Onder onze voeten knerpen de scheermessen. Er liggen er honderden, duizenden, miljoenen misschien wel. Ze vormen een enorm schelpentapijt aan de oostkant van Ameland, waar Noordzee en Waddenzee in elkaars armen worden gedreven. We kijken om ons heen: één grote leegte en een zee aan ruimte. De wind blaast ongenadig om onze oren op dit godvergeten stukje Waddeneiland, dat als een onontdekte planeet aan onze voeten ligt.

Ontdekkingstocht

De ontdekkingstocht naar Ameland begint al op de pier bij Holwerd, waar de Oerd op ons ligt te wachten. Je ziet het eiland liggen, kunt het bijna aanraken, zo dichtbij. De veerboot brengt ons, onder begeleiding van een kolonie kapmeeuwen, in drie kwartier naar de andere kant van het Wad. En eenmaal daar, in de haven van Nes, lijken de dagelijkse beslommeringen juist heel ver weg. Wat vijfenveertig minuten op een veerboot al niet met je kan doen.

De vlaggen van Ameland, Nederland en rederij Wagenborg op de veerboot Oerd

Vlaggen op veerboot Oerd naar Ameland

Kapmeeuwen vliegen met je mee op de veerboot naar Ameland

Kapmeeuwen begeleiden je over de Waddenzee naar Ameland

Relaxed naar het westen

Verdwalen is niet moeilijk op Ameland. Vanaf Nes kun je twee kanten op: naar het oosten of naar het westen. Gelukkig zijn we hier een paar dagen, dus genoeg tijd om van alles te ontdekken. We beginnen met een fietstocht naar de westkant. Die rood-witte vuurtoren lonkte ons vanaf de wal al, dus dat is onze eerste target. Er zijn twee routes westwaarts, we kiezen natuurlijk voor de meest avontuurlijke, door de duinen. Het rare van zo’n eiland is, dat je van alle toeristen die op de boot zaten, nauwelijks iemand terugziet. Relaxed fietsen dus op dit bijna-privé schelpenfietspad. Het is zo’n twaalf kilometer naar de vuurtoren. Een paar kilometer voor ons eindpunt nemen we de afslag naar een bijzonder gebied: laagveenmoeras de Lange Duinen. Via een lange vlonder komen we bij een vogelkijkhut aan een grote waterplas in het moeras. Nadat we bewonderend de vogelpopulatie hebben bespied door de kijkgaten, stappen we weer op en gaan verder. Op naar de vuurtoren.

De rood-witte vuurtoren van Ameland

De vuurtoren van Ameland is 55 meter hoog

De entree van de vuurtoren op Ameland

Entree van de vuurtoren

Gelukkig hangt er een bordje ‘Open’ op de deur. Binnen hangt een ouderwets degelijke geur en op de muur zijn foto’s van briefjes van tweehonderdvijftig gulden geplakt. Ach ja, ‘de vuurtoren’, ons mooie geld uit de vorige eeuw, de guldentijd. Nooit geweten dat het de vuurtoren van Ameland was, maar ja, briefjes van 250 had je ook niet dagelijks in je portemonnee.

Op het briefje van 250 gulden staat de vuurtoren van Ameland. De gulden en dus ook dit mooie bankbiljet werd in 2002 afgeschaft en ingeruild voor de euro.

De vuurtoren van Ameland op een briefje van 250 gulden

Tweehonderdzesendertig treden

Alsof fietsen over Ameland al geen training genoeg is, plakken we er nog een workout van tweehonderdzesendertig treden aan vast. Het kost wat zweetdruppels, maar dan heb je ook wel het mooiste uitzicht over Ameland, het Wad en de Noordzee. Een weekendje Ameland buiten het seizoen heeft zo zijn voordelen: ook hier op zo’n vijftig meter hoogte hebben we weer het rijk alleen. Na een halfuurtje rondjes lopen, turen, wijzen en fotograferen dalen we weer af. Hoogste tijd voor de belangrijkste USP van Ameland: het strand. We wandelen via het altijd groene Hollumerbos naar het uiterste westpunt van Ameland, naar een van de mooiste strandtenten van het eiland aan een oneindig strand: The Sunset. Naam zegt genoeg. Hier kun je onder het genot van een Nobeltje de zon in de zee zien zakken.

Naaldbomen in het Hollumerbos op Ameland

Het Hollumerbos ligt in de uiterste westpunt van Ameland

Het onbewoonde oosten

Als de zon weer op is, stappen we nogmaals op de fiets. Dit keer is de koers oostwaarts: van Hollum naar Ballum naar Nes naar Buren. Na dit dorpje is het eiland zo goed als onbewoond. We fietsen naar natuurgebied ‘t Oerd. Hier begint het meest woeste, authentieke Ameland. We parkeren de fiets bij het eindpunt van het fietspad, en beklimmen het uitkijkpunt op de hoogste duin van het Waddeneiland: de vierentwintig meter hoge Oerdblinkert. De beloning is groot: een fantastisch uitzicht over het westelijk deel van Ameland en zelfs grote delen van de Friese kustlijn zijn te zien.

Strand zonder einde

We dalen af en beginnen aan de wandeling naar het oostelijkste punt van Ameland. Het voert ons langs het Wad, over kwelders, door slenken, over lage duinen en valleien en dat terwijl roofvogels boven ons hoofd zweven, ganzen fourageren en scholeksters kwetterend langs vliegen. Hier sta je midden in de natuur, gevormd door de elementen water en wind. We lopen verder en komen uiteindelijk op de oostpunt van Ameland: de Hôn. Met een beetje geluk kunnen we hier lepelaars zien, die hier met een kolonie zijn neergestreken. We lopen over het strand waar geen einde aan lijkt te komen. De zee zie je niet eens, zo groot is dit oostelijke strand. In de verte een eenzame strandpaal, de duinen van De Hôn, een productieplatform op zee en als je heel goed kijkt de vuurtoren van buureiland Schiermonnikoog.

Fietsen op het strand richting het Oerd Ameland

Fietsend naar het Oerd op Ameland

Sybylle Kroon in balans op strandpaal op het meest oostelijke puntje van Ameland. Links is een productieplatform in de Noordzee te zien.

In balans op het meest oostelijke puntje van Ameland

Op het oostpunt De Hôn Ameland

Strand zonder einde. De Hôn op Ameland

Geen hond te zien, behalve een zeehond

Om ons heen vormen duizenden scheermessen een knisperend tapijt. We lopen als net gestrande ruimtereizigers over dit uitgestrekte, verlaten, lege en eindeloze strand. Geen hond te zien. De enige die hun kop laten zien, zijn de zeehonden die een rustig plekje zoeken. Nou, dat hebben ze gevonden op dit verlaten deel van Ameland. Onder de indruk van zo veel rust, leegte en ruimte vervolgen we onze weg, langs de duinen van de Hôn. We kunnen alleen nog maar westwaarts. Daar valt nog veel te ontdekken.

Sybylle Kroon via het strand op weg naar het westen van Ameland

Vanaf het Oerd kun je alleen nog maar westwaarts

Sybylle Kroon op het lege strand van Ameland

Genoeg te fotograferen in de grote leegte

Niet missen op Ameland

Wie Ameland zegt, zegt Nobel

Al meer dan honderd jaar kun je terecht in hotel-café-restaurant-slijterij Nobel in Ballum. Een bezoek aan Ameland is niet compleet zonder een bezoek aan dit bijzondere etablissement waar ouderwetse romantiek en design samen komen. Je kunt er heerlijk eten, slapen en genieten. Je koopt hier het origineelste souvenir van Ameland: Nobeltje. Deze likeur is alleen op Ameland en een enkele slijter op de wal te koop. Hotel Nobel, Gerrit Kosterweg 16, Ballum.

Je moet er 236 treden voor op, maar dan heb je ook wat

Het mooiste uitzicht over Ameland heb je vanaf de vuurtoren van Ameland. Bij helder zicht -handig om dat van tevoren te checken voordat je aan de klim begint- zie je de Noordzee, Waddenzee, naburige Waddeneilanden en het vaste land. Vuurtoren Ameland, Oranjeweg 57, Hollum.

Uitzicht vanaf de vuurtoren van Ameland

Uitzicht over Ameland vanaf de vuurtoren, die een schaduw over het Waddeneiland werpt

Het drama van Ameland

Ameland had vroeger een reddingsboot die met paarden het water in werd gebracht. In 1979 ging het gruwelijk mis: door een dramatische samenloop van omstandigheden verdronken de acht paarden in de golven. Ter nagedachtenis is een grafmonument opgericht. De paarden hebben bij het oude reddingbootpad bij Hollum een graf gekregen. Tegenwoordig wordt de paardenreddingboot een paar keer per jaar ter demonstratie ingezet, wat elke keer een prachtig spektakel oplevert.

Paardengraf Ameland

Het paardengraf

Het is eeuwenlang broodnodig geweest op Ameland: jutten

De boeren hadden vroeger een zwaar bestaan en door te jutten konden ze hun hoofd net boven water houden. In het Juttersmuseum vind je alles over de jut-gewoontes en tradities en wat er in de loop der eeuwen zoal op het strand gevonden is. Landbouw- en Juttersmuseum Swartwoude, Hoofdweg 1, Buren.

Met je eigen paard naar Ameland

Overal op dit eiland zie je paarden. Paardrijden over het brede strand van Ameland is dan ook de wens van menig paardenliefhebber. Je kunt zelfs je eigen paard meenemen naar het Waddeneiland, maar eentje ter plekke huren kan natuurlijk ook. Het is een geweldige manier om Ameland te ontdekken.

paarden op ameland

Paarden op het strand van Ameland

Fotografie: Sybylle Kroon, Edwin Pijpe

Sybylle
Laatste berichten van Sybylle (alles zien)
  1. Anne Bergsma zegt:

    Wat heb jij het eiland mooi verwoordt. Heb eigenlijk er niets aan toe te voegen.

    Mvg Anne Bergsma redacteur van De Zee Kust Ameland, ambassadeur van De Zee Kust

  2. Mooi Stukje, en dan heb je het nog niet eens gehad over het Werelderfgoed waar je over heen gaat om Ameland te bereiken

Vragen? Suggesties? Of jouw reishonger delen?

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Je mag alleen HTML tags en attributen gebruiken:

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>