Uyuni: van ’s werelds grootste zoutvlakte tot Dakar rally

De modder hangt nog als dikke klonten aan de wielen van zijn vrachtwagen als hij uit de cabine springt. Een grote glimlach verschijnt op zijn gezicht en met een jongensachtige schreeuw zet hij zijn voeten op de grond. Zojuist won hij zijn eerste etappe in de Dakar rally. Ton van Genugten won met zijn team de zevende etappe van de 2018 Dakar rally van La Paz naar Uyuni. Het gevecht tegen het Kamaz team was spannend tot op het einde, maar Ton kon zijn voorsprong aan het einde consolideren. Uyuni is al verschillende keren de start- en finishplek van een Dakar etappe geweest. Helaas heeft de organisatie van de Dakar rally besloten dit jaar alleen in het zuiden van Peru te blijven en moet Uyuni het dit jaar alleen doen met mij en een paar andere chaotische toeristen.

Oude locomotief op het kerkhof van Uyuni

Oude locomotief op het kerkhof van Uyuni

Kerkhof

De inheemse bevolking van Uyuni was bepaald geen fan van de treinroute naar de kust. Jarenlang saboteerden ze de treinen, waardoor het transport van mineralen stopte. Het treinkerkhof was geboren. Oude locomotieven en wagons staan stil aan het begin van de zoutvlakte te wachten om opgegeten te worden door roest en erosie. Het is een jaloersmakend gezicht wanneer je tussen de metalen monsters loopt. Om echt te kunnen genieten van de schoonheid raad ik je aan om in de middag naar het kerkhof te gaan. Alle touroperators gaan in de morgen met alle toeristen naar het kerkhof en een fatsoenlijke foto zit er dan niet in. In de middag klim ik voorzichtig op één van de locomotieven en staar voor mij uit. Het is ongelofelijk hoe ver je kan kijken voordat je de horizon ziet.

Salar

Bolivia heeft de grootste en ze zijn niet te preuts om erover op te scheppen. De zoutvlakte van Uyuni is de grootste van de wereld en is meer dan tien vierkante kilometer groot. Ik zweer je dat je de bolling van de wereld kan zien wanneer je over de Salar de Uyuni rijdt. Met maar één meter hoogteverschil over de gehele vlakte lijkt het bijna alsof je op zeeniveau staat, maar in werkelijkheid ligt de zoutvlakte op een hoogte van 3.700 meter. Het meer dat ooit bestond is volledig opgedroogd en het enige wat is overgebleven is een dikke laag zout vol met mineralen en lithium.

Met elke pauze hop ik uit de auto en beweeg ik mijn vingers over de witte grond en merk ik dat de structuur telkens weer anders is. Aan de buitenrand van de Salar voelt het zout aan als zand, terwijl in het zuiden van de vlakte de structuren van het zout als honingraat op de grond liggen. Met mijn vingers pak ik wat zout op en het lost zichzelf op tot een waterige substantie. In het noorden van de Salar is het zout zo hard als beton en heb ik een mes nodig om wat zout van de aarde af te schrapen. Langzaam aan begin ik me te realiseren hoe geweldig het moet zijn voor de deelnemers van de Dakar rally om hier met een duizelingwekkende snelheid overheen te mogen scheuren.

Voor de creatieve fotografen is het een hemels uitje. Er zijn zoveel mogelijkheden om hier met het perspectief te spelen. Zelf ben ik lekker losgegaan met dinosaurussen, Pikachu en een lege bus Pringles.

Creatieve fotografie in Uyuni in Bolivia

Neem de tijd om wat creatieve foto’s te maken, er is ruimte genoeg…

Dinosaurus op de Uyuni zoutvlakte in Bolivia

Dinosaurus brengt onrust op de zoutvlakte…

Vulkaan

Na honderden video’s en foto’s verlaten we dan eindelijk de zoutvlakte en komen we steeds dichterbij de grens met Chili. Ik wist niet dat het mogelijk was na de witte vlakte, maar dit landschap is zelfs nog mooier. We rijden door grote open woestijnvlaktes en zijn omringd door majestueuze bergen en vulkanen van 6.000 meter en hoger. In de verte zie ik een andere auto rijden met een dikke pluim stof achter de Jeep.

De 4×4 Jeeps vechten tegen de enorme hoogte en het uitputtende landschap. Elke keer als we omhoog rijden gaat de versnellingspook terug naar de eerste versnelling en komen we op een slakkentempo boven. Terwijl we weer een heuvel hebben overwonnen kijk ik om me heen en zie de enorme reuzen van meer dan 6.000 meter boven ons uitsteken. Het is duidelijk dat de natuur hier de baas is over de machines.

Verschillende keren stoppen we omdat we bijna zonder benzine staan. Vanuit Uyuni hebben we benzineblikken meegenomen omdat een tankstation hier niet te vinden is. Elke dag checken we de olie, koelvloeistof en vegen we een dikke laag stof en gruis uit de auto. In dit deel van de wereld bepaalt de natuur je dagelijkse ritme.

Rotsen in de woestijn van Bolivia

Elke rots heeft een eigen unieke vorm door de wind en erosie

Ontspan

Na twee dagen ploeteren in het zout en de felle zon arriveren we bij de warmwater baden. Het is vijf uur in de ochtend en de zon is al op. Onze kleding stinkt en we gooiden ze van ons af en springen in het warme water. Met een schappelijke 40 graden genieten we van een heerlijk ontspannen moment en kijken naar de flamingo’s in de verte. In de regio zijn veel flamingo’s en je kan diverse laguna’s bezoeken om ze te bekijken. Het blijft mij verbazen om flamingo’s te zien op een hoogt van 3.000 meter, maar voor nu blijf ik nog even genieten van het warme bad.

Dakar

Het is zonde dat de organisatie van de Dakar rally ervoor heeft gekozen om in 2019 alleen het zuiden van Peru op te nemen in het parcours. Dit gedeelte van de wereld is de ultieme uitdaging voor mens en machine en hoort thuis in één van de zwaarte races van de wereld. Hopelijk komt de rally hier in 2020 terug met opnieuw een Nederlandse overwinning.

Beeld van Dakar rally in Uyini, Bolivia

De afgelopen jaren was de Dakar rally vaste klant in Uyuni, dit jaar blijft de rally in Peru

Meer over Bolivia op Reishonger

 

Roger

Vragen? Suggesties? Of jouw reishonger delen?

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Je mag alleen HTML tags en attributen gebruiken:

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>