, want voor de reis krijg je gezelschap terug. De tips van het eten wat anders weggegooid wordt neem ik zeker mee! Ik hoop het zelf te combineren aan vrijwilligerswerk in diverse landen. Helaas is mijn beroep wat minder praktisch (psycholoog), maar desalniettemin zal ik proberen tijdens mijn reis zo veel mogelijk mensen met wat dan ook te helpen.