De Cameron Highlands: trek in thee

Trek in thee

Liefhebbers van koffie komen hier bedrogen uit, want in de Cameron Highlands staat alles in het teken van thee. De hoogvlaktes, op circa 150 kilometer ten noorden van Kuala Lumpur, zijn vernoemd naar de Brit William Cameron. Hij ontdekte het plateau tijdens een expeditie in 1885. De Engelse kolonisten besloten meteen dat het gebied perfect was om thee te verbouwen. Met het planten van de eerste theestruiken legden de Britten de fundering voor wat tegenwoordig het grootste theegebied van Maleisië is.

Brits erfgoed

De Britten hebben hun sporen in de Cameron Highlands duidelijk nagelaten. Hoewel Maleisië al even geen Engelse kolonie meer is, is de invloed van Groot-Brittannië nog overal voelbaar. Veel gebouwen zijn in typisch Engelse stijl gebouwd, met veel houtwerk in de kleuren wit en bruin. Ook hebben hotels en restaurants typische Engelse namen, zoals ‘Ye Olde Smokehouse’. Overal zie je thee, thee en nog eens thee, om over de high tea’s, chocolate cookies en scones nog niet te spreken. De Cameron Highlands voelen daardoor als een stukje ‘Engeland in Maleisië’; waarschijnlijk precies zoals de Britten het indertijd bedoeld hebben.

Thee en aardbeien

Toch is thee niet het enige wat centraal staat in de Cameron Highlands. Door het klimaat vormt het hoogteplateau een uitstekende bouwgrond voor verschillende soorten groenten en fruit. Van deze soorten zie je de aardbei het duidelijkst terug in het landschap van de Highlands. Naast de ‘strawberry farms’ zijn er veel beelden van aardbeien te zien. Ook zie je de aardbei terug in de namen en logo’s van lokale bedrijven. De Maleiers hebben een handig slaatje weten te slaan uit hun streekproducten. Er is zelfs een markt waar alle koopwaar in het teken van de aardbei staat, van kleding en tassen tot knuffels, pennen en snoepjes. Een local vertelt me dat de producten met name bij de Japanse toeristen gretig aftrek vinden.

Tapijt van groen

Wie bij de gedachte aan thee en aardbeien niet enthousiast raakt, wordt dat zeker wel van het uitzicht dat de theeplantages bieden. De struiken, in verschillende tinten groen, golven als een tapijt over de heuvels heen. Zeker in combinatie met de nevel die in de vroege ochtend over de bergtoppen hangt, is dit mooi om te zien. Bij het zien van de theevelden loop je dan ook gevaar besmet te raken met ‘het ansichtkaartvirus’. De groene struiken liggen er zo fotogeniek bij, dat het lastig is om te stoppen met plaatjes schieten. Het zal je dan ook niet verbazen dat het bezoeken van een theeplantage de populairste activiteit is die je in de Cameron Highlands kunt ondernemen.

Best of Highlands

Zelf bezoek ik de Best of Highlands plantage, de grootste theeplantage in dit gebied. Tijdens een wandeling door de velden slingert een gids me meer feitjes over thee om de oren dan ik kan onthouden; ik vergaap me vooral aan het uitzicht over het tapijt van groen. Toch is zijn verhaal wel interessant. Hij vertelt me dat de thee in Maleisië niet handmatig wordt geplukt, maar wordt geknipt. Hiervoor wordt een soort grote snoeischaar gebruikt, die door twee mensen tegelijk wordt bediend. Bij het traditionele plukken heb je verschillende oogsten die in kwaliteit variëren. Door het knippen vallen alle blaadjes echter tegelijk op de grond. Voordat de oogst naar de fabriek gaat, wordt deze daarom gesorteerd. Hiervoor heeft men negen maatstaven: van één (Best of Highlands) tot en met negen. Grinnikend vertelt mijn gids dat de thee die wij in Europa drinken voor de tiende maatstaf doorgaat, wat ongeveer gelijk staat aan het stof dat overblijft na het sorteren.

Hard werken voor een kopje

Zijn verhaal heeft ook een serieuze kant. De meeste arbeiders op de plantage zijn immigranten uit Indonesië, Nepal en Sri Lanka. Op een werkvisum verhuizen zij met hun voltallige gezin naar de plantage, waar de volwassenen zes dagen per week in de theevelden werken. Er is een school voor de kinderen en er zijn een Christelijke kerk, Moskee, Hindoetemple en Boeddhistische tempel aanwezig. In één dag verzamelt een plukker (of beter gezegd: knipper) gemiddeld 120 kilo theebladeren, wat zo’n vijf a zes euro opbrengt. “Maar”, zo benadrukt de gids met een serieus gezicht, “omdat de werkers kost en inwoning krijgen, is die vijf of zes euro wel échte winst.” Zo diep als tijdens mijn bezoek aan de Cameron Highlands had ik eerlijk gezegd nog nooit over thee nagedacht. Maar nu ik weet hoeveel werk eraan te pas komt voor ik thuis een kopje kan zetten, waardeer ik mijn favoriete warme drankje des te meer.

Over
Laatste berichten

Sascha

Als Sascha niet op reis is, schrijft, praat of droomt ze erover. Haar verlanglijstje? De hele wereld! Sascha’s reishonger is voorlopig nog niet gestild.

Laatste berichten van Sascha (alles zien)