Causeway Coastal Route: telkens weer stoppen
De Causeway Coastal Route is de weg tussen beide steden die geheel langs de kust leidt. Met een totale afstand van 190 kilometer. Belfast is het meeste gebruikelijke startpunt van deze route. In de stad zelf word je al met behulp van de poepbruine bordjes waarop de route staat aangegeven naar de kust geleid. Het duurt niet lang alvorens je de zee in je zijspiegel ziet schitteren. Een prachtig gezicht. Het kost soms moeite om niet alweer de auto te parkeren en te genieten van de omgeving. Bij het stadje Larne, op ongeveer een half uurtje rijden van Belast, is de verleiding bijna niet te weerstaan. Het met grote rotsen bezaaide strandje is verlaten. Langs de baai zijn schattige witte huisjes gebouwd. Dikke grijzen wolken geven het plaatje bijna een dramatisch aanzicht. Vijf minuutjes verderop scheidt slechts een stenen muurtje de weg van de woeste Atlantische Oceaan. Toch maar weer even de wagen aan de kant zetten.
Het stadje Larne ligt direct aan de zee
Net buiten Larne vind je dit strandje
Indrukwekkende wolkenpartijen drijven over
Overal langs de route vind je parkeerplaatsen
Ansichtkaart
Garron Point is ook weer zo’n plek waar je even moet stoppen. Een wit huis tegen een beboste heuvelrug in een rustige baai. Even omdraaien en je kijkt tegen hoge kale rosten aan die in zee steken. Ieder uitzicht is anders. En een ansichtkaart waard.
Ieder landschap leent zich voor een foto
Rotspartijen steken in zee bij Garron Point
Buitenaards
Na Cushendall loopt de Coastal Route iets meer landinwaarts. Hier heb je de keuze; de doorgaande weg vervolgen of de smalle landweggetjes langs de Torr Head nemen. Beide wegen zijn prachtig. Ook op de officiële route blijft de zee in zicht. Op de voorgrond een landschap van kleine dorpjes die zijn omgeven door een lappendeken van graslanden. Even verderop verdwijnt de zee dan toch uit het zicht en waan je je alleen op de wereld in een bijna buitenaards landschap, doorsneden door een kaarsrechte weg.
Lieftallige dorpjes nabij Torr Head
Binnen een kilometer verandert het landschap weer
Een schier eindeloze weg naar de horizon
Torr Head: van vier naar twee wielen
Het uitstapje naar Torr Head is erg verleidelijk. Het is één van de scenery routes; speciale lussen over veelal smalle weggetjes met prachtige vergezichten. Voor beginnende of onzekere bestuurders worden deze wegen, waar auto’s elkaar nauwelijks kunnen passeren, sterk afgeraden. Torr Head staat dan ook bekend als een pittige route. Je kunt het ook anders aanpakken door een fiets te huren en van Ballycastle naar Cushendun te trappen. Geen gemakkelijke tocht met het nodige klimwerk. Een enkele keer is door het stijgingspercentage fietsen zelfs geen keuze meer. Je wordt beloond. Het is een schitterende ervaring met verbluffende vergezichten naar de overkant, waar je de heuvels van Schotland ziet liggen. Je voelt je bijna weer eens alleen op de wereld.
De klim langs Torr Head vereist een basisconditie
Na een stevige afdeling volgt weer een pittige beklimming door het heuvelachtige landschap
De contouren van Schotland zijn zichtbaar
De route langs Torr Head is prachtig
De zon en de wolken dragen hun steentje bij aan mooie plaatjes
Zorgeloos grazen de schaapjes in het groene landschap
Carrick-a-Rede: adrenaline stoot
Een klein eilandje vlak voor de kust. Zoals er wel meerdere zijn. Carrick-a-Rede is anders. Het eilandje is een toeristische trekpleister van formaat. Niet zozeer het eilandje, meer de touwbrug die de verbinding met het vasteland vormt. De Carrick-a-Rede Rope Bridge hangt op zo’n dertig meter hoogte boven het wassende water. Een mooie wandeling van een dikke kilometer eindigt in een rij van wachtende waaghalzen, die zich opmaken voor de streng bewaakte oversteek. Meermaals wordt de windsnelheid gemeten. De touwbrug, die vroeger door vissers werd gebruikt, is zo’n 20 meter lang en wiebelt een beetje. Niet heel beangstigend. Wel iets om niet te missen. Houd wel rekening met de drukte. Men werkt zelfs al met een tijdslot. Meer dan een uur wachttijd blijkt niet ongebruikelijk te zijn.
Carrick-a-Rede is maar een klein eilandje
De wandeling vanaf de entree is genieten
Een halve minuut en je bent aan de overkant
De oversteek wordt streng gereguleerd
In het hoogseizoen kan de rij aardig lang worden
Giant’s Causeway: reusachtig
Het echte hoogtepunt van deze reis langs de fraaie kust van Noord-Ierland bevindt zich een kilometer of twaalf noordwaarts. Tienduizenden cilindervormige rotsen van verschillende hoogten. Dit is de Giant’s Causeway. Volgens de legende was het de mythische reus Finn McCool die rotsformatie heeft gecreëerd als pad naar Schotland, waar zijn rivaal reus Benandonner woonde. Daar aangekomen bleek Finn net een maatje kleiner te zijn. Hij vluchtte terug, opgejaagd door Benandonner. Snel vermomde Finn zich als een baby. Benandonner schrok van het formaat van de baby en rende terug over de rotsen naar Schotland.
Voor de Giant’s Causeway is het parkeergeld het entreegeld
De Giant’s Causeway is van dichtbij pas echt indrukwekkend
De wenselijkheid van het beklimmen van de rotsen staat ernstig ter discussie
De wetenschap houdt het erop dat vulkanische activiteit miljoenen geleden tot de huidige formatie heeft geleid. Vanaf het vrij nieuwe bezoekerscentrum worden rondleidingen verzorgd. Er zijn drie wandelroutes in het gebied, die je prima op eigen gelegenheid kunt verkennen. Ook bij de Giant’s Causeway is het overdag aardig druk. Het is handig om in de nabijheid een accommodatie te boeken, om ’s avonds na ‘sluitingstijd’ terug te keren. Natuurlijk het liefst net voor de zonsondergang. Niet meer dan een handjevol mensen kom je dan tegen. Het moment om echt de magie van deze bijzondere plek te kunnen ervaren.
Na zevenen in de avond wordt het heerlijk rustig en kun je je opmaken voor de zonsondergang
Een handjevol mensen resteert na sluitingstijd
De rotsformatie in volle glorie
Genieten van de zonsondergang
Jos
Latest posts by Jos (see all)
- Tampa is tof! - 22 juli 2019
- Icelandair met kinderen; vijf redenen waarom - 17 juli 2019
- Mechelen dé Kinderstad - 11 juli 2019
