En toch hebben we het hier nog niet zo slecht. We mogen naar buiten, kunnen door het raam of van afstand naar onze familie wuiven. Iets wat niet mogelijk is voor de mensen die nu nog vastzitten in het buitenland. Sam Van den Haute, de man achter de Vlaamse reisblog Check Out Sam, is zo iemand. Toen de coronacrisis uitbrak, was hij in de Dominicaanse Republiek. Hij besloot zelf om daar te blijven en de crisis uit te zitten. Reishonger sprak met hem.
Sam: “ik werd door de toeristische dienst van de Dominicaanse Republiek uitgenodigd om een week door dit Caraïbische paradijs te reizen. Vier jaar geleden had ik het prachtige (maar toeristische) Punta Cana bezocht, maar meer had ik nog niet gezien van het eiland. Dus nam ik het voorstel meteen aan. We zouden tijdens deze reis minder gekende regio’s en steden bezoeken. Een ontdekkingstocht langs de onbekende parels van dit reusachtige eiland.”
“Op de dag van vertrek was er in België nog geen sprake van een corona pandemie, en dus kon de persreis gewoon doorgaan. Samen met vijf andere Belgische bloggers vloog ik, met tussenlanding in Madrid (dat op dat moment ook allesbehalve zwaar getroffen was) naar de Dominicaanse Republiek.”
Reisblogger Sam voor de coronacrisis de Dominicaanse Republiek bereikte.
Reishonger: hoe ben je dan vast komen te zitten in de Dominicaanse Republiek?
Sam: “Nog voor het vertrek had ik de toeristische dienst gevraagd of ze mijn terugvlucht naar een latere datum konden verschuiven. Ik wilde immers graag wat langer in de Dominicaanse Republiek blijven én bovendien zou ik van hieruit ook enkele andere Caribische eilanden kunnen verkennen. Wie had gedacht dat ik daardoor vast zou komen te zitten?”
“Omdat de terugvluchten plotseling overboekt raakten, kon ik niet eerder terug naar huis gaan. Op zich zag ik daar geen probleem in. Ik zou later wel een terugvlucht nemen en vertelde de toeristische dienst ook dat dat mijn plannen waren. Eerst nog een beetje genieten van het eiland en wanneer de storm was gaan liggen, zou ik terugkeren. Hier had het Covid-19 monster immers nog geen voet aan wal gezet. Achteraf gezien was dit naïef, want natuurlijk moesten er hier op dat moment ook al slachtoffers zijn geweest.”
“Tezamen met de toeristische dienst van de Dominicaanse Republiek ging ik op zoek naar een oplossing. Zij hebben er alles aan gedaan om mij te helpen. Maar de weinige terugvluchten die er daarna nog waren, waren snel uitverkocht, enkel beschikbaar voor bepaalde nationaliteiten of gewoonweg niet haalbaar. Omdat de situatie er met de dag hopelozer uit zag, zocht ik een klein appartement in Santo Domingo. Eerst zou ik er maar een week blijven, maar dat werden al snel vier weken.”
“Als ik een beetje meer moeite had gedaan, had ik misschien nog wel naar huis geraakt. Maar toen was de situatie in België al zo slecht. Ik dacht: ‘zou het misschien beter zijn om gewoon hier te blijven?’ Angst van het onbekende doet je rare beslissingen nemen.”
De vrolijke Caraïbische sfeer van de Dominicaanse Republiek.
“De situatie in de Dominicaanse Republiek is volgens mij rustiger dan in België momenteel. De eerste week merkte ik dat mensen nerveus werden. Het openbare leven kwam tot een volledige stilstand. Wanneer de president een avondklok aankondigde, werden mensen bang. Mensen keken angstig, de eerste mondmaskers verschenen in het openbaar. De vele straatverkopers ontdekten een nieuwe goudmijn: handgels en mondmaskertjes. Mensen konden die maskers zelf uit een plastic tasje vissen. Het leek me allemaal niet erg hygiënisch.”
“Ik voelde me als Europeaan geviseerd. Ik zag duidelijk hoe mensen zich omdraaiden of in een grote bocht om me heen liepen. Dat geeft niet zo’n fijn gevoel, maar ik begreep het natuurlijk wel. Later bedacht ik me dat ik misschien te snel dacht dat mensen me vermeden omdat ik Europeaan was. Misschien lag het gewoon aan het feit dat ik als één van de weinigen geen mondmasker droeg. Nu gebeurt dit nog zelden, want de social-distancing regels worden hier allesbehalve gerespecteerd. Zo lang mensen maskertjes en handschoenen aan hebben, voelen ze zich veilig.”
“Intussen is de Dominicaanse Republiek al bijna drie weken in lockdown. De gemoederen zijn duidelijk bedaard. Enkel op momenten wanneer de president een nieuwe aankondiging maakt, zie je wel dat mensen weer wat nerveuzer worden. Gelukkig duurt dat nooit lang.”
Voor mensen de winkel in mogen, krijgen ze een mondmasker en worden de handen ontsmet.
Reishonger: hoe ziet het dagelijkse leven er nu uit in Santa Domingo?
“Hoewel het grootste deel van het openbare leven tot een stilstand is gekomen, rijden er alweer auto’s rond en zijn er eigenlijk ook best wel wat mensen op straat. Nu, dat is ook relatief, want Santo Domingo is immers een stad met bijna vier miljoen inwoners. De economie is hier minder sterk en de meeste mensen hebben hier een winkeltje of ze verkopen spulletjes op straat. Deze Dominicanen leven van dag tot dag. Als ze dit helemaal niet meer zouden mogen doen, hebben ze geen geld meer. En dan zijn de economische gevolgen van deze pandemie nog vele malen groter dan de ziekte zelf. Om die reden denk ik dan ook dat er nooit sprake zal zijn van een volledige lockdown. Momenteel is er alleen een avondklok van 17u ‘s avonds tot 6u ‘s morgens. Tussen die uren mag niemand naar buiten.”
“De winkels zijn altijd vrij druk, maar plunderingen of hamstergedrag zie ik hier niet. Het is wel erg pijnlijk om te zien dat de rijkere Dominicanen karren vol met spullen kunnen kopen en de arme bevolking het duidelijk met minder moet stellen. Om die reden behoort WC-papier hier ook absoluut niet tot de producten die worden gehamsterd. In dit straatarme land is voedsel prioriteit.”
“Om de verspreiding van de ziekte verder tegen te gaan, werden bepaalde steden of dorpen nu ook in een soort van cordon gezet. Niemand mag de stad nog in of uit, met uitzondering van leveranciers van voedsel of verplegend personeel.”
Pleinen en straten die gewoonlijk barsten van het leven, zijn nu verlaten. Veiligheid voor alles!
Reishonger: merk je grote verschillen tussen je leven nu en de andere keren dat je in het buitenland verbleef?
“Het is natuurlijk een hele aanpassing om zo plots in een ander land te móéten verblijven. Ik spreek de taal niet, ik ken de cultuur nauwelijks, ik kan niet inschatten hoe mensen hier gaan reageren als dit blijft aanslepen. Gelukkig heb ik al verschillende keren voor een poosje in het buitenland gewoond en weet ik dus wel wat ik kan verwachten. Toch blijft het behoorlijk ingrijpend. Zeker omdat het toch onverwacht kwam. Ik zit de hele dag binnen en de winkels hebben veel producten die we thuis ook hebben. Daardoor kan ik het hier net zo ‘Belgisch’ maken als ik wil. Enkel de luide, Caribische beats die ‘s avonds van de daken knallen verraden dat ik 7500 kilometer van huis verwijderd ben.”
“Gelukkig ben ik het gewend van op afstand te werken. Als reisblogger reis ik zes maanden per jaar. Het leven is daardoor niet zo anders dan gewoonlijk en ik heb ook nog meer dan genoeg werk. Er valt altijd wel iets te schrijven over reizen. Het grootste nadeel is dat mijn inkomsten weggevallen zijn. Mensen denken nu natuurlijk niet aan reizen en de meeste partners waarmee ik samenwerk hebben hun activiteiten even on hold gezet. Ik probeer daar niet te veel bij na te denken, maar het geeft me wel wat zorgen. Maar na regen komt zonneschijn. Ik blijf positief.”
Reishonger: dat klinkt toch ingrijpend. Hoe voel je je?
“Ik denk dat ik de afgelopen weken elke mogelijke emotie heb gevoeld. Mijn eerste gevoel van avontuur is overgegaan in ongeloof, dat op zijn beurt werd vervangen door angst en uiteindelijk een soort van berusting werd. Maar ik ben zeker dat er nog veel meer emoties zullen volgen de komende weken.”
“Al bij al heb ik het hier niet slecht. Ik zit in een comfortabel appartementje in een veilige buurt en ik vind hier alles wat ik nodig heb. Met behulp van internet sta ik in contact met mijn vrienden en familie in België. Natuurlijk heb ik soms eens een minder moment, maar daar probeer ik dan afstand van te nemen. Wat kan ik er immers aan doen? Er zijn geen vliegtuigen meer naar huis en de situatie in Europa lijkt mij nog steeds slechter dan hier te zijn. Bovendien heb ik hier een heerlijk zonnetje dat mijn angsten doet wegsmelten. Als je vast zit in de Caraïben, moet je er toch het beste van proberen te maken?”
Reishonger: had je het anders aangepakt nu je weet wat je weet? Was je terug gereisd naar België?
“Waarschijnlijk wel. Zoals ik al eerder zei: ik heb hier niet te klagen, maar het is wel fijner om in zo’n spannende tijd dichter bij je familie en vrienden te zijn. Nu pas zie ik hoe naïef ik was en hoe snel dingen kunnen veranderen. Waarschijnlijk zit ik hier nog enkele maanden vast en volgens mij gaat dat uiteindelijk op mij inwerken. Op dat moment zal ik waarschijnlijk mijn thuisland erg gaan missen.”
“Ik ben mij er ook van bewust dat er in de Dominicaanse Republiek nog lelijke dingen kunnen gaan gebeuren. De gezondheidszorg is niet geweldig en de sterftecijfers kunnen dus hoger zijn. De sociaaleconomische gevolgen van een pandemie die blijft aanslepen zullen mogelijk ook een hoog aantal slachtoffers eisen.”
Duiven nemen bankjes en pleinen over.
Reishonger: is er kans dat je gerepatrieerd wordt?
Sam: “Weinig. Omdat ik pas te laat ben gaan inzien dat ik beter naar huis had kunnen gaan, had ik de belangrijkste terugvluchten al aan mij laten voorbijgaan. De ambassade van België stuurt regelmatig een mailtje met de opties voor gestrande Belgen. De opties die ik nu nog heb, zijn moeilijk haalbaar. Gestrande reizigers moeten op eigen risico terugvluchten boeken. Zo werd er vorige week een vlucht aangeboden door Iberia, maar uiteindelijk bleek dat alleen Spanjaarden werden gerepatrieerd.”
“Een vrouw die hier eveneens vastzit, vertelde dat er een foutieve datum was opgegeven, waardoor zij een dag te laat op de luchthaven was. Zij kwam van de andere kant van het eiland en had 250 euro uitgegeven aan een taxi om de luchthaven te bereiken. Allemaal voor niets.”
“Voorstellen om via Amerika naar huis te vliegen zijn eveneens onpraktisch. Dan gaat het om vluchten met een layover van minder dan een uur. Het is onmogelijk om in die tijd je bagage uit te checken en opnieuw in te checken voor de volgende vlucht. Daarbij verstrekt de VS momenteel geen ESTA (visum) aan Europeanen.”
“Ik weet wel dat de Belgische Ambassade zijn uiterste best doet om alles vlot te laten verlopen. Jammer genoeg zijn er gewoon geen mogelijkheden meer. Sommige commerciële vluchten zouden misschien hervatten in mei of juni. Hopelijk kan ik daar gebruik van maken. Ik had maar sneller de beslissing moeten maken om terug te komen.”
Reishonger: hoe zie je de nabije toekomst? Denk je dat de pandemie op een ander tempo beweegt in de Dominicaanse Republiek dan in Europa?
“Sam: Tot nog toe gaat het hier vrij traag. Op 4 april 2020 waren er 1500 besmettingen (op een totale bevolking van 11 miljoen) maar dat aantal stijgt iedere dag. In de komende weken verwacht ik wel een dramatische wending. In sommige kleine steden is de maximale capaciteit van ziekenhuizen nu al bereikt.”
“Al blijft het koffiedik kijken. Ik ga geen voorspellen maken, dat wordt al genoeg gedaan. En dat boezemt mensen alleen nog maar meer angst in. Ik kijk liever van dag tot dag, want anders maak je jezelf gek.”
De Dominicaanse Republiek blijft voorlopig in lockdown, zoals de rest van de wereld. Wanneer het weer veilig is om dit prachtige land te bezoeken, vind je alle informatie voor je reis op GoDominicanRepublic.com. Sam schreef verschillende artikelen over zijn ervaringen in de Dominicaanse Republiek. Zowel de mooie verhalen over de prachtige natuur en cultuur, als de verhalen sinds het uitbreken van de coronacrisis kun je vinden op zijn website. Reisinspiratie van onze eigen redacteuren vind je hier: “Daarom moet je eens naar de Dominicaanse Republiek!” en hier: “Caribisch dagboek: de Dominicaanse Republiek”.
Gelukkig gaat de prachtige natuur van de Dominicaanse Republiek nergens heen. Ze wacht op ons, tot het weer veilig is om te reizen.
Krijg nu reishonger, reis later!
De foto’s in dit artikel werden gemaakt door Sam Van den Haute.
- Ontdek boetiek bestemming Malta - 1 januari 2024
- Met het openbaar vervoer door Fjord Noorwegen - 30 oktober 2023
- Reisverhaal: naar Narvik, in Noord-Noorwegen - 19 april 2023
Roberto van Eekelen zegt:
Zit je nog steeds in de Dominicaanse ?
Mijn vriendin wel en weet niet hoe ze er weg moet komen. Heeft slechts van een uitkering en jaren sparen deze reis kunnen boeken. Nu weet ze niet hoe en wanneer ze naar huis kan komen. Ze is er al sinds maart 2020! Zij wil naar huis met haar dochtertje van slechts 4 jaar oud. Maar hoe ?? Al twintig x de ambassade gebeld maar er gebeurd niets. Toch zijn er al wel vluchten mogelijk deze dagen.
Ik mis haar enorm en zij mij. Help ons alsjeblieft.
Mvg Roberto
Lotte zegt:
Dag Roberto,
Wat jammer te horen dat jouw vriendin nog steeds vastzit in de Dominicaanse Republiek. Sam is intussen weer thuis, met behulp van de ambassade. Blijven proberen is het enige wat je kan doen, vrees ik.
Succes! Ik duim voor jullie.