“Mijn Colombiaanse vrienden over hun lockdown (1)”
situatie per 7 april 2020
Toeristen komen het land niet meer binnen: het is simpelweg onmogelijk om naar of binnen Colombia te reizen. De president heeft een lockdown voor het hele land ingesteld tot minstens 12 april. Hooguit één persoon binnen een familie mag de straat op om boodschappen te doen.
Het aantal besmettingen lijkt tot nu toe mee te vallen. In Bogotá zijn de meeste zieken. Van mijn vrienden in Colombia krijg ik geregeld berichten hoe zij de huidige quarantaine ervaren. Behalve een stroom van bidprentjes zitten er veel audioberichten en ludieke video’s tussen.
Mijn Colombiaanse vrienden over hun lockdown
Blanca, een oma uit Bogotá, zit nu met haar zoon en kleinkinderen in een tweekamer appartement opgesloten. Verwoed is ze aan het borduren geslagen. Ze is begonnen met een grote vlinder. Die symboliseert haar dochter, die in de oorlog is vermoord. Door de vlinder te borduren, wordt ze weer even levend. De week erop heeft ze een grote mier geborduurd. Dat is zijzelf: een strijdster. Zoals zoveel vrouwen in Colombia. Want mieren dragen grote gewichten. Net als de vrouwen die ondanks alles solidair met elkaar blijven strijden. ‘Nu ik noodgedwongen thuis zit, geeft het borduren me rust.’ Blanca is Wayuú inheemse: zij weet dat verschillende inheemse groeperingen al eerder deze maand hun gebieden voor buitenstaanders hebben afgesloten – als eerste voor toeristen. De inheemsen zijn naarstig op zoek naar een werkend traditioneel medicijn tegen corona.
Wayuú tassen die Blanca haakt
Van Laura, een serieuze eind-twintiger, krijg ik dit bericht: ‘Van jongs af aan zorgen we er in de Colombiaanse vijandige wereld er voor om ons dapper en sterk te tonen. Daarom lukt het ons om positief te blijven.’ Blij vertelt ze dat de guerrilla ELN, die tot nu toe de vrede weigerde, een staakt het vuren heeft afgekondigd nu de humanitaire corona-crisis woedt.
Ireny die in het zeer afgelegen La Macarena woont, stuurt me vele religieuze boodschappen of stellingen als ‘Als dit voorbij is, zullen we misschien menselijker worden. Dan zullen we begrijpen wat er echt toe doet, dat iedere zonsopkomst een wonder is, dat we liefde niet voor morgen mogen bewaren. Als alles voorbij is, zal ik naar je toe rennen om je te omarmen.’
Kortom, iedereen is op zijn eigen manier vol goede moed.
“Mijn Colombiaanse vrienden over hun lockdown (2)”
situatie per 24 mei 2020
Het openbare leven in Colombia is onder de lockdown slechts heel beperkt. Sinds eind april mogen mannen en vrouwen om de dag, bij toerbeurt, de straat op om boodschappen te doen of medicijnen te kopen. Met mondkapje. Tussen 6.00 en 8.00 uur ’s ochtends mag je in je eentje dichtbij huis een rondje sporten. De controle is superstreng.
Blanca, de Wayúu inheemse, die in Bogotá woont, is nog steeds aan het borduren. Meters lappen met kleurige figuren liggen inmiddels om haar heen. Als ze naar buiten kijkt, hoort ze voor het eerst in al die jaren vogels zingen. De lucht is heel helder, want er is in de corona-tijd weinig verkeer. ‘We kunnen nu Los Nevados zien,’ appt ze me. De weilanden en bossen zijn groener. Maar de ELN (het Nationaal Bevrijdingsleger) heeft het staakt het vuren (sinds de lockdown) alweer opgeheven en het geweld houdt geen quarantaine. Toch blijft ze hopen. ‘Laat corona een verandering van de menselijkheid zijn,’ besluit ze.
De informele sector in Colombia lijdt het meest onder de lockdown.
Sebastián, de gids met wie ik hoog door de Andes trok, is net als andere gidsen zijn werk verloren. Als we met elkaar bellen, zegt hij: ‘De laatste drie maanden voelen we de veranderingen door Covid-19 als een aardbeving. De bergen zijn ineens heel ver. Ondanks de onzekerheid en angst voor de toekomst klampen we ons vast aan onze motivatie om ecotoerisme te ontwikkelen. We onderzoeken hoe we het toerisme het beste kunnen veranderen. Dat kunnen we alleen doen als we de handen ineen slaan. We hebben besloten ons aan te sluiten bij Salvemos Travel. Het is een innovatief initiatief om onze toeristische projecten te visualiseren. Kijk maar eens op Salvemos.travel bij de Páramo Trek.
Ook al heeft de regering voedselhulp voor de armsten beloofd, die hulp is ‘vertraagd.’ Het doel van ‘salvemostravel’, zegt Sebastián, is om donateurs te winnen. Dan kan iets van de salarissen van de gidsen worden betaald. Met het gedoneerde geld willen ze ook voedselpakketten kopen om die te geven aan de verschillende boerenfamilies waar doorgaans de trekkers onderdak vinden.
Gids in Andes
Colombia lockdown
Maar, of je nu in Colombia of in Nederland woont, iedereen kan wel wat afleiding gebruiken. Net als Blanca met borduren doet. Geef je over aan het lees- en luistervirus, al was het maar om even te ontsnappen aan de niet-aflatende stroom coronaberichten. Op Reishonger schreven we al veel over Colombia, niet voor niets uitgeroepen als ‘the place to be in 2020’. Met het boek ‘De wet van de stilte – reis door Colombia’ en de gelijknamige podcast op soundcloud haal je gewoon Colombia je huis binnen!
- Een ode aan de bergen: wintersport op een andere manier - 24 februari 2024
- Van bron naar riviermonding in de Adriatische zee - 14 juli 2023
- Frans-Italiaans escapisme op de ski in La Rosière - 25 april 2023
